Του Θανάση Κούρκουλα

Στις αρχές ∆εκέµβρη δηµοσιεύτηκε η έκθεση τριών ΜΚΟ (Ελληνικό Συµβούλιο για τους Πρόσφυγες, Άρσις και Human Rights 360) µε συγκλονιστικά στοιχεία για δεκάδες περιπτώσεις παράνοµων επαναπροωθήσεων προσφύγων από την ελληνική πλευρά του Έβρου προς την Τουρκία. Πρόκειται για 39 πρόσφυγες που αφού συνελήφθησαν, ξυλοκοπήθηκαν, ληστεύθηκαν, ξεγυµνώθηκαν και εξευτελίστηκαν, εντέλει υποχρεώθηκαν να διασχίσουν τα σύνορα πίσω στην τουρκική πλευρά. Η έκθεση αποκαλύπτει επαναπροωθήσεις «στο σωρό» προσφύγων µε τουρκική, αλγερινή, κουρδική, αφγανική, αιγυπτιακή, συριακή, ιρακινή, πακιστανική και παλαιστινιακή προέλευση. Το ζήτηµα δεν είναι άγνωστο, αλλά η κυβέρνηση και τα καθεστωτικά ΜΜΕ κάνουν συστηµατικές και «φιλότιµες» προσπάθειες να αποκρύψουν τα γεγονότα γύρω από αυτό, µιλώντας γενικά για «αυξανόµενες ροές στον Έβρο». Είναι λογικό: στον Έβρο ο κρατικός ρατσισµός προσλαµβάνει τις πιο ακραίες του µορφές, ξεπερνώντας και τα αίσχη της Μόριας και των άλλων «κέντρων υποδοχής και ταυτοποίησης». Μια ρατσιστική «άγρια ∆ύση» κατά των προσφύγων µε συστηµατική δράση οµάδων «κυνηγών κεφαλών»!

Αν κανείς επιχειρήσει µια προσεχτική µελέτη των αφηγήσεων των προσφύγων, τα στοιχεία είναι εντυπωσιακά πανοµοιότυπα: Πρώτα οι πρόσφυγες συλλαµβάνονται σε κάποια από τις παραµεθόριες περιοχές του Έβρου, αφού έχουν περάσει σε ελληνικό έδαφος. Οι συλλήψεις γίνονται από ένστολους Έλληνες αστυνοµικούς από άνδρες µε πολιτικά που φέρουν όπλα και κλοµπ ή από άνδρες µε στρατιωτικές στολές χωρίς διακριτικά, µε καλυµµένα τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους! Οι αστυνοµικοί/στρατιωτικοί µιλούν ελληνικά, σε αρκετές όµως περιπτώσεις υπάρχουν µαρτυρίες για συµµετοχή ανδρών µε στρατιωτικού τύπου περιβολή που µιλούν… γερµανικά. Στη συνέχεια τούς µεταφέρουν σε αστυνοµικά κρατητήρια ή σε απόµερους εγκαταλελειµµένους χώρους κράτησης στην ελληνική πλευρά. Εντός λίγων ωρών µεταφέρονται στο ποτάµι µε οχήµατα τύπου βαν, φορτηγά ή πούλµαν. Επιβιβάζονται µε τη βία σε φουσκωτές βάρκες και οδηγούνται στις τουρκικές όχθες του Έβρου, όπου µετά από λίγο τους εντοπίζει η τουρκική αστυνοµία, τους συλλαµβάνει και τους οδηγεί σε κέντρα κράτησης. Σε αρκετές περιπτώσεις, µετά την απελευθέρωσή τους από τις τουρκικές αρχές, οι πρόσφυγες επιχειρούν εκ νέου να εισέλθουν σε ελληνικό έδαφος και επαναπροωθούνται µε πανοµοιότυπο τρόπο ξανά πίσω στην Τουρκία.

