Την προσεχή Τετάρτη το πρωί, θα ξεκινήσει τις συνεδριάσεις του το Α΄ Πενταμελές Εφετείο Αθηνών που έχει οριστεί να εξετάσει την υπόθεση της Χρυσής Αυγής σε δεύτερο βαθμό. Συμπληρώνονται, το φθινόπωρο, εννιά χρόνια από την άσκηση των πρώτων διώξεων και δύο χρόνια από την έκδοση της απόφασης. Η καθαρογραφή αυτής της απόφασης σε ένα ντοκουμέντο 12.726 σελίδων ολοκληρώθηκε στις 30 Μαρτίου και έτσι άνοιξε ο δρόμος για τον ορισμό της εκδίκασης από το Εφετείο.
Μοιάζει, ούτως ή άλλως, πολύ μακρινή η εποχή που η Χρυσή Αυγή εμφανιζόταν ως πανίσχυρη πολιτική ομάδα με έναν αδιαμφισβήτητο αρχηγό και διεκδικούσε να γίνουν αποδεκτές οι ναζιστικές μέθοδοι δράσης της και να αποδοθεί ασυλία στις εγκληματικές ενέργειες των «Ταγμάτων Εφόδου». Σήμερα, έχουν απομείνει μόνο υπολείμματα αυτού του απάνθρωπου μηχανισμού, ενώ τα πρώην πρωτοπαλίκαρα του Νικολάου Μιχαλολιάκου έχουν στρέψει τα όπλα τους το ένα εναντίον του άλλου και διεκδικούν το καθένα για τον εαυτό του την άθλια αυτή πολιτική κληρονομιά, φυσικά παραμορφωμένη, «αντιναζιστική» και «φιλάνθρωπη».
Στην εξέλιξη αυτή έχει παίξει σημαντικό ρόλο η δίκη σε πρώτο βαθμό, γιατί, ακόμα και προτού εκδοθεί η απόφαση που τεκμηρίωσε την ταύτιση πολιτικού σχηματισμού και εγκληματικής οργάνωσης, βοήθησε να έρθουν στο φως πολυάριθμα στοιχεία όχι μόνο για τις δολοφονικές επιθέσεις των στελεχών της Χρυσής Αυγής αλλά και για τον τρόπο που λαμβάνονταν οι σχετικές αποφάσεις από την ολιγομελή ηγεσία της οργάνωσης γύρω από τον «αρχηγό». Γι’ αυτόν τον λόγο, η εκλογική κατάρρευση της οργάνωσης, το καλοκαίρι του 2019, προηγήθηκε πάνω από έναν χρόνο της δικαστικής ετυμηγορίας.
Ομως είναι βέβαιο ότι μέχρι την τελευταία στιγμή η ηγετική αυτή ομάδα των ναζιστών ήταν πεπεισμένη ότι η τελική απόφαση θα είναι ευνοϊκή γι’ αυτήν. Επηρεασμένοι από την απαλλακτική πρόταση της εισαγγελέως και, κυρίως, επαναπαυμένοι από την εμπειρία δεκαετιών που οι αρχές έκαναν τα στραβά μάτια για τη δράση τους, οι Μιχαλολιάκος, Παππάς, Λαγός, Κασιδιάρης κ.ά. θεωρούσαν ότι θα πέσουν και πάλι στα μαλακά και θα την πληρώσουν μόνο κάποιοι απλοί εντολοδόχοι τους.
