Το χειμώνα του 1993, δούλευα στην τηλεόραση, ήταν λίγο αλλιώς η τηλεόραση τότε.
Σκάει μια ιστορία για τρεις Αλβανούς που βρέθηκαν κατακρεουργημένοι με αλυσσοπρίονο, σε ένα χωριό έξω από την Πρέβεζα.
Άθαφτοι, χύμα.
Οι αρχικές «εκτιμήσεις» και οι εφημερίδες μιλάνε για ξεκαθάρισμα λογαριασμών της αλβανικής μαφίας.
Πάμε με το συνεργείο στην Πρέβεζα.
Στο κωλοχώρι εκεί, βλέπω μια κατάσταση που δεν έχω ξαναδεί έκτοτε στη ζωή μου:
Μια απίθανη, ολική ομερτά, αυτό που όλοι σε κοιτάνε στα μάτια και σου λένε «ε, καλά τώρα, ΟΛΟΙ ξέρουν, μόνο εσύ δεν ξέρεις;»
Με όποιον μιλούσα, όλοι το ίδιο.
Όλοι όμως:
«Έλα μωρέ τώρα, σιγά, Αλβανοί ηταν, ποιος ξέρει, θα φύγανε, θα σφαχτήκανε μεταξύ τους», κλπ, αλλά πίσω από τις ατάκες ένα παράξενο χαμόγελο.
Όλα καλά γενικώς, τα πάντα όλα σούπερ.
Ένας τύπος μόνο είπε «μην τους ακούτε, παντού τα ίδια κάνουν», αλλά μια που το είπε και μια που συμπλήρωσε: «Δεν σας μίλησα ποτέ, δεν με είδατε ποτέ».
Στο μεταξύ, ένας κτηματίας της περιοχής, Τζώρτζογλου τον έλεγαν, είναι τόσο βέβαιος ότι δεν πρόκειται κανείς να τον πειράξει, που δεν μπαίνει καν στον κόπο να κρύψει το αλυσσοπρίονο. Με τα αίματα επάνω.
Οι Αλβανοί δούλευαν στα χωράφια του και όταν του ζήτησαν λεφτά, τους έκανε λίπασμα για τα σπαρτά…
Τον κάρφωσε ανώνυμα κάποιος.
Η αντίδραση της τοπικής κοινωνίας στανταράκι:
«Ο Τζώρτζογλου; Καλό παιδί, δεν είχε δωσει ποτέ δικαίωμα, κάτι θα του έκαναν…»
Γυρίζω πίσω σοκαρισμένη. Είναι κάτι καινούργιο αυτό τότε.
Αρχίζω να παρακολουθώ τα γεγονότα.
Δύο μήνες αργότερα στο Κριεκούκι, ομάδα ροπαλοφόρων την πέφτει σε Αλβανούς αδιακρίτως, στέλνοντας αρκετούς στο νοσοκομείο.
Μαντέψτε ποιος έφταιγε…
Η Αλβανική Μαφία.
Πάλι ανώνυμος κάτοικος κάνει καταγγελία και αποδεικνύεται ότι είναι αυτοσχέδια τάγματα εφόδου Ελλήνων.
Την ίδια εποχή κάνει για πρώτη φορά δυναμικά την είσοδό της στο προσκήνιο μια οργάνωση που υπάρχει από το 1980 και ξαφνικά έχει πεδίο δράσης: Ονομάζεται Χρυση Αυγή.
Βαράνε, κακοποιούν, δέρνουν, χαράζουν αγκυλωτούς σταυρούς σε ανθρώπους, όπως στην περίπτωση μαθήτριας του ΤΕΛ Αμπελόκηπων.
Στα περιστατικά βίας -κάποιες φορές δολοφονικής- εναντίον Αλβανών την περίοδο 1991-1996, τουλάχιστον 10 έχουν ως θύτες αστυνομικούς. Δεν θα σας κουράσω με τη λίστα.
Και βέβαια άπειρα περιστατικά βασανισμών και ληστειών Αλβανών.
Η ΧΑ την ίδια ώρα δέρνει και τραμπουκίζει ανεξέλεγκτη.
Όλα αυτά εξελίσσονται παράλληλα.
Είναι στις ειδήσεις, υπάρχουν καταγεγραμμένα, είναι παντού.
Κανείς δεν σταματάει κανέναν.
Η αστυνομική βία μετατοπίζεται ως προς το αντικείμενό της και η ΧΑ ως προς το «ένδυμα» που φορά.
Αμφότερα αποκτούν νομιμοποίηση.
Τα ΜΜΕ ξεχνουν να ρωτάνε και απλώς συμπλέουν.
Μπίνγκο.
Ποιος έιναι αθώος και ποιος όχι;
Αθώοι είναι μόνο αυτοί που δεν ξέρανε.
Κανείς δλδ.
Πηγή:Facebook/Maria Dedoussi
526