Η «αλληλέγγυα» κυβέρνηση δηλώνει «άγνοια»

Η νέα έκθεση-κόλαφος για τις ελληνικές αρχές και για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, δεν είναι η πρώτη καταγγελία για τέτοιου τύπου περιστατικά, που λαµβάνουν χώρα παρά και ενάντια σε κάθε διεθνή συνθήκη, πέρα και έξω από κάθε νοµότυπη διαδικασία απόρριψης ασύλου, απέλασης ή επαναπροώθησης. Οι πρόσφυγες αυτοί δεν καταγράφονται επίσηµα ούτε δακτυλοσκοπούνται. Από τα τέλη του 2016 µέχρι σήµερα, πολλές κινήσεις δικαιωµάτων, δικηγόροι της περιοχής, ακτιβιστές και Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις καταγγέλλουν σωρεία παράνοµων επαναπροωθήσεων στον Έβρο, πολλές απόλυτα τεκµηριωµένες µε λεπτοµερείς αφηγήσεις, φωτογραφίες και βίντεο από τα κινητά των προσφύγων. Προφανώς αυτός είναι ο λόγος που το πρώτο πράγµα που κάνουν οι (παρα)στρατιωτικές οµάδες όταν συλλαµβάνουν τους πρόσφυγες, είναι να κατάσχουν ή να καταστρέφουν τα κινητά τους τηλέφωνα.

Στην τουρκική πλευρά η δηµοσιότητα που παίρνουν οι ιστορίες των προσφύγων που επαναπροωθούνται είναι πολύ µεγαλύτερη από τα περιορισµένα ρεπορτάζ ορισµένων ελληνικών ΜΜΕ. Η τουρκική εφηµερίδα Daily Sabah σε πρόσφατο ρεπορτάζ της ισχυρίζεται -επικαλούµενη πληροφορίες από τις τουρκικές αρχές ασφαλείας- πως µόνο το Νοέµβριο του 2018 έγιναν συνολικά 2.490 παράνοµες επαναπροωθήσεις προς την Τουρκία! Αν ισχύει -έστω σε ένα βαθµό- µια τέτοιας τάξης µεγέθους πρακτική, µιλάµε για µια εντυπωσιακά εκτεταµένη και οργανωµένη δολοφονική ρατσιστική επιχείρηση, που συνιστά βασική -και όχι απλά συµπληρωµατική προς τα hot-spot του Αιγαίου- µέθοδο αποτροπής νέων αφίξεων προσφύγων προς το έδαφος της ΕΕ µέσω της Ελλάδας. Και µάλιστα µε την ανοχή και πιθανότατα την έµπρακτη συνεργασία ευρωπαϊκών δυνάµεων (της FRONTEX ή άλλων), που δρουν στον Έβρο.

Παρ’ όλα αυτά, αρµόδιοι κυβερνητικοί αξιωµατούχοι όπως ο Π. Καµµένος ή πρόσφατα η Ό. Γεροβασίλη, όταν ερωτώνται από Έλληνες και ξένους δηµοσιογράφους σε συνεντεύξεις Τύπου, επίµονα αρνούνται πως υπάρχει περίπτωση οι ελληνικές αρχές να µετέρχονται τέτοιου τύπου πρακτικές. ∆εν κάνουν, όµως, τον κόπο καν να δηλώσουν πως θα διερευνήσουν τις καταγγελίες… Αποµένει, λοιπόν, να υποθέσουµε πως εκατοντάδες καταγγέλλοντες πρόσφυγες, δικηγόροι και οργανώσεις δικαιωµάτων απλώς φαντάζονται και κατασκευάζουν ιστορίες, τερατολογώντας για να σπιλώσουν την αλληλέγγυα προς τους πρόσφυγες κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ… Ή αλλιώς, ότι ένας τόσο εκτεταµένος ρατσιστικός παρακρατικός µηχανισµός είναι δυνατόν να δρα στην περιοχή του Έβρου κάτω από τη µύτη και παντελώς ανεξάρτητα από τις ελληνικές αστυνοµικές και στρατιωτικές αρχές της περιοχής…

Ελληνο-τουρκικός ανταγωνισµός µε θύµατα τους πρόσφυγες

Για να προσεγγίσουµε καλύτερα το θέµα, αξίζει τον κόπο να ξαναθυµηθούµε κάποιες λεπτοµέρειες: Τον Απρίλιο του 2018, ο αρµόδιος υπουργός ∆. Βίτσας δηλώνει «Στον Έβρο µε ανησυχεί η κατάσταση. Η Τουρκία οφείλει να κρατάει τους ανθρώπους στο έδαφός της και να εµποδίζει την πρόσβασή τους στις γειτονικές χώρες. ∆εν υπάρχουν αντίστοιχες εισροές προσφύγων από την Τουρκία στη Βουλγαρία». Στις αρχές του περασµένου Οκτώβρη, ο ίδιος υπουργός διαµαρτυρόταν πως µόλις στο πρώτο εννεάµηνο του 2018, 12.000 νέες αφίξεις προσφύγων καταγράφηκαν στον Έβρο (σ.σ. ανθρώπων που καταφέρνουν να διαφύγουν από τις παράνοµες επαναπροωθήσεις), έναντι 3.300 για όλο το 2016 και 5.500 για όλο το 2017.