Η εκφώνηση της απόφασης του δικαστηρίου στις 7 Οκτωβρίου 2020 τα άλλαξε όλα. Οι καταδικασμένοι πλέον χρυσαυγίτες άρχισαν να σκέφτονται τρόπους να εξασφαλίσουν αναστολή έκτισης της ποινής τους, ενώ οι συνήγοροι υπεράσπισης, που υμνούσαν έως τότε τη δικαστική έδρα, άρχιζαν να μουρμουρίζουν εναντίον των τριών δικαστών. Και τότε βρέθηκε, ως από μηχανής Θεός, ο παλαίμαχος ναζιστής Κωνσταντίνος Πλεύρης, ο οποίος εμφανίστηκε ως συνήγορος του Ιωάννη Λαγού, αλλά ανέλαβε ατύπως χρέη και νομικού εκπροσώπου όλης της καταδικασμένης ηγετικής ομάδας, προβάλλοντας μια νέα επιθετική υπερασπιστική γραμμή, πίσω από την οποία συσπειρώθηκαν οι ομοϊδεάτες του κατηγορούμενοι. Στόχος: η καταγγελία της διαδικασίας και η αναζήτηση ευθυνών στο δικαστήριο για την υποτιθέμενη «καταπάτηση του τεκμηρίου αθωότητας» των στελεχών της Χρυσής Αυγής.
Ενας Πλεύρης θα μας σώσει (ή χώσει;)
Δεν θέλω να αφήσω τον αναγνώστη με την αγωνία τι απέγινε η σχέση Πλεύρη και Χρυσής Αυγής. Ενάμιση χρόνο μετά την ανάληψη της υπεράσπισης του Λαγού και, εμμέσως, των υπολοίπων, ο Πλεύρης εκδιώχτηκε κακήν κακώς, με βαριά υπονοούμενα για τον ρόλο του σ’ αυτή την υπόθεση. Μετά την απόρριψη του δεύτερου αιτήματος αποφυλάκισης που υπέβαλε τον περασμένο Ιανουάριο, ο Λαγός ανέφερε ότι «η ίδια η υπεράσπισή μου αποφάσισε να με πουλήσει και να κάνει το χατίρι σε όσους με θέλουν φυλακή. Εσκεμμένα κατέθεσαν μια άκυρη αίτηση. Συνεχίζω τον αγώνα, προδομένος από όλους όσους παρίσταναν τους φίλους».
Ολα αυτά θα είχαν ελάχιστη σημασία, αν υποδήλωναν μια απλή μεταστροφή του Πλεύρη, ο οποίος εγκατέλειψε για δικούς του λόγους τον εντολέα του, Λαγό, και τον άφησε εκτεθειμένο. Πρόκειται, εξάλλου, για ένα συχνό φαινόμενο στους κύκλους των Ελλήνων νεοναζιστών. Αρκεί να διαβάσει (ή ακούσει) κανείς όσα καταλογίζει στον Πλεύρη ο Αριστοτέλης Καλέντζης. Αλλά δεν συμβαίνει καθόλου αυτό.
Πολύ προτού εκδηλωθεί αυτή η προσέγγιση με τον Λαγό, το καλοκαίρι του 2019, όταν ιδρύθηκε η χρυσαυγίτικη παραλλαγή ΕΛΑΣΥΝ, ο Πλεύρης είχε ξεκαθαρίσει ότι θεωρεί τη Χρυσή Αυγή οργάνωση ποινικού ενδιαφέροντος. Αλλά, παρ’ όλα αυτά, όχι μόνο τον δέχτηκε ο Λαγός ως σωτήρα, αλλά ούτε οι λοιποί (Μιχαλολιάκος, Κασιδιάρης κ.λπ.) αντέδρασαν, όταν εμφανίστηκε στο δικαστήριο ως κεντρική υπερασπιστική φιγούρα. Μάλιστα, ο Μιχαλολιάκος, ο οποίος είχε προσωπική κόντρα με τον Πλεύρη από παλιά και συνεργάστηκαν μόνο για λίγες μέρες στις ευρωεκλογές του 1999, δεν δίστασε να τον υμνήσει σε κείμενό του που δημοσιεύτηκε την 4η Αυγούστου του 2020, δύο μήνες πριν από την έκδοση της απόφασης.
