Σ’ όλους εσάς τους προδομένους που θαλασσοδέρνεστε για να φτάσετε σε κάποιο εχθρικό τόπο και ούτε καν απολυμαντήρια δεν σας περιμένουν, παρά μόνο εξαθλίωση, λάσπες, κρύο, πείνα και θάνατος και όλη αυτή η αδιαφορία κάποιων καρεκλοκένταυρων που ενοχλείτε τη ραστώνη τους.
Καλή χρονιά να ‘χετε, μωρέ. Τι καλή δηλαδή; Τέλος πάντων…
Το βρήκα, μ’ άρεσε και σκέφτηκα να σας το αφιερώσω. Επειδή, αιώνες τώρα, όλο τα ίδια. Σκέτη μονοτονία. Αυτός ο κόσμος δεν θ’ αλλάξει, Κεμάλ. Καλή δύναμη. Καλό ξεσήκωμα…
Ν’ ΑΟΙΛΛΗ ΕΜΑΣ…
Η γιάγιαμ έλεεν ιστορίες για τ’ ασκέρ’
τον πάσακαμ ούλς τ’ ασλάντς έφαγανατσε θρηνούσε
μουρμούριζε ακατάληπτα για το ξερίζωμα α σην πατρίδαν
στη Μερσίνα σακιά μας φόρτωσαν στα καράβια κόμπιαζε
μπόγους λερούς μας πέταξαν στου Πειραιά τις αποβάθρες
κι αφού μας ξέβγαλαν στ’ απολυμαντήρια της Καλαμαριάς
μας έχρισαν Ακρίτες στ’ άγονα βουνά της παραμεθορίου
ν’ αοιλλή εμάς πε χάσαμε τ’ αγούρτσεμουν, το σπίτεμουν
μοιρολογούσε γοερά και καταριόταν και βλαστήμαγε
κι αναθεμάτιζε τους πολεμοχαρούς για τη γενοκτονία…
