Κυριακή, 24 Μάρτιος, 2019
ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ + ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

του Ν.Σαραντάκου

Πριν από μερικές μέρες δολοφονήθηκε στη Σητεία μια 32χρονη μητέρα δύο παιδιών – τη στραγγάλισε ο εν διαστάσει σύζυγός της μπροστά στα μωρά παιδιά τους.

Τα Χριστούγεννα, η Κατερίνα, έτσι έλεγαν τη δολοφονημένη, είχε εγκαταλείψει το σπίτι όπου έμενε με τον άντρα της, επειδή αυτός τη χτυπούσε και την απειλούσε συνεχώς, και είχε πάει να μείνει με τη μητερα της. Εκείνος καθημερινά της ζητούσε να γυρίσει πίσω και ταυτόχρονα την απειλούσε πως αν πάει στην αστυνομία θα τη σκοτώσει. Στις 4 Φεβρουαρίου η Κατερίνα μαζί με συγγενείς της πήγε στο αστυνομικό τμήμα και κατάγγειλε ότι ο εν διαστάσει σύζυγός της την απειλούσε. Επειδή όμως οι καταγγελίες δεν είχαν χρονικό προσδιορισμό δεν κινήθηκε η διαδικασία του αυτοφώρου.

Και βγήκε στην τηλεόραση ο πατέρας του συζυγοκτόνου και είπε πως ήταν η κακιά η ώρα, εννοώντας πως αν στο σπίτι υπήρχε και κάποιος άλλος δεν θα γινόταν το φονικό, και ότι εκείνος την αγαπούσε κι εκείνη δεν τον στήριζε, κι αν εκείνη είχε γυρίσει στον άντρα της θα ζούσε τώρα, και ότι αυτό θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα και ότι ο γιος του μετάνιωσε και τώρα τον έχει συγχωρήσει ο Θεός, και μάλιστα οι αστυνομικοί κατά παράβαση των κανονισμών τον άφησαν να του μιλήσει όση ώρα ήθελε και να τον αγκαλιάσει. Και η γιαγιά του 36χρονου δράστη είπε πως το θύμα «δεν του φερόταν καλά» και έκλαψε επειδή τώρα «το παιδί καταστράφηκε».

Εδώ υπάρχει ένα κοινό μοτίβο με δυο άλλες πολύ πρόσφατες περιπτώσεις γυναικοκτονιών. Να θυμίσω ότι και η 29χρονη Αγγελική Πέτρου, που δολοφονήθηκε στις αρχές του χρόνου στην Κέρκυρα από τον πατέρα της που δεν ενέκρινε τον δεσμό της, είχε επίσης αποταθεί στην αστυνομία ένα χρόνο πριν το φονικό, παραπονούμενη για τη συμπεριφορά του πατέρα της.

Αλλά και η Ελένη Τοπαλούδη, η φοιτήτρια που βιάστηκε και δολοφονήθηκε στη Ρόδο, είχε κι αυτή καταγγείλει στην αστυνομία προηγούμενο βιασμό της -χωρίς να γίνει τίποτα τότε. Τώρα μόνο άρχισε να ερευνάται η υπόθεση και εντοπίστηκαν δράστες.

Όπως διαβάζω, σύμφωνα με την έκθεση Η βία κατά των γυναικών και η προσχώρηση της Ε.Ε. στη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, που δημοσιοποιήθηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις 15 Νοεμβρίου 2017, η έμφυλη βία και συγκεκριμένα η ενδοοικογενειακή βία έχει καταστεί για τις Ευρωπαίες μεταξύ 15 και 44 χρόνων η πρώτη αιτία αναπηρίας και θανάτου, αφήνοντας πίσω ακόμη και τα αυτοκινητικά δυστυχήματα ή τον καρκίνο. Οι αριθμοί είναι τρομακτικοί, καθώς όπως καταγράφεται 50 γυναίκες στην Ε.Ε. δολοφονούνται κάθε εβδομάδα, από νυν ή πρώην σύντροφό τους.