Το γεγονός ότι η ηγεσία της Χρυσής Αυγής αποδέχτηκε τον Πλεύρη ως βασικό συνήγορο, το 2020, έχει σήμερα εξαιρετικά μεγάλη αξία, εν όψει του Εφετείου. Ο λόγος είναι ότι ο Πλεύρης είναι εκείνος που επέμενε ότι η διαφωνία του με τη Χρυσή Αυγή έγκειται στο γεγονός ότι η οργάνωση του Μιχαλολιάκου ασκούσε παράνομη βία και δεν περιοριζόταν στα –κατ’ αυτόν– πλήρως αποδεκτά εθνικοσοσιαλιστικά πιστεύω.
Οι πρώτες καταγγελίες του Πλεύρη
Στο κρίσιμο διάστημα μεταξύ των δύο εκλογικών αναμετρήσεων του 2012 και αμέσως μετά την άγρια επίθεση του Κασιδιάρη στη Λιάνα Κανέλλη, σε ζωντανή μετάδοση, ο Πλεύρης από την εκπομπή του στο κανάλι του Καρατζαφέρη είχε περιγράψει με σαφήνεια τον εγκληματικό χαρακτήρα της οργάνωσης:
«Τι είναι η Χρυσή Αυγή; Η Χρυσή Αυγή, από αυτά τα οποία κάνει, δηλαδή να επιτίθεται σε κόσμο –όταν χτυπάει ως εκπρόσωπος της Χρυσής Αυγής ο κ. Κασιδιάρης, δεν χτυπάει ως άτομο Κασιδιάρης, χτυπάει ως Χρυσή Αυγή και η Χρυσή Αυγή παρουσιάζεται ως εθνικιστική οργάνωσις, ως εθνικιστικό κόμμα, ότι είναι εθνικισταί ιδεολόγοι. Αρα τι κάνει; Δυσφημεί τον εθνικισμό. Διότι πώς να το κάνουμε; Οι μπουνιές δεν είναι επιχείρημα. Οι μπουνιές δεν είναι πολιτικός λόγος. Μπορείς να μισείς κάποιον, αλλά δεν θα εκδηλώσεις το μίσος σου με μπουνιές» (εκπομπή «Ιστορικές Μνήμες», «Τηλεάστυ», 10.6.2012).
Το παράθεμα είναι καίριο, εφόσον αφορά τον πυρήνα της πρωτόδικης δικαστικής απόφασης που καλείται να επανεξετάσει, την Τετάρτη, το Εφετείο. Ο Πλεύρης εξηγεί ότι οι επιθέσεις των χρυσαυγιτών δεν γίνονται με κίνητρα ατομικά, αλλά διατεταγμένα, με εντολή της οργάνωσης. Αλλά αυτό ακριβώς είναι το νόημα της καταδικαστικής απόφασης για αυτούς που θεωρήθηκαν ότι διηύθυναν την εγκληματική οργάνωση. Μάλιστα, στην εκπομπή αυτή είχε φτάσει στο ακραίο σημείο να καλεί τους οπαδούς του να ψηφίσουν ακόμα και ΚΚΕ, αντί τη Χρυσή Αυγή:
«Προς Θεού. Ψηφίστε ό,τι θέλετε. Μην ψηφίσετε τραμπούκους. Μη βάλουμε τον τραμπουκισμό στον δημόσιο βίο. Ξέρετε πόσο αντικομμουνιστής είμαι. Χίλιες φορές ψηφίστε Παπαρήγα, παρά Μιχαλολιάκο. Μπορεί να διαφωνούμε ιδεολογικά με την Παπαρήγα, αλλά δεν μπερδεύουμε τις πολιτικές αντιθέσεις με τις ανθρώπινες σχέσεις. Και τις ανθρώπινες σχέσεις η Χρυσή Αυγή τις καταπατεί, δεν τις σέβεται. Τις ποδοπατεί και δείχνει ανανδρία. Το κακό που κάνει είναι ότι με τις πράξεις της δυσφημεί, διασύρει την ιδεολογία του εθνικισμού, που πάντοτε υπήρξε η μόνη και πραγματική ιδεολογία των αρχαίων Ελλήνων, των νέων Ελλήνων και όλων των Ελλήνων».
