Ο αθλητισμός στον αρχαίο ελληνικό κόσμο δεν είναι ακριβώς όπως τον περιέγραψε η νεαρή ακόμη αστική τάξη του 18ου και του 19ου αιώνα. Τότε που με ρομαντικές διαθέσεις στρεφόταν στην ελληνική κλασική αρχαιότητα για να αντλήσει ιδέες, επιχειρήματα και πρακτικές που θα τη βοηθούσαν στη σύγκρουσή της με το προηγούμενο σύστημα που κατέρρεε, αλλά και στην προσπάθειά της για την οικοδόμηση της δικής της κοινωνίας, του καπιταλισμού.
Όπως και άλλες εκδηλώσεις του αρχαίου κόσμου, έτσι και ο αθλητισμός των αρχαίων Ελλήνων γνώρισε το ανάλαφρο περιτύλιγμα αγνότητας το οποίο κατασκεύασαν γι’ αυτόν οι διανοούμενοι της ευρωπαϊκής (της ελληνικής συμπεριλαμβανομένης ασφαλώς) μπουρζουαζίας δεκάδες αιώνες μετά, προκειμένου να εξαγνίσουν και να δικαιώσουν τις προθέσεις και τους σκοπούς της τάξης που ανερχόταν στην εξουσία.