«To 2014, προσκλήθηκα να παίξω στο Φεστιβάλ Ιερής μουσικής. Εξήγησα τότε με επιστολή μου, τόσο στους υπεύθυνους τους φεστιβάλ, όσο και στα ΜΜΕ γιατί δεν θα πάω. Λόγω των τραγικών πολιτικών που ακολουθεί το Ισραήλ προς τους Παλαιστίνιους και στην Ιερουσαλήμ προς τους μη-Εβραίους κατοίκους, δεν μπορούσα να ανταποκριθώ στην πρόσκληση θετικά.
Υποστηρίζω όλους όσους, Εβραίους, Μουσουλμάνους, Χριστιανούς και οποιονδήποτε άλλον όπου κι αν ανήκει, που είναι ενάντια στη στάση αυτή της κυβέρνησης και την ιδεολογία πίσω απ’ αυτήν. Αυτό που συμβαίνει τώρα στην ιερή πόλη, τη Γάζα και όλη την Παλαιστίνη, επιβεβαιώνει αυτήν μου την επιλογή. Περαιτέρω, η ανάξια στάση της γαλλικής κυβέρνησης, που είναι υπεύθυνη για να αντιπροσωπεύει τη χώρα μου και τους πολίτες της, με σοκάρει σε μεγάλο βαθμό.
Απόσπασμα από την επιστολή μου, που δημοσιεύθηκε τότε:
«Προσκλήθηκα να συμμετάσχω στο Φεστιβάλ Ιερής Μουσικής στην Ιερουσαλήμ τον Σεπτέμβριο του 2014. Θα ήταν για μένα τιμητικό να παίξω στην ιερή πόλη σ’ αυτήν την περίσταση. Έχω παίξει πολλές φορές στο Ισραήλ και στην Παλαιστίνη στο παρελθόν. Θυμάμαι που είχα βρεθεί σ’ ένα τζαζ κλαμπ στην Ιερουσαλήμ μια μέρα μετά, αφ’ ότου είχα παίξει στην Γάζα, ή που έδωσα μια συναυλία στη Νεγκέβ μετά από μία συναυλία στη Βηθλεέμ ή στη Ναμπλούς. Αυτό μ’ έκανε να σκεφτώ πολύ. Έχω πολύ σεβασμό γι’ αυτήν την χώρα. Αλλά σήμερα θ’ αρνηθώ να πάω. Πάντα υπήρχε θέμα συνείδησης για μένα και στο παρελθόν, αλλά δεν μετανιώνω που έκανα περιοδεία εκεί γιατί έμαθα πολλά κατά τη διάρκεια αυτών των ταξιδιών. Συνάντησα ένα πολύ ειλικρινές ακροατήριο στο Ισραήλ που το άγγιξε η μουσική μου και έγινα δεκτός στην Παλαιστίνη με πολύ ζεστασιά, κι αυτά με κάνουν να αισθάνομαι ακόμα πιο υπεύθυνος.
Λέω, με την μετριοπαθή φωνή μου ως καλλιτέχνης, στα αδέλφια μου τους Ισραηλινούς και στις αδελφές μου της εβραϊκής πίστης και στους αδελφούς και τις αδελφές μου, εβραίους της διασποράς, ότι δε θέλω πια να παραβλέπω με την παρουσία μου τις πολιτικές απαρτχάϊντ και παράνομης κατοχής στα παλαιστινιακά εδάφη, που έχουν αναφερθεί σε πολλές αποφάσεις του ΟΗΕ. Εκτός από μερικές πολύ γενναίες φωνές, η σιωπή είναι εκκωφαντική σε σχέση μ’ αυτή την αδικία. Οι πολιτικοί μας αντιπρόσωποι και τα μέσα, ως επί το πλείστον αποτρέπουν το βλέμμα τους από την σκληρότητα της κατάστασης. Κι όμως αυτό παράγει βία που έχει παγκόσμιες επιπτώσεις, ειδικότερα στη δύση, στη Γαλλία όπου ζω. Γίνονται πολλές αδικίες στον κόσμο, αλλά αυτή έχει γίνει χαρακτηριστική της Δυτικής αποικιοκρατίας σ’ αυτό που αποκαλούμε Τρίτο Κόσμο, και όλοι ξέρουμε ότι ο σπουδαίος και εκλιπών Νέλσον Μαντέλα, ο Μαντίμπα, υποστήριξε αυτόν τον απελευθερωτικό αγώνα. Αν οι υποστηρικτές των σημερινών πολιτικών του κράτους του Ισραήλ καταπιέζουν έναν λαό και κλέβουν τη γη του στο όνομα μιας θρησκείας, τότε την βρομίζουν στα μάτια όλων μας (1).
Στο όνομα του σεβασμού αυτής της πολύ παλιάς θρησκείας της ανθρωπότητας καθώς και από σεβασμό των δεινών που υπέστησαν οι Εβραίοι για το λόγο ότι ανήκαν σ’ αυτήν την θρησκευτική κοινότητα, δεν θα πάω στο Ισραήλ τον Σεπτέμβριο. Θα περιμένω τη μέρα που η πολιτική και κοινωνική οργάνωση του Ισραήλ θα αντανακλά μια άλλη όψη ενός δίκαιου κόσμου.»
(1) Ακριβώς όπως και η τρομοκρατία στο όνομα του Ισλάμ, του Χριστιανισμού ή οποιασδήποτε πίστης δυσφημεί αυτές τις θρησκείες. » »
Φωτό: AFP / Jaafar Ashtiyeh»»»
* Ο Thierry Robin γνωστός ως Titi Robin, είναι Γάλλος συνθέτης και αυτοσχεδιαστής. Το στυλ του συνδυάζει τον κόσμο της Μεσογείου, συμπεριλαμβανομένων των τσιγγάνων, των ανατολίτικων και των ευρωπαϊκών πολιτισμών. Παίζει κιθάρα, μπουζούκι, μαντολίνο και ούτι.