Ο Πλεύρης επιμένει μετά τις συλλήψεις
Την ίδια ακριβώς θέση πρόβαλε ο Πλεύρης και μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και την άσκηση των διώξεων στην ηγεσία της Χρυσής Αυγής. Μιλώντας σε ένα διαδικτυακό κανάλι ομοϊδεάτη του, θα επαναλάβει: «Η Χρυσή Αυγή με βρήκε. Δεν με δημιούργησε η Χρυσή Αυγή. Ησαν νεαρά παιδιά, τα οποία μεγάλωσαν με τα βιβλία μου. Και έχω το δικαίωμα να κάνω κριτική στις πράξεις της. Δεν διεφώνησα ποτέ με τις ιδέες της. Διεφώνησα με τις πράξεις της. Θεωρούσα ανόητο το να πας να χτυπήσεις έναν Πακιστανό. Είναι ανόητο. Εγώ δεν είμαι κατά της βίας, να εξηγούμεθα. Εγώ είμαι υπέρ της βίας, αλλά της βίας –όπως έλεγε ο Μουσολίνι– της χειρουργικής. Δηλαδή να φέρνουμε αποτέλεσμα. Εάν η βία φέρνει αποτέλεσμα, ναι» (κανάλι «Sakis Athens», 10.1.2015).
Και για όποιον δεν κατάλαβε, ο Πλεύρης συνέχιζε: «Η Χρυσή Αυγή όφειλε να καταλάβει ότι δεν επιτρεπόταν η ποινικοποίησις του πολιτικού αγώνος. Δεν κλοτσάμε μικροπωλητάς, δεν δέρνουμε Πακιστανούς. Δεν είναι εχθρός μας ο Πακιστανός και ο μικροπωλητής. Εχθρός μας είναι αυτός που φέρνει τον Πακιστανό στην Ελλάδα. Αυτός που ανέχεται τον Πακιστανό στην Ελλάδα. Δηλαδή, το σύστημα. Εδώ δεν χτυπούσαν το σύστημα, χτυπούσαν εκδηλώσεις του συστήματος. Αλλο να χτυπάς το σύμπτωμα και άλλο να χτυπάς την αιτία. Αλλά μεγάλη μερίδα της Χρυσής Αυγής έχουνε μπράτσα, δεν έχουνε όμως πολιτική σκέψη. Ευρέθησαν στη φυλακή σαν αποτέλεσμα της ποινικοποιήσεως των ιδεών».
Εχει και συνέχεια: «Εγώ, π.χ., είμαι αποκλεισμένος από τη Χρυσή Αυγή. Δεν με θέλουνε. Οχι τώρα, δεν με θέλουνε από το ξεκίνημά τους. Ουδέποτε στην εφημερίδα τους έγραψαν κάτι για τα βιβλία μου. Ουδέποτε ήρθαν στις δίκες που είχα με τους Εβραίους. Τους οποίους εγώ τους ενίκησα, τους Εβραίους. Προσέξτε τη διαφορά: εγώ έκανα έναν πολιτικό αγώνα με ένα βιβλίο 1.700 σελίδες, που αποκάλυπτα τι είναι ο σιωνισμός. Και τους ενίκησα. Εάν όμως έδερνα έναν Εβραίο, δεν θα έφερνα το αποτέλεσμα το νικηφόρο και θα ήμουνα και στη φυλακή. Αυτό λέω κι εγώ. Κάντε πολιτικό αγώνα και μη βαράτε. Μην κάνετε ποινικοποίηση των ιδεών».
Ο «υπερασπιστής» καρφώνει
Αλλά ακόμα και την περίοδο που τον έφερε ως σωτήρα ο Λαγός και τον αποδέχτηκαν οι υπόλοιποι, αμέσως μετά την έκδοση της καταδικαστικής απόφασης, ο Πλεύρης δεν θα διστάσει να επαναλάβει, μιλώντας στον συνεργάτη του Τάσο Συμιγδαλά: «Είχαν είκοσι βουλευτάς και κατέληξαν στη φυλακή. Με τα εν-δυο και με το να χτυπάνε τους Πακιστανούς. Τους το έλεγα και με κοροϊδεύανε. Τώρα, καθίστε στη φυλακή». Αυτή η κυνική παραδοχή της εγκληματικής δράσης συνοδευόταν, βέβαια, από τη διαβεβαίωση ότι είναι έτοιμος να συνεργαστεί σε ένα ενιαίο κόμμα με τους χρυσαυγίτες.
