Aνακοίνωση της Κίνησης «Απελάστε τον Ρατσισμό»
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ετοιμάζεται εσπευσμένα και χωρίς δημόσιο διάλογο – και στη συνθήκη της κρίσης της πανδημίας – να θέσει για ψήφιση νομοσχέδιο «αναμόρφωσης» του οικογενειακού δικαίου, και να εισάγει σε αυτό την έννοια της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας, την εκ του νόμου δηλαδή υποχρεωτική άσκηση από κοινού της επιμέλειας του παιδιού από τους δύο γονείς του, μετά το διαζύγιο. Το προσχέδιο νόμου που ετοιμάζει η κυβέρνηση, φαίνεται να περιλαμβάνει τον υποχρεωτικό μοιρασμό του χρόνου του παιδιού με τους δύο γονείς (κατ’ελάχιστον 1/3 με τον έναν) και να ενσωματώνει όρους που περιγράφουν την καλή επιμέλεια ως συνισταμένη της προσπάθειας των δύο γονιών να μην «αποξενώνουν» το παιδί από τον άλλο γονιό.
Πρόκειται για μία πολιτική, που έρχεται να κάνει νόμο μια σειρά από προτάγματα «συλλόγων πατεράδων» και «ενεργών μπαμπάδων» που έχουν διεθνή: την εκ του νόμου υποχρεωτική συνεπιμέλεια, τον ορισμό της καλής επιμέλειας σε σχέση με την αποφυγή «αποξένωσης» του ενός από τους δύο γονείς από το παιδί. Οι σύλλογοι αυτοί (που κατακλύζουν τα μέσα δικτύωσης και τα ΜΜΕ με το διαφημιστικό τους υλικό), στο λόγο τους ενσωματώνουν αιτήματα για «ισόχρονη παρουσία» και των δύο γονέων στην ανατροφή του παιδιού και εναλλασσόμενη κατοικία. Δεν είναι λίγες οι φορές που υπέρμαχοι των πολιτικών αυτών χρησιμοποιούν ψευδή στοιχεία για να παρουσιάσουν τα ποσοστά εφαρμογής της συνεπιμέλειας ανά τον κόσμο, και μεταχειρίζονται προπαγανδιστικά αποφάσεις ευρωπαϊκών φορέων ώστε να μοιάζουν επίσημες «αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης». Ούτε είναι λίγες οι φορές που μεταχειρίζονται σεξιστικό λόγο και επιχειρήματα για την υποστήριξη των επιχειρημάτων τους.
Την ίδια ώρα, γυναικείες και φεμινιστικές ομάδες, τάσσονται μαζικά ενάντια στην υποχρεωτική συνεπιμέλεια και στον τρόπο που η κυβέρνηση επιχειρεί να νομοθετήσει τη συγκεκριμένη αλλαγή. Εξηγούν ότι η δυνατότητα για συνεπιμέλεια, με προηγούμενη συμφωνία των δύο γονιών υπάρχει ήδη σαν μία από τις επιλογές που δίνει ο νόμος, ως κομμάτι του ισχύοντος οικογενειακού δικαίου από το 1983- ένα οικογενειακό δίκαιο παιδικοκεντρικό και από τα προοδευτικότερα που εφαρμόστηκαν στην Ευρώπη. Δηλώνουν ότι ο νόμος θα φέρει επιπλέον ανισότητα στις ζωές των γυναικών, θα τις περιορίσει σε σχέσεις που δεν επιθυμούν να βρίσκονται.
Από τη μεριά μας, ως Κίνηση «Απελάστε τον Ρατσισμό», είμαστε κάθετα ενάντια στο προτεινόμενο νομοσχέδιο θεωρώντας το σεξιστικό και αντιδραστικό, όσο κι αν προσπαθούν να του φορέσουν χαρακτήρα «αποκατάστασης» της «ισότητας». Οι λόγοι είναι συγκεκριμένοι:
Η ΕΠΙΒΟΛΗ από το νόμο της ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗΣ συνεπιμέλειας, θα περιορίσει την πρόσβαση των γυναικών στο διαζύγιο. Οι γυναίκες θα δυσκολεύονται να πάρουν την απόφαση αυτή, με τον ορίζοντα να συνεχίζουν να εξαναγκάζονται σε συνεννοήσεις με έναν άνθρωπο που δεν το επιθυμούν πια/ η σχέση τους είναι συγκρουσιακή/βίαιη, ενώ πολλές φορές μπορεί να υπάρχει και οικονομική εξάρτηση. Υπενθυμίζουμε τα αυτονόητα: η κοινωνία όπου ζούμε είναι σεξιστική, στην καθημερινότητά τους γυναίκες αντιμετωπίζουν μεγαλύτερο κίνδυνο να είναι άνεργες, αμοίβονται λιγότερο, υποαπασχολούνται. Αυτές που θα πληγούν περισσότερο, θα είναι οι οικονομικά ασθενέστερες, οι μετανάστριες, τα φτωχά άτομα, οι άνεργες, οι προσφύγισσες, για τις οποίες η δυνατότητα προσφυγής με όποιο τρόπο στη δικαιοσύνη είναι αδύνατη.