Ας σηµειωθεί πως το 2016-2017 ήταν ήδη περίοδοι αυξηµένης εισόδου Τούρκων πολιτικών προσφύγων στον Έβρο ύστερα από το αποτυχηµένο πραξικόπηµα και την εκτεταµένη καταστολή του τουρκικού καθεστώτος. Ας θυµηθούµε επίσης πως η περιοχή του Έβρου εξαιρείται από τη ρατσιστική συµφωνία ΕΕ-Ελλάδας-Τουρκίας. Εξαιρείται, δηλαδή, από το γεωγραφικό περιορισµό (σ.σ. εγκλωβισµό) των προσφύγων στα hot-spot του Αιγαίου και την τουρκική υποχρέωση «επανεισδοχών» προσφύγων και ελέγχου των παραλίων της, έναντι ευρωπαϊκής ενίσχυσης από την οποία έχουν µέχρι στιγµής εκταµιευθεί πάνω από 3 δισ. ευρώ. Ας θυµηθούµε ακόµα πως στην περίοδο του οργίου παράνοµων επαναπροωθήσεων που συζητάµε, εκτραχύνθηκαν οι σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας µε επίκεντρο τη διαµάχη για την ΑΟΖ της Κύπρου, ενώ ένα σηµαντικό επεισόδιο της έντασης διαδραµατίστηκε στον Έβρο µε το σίριαλ της σύλληψης και κράτησης για 6 µήνες των 2 Ελλήνων στρατιωτικών που κυνηγούσαν πρόσφυγες εντός τουρκικού εδάφους.

Μέχρι πρόσφατα η περιοχή του Έβρου ήταν ελεγχόµενη από τη στενή συνεργασία ελληνικών και τουρκικών αρχών, από διµερείς συνεργασίες νοµότυπων επαναπροωθήσεων Ελλάδας-Τουρκίας, από φράχτες και θερµικές κάµερες της ελληνικής πλευράς που αδιαµαρτύρητα αποδέχεται η τουρκική πλευρά να εντοπίζουν πρόσφυγες σε βάθος χιλιοµέτρων εντός του τουρκικού εδάφους πριν ακόµη αυτοί περάσουν στην Ελλάδα. Οι καιροί, όµως, άλλαξαν. Στις 8 Ιούνη 2018 η Τουρκία διά του πρωθυπουργού της ανακοίνωσε πάγωµα της διµερούς συµφωνίας Παπανδρέου-Τζεµ για επαναπροωθήσεις προσφύγων µεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας (που αφορούσε την περιοχή του Έβρου και χρονολογούνταν από το 2001) ως απάντηση στην απελευθέρωση και µη έκδοση στην Τουρκία των 8 υψηλόβαθµων πραξικοπηµατιών στρατιωτικών που είχαν ζητήσει άσυλο στην Ελλάδα. Τότε, ελληνικές διπλωµατικές πηγές µιλούσαν για «ατυχή» δήλωση, προσθέτοντας πως «αυτό που προαναγγέλλει ο κ. Τσαβούσογλου το έχει ήδη πράξει από το 2017»…

Επιθετική εξωτερική πολιτική

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ φιλοδοξεί µε τις πλάτες του άξονα ΗΠΑ-Ισραήλ-Αιγύπτου-Κύπρου να ανατρέψει το υπάρχον στάτους κβο Ελλάδας-Τουρκίας, αποκόπτοντας την Τουρκία από κοιτάσµατα και αγωγούς στη νοτιοανατολική Μεσόγειο. Η πρόσδεση της Ελλάδας στον άξονα ΗΠΑ-ΝΑΤΟ περιλαµβάνει φιλόδοξες επιθετικές κινήσεις, όπως την πρόσφατη απέλαση Ρώσων διπλωµατών ή τις δηλώσεις περί δικαιώµατος επέκτασης των 12 µιλίων των χωρικών υδάτων της Ελλάδας στα νησιά του Αιγαίου (που θα καθιστούσε το Αιγαίο κλειστή ελληνική λίµνη) µετά την αντίστοιχη επέκταση στο Ιόνιο. Η κυβέρνηση Ερντογάν απαντά µε τα «όπλα» που διαθέτει. Ένα από αυτά είναι η «πίεση» σε Ελλάδα και ΕΕ µέσω της χαλάρωσης των ελέγχων στα καραβάνια απελπισµένων προσφύγων στον Έβρο. Η κατά τα άλλα «ανθρωπιστική» κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ανταπαντά στήνοντας έναν άνευ προηγουµένου µηχανισµό παράνοµων επαναπροωθήσεων στον Έβρο, που παρόµοια έκταση δεν είχε ποτέ ως τώρα.