 Επιπλέον, βάσει των στοιχείων του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου για την Ισότητα των Φύλων, EIGE:
  • Στην Βρετανία, κάθε τρεις μέρες δολοφονείται μία γυναίκα
  • Στη Σουηδία, κάθε δέκα μέρες κακοποιείται μέχρι θανάτου από το σύζυγο ή σύντροφό της
  • Στην Ισπανία, μία γυναίκα δολοφονείται κάθε τέσσερις μέρες, περίπου 100 τον χρόνο
  • Στην Γαλλία, μία γυναίκα δολοφονείται κάθε πέντε μέρες εξαιτίας κακοποίησης στο σπίτι

Στην Πορτογαλία, 28 γυναίκες δολοφονήθηκαν μέσα στο 2018 από τον σύζυγο ή τον πρώην σύζυγό τους. Η χτεσινη μέρα κηρύχτηκε μέρα εθνικού πένθους για τις 28 γυναικοκτονίες.
Οι αριθμοί είναι πολύ χειρότεροι σε άλλες περιοχές του πλανήτη, ιδίως στη Λατινική και Κεντρική Αμερική και την Ινδία, κάτι που ώθησε κάποιες χώρες της περιοχής να θεσπίσουν ως ιδιαίτερο αδίκημα τη γυναικοκτονία.

Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις γυναίκες τραυματίζονται και δολοφονούνται επειδή αντιστάθηκαν στον βιασμό, επειδή απέρριψαν κάποιον άντρα, επειδή ζήτησαν να χωρίσουν ή χώρισαν, επειδή δεν θέλησαν να γυρίσουν στη συζυγική εστία, επειδή ο άντρας τους ζήλευε, επειδή είχαν εξωσυζυγική σχέση, επειδή ο πατέρας ή ο αδελφός τους δεν ενέκριναν τον δεσμό τους, επειδή ως ανύπαντρες είχαν σχέση.

Στην Ελλάδα δεν έχουμε στατιστικά στοιχεία για τις δολοφονίες γυναικών, γενικότερα δεν ξέρω αν κρατάμε στατιστικά στοιχεία για τα περιστατικά έμφυλης βίας, ούτε ξέρω αν θα μπει στη στατιστική της έμφυλης βιας το προχτεσινό περιστατικό στο Περιστέρι, όπου πέντε οπαδοί μιας ομάδας ξυλοκόπησαν γυναίκα οπαδό άλλης ομάδας. Όπως λένε οι ίδιοι, «ωραία γκομενίτσα είναι και της την πέσανε για σεξ, δεν κάθισε κι έφαγε τα χαστούκια της», κάτι απόλυτα φυσιολογικό δηλαδή, αφού η γυναίκα θεωρείται κτήμα του άντρα -του συζύγου της, του πατέρα της, του πρώην συζύγου της, του φίλου της, του κάθε άντρα τελικά. Εκείνη φταίει που δολοφονήθηκε, που βιάστηκε, που έφαγε τα χαστούκια της: έφυγε, δεν γύρισε, δεν του κάθισε.

Υπάρχουν πολλοί απαίσιοι ευφημισμοί για τις γυναικοκτονίες. Τις λένε «εγκλήματα πάθους», τις λένε «οικογενειακές τραγωδίες», τις λένε, αν και αυτό ευτυχώς ακούγεται λιγότερο στη χώρα μας πια, «εγκλήματα τιμής». Πριν από μισόν αιώνα, αντίθετα, διάβαζε κανεις συνέχεια στην εφημερίδα για «εγκλήματα για λόγους τιμής» -και συνηθως ο χαρακτηρισμός αυτός έφερνε αυτόματα την ευνοϊκή μεταχείριση του φονιά (πατέρα, συζύγου, αδελφού), που όχι σπάνια καταδικαζόταν σε ελαφρές ποινές, ίσα να καλύπτουν την προφυλάκιση, που ανακοινώνονταν ενώ το ακροατήριο -σύσσωμη η τοπική κοινωνία- χειροκροτούσε σε ένδειξη συμπαράστασης στον φονιά.