Η ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ συνεπιμέλεια, θα εγκλωβίζει άτομα που υφίστανται έμφυλη/ενδοοικογενειακή βία σε δυνητικά εκ νέου βίαιο περιβάλλον. Ο προτεινόμενος νόμος περιλαμβάνει την παράκαμψη της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας, για την προστασία από τη βία μόνο στην περίπτωση που υπάρχει καταδικαστική απόφαση εις βάρους του βίαιου γονέα (κάτι πολύ δύσκολο και χρονοβόρο). Είναι γνωστό ότι οι περισσότερες περιπτώσεις έμφυλης/ενδοοικογενειακής βίας δε φτάνουν να καταγγελθούν επίσημα. Σε κάθε τέτοια περίπτωση, το διαζύγιο δε θα λύνει το πρόβλημα, επιζώσα και θύτης αναγκάζονται να έρχονται σε επαφή και το παιδί θα έρχεται σε επικοινωνία με τον κακοποιητή γονέα ( κάτι που αντίκειται και στη Διεθνή Σύμβαση για τα δικαίωματα του παιδιού). Όμως και όταν πρόκειται μόνο για μια συμβίωση που έληξε με τεταμένο τρόπο και υπάρχει αδυναμία καλής επικοινωνίας μεταξύ των γονιών, μπορούμε να φανταστούμε ότι για καθημερινά θέματα που μπορεί να υπάρχει ασυμφωνία θα δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος εντάσεων με αποτέλεσμα η δυσάρεστη κατάσταση να συνεχίζει να υπάρχει και να συνεχιζει να επηρεάζει και το παιδί.
Αποτελεί ΚΙΝΔΥΝΟ για τη φίμωση γυναικών και παιδιών απέναντι σε βία/καταπιεστικές συμπεριφορές, με την ενσωμάτωση του ψευδοεπιστημονικού όρου της «γονικής αποξένωσης». Γύρω από τον όρο αυτό, έχουν κατασκευαστεί επιχειρήματα από τη μεριά των υποστηρικτών του νομοσχεδίου (ανάμεσά τους και «επίσημοι» ειδικοί) που ούτε λίγο ούτε πολύ λένε ότι τα παιδιά δεν ξέρουν τί θέλουν όταν εκφράζουν την επιθυμία τους, τη σκέψη τους για τον γονιό τους, αλλά «χειραγωγούνται» για σκοπιμότητες «εκδικητικών» μανάδων. Ο λόγος του παιδιού, σύμφωνα με τον προτεινόμενο νόμο, θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη από το δικαστήριο υπό το πρίσμα του αν αποτελεί προϊόν καθοδήγησης.
Πέρα από όλα τα παραπάνω, ο προτεινόμενος νόμος έχει ξεκάθαρη σεξιστική και ετεροκανονική χροιά, εξύμνησης της πυρηνικής οικογένειας. «Ένα παιδί χρειάζεται πρότυπα και από τα δύο φύλα» λένε. Εμείς (ξανά αυτονόητα) λέμε: Όχι, ένα παιδί χρειάζεται ΑΓΑΠΗ, και φροντίδα από γονείς/κηδεμόνες από όποιο φύλο που μεταξύ τους υπάρχει αγάπη και συνεννούνται . Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο ΑΓΑΠΗ υπάρχει και στις μονογονεϊκές οικογένειες. Επιπλέον, αναρωτιόμαστε γιατί ένας «εκσυγχρονιστικός» νόμος για το οικογενειακό δίκαιο δεν περιλαμβάνει τη δυνατότητα τεκνοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια, τη στήριξη της τρανς γονεικότητας;
Τέλος, για μας μία αληθινά προοδευτική μεταρρύθμιση για την ενίσχυση του μοιράσματος της φροντίδας στην κατεύθυνση της συναινετικά αποφασισμένης κοινής επιμέλειας, θα περιλάμβανε προβλέψεις από τη μεριά του κράτους για δομές ψυχολογικής στήριξης, δομές ενημέρωσης, δομές αντιμετώπισης της ενδοοικογενειακής βίας, αληθινά επιδόματα παιδιού.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ «ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΠΙΣΩ»!