Μέχρι και ο αλήστου µνήµης υπουργός Ναυτιλίας της Ν∆ Μ. Βαρβιτσιώτης, πασίγνωστος από τη ρατσιστική κάλυψη που παρείχε στο Λιµενικό στην υπόθεση δολοφονίας προσφύγων στο Φαρµακονήσι, εµφανίστηκε τον Ιανουάριο του 2018 να ενοχλείται, δηλώνοντας πως «οι καταγγελίες που είδαν το φως της δηµοσιότητας και αφορούν παράνοµες επαναπροωθήσεις µεταναστών και προσφύγων στην περιοχή του Έβρου θέτουν υπό αµφισβήτηση τη διεθνή αξιοπιστία της χώρας µας, καθιστώντάς την υπόλογη για την παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωµάτων και διεθνών συµβάσεων». Αντίστοιχες ερωτήσεις στη Βουλή έκαναν εκείνη την περίοδο ο Σ. Θεοδωράκης από το Ποτάµι και ο Θ. Παπαθεοδώρου από τη ∆ηµοκρατική Συµπαράταξη. ∆εν επέµειναν όµως στη συνέχεια, κάνοντας «γαργάρα» τις συνεχιζόµενες καταγγελίες, προφανώς χάριν του υπέρτερου «εθνικού συµφέροντος». Οι µόνοι που δεν ασχολούνται µε τις καταγγελίες για τις παράνοµες επαναπροωθήσεις στον Έβρο είναι, φυσικά, οι Χρυσαυγίτες. Αυτοί µάλλον συµφωνούν και επαυξάνουν και δεν είναι διατεθειµένοι να… γυαλίσουν τα ρατσιστικά παράσηµα των Τσίπρα-Καµµένου.

Απάντηση

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει εκτεθεί ανεπανόρθωτα. Εφαρµόζει ένα γαϊτανάκι επιθετικής εξωτερικής πολιτικής, που συµπεριλαµβάνει τη ρατσιστική εκδοχή «by all means necessary» στις πλάτες των προσφύγων και µεταναστών, που έχουν γίνει για άλλη µια φορά σάκος του µποξ. Τα αλλεπάλληλα αυτοκινητικά «δυστυχήµατα» προσφύγων, που χάνουν τη ζωή τους στη Βόρεια Ελλάδα, καθώς µεταφέρονται µε βαν από διακινητές εξαιτίας του ανελέητου κυνηγητού από περιπολικά της αστυνοµίας και οι πρόσφατοι πνιγµοί στο ποτάµι, συµπληρώνουν το πάζλ ρατσιστικής βαρβαρότητας. Στη «ζούγκλα» του Έβρου ευδοκιµεί κάθε είδος εγκληµατικής συµπεριφοράς, όπως η φρικτή δολοφονία των τριών µεταναστριών κοντά στο χωριό Πραγγί.

Χρέος κάθε συλλογικότητας, που στοιχειωδώς εννοεί να υπερασπιστεί τις ζωές και τα δικαιώµατα των θυµάτων της φτώχειας και του πολέµου, είναι να καταγγείλει µε κάθε δυνατό τρόπο το ρατσιστικό έγκληµα που συντελείται στον Έβρο.

Να διεκδικήσουµε την ασφαλή πρόσβαση των προσφύγων στη διαδικασία ασύλου και την ανθρώπινη εγκατάστασή τους σε αξιοπρεπείς δοµές φιλοξενίας.

Να µπει τώρα τέλος στην οµερτά των παράνοµων επαναπροωθήσεων. Γιατί όπως φαίνεται, οι απάνθρωπες συνθήκες εγκλεισµού των προσφύγων στα hot-spot τύπου Μόριας συνιστά µόνο το ήµισυ της ρατσιστικής απανθρωπιάς. Το άλλο ήµισυ στον Έβρο διαδραµατίζεται.

Πηγή: https://www.redtopia.gr