Τώρα δεν λέμε για εγκλήματα τιμής αλλά εξακολουθεί να γίνεται λόγος για «έγκλημα πάθους» και για «οικογενειακή τραγωδία» -ο όρος χρησιμοποιήθηκε και για τη γυναικοκτονία της Σητείας, και ήδη η χρήση των όρων έχει στρώσει παχύ χαλί για να πέσει στα μαλακά ο φονιάς στη δίκη.

Κι όταν επιχειρήσεις να μιλήσεις για γυναικοκτονία, έρχονται οι πληρωμένοι κονδυλοφόροι της πατριαρχίας και σου λένε πως η λέξη προσβάλλει τις γυναίκες επειδή τις απανθρωποποιεί, επειδή δεν τις θεωρεί ανθρώπους. Κι από κοντά έρχονται κάποιοι αλλοι επαναστάτες (της φακής) και σε λένε «δικαιωματικό της Χίλαρι Κλίντον» αν μιλήσεις για πατριαρχία και για σεξισμό.

(Πολύ χαρακτηριστικά, ο συντάκτης του Σκάι, σε άρθρο για την κήρυξη εθνικού πένθους χτες στην Πορτογαλία, χρησιμοποίησε τον όρο «γυναικοκτονία», που δεν μπορούσε να τον αποιφύγει αφού υπήρχε σε δηλώσεις Πορτογαλίδας ακτιβίστριας, μέσα σε εισαγωγικά, λες και τον πιάνει με τα γάντια για να μη μολυνθεί! : «Η ‘γυναικοκτονία’ είναι μια εθνική μάστιγα στην οποία πρέπει να ευαισθητοποιηθεί ο μέγιστος αριθμός ατόμων»)

Θα μου πείτε, τι θα αλλάξει αν πούμε «γυναικοκτονία» το φονικό της Σητείας και όχι «συζυγοκτονία» ή «ανθρωποκτονία» ή «δολοφονία»; Πιστεύω ότι έχει σημασία. Πιστεύω ότι με το να αναγνωρίσουμε και να κατονομάσουμε την έμφυλη βία, κοιτάζοντας το πρόβλημα κατάματα και μην κρύβοντάς το κάτω από τα πέπλα της «οικογενειακής τραγωδίας» και της «κακιάς στιγμής», βοηθάμε να αποκτήσει όλη η κοινωνία συναίσθηση του προβλήματος, κι έτσι την επόμενη φορά που η Ελένη, η Κατερίνα, η Αγγελική θα καταγγείλουν ότι απειλούνται, ότι βιάστηκαν, ότι ξυλοκοπήθηκαν, η απάντηση των αρχών δεν θα είναι τυπική, θα δένει τα χέρια του επίδοξου δράστη αντί να του δίνει το ελεύθερο. Αλλιώς, αν δεν κάνουμε τίποτα, θα συνεχίσουμε να μετράμε νεκρές γυναίκες.

Σήμερα ειναι 8 Μαρτίου, ημέρα της γυναίκας, και συνηθίζω τέτοια μέρα κάθε χρόνο να βάζω ένα άρθρο όπου μιλάω για τη ντροπιαστική υποεκπροσώπηση των γυναικών στις θέσεις εξουσίας και στις διευθυντικές θέσεις (παράδειγμα από πρόπερσι) και λέω για την ανάγκη να θεσπιστεί ποσόστωση, και μου λέτε πως η ποσόστωση υποτιμά τις γυναίκες και πως θα οδηγήσει σε αναξιοκρατικές τοποθετήσεις -ενώ ζούμε σε μια χώρα που η τελευταία αναξιοκρατική τοποθέτηση έγινε το 1830 όταν ο Καποδίστριας διόρισε τα αδέρφια του Αυγουστίνο και Βιάρο σε ανώτατα κρατικά αξιώματα.

Άκουσα σήμερα στο γαλλικό ραδιόφωνο ότι η γαλλική πολεμική αεροπορία ξεκινάει πρόγραμμα για να αυξήσει τα ποσοστά γυναικών στις τάξεις της, διότι τώρα έχει μόνο 20% γυναικείο προσωπικό, ενώ στους αξιωματικούς το ποσοστό είναι ακόμα χαμηλότερο, μόλις 14%. Άκουσα επίσης, στο ελληνικό ραδιόφωνο, ότι στον νέο νόμο περί αθλητισμού που έρχεται για ψήφιση καθιερώνεται ποσόστωση των φύλων στα συμβούλια των αθλητικών ομοσπονδιών, που σήμερα ανδροκρατουνται, με αποτέλεσμα οι ομοσπονδίες να έχουν ξεσηκωθεί -προς ενημέρωση, στο εξωτερικό οι αθλητικές ομοσπονδίες έχουν εδώ και χρόνια ποσόστωση, και η ίδια η FIFA. Είπα να τα γράψω κι αυτά, τελικά όμως αποφάσισα να δώσω την έμφαση στη γυναικοκτονία, αν και τα ζητήματα είναι αλληλένδετα.

Κι επειδή είναι αλληλένδετα, κλείνω το άρθρο αντιγράφοντας από τον ιστότοπο της Διεθνούς Αμνηστίας μια καταγγελία για τον νέο Ποινικό Κώδικα που έδωσε στη διαβούλευση η κυβέρνηση, ο οποίος στο θέμα του βιασμού χειροτερεύει τα πράγματα, αν αληθεύουν τα όσα θα παραθέσω. Φαίνεται όμως πως ακόμα είναι νωρίς και, με την ελάχιστη δύναμη φωνής που έχω κάνω έκκληση στην αριστερή κυβέρνηση να ακούσει το γυναικείο κίνημα και να θέσει ως βάση του βιασμού την απουσία συναίνεσης.

Δόθηκε χτες στη δημοσιότητα το σχέδιο του νέου Ποινικού Κώδικα από το Υπουργείο Δικαιοσύνης, προς δημόσια διαβούλευση.

Η Διεθνής Αμνηστία έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό εκστρατεία με αίτημα την τροποποίηση του άρθρου 336, που περιλαμβάνει τον ορισμό του βιασμού, έτσι ώστε αυτός να ορίζεται με βάση την απουσία συναίνεσης.

Στο προτεινόμενο σχέδιο του νέου Ποινικού Κώδικα, διαπιστώνουμε ότι όχι απλώς δεν υιοθετείται ένας ορισμός του βιασμού με βάση τη συναίνεση, αλλά ο ισχύων μέχρι σήμερα ορισμός, αντικαθίσταται με έναν ακόμη χειρότερο. Η νέα πρόταση περιορίζει τις περιπτώσεις της «απειλής σπουδαίου και άμεσου κινδύνου», μόνο σε εκείνες που αφορούν «απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας». Με αυτόν τον τρόπο, οριοθετείται ακόμη περισσότερο η έννοια της απειλής (ως αποκλειστικά σωματικής), και κλείνει οποιοδήποτε περιθώριο διαφορετικής ερμηνείας.

Σε κάθε περίπτωση, ο μόνος ορισμός του βιασμού που μπορεί να γίνει αποδεκτός είναι αυτός που θα συνδέεται με την απουσία συναίνεσης. Η Διεθνής Αμνηστία, μετά από αναλυτική έρευνα και στα πλαίσια της εκστρατείας και όλου του υλικού που έχει δημοσιοποιήσει, έχει θεμελιώσει συγκεκριμένα τους λόγους για τους οποίους ένας τέτοιος ορισμός είναι απαραίτητος, έχει αναδείξει τις συγκεκριμένες δεσμεύσεις της Ελλάδας ως προς την υιοθέτησή του, ενώ έχει παράσχει αναλυτικές πληροφορίες για το ισχύον καθεστώς σε μια σειρά χωρών, και ειδικά αυτών που έχουν υιοθετήσει σχετικούς ορισμούς με βάση τη συναίνεση.

Στα πλαίσια της εκστρατείας μας, θα θέσουμε στη δημόσια διαβούλευση με συγκεκριμένο τρόπο και με βάση τις θέσεις μας, το αίτημα της τροποποίησης του άρθρου 336, και της υιοθέτησης ενός ορισμού του βιασμού με βάση την απουσία συναίνεσης. Οι γυναικείες οργανώσεις και συλλογικότητες, καθώς και οι οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μπορούμε και πρέπει να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να κινητοποιηθούμε, με αίτημα την τροποποίηση του ορισμού του βιασμού. Καλούμε το Υπουργείο Δικαιοσύνης να τοποθετηθεί συγκεκριμένα και να αναλάβει πρωτοβουλία για αυτή την τόσο απαραίτητη νομοθετική αλλαγή.

Πηγή:https://tvxs.gr

Δημοσιευτηκε στισ 16/03/19
Κοινή καταγγελία DCI-ΜΩΒ για πολύμηνο χωρισμό μητέρας από την πεντάχρονη κόρη της στην Αθήνα

ΚΟΙΝΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Αθήνα, 16/03/2019

ΠΟΛΥΜΗΝΟΣ ΧΩΡΙΣΜΟΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΑΙΤΟΥΣΑΣ ΔΙΕΘΝΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΝΤΑΧΡΟΝΗ ΚΟΡΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Το Ελληνικό Τμήμα της Διεθνούς ΜΚΟ Defence for Children International (DCI Ελλάδας) και η φεμινιστική οργάνωση Το Μωβ καταγγέλλουν τις σοβαρές παραβιάσεις των δικαιωμάτων των παιδιών σε ανάγκη διεθνούς προστασίας στην Ελλάδα, που θυμίζουν τις αντιπροσφυγικές πολιτικές του προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, για το χωρισμό των παιδιών προσφύγων από τις οικογένειές τoυς.

Ενδεικτική είναι η υπόθεση της αιτούσας διεθνή προστασία S. N., 31 ετών, πολίτη της Λαικής Δημοκρατίας του Κονγκό, η οποία άσκησε το δικαίωμά της να ζητήσει άσυλο για την ίδια και την κόρη της A. M. 5 ετών, μόλις έφτασαν στο αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος» της Αθήνας στις 7/11/2018. Η μητέρα συνελήφθη και μετήχθη στο κέντρο κράτησης της Διεύθυνσης Αλλοδαπών Αττικής (Πέτρου Ράλλη), όπου και την εντόπισε Το Μωβ κατά την επίσκεψή του στα κρατητήρια γυναικών στις 18/11/2018. Το Μωβ απευθύνθηκε στην DCI Ελλάδας, η οποία ανταποκρίθηκε αμέσως και ανέλαβε νομικά τόσο την μητέρα όσο και την κόρη. Το κοριτσάκι χωρίστηκε από τη μητέρα αμέσως κατά τη σύλληψή της, οδηγήθηκε στο νοσοκομείο Παίδων, και ύστερα σε ίδρυμα, το οποίο οι αρχές τήρησαν μυστικό με την αιτιολογία ότι δεν υπήρχαν αποδεικτικά συγγένειας μεταξύ του παιδιού και της μητέρας. Η Εισαγγελία Ανηλίκων διέταξε τεστ DNA για την εξακρίβωση της συγγένειας στις 14/12/2018 με αριθμό 760/2018, του οποίου το αποτέλεσμα απέδειξε τη συγγένεια. Η μητέρα καταγράφτηκε επίσημα ως αιτούσα διεθνή προστασία από την Υπηρεσία Ασύλου στην Αμυγδαλέζα Αττικής στις 12/2/2019 και προσήλθε σε συνέντευξη στις 22/2/2019, και κατόπιν αναβολής στις 8/3/2019 με τη νομική συνδρομή δικηγόρου της DCI Ελλάδας. Το παιδί εντοπίστηκε από την DCI Ελλάδας να φιλοξενείται σε Ίδρυμα, και η μητέρα αφέθηκε ελεύθερη και μεταφέρθηκε σε δομή φιλοξενίας στις 8/3/2019.