ΟΧΙ ΣΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ
Κίνηση «Απελάστε τον Ρατσισμό»
Τι εννοείτε ψευδή στοιχεία για … ποσοστά εφαρμογής της συνεπιμέλειας.; Εσείς δεν έχετε παρουσιάσει τόσα χρόνια κανένα στοιχείο. Τα αποκρύπτετε; Ποιος ψεύδεται; Μην κατηγορείτε ψευδώς. Ένα σύνηθες παράδειγμα είναι η Σουηδία.
70% των περιπτώσεων, πάνω από 35% του χρόνου. 40% επί του συνόλου, 50/50 χρόνος. Αληθή στοιχεία.
Σεξιστικός λόγος είναι να ζητάτε οι γυναίκες να μένουν στο σπίτι να μεγαλώνουν παιδιά, επειδή έτσι είναι το φυσικό. Αυτό δεν το υποστηρίζει ούτε η Χρυσή Αυγή. Οι γυναίκες έχουν βγει στην κοινωνία επάξια, με μόρφωση και επαγγελματική αποκατάσταση.
Τέρμα στις σεξιστικές διακρίσεις.
Ο ρόλος της γυναίκας δεν είναι να μεγαλώνει παιδιά. Τουλάχιστον όχι μόνο αυτό. Όχι περισσότερο από τους άντρες.
Μονογονεϊκές οικογένειες πρέπει να διευκρινίζουμε δεν είναι οι χωρισμένοι, όπως κατά λάθος ή σκόπιμα γίνεται συνήθως η παρανόηση. Είναι όταν ένας γονέας έχει πεθάνει, έχει κηρυχθεί σε αφάνεια, ή έχει αφαιρεθεί ή γονική μέριμνα, όχι η επιμέλεια. Μιλήσατε για τρανσ κ.α.
Δηλαδή οι φυσικοί γονείς και τα παιδιά δεν έχουν δικαιώματα; Μόνο οι τρανσ; Κι εξάλλου, δε νομοθετήσατε όταν ήσαστε εσείς στην κυβέρνηση, ως συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ.
Το συμβούλιο της Ευρώπης των 47 χωρών, και συγκεκριμέναη επιτροπή ισότητας, αποτελούμενη κυρίως από γυναίκες, ψήφισε το ψήφισμα 2079 το 2015, σύμφωνα με το οποίο, δεν μπορεί να υπάρξει ισότητα στον επαγγελματικό τομέα, αν δεν υπάρξει ισότητα στην οικογένεια.
Εσείς, πιστεύετε ότι δεν πρέπει να υπάρξει ισότητα στην οικογένεια;
Επίσης, όταν ισχυρίζεστε ότι το ισχύον καθεστώς προβλέπει τη συνεπιμέλεια, δεν είχατε ποτέ την απορία γιατί δεν εφαρμόζεται αυτή η πρόβλεψη; Τα ποσοστά των αντρών που δε ζητάν την επιμέλεια δεν επαρκούν για να εξηγήσουν το φαινόμενο. Ούτε τα φαινόμενα ενδοοικογενειακής βίας.
Είναι ιδιαιτέρως σεξιστικό να θεωρούμε όλους τους άντρες βίαιους. Ή το 95% που τους αφαιρείται η επιμέλεια. Δεν προσπάθησε κάνεις να κατηγορήσει τις γυναίκες, ούτε τους άντρες.
Η αποκλειστική επιμέλεια, με ξεκάθαρη διάκριση φύλου, εγκλωβίζει τους άντρες κι όχι τις γυναίκες.
Αν το 95% των αντρών ήταν βίαιοι, θα ζούσαμε ανάμεσα σε τέρατα. Η αλήθεια βέβαια είναι άλλη.
Αδυνατούμε να συνδέσουμε προκατειλημμένα όλους τους άντρες με τη βία.
Η κοινή επιμέλεια προτείνετε μάλιστα ως μέσο αντιμετώπισης της βίας.
Συμφωνούμε, ότι καλό είναι να συμφωνούν οι γονείς. Κι όποιος ανένδοτος αρνείται να συμφωνήσει να έχει συνέπειες, όχι όποιος υποχωρεί και συναινεί.
Είναι βέβαια πέραν της κοινής λογικής να μιλάμε για τις εξαιρέσεις των βίαιων, που έτσι κι αλλιώς υπάγονται στο ποινικό δίκαιο, το οποίο δεν τίθεται υπό νέα νομοθέτηση. Και σήμερα, δικαίως, τους αφαιρείται η επιμέλεια και ακόμα και η μέριμνα. Αλλά ας σκεφθούμε και τους άλλους.
https://www.synepimelia.gr/?p=1532
https://www.iatronet.gr/eidiseis-nea/epistimi-zwi/news/4719/kakopoiisi-andrwn-symvainei-kai-sti-xwra-mas.html?fbclid=IwAR3KPNAimUQIQIZbiMFa7o6XrrUm83n6equTyxodewGeVQxbXpi0K-lNMv8