Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, παρόλες τις έντονες αντιδράσεις από γυναικείες και φεμινιστικές οργανώσεις, θεσμικούς φορείς, πολιτικές οργανώσεις της αριστεράς και κόμματα, δε χάνει χρόνο και οδηγεί σε άμεση ψήφιση την αντι-μεταρρύθμιση για το οικογενειακό δίκαιο, που φέρνει την υποχρεωτική συνεπιμέλεια των παιδιών μετά το διαζύγιο. Το νομοσχέδιο που έρχεται για ψήφιση στη Βουλή την ερχόμενη βδομάδα, όπως από την πρώτη στιγμή λέμε ως Κίνηση Απελάστε το Ρατσισμό, είναι αντιδραστικό και μισογυνικό, φέρνει μια σειρά από επικίνδυνες για τις μητέρες/ευάλωτους γονείς και τα παιδιά ρυθμίσεις:
– εισάγει συγκαλυμμένη την έννοια της γονικής αποξένωσης ως πυρήνα της λογικής του: στην άσκηση κακής γονικής μέριμνας και στους λόγους απώλειάς της, περιλαμβάνεται η «διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του», που υποχρεώνει γυναίκες που θέλουν να απομακρυνθούν από συγκρουσιακές ή και βίαιες σχέσεις σε επικοινωνία και διαρκείς συνεννοήσεις με την άλλη μεριά, και τα παιδιά εκτίθενται στο περιβάλλον αυτό.
– εισάγει από το παράθυρο τη γονική μέριμνα μετά το γάμο ως «από κοινού και ΕΞΙΣΟΥ» χωρίς να εξηγεί τί αυτό περιλαμβάνει, κάτι που μπορεί να ερμηνευτεί ως πλάγια νομοθέτηση της εναλασσόμενης κατοικίας.
– στα πλαίσια της κακής άσκησης της γονικής μέριμνας, για να κριθεί ακατάλληλος ο γονέας που ασκεί ενδοοικογενειακή βία, θα πρέπει να υπάρχει οριστική καταδίκη του (διαδικασία που απαιτεί έως και 4-5 χρόνια), χρόνος κατά τον οποίο παιδί και μητέρα/ευάλωτος γονέας θα συνεχίζουν να αναγκάζονται σε επαφή με τον κακοποιητή. Εδώ, είναι αξιοσημείωτη η αντίθεση στην αυστηρότητα του νομοθέτη: όταν υπάρχει ενδοοικογενειακή βία να απαιτείται οριστική δικαστική απόφαση για να στοιχειοθετείται η κακή μέριμνα ενώ η απλή καταγγελία ότι η μητέρα (ή ευάλωτος γονιός) «αποξενώνει» ή «βάζει λόγια» στο παιδί για τον άλλο γονέα να αρκεί για να κινδυνεύει να χάσει τη μέριμνα η/ο ευάλωτη γονέας.
– εισάγει οριζόντια το αυθαίρετο τεκμήριο του 1/3 του συνολικού χρόνου του παιδιού με το γονέα με τον οποίο δε διαμένει το παιδί
– συνδέει το συμφέρον του παιδιού κατά κύριο λόγο με τα συμφέροντα των γονέων του και θέτει ως ύψιστο αγαθό τη δυνατότητα επικοινωνίας από το γονέα με τον οποίο δε διαμένει το παιδί (και όχι για παράδειγμα την προστασία του, την πρόσβασή του σε φροντίδα και ασφάλεια)
– για περιπτώσεις γονέων με τους οποίους διαμένει το παιδί (στην πλειοψηφία μητέρες) και αυτές επιθυμούν να μετακομίσουν (για παράδειγμα για οικονομικούς λόγους, για εργασία, λόγους υγείας του παιδιού) τις υποχρεώνει να έχουν πρώτα τη σύμφωνη γνώμη του άλλου γονιού, εγκλωβίζοντάς τες σε μια εκ νέου συγκρουσιακή και δυσχερή θέση.
– καθιστά τη γονική μέριμνα από κοινού και στις περιπτώσεις παιδιών εκτός γάμου (ακόμη και για παράδειγμα σε περιπτώσεις που μία μητέρα έχει αποφασίσει να μεγαλώσει μόνη της ένα παιδί, δεν έχει καμία σχέση με τον πατέρα)
– όλες οι διαδικασίες που θα απαιτούνται (από τη διαμεσολάβηση και τις υπόλοιπες νομικές διαδικασίες) απαιτούν χρήματα, εύλογο είναι οπότε ότι σε πιο δύσκολη θέση να βρεθούν τα φτωχά άτομα, οι άνεργες, οι μερικώς απασχολούμενες, οι μετανάστριες.
– δεν περιλαμβάνει ΚΑΜΙΑ αναφορά στη ΛΟΑΤΚΙ γονεικότητα και τεκνοθεσία όπως θα ήταν για μας αυτονόητο να κάνει ένα «εκσυχρονιστικό» οικογενειακό δίκαιο.
Το νομοσχέδιο Τσιάρα για την εξαναγκαστική συνεπιμέλεια είναι : εκδικητικό για τις γυναίκες & εγκληματικά αδιάφορο προς το συμφέρον του παιδιού.
Απαιτούμε την άμεση και οριστική απόσυρση του νομοσχεδίου!
Συμμετέχουμε και καλούμε στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας ενάντια στο νομοσχέδιο, την Τρίτη 18/5 στις 18.00 στο Σύνταγμα
