Τα φτερωτά σανδάλια της Λορένα

Το 2018, η María Lorena Ramírez έτρεξε με φούστα και σανδάλια, ανάμεσα σε 500 συναθλητές από 12 χώρες, φτερούγισε πάνω στον Τροπικό του Καρκίνου και βγήκε πρώτη.

Η María Lorena Ramírez, γίνεται ξανά «είδηση», ενώ πέρασαν κιόλας τρία χρόνια γιατί η ομορφιά και το πείσμα υπερβαίνουν το χρόνο και τη σημερινή επικαιρότητα που είναι μπουκωμένη από ασχήμια.

Η María Lorena Ramírez εισέπραξε πολλά ειρωνικά χαμόγελα και περιφρονητικά βλέμματα όταν στάθηκε στη γραμμή εκκίνησης, φορώντας την πολύχρωμη φραμπαλαδωτή φούστα της, σαν αυτές που φορούν εδώ οι τσιγγάνες.

Τρέχοντας, με τα φθαρμένα σανδάλια της, στα δύσβατα σημεία της Κορδιλιέρας, σήκωσε πολλές φορές τους φραμπαλάδες της φούστας της, για να ‘χει ελεύθερο δρασκελισμό.

Στο μακό μπλουζάκι δεν είχε τη στάμπα καμιάς σπορτίβας πολυεθνικής και δεν κουβαλούσε κανένα «ενεργειακό» ποτό, παρά μόνο ένα μπουκάλι νερό.

Σίγουρα είχε παρατηρήσει πολλές φορές πώς τρέχουν τα άλογα στη Μεξικάνικη σαβάνα, κάτω απ’ τον καυτό ήλιο του τροπικού, την ώρα που έβοσκε τα πρόβατά της.

Και σίγουρα σκέφτηκε πολλές φορές, την ώρα που έπηζε τυρί και θημώνιαζε τα χόρτα, πως μπορεί στο δρόμο να κοβόντουσαν τα φθαρμένα σανδάλια της.

Μα είπε, ‘θα πάω’, με την ίδια φραμπαλαδωτή φούστα που φορούσαν οι επαναστημένες Soldaderas, ζωσμένες με φυσίγγια.

Το αποφάσισε, κουβαλώντας τη σοφή ψυχή των Μάγιας, το πείσμα των νικημένων αυτόχθονων από τους εισβολείς κονκισταδόρες, το τσαγανό των Soldaderas του Εμιλιάνο Ζαπάτα και το ίδιο χαμόγελο που είχε ο Φορτίνο Σαμάνο, την ώρα του τελευταίου τσιγάρου πριν την εκτέλεση.

Σε αναζήτηση πείσματος και τσαγανού, σ΄ευχαριστώ, Juliette Georgiades , για την υπενθυμιση.