Τα ίδια επαναλάμβανε με κάθε ευκαιρία, παρά το γεγονός ότι εξακολουθούσε να εμφανίζεται ως συνήγορος του Λαγού. Σε συνέντευξή του στο κανάλι «Αρτ» του Καρατζαφέρη, θα επιμείνει στα ίδια: «Εγώ δεν είμαι υποστηρικτής της Χρυσής Αυγής. Να εξηγούμαστε. Εγώ υποστηρίζω μόνο τον Λαγό, γιατί έχει δίκιο. Ποτέ δεν είχα σχέση [με τη Χρυσή Αυγή]. Κάποτε, ένα διάστημα, είχαμε κατέβει μαζί στις εκλογές, αλλά διεχωρίσθησαν οι δρόμοι μας, για τον απλούστατο λόγο: όταν έχεις είκοσι βουλευτάς και είσαι το τρίτο κόμμα, αντί να αξιοποιήσεις αυτή τη νίκη, ασχολείσαι με έναν Πακιστανό να τον δείρεις» (10.5.2021). Ο παρουσιαστής της εκπομπής σχολίασε: «Αιχμηρό το σχόλιο. Νομίζω ότι θα προκαλέσει σχόλια». Για να επανέλθει ο Πλεύρης: «Τι σχόλια; Μα δείρανε Πακιστανούς. Λέω τη γνώμη μου. Να μην πω τη γνώμη μου; Δεν υπάρχει ένας άνθρωπος που να πιστεύει ότι το θέμα το μεταναστευτικό θα το λύσουμε δέρνοντας μερικούς Πακιστανούς ή φουκαράδες Αιγύπτιους ψαράδες. Τελείωσε».
Τελείωσε, πράγματι. Με τις δηλώσεις του ο Πλεύρης αποκαθήλωσε το κεντρικό υπερασπιστικό επιχείρημα του ηγετικού πυρήνα των ναζιστών, ότι δηλαδή οι δολοφονικές επιθέσεις ήταν έργο μεμονωμένων μελών ή οπαδών. Ο Πλεύρης επέμενε συνεχώς ότι αυτά είναι έργο της οργάνωσης, δηλαδή της ηγεσίας της.
Δεν έχει καμιά σημασία για ποιον λόγο το έκανε αυτό ο παλαίμαχος ναζιστής. Είναι εντελώς αδιάφορο αν το κίνητρό του πήγαζε από τον φθόνο του προς μια ομάδα «μαθητών» του που έκαναν πράξη τα δικά του πιστεύω. Το σημαντικό είναι ότι, με την αποδοχή του Πλεύρη ως βασικού της υπερασπιστή, η ηγεσία της οργάνωσης απ’ την πλευρά της φάνηκε να μην ενοχλείται καθόλου από τις δηλώσεις του. Κι έτσι, άθελά της, προχώρησε σε μια έμμεση, αλλά σαφή ομολογία για τον ρόλο της στις εγκληματικές αυτές ενέργειες.
Ασφαλώς στα «αναγνωστέα» του Εφετείου πρέπει να συμπεριληφθούν και όλες αυτές οι καταγγελίες του επίσημου «συνηγόρου» των κατηγορουμένων ηγετών της ναζιστικής οργάνωσης.
Υ.Γ.: Επειδή μοιάζουν απίστευτα όλα αυτά, θα αναρτήσουμε στον ιστότοπο της «Εφ.Συν.» ορισμένα χαρακτηριστικά στιγμιότυπα από αυτές τις δηλώσεις Πλεύρη, έτσι ώστε να μην αμφιβάλλει κανείς για τη γνησιότητά τους.
Πηγή: efsyn.gr
