Χριστίνα Κοψίνη
Ο Λούκα (ας τον ονομάσουμε έτσι) πηγαίνει στο 6ο Γυμνάσιο Αθηνών, στον Νέο Κόσμο. Ποδοσφαιρικό ταλέντο, 14 ετών, με καθημερινές προπονήσεις, βρέξει χιονίσει, χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι. Ο προπονητής του, παλιός ποδοσφαιριστής του Παναθηναϊκού διακρίνει τα ταλέντα. Η μητέρα, μία Γεωργιανή η οποία ούτε την ελληνική γλώσσα γνωρίζει καλά για να τον βοηθήσει στα μαθήματα, ούτε επαρκές εισόδημα έχει για φροντιστήρια. Δεν ξέρουμε αν ο Λούκα γίνει ποδοσφαιρική φίρμα για τον οποίο οι καθηγητές του, εκ των υστέρων, θα καυχώνται. Δεν ξέρουμε αν και η φιλόλογός του που τον άφησε στην ίδια τάξη πέρυσι και τον παρέπεμψε πάλι, φέτος, για Σεπτέμβριο στα ίδια μαθήματά της, θελήσει, τότε, να κάνει συγκινητικές δηλώσεις on camera. Ολα αυτά είναι υποθέσεις και κανείς δεν μπορεί να ξέρει. Ισως ο Λούκα διαπρέψει, ίσως κι όχι.
Tο βέβαιο είναι ότι σε μία πολύ δύσκολη χρονιά για όλους τους μαθητές, όταν ο Λούκα από τη Γεωργία, όπως κι άλλα παιδιά οικογενειών με χαμηλό εισόδημα δεν είχαν παρά ένα μικρό τάμπλετ για να παρακολουθούν τα μαθήματα του σχολείου, η φιλόλογος εξάντλησε την αυστηρότητά της για να εμπεδώσει ο νεαρός αθλητής την αξία των «παιδαγωγικών» μεθόδων του ελληνικού σχολείου.
Μόνο που από αυτές τις μεθόδους στην περίπτωση του Λούκα (κι όχι μόνο) απουσιάζει η αρχή της αναλογικότητας. Αρχή θεμελιωμένη στο Σύνταγμά μας, για να θυμίζει ακόμη και στους καθηγητές που θέλουν να λέγονται προοδευτικοί ή και αριστεροί ότι, πριν κρίνουν τη ζωή ενός παιδιού, με βαθμολογία που μπορεί να το οδηγήσει σε περιθωριοποίηση, να αναλογιστούν τις συνθήκες που ζει, τις δυνατότητες που έχει μια οικογένεια από τη Γεωργία.
Κι επειδή η χώρα προέλευσης, η Γεωργία, παραπέμπει στη μυθική Κολχίδα, στον Ιάσονα, το χρυσόμαλλο δέρας και τους Αργοναύτες, απορούμε πώς μια φιλόλογος δεν γνωρίζει ότι ο Ευριπίδης με τη «Μήδεια», τη γυναίκα που θυσίασε τα πάντα για τα μάτια του Ιάσονα, εκτός από τα πρώτα σπέρματα του φεμινισμού, μας δίδαξε και τις τραγικές συνέπειες που μπορεί να έχει η απομόνωση του ξένου στη χώρα υποδοχής.
Πηγή: efsyn.gr
