Μύθος 1:
Ο όρος «σεξεργασία» αναφέρεται μόνο στο σεξ επί πληρωμή.
Σεξεργασία ΔΕΝ είναι μόνο το σεξ επί πληρωμή. Σεξεργάτ@ς είναι, μεταξύ άλλων, και οι strippers, οι exotic dancers, οι άντρες escorts, τα cam girls, οι ηθοποιοί ερωτικών ταινιών και οι sex therapists.
Μύθος 2:
Κάθε σεξεργάτ@ είναι θύμα trafficking.
To trafficking είναι ίσως η πιο ακραία μορφή εκμετάλλευσης του γυναικείου (και όχι μόνο) σώματος. Είναι ένα διεθνές πρόβλημα για την λύση του οποίου απαιτείται ακόμη μεγαλύτερη δράση από τα κράτη και τους διεθνείς οργανισμούς. Πολλ@ σεξεργάτ@ς μπορεί να είναι θύματα εμπορίας ανθρώπων, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι όλ@, ενώ σύμφωνα με έρευνες δεν είναι ούτε καν η πλειοψηφία.
Μύθος 3:
@ σεξεργάτ@ς δεν θα έπρεπε να εκθέτουν και να υποτιμούν τον εαυτό τους έτσι.
Κάθε άτομο έχει το δικαίωμα αυτοδιάθεσης του σώματος τ@. Η επιλογή του ατόμου πρέπει να είναι σεβαστή ΕΦΟΣΟΝ είναι ελεύθερη και ανεπηρέαστη. Το ότι ένα άτομο είναι σεξεργάτ@ δεν σημαίνει ότι δεν σέβεται τον εαυτό τ@.
Μύθος 4:
Η δημόσια κριτική της σεξεργασίας αποθαρρύνει τα άτομα από το να γίνουν σεξεργάτ@ς.
Δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να αποδεικνύει πως η δημόσια καταδίκη της σεξεργασίας αποθαρρύνει την απασχόληση στη βιομηχανία του σεξ. Σύμφωνα μάλιστα με έρευνες αποδεικνύεται πως το κοινωνικό στίγμα που εντείνεται μέσω της δημόσιας κριτικής της σεξεργασίας, αυξάνει τις πιθανότητες τα εργαζόμενα στο σεξ άτομα να καταστούν θύματα βίας, εκθέτοντάς τα σε μεγαλύτερους κινδύνους.
Μύθος 5:
Η σεξεργασία δεν είναι επάγγελμα και δεν πρέπει να νομιμοποιείται.
Ακόμη κι αν κάποι@ έχει την πεποίθηση πως η σεξεργασία δε νοείται ως επάγγελμα, αυτό δεν αναιρεί πως είναι μια πραγματικότητα, η οποία οφείλει να πλαισιωθεί από ένα νομικό περίβλημα. Η ποινικοποίησή της ή ακόμα και η θέσπιση αυστηρών όρων άσκησης (όπως στην Ελλάδα) θίγουν τα δικαιώματα των ατόμων που εργάζονται στο σεξ και τα εκθέτουν σε βία από πελάτες, αστυνομία, κοινωνία.
Πηγή: facebook/Φylis Auth