Παρόλα αυτά, μέχρι και σήμερα, οι διαδικασίες κυλούν βραδύτατα και η μητέρα δεν έχει επανενωθεί με την κόρη της, παρότι έχει αφεθεί ελεύθερη και έχει αποδειχθεί η συγγένεια με το παιδί της. Εξαρχής άλλωστε η ανησυχία των αρχών για το αν υπάρχει συγγένεια θα έπρεπε να είχε διερευνηθεί με συνοπτικές διαδικασίες, κι όχι με τόση καθυστέρηση. Επιπλέον, από την ημέρα της σύλληψής της, στις 7/11/2018, η μητέρα δεν είχε επικοινωνήσει καθόλου με το παιδί της, ούτε και είχε ενημέρωση για το πού βρίσκεται το παιδί της και ποιές νόμιμες διαδικασίες είναι διαθέσιμες σε αυτήν, μέχρι μόλις χτες, 15/3/2019, που της επετράπη τελικά να δει για λίγο το παιδί της. Παραμένει ακόμα άγνωστο πότε θα γίνει επιτέλους η επανένωση.

Με βάση το Άρθρο 18 (Άρθρο 24 Οδηγίας 2013/33/ΕΕ) και το Άρθρο 3 της Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού του ΟΗΕ (ΣΔΠ) το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού αποτελεί πρωταρχική μέριμνα. Σύμφωνα με το άρθρο 9 της ΣΔΠ, κάθε παιδί έχει δικαίωμα να ζει μαζί με τους γονείς του, εκτός εάν αυτό αντιτίθεται στο βέλτιστο συμφέρον του. Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν τηρήθηκαν οι δεσμευτικές προβλέψεις της ΣΔΠ, την οποία έχει υπογράψει και επικυρώσει η Ελλάδα, ούτε προηγήθηκε αξιολόγηση του βέλτιστου συμφέροντος του παιδιού προκειμένου να χωριστεί από τη μητέρα του. Οι εν λόγω διατάξεις αποτελούν νόμο του κράτους με υπέρτερη, μάλιστα, ισχύ από τους εσωτερικούς νόμους.

Το DCI Ελλάδας και το Μωβ καταγγέλλουν τη συγκεκριμένη πρακτική των ελληνικών αρχών να χωρίσουν αυθαίρετα και χωρίς καμία απολύτως αξιολόγηση την ως άνω αιτούσα διεθνή προστασία από το παιδί της επί τέσσερις και πλέον μήνες και γνωρίζουν, δυστυχώς, ότι δεν πρόκειται για τη μοναδική περίπτωση στην Ελλάδα.

Το DCI Ελλάδας και το Μωβ καλούν τις ελληνικές αρχές να σέβονται τα δικαιώματα του παιδιού, σύμφωνα με τη ΣΔΠ και να μη χωρίζουν τα παιδιά-πρόσφυγες από τους γονείς τους, χωρίς αξιόπιστο και τεκμηριωμένο λόγο, σύμφωνα με τα υψηλότερα διεθνή πρότυπα για το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού.

Πηγή:https://tomov.gr

Δημοσιοποιούμε την πρώτη αναλυτική κατ’ άρθρον προσέγγιση του προσχεδίου του νέου Ποινικού Κώδικα από τον συνάδελφο Κώστα Παπαδάκη, δικηγόρο πολιτικής αγωγής στη δίκη της Χρυσής Αυγής.

Η συζήτηση για το προσχέδιο του νέου Ποινικού Κώδικα που τέθηκε σε διαβούλευση έχει μονοπωλήσει το ενδιαφέρον τα τελευταία 24ωρα, τόσο στο δημόσιο λόγο όσο και στους κύκλους των νομικών. Οι τροποποιήσεις αφορούν και το άρθρο 187 ΠΚ περί εγκληματικής οργάνωσης, καθώς προτείνεται η εξομοίωση του πλαισίