Αμόλησε φτερούλι η ανεπίτρεπτη και αλλοπρόσαλλη [πλέον άνετα μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι] γνωστή εισαγγελέας και φτεροκοπά άτσαλα στους ουρανούς των αντιφάσεών της και της εμμονής της, είναι ολοφάνερο πια, να μη σταλούν στη φυλακή οι ναζιστές εγκληματίες -και αυτό παρά την απαξία της από την πρόεδρο του δικαστηρίου [αυτό κι αν ήταν πρωτοφανές ράπισμα της εισαγγελικής αξιοπιστίας, όπως εύστοχα σημείωσε ο συνήγορος της πολιτικής αγωγής Κώστας Παπαδάκης].
Δεν έχουν δίκιο οι εισαγγελείς που διαμαρτύρονται για τις επιθέσεις που δέχεται, πανταχόθεν, η κυρία συνάδελφός τους. Ισως μερικές επιθέσεις να υπερβαίνουν την κριτική και να καταντάνε χυδαίες ύβρεις -και σε αυτό έχουν δίκιο. Ηταν όμως τόσο προκλητική η επιμονή της, ψευδής δε, στη λευκότητα των μητρώων των καταδικασθέντων, που πολλούς έβγαλε από τα ρούχα τους.
Βρε, έλα στα συγκαλά σου, ήταν σαν να της έλεγε η πρόεδρος του δικαστηρίου -α, μπα, εκεί αυτή· τα είχε στηλώσει [τα πόδια, εννοείται τα λόγια] σαν μουλάρι. Αμετακίνητη. Αμετανόητη. Μεροληπτική, πια. Τι να σου κάνουν και οι χρήστες των μέσων κοινωνικής (!) δικτύωσης.
Θα επιτεθούν ασυγκράτητοι. Και ο θεός βοηθός. Είναι αλήθεια ότι δεν τα βγάζει πέρα κανείς με τέτοιους ξεροκέφαλους [ή ό,τι άλλο μπορεί να σκεφτεί κανείς] λειτουργούς της Δικαιοσύνης. Μα, είναι απλά ξεροκέφαλη ή κρύπτει πράγματα; Τέλος πάντων καλό είναι [απαραίτητο!] να αποφεύγονται λιντσαριστικές διαθέσεις ή ακραία διαπόμπευση διότι ξεπερνιέται το μέτρο της οξείας κριτικής και καταντά σκέτη χυδαιολογία, κάτι που δεν συνάδει με τις αρχές του διαλόγου και της αντιπαράθεσης. Εχει δικαίωμα η εισαγγελέας να πει τη γνώμη της -ας την τεκμηριώσει τουλάχιστον. Αν δεν την τεκμηριώσει, όπως αποδείχτηκε, τότε θα καταντήσει περίγελως, όπως και εγένετο. Δεν της φταίει κανείς -αλλά είπαμε: να κρατηθεί το μέτρο, όσο οξεία κι αν είναι η ένσταση και η κριτική πολλών.
Ο διάλογος της εισαγγελέως με την πρόεδρο, μάλλον της προέδρου με την εισαγγελέα, όπως μεταδόθηκε στην τηλεόραση, καταδεικνύει την εμμονή της και τη μεροληψία της τελευταίας -άλλα αντ’ άλλων η κυρία εισαγγελέας απαντούσε στις ερωτήσεις, εύλογες, της προέδρου, κάτι σαν από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα. Αυτό δεν είναι επιστημονική απάντηση, είναι πείσμα, σχεδόν παιδιάστικο -αλλά τι να κάνει όταν είναι υποχρεωμένη να υπερασπιστεί αντιφάσεις και μάλλον ψεύδη; Τι να απαντήσει η καψερή; Για δες, τι μπορεί κανείς να πει για μία ανώτατη δικαστική λειτουργό. Κρίμα και για την ίδια και για τον εισαγγελικό κόσμο της χώρας.
Μια ιστορική δίκη χρειάζεται και τους ανάλογους κριτές της. Η εισαγγελέας αυτή σπείρει διχασμό και οργή στην ελληνική κοινωνία· δεν έχει ίσως συνειδητοποιήσει το βάρος που της έτυχε να σηκώσει για τη χώρα της, για τη δημοκρατία. Ο καθείς βεβαίως και το έργο του, επιστημονικό αλλά και, παράλληλα, ηθικό. Απορίας άξιο πώς αποδέχτηκε ότι η οργάνωση αυτή είναι εγκληματική. Ποιος ξέρει τι είχε στο βάθος του θολωμένου (;) της μυαλού. Ισως και να μην έχει καταλάβει την ιστορικότητα των στιγμών. Και πολλά άλλα «ίσως»…
Πηγή:efsyn.gr