Με άρθρο-παρέμβασή τους στην ηλεκτρονική εφημερίδα «Lundi matin» τρεις Γάλλοι πανεπιστημιακοί μιλούν για τον Δ. Κουφοντίνα και τον κίνδυνο ενός σοβαρού κοινωνικού και πολιτικού πισωγυρίσματος. «Έαν αποβιώσει ο ακτιβιστής αυτός της άκρας αριστεράς, για τον οποίον ο μοναδικός τρόπος να εισακουστούν τα δίκαια αιτήματά του είναι να διακινδυνεύσει την ίδια του τη ζωή, θα δημιουργηθεί ένα θλιβερό προηγούμενο, ακόμα ένα κατρακύλισμα στην κόλαση που αποτελεί η επιστροφή της βαθιάς έλλειψης δημοκρατίας, της άκρατης οικογενειοκρατίας και της προσωπικής εκδίκησης» αναφέρουν χαρακτηριστικά.
Τι λέει αναλυτικά το άρθρο:
Στην παρούσα συγκυρία, εν έτει 2021, και με την επιστροφή στο προσκήνιο μιας σκληροπυρηνικής δεξιάς, ο Δημήτρης Κουφοντίνας, απεργός πείνας εδώ και 55 ημέρες και δίψας εδώ και 8 ημέρες, υφίσταται την άμετρη αυθαιρεσία της εκδικητικής χρήσης της εξουσίας για πολιτικούς σκοπούς. Η ζωή του είναι σε άμεσο κίνδυνο και αυτό καθιστά εξαιρετικά σημαντική μια γενική κινητοποίηση προκειμένου να σωθεί, χωρίς να υποστεί την υποχρεωτική σίτιση που αποτελεί μια ακόμη μορφή βασανισμού.
Έαν αποβιώσει ο ακτιβιστής αυτός της άκρας αριστεράς, για τον οποίον ο μοναδικός τρόπος να εισακουστούν τα δίκαια αιτήματά του είναι να διακινδυνεύσει την ίδια του τη ζωή, θα δημιουργηθεί ένα θλιβερό προηγούμενο, ακόμα ένα κατρακύλισμα στην κόλαση που αποτελεί η επιστροφή της βαθιάς έλλειψης δημοκρατίας, της άκρατης οικογενειοκρατίας και της προσωπικής εκδίκησης.
Το φάντασμα της Μάργκαρετ Θάτσερ, που άφησε να πεθάνει από την πείνα τον Ιρλανδό απεργό πείνας Μπόμπυ Σάντς στις 15 Μαίου του 1981 στη φυλακή Maze της βόρειας Ιρλανδίας πλησιάζει επικίνδυνα. Το ελληνικό Κράτος κινδυνεύει να γίνει ηθικός αυτουργός τόσο του θανάτου αυτού του ανθρώπου, όσο και της προγενέστερης παραβίασης των θεμελιωδών δικαιωμάτων του αλλά και της βίαιης καταστολής των αναρχικών, κομμουνιστικών, τροτσκιστικών κινημάτων και γενικότερα κάθε αντίστασης που υψώνεται ενάντια στη νεοφιλελεύθερη τάξη πραγμάτων. Μια τέτοια κρατική στάση επαναφέρει τις πρακτικές που κληροδότησε ο εμφύλιος και το μετεμφυλιακό πνεύμα καθώς και τα διάφορα δικτατορικά καθεστώτα που γνώρισε η χώρα στη σύγχρονη ιστορία της.
Ο αγώνας για να πάει ο Δημήτρης Κουφοντίνας σε μια φυλακή όπου νόμιμα δικαιούται να οδηγηθεί είναι ένας τρόπος να διακηρύξουμε την πίστη μας σε μια δικαιοσύνη ικανή να λάβει υπόψιν της την κοινή αξία της ανθρωπιάς και να προτείνει εναλλακτικές λύσεις απέναντι στην κρατική εκδικητικότητα και τις προσωπικές βεντέτες. Είναι ένα τρόπος να καταστήσουμε δυνατό, μέσα από μια κοινή συλλογική δράση, ένα «αρχιπέλαγος αλληλεγγύης» απέναντι στην αυθαιρεσία μιας πολιτικής τάξης που καταλύει κάθε έννοια Κράτους Δικαίου.
Χριστίνα Αλεξοπούλου (κλινική ψυχολόγος – ιστορικός)
Christiane Vollaire (φιλόσοφος)
Philippe Bazin (φωτογράφος)
Πηγή: efsyn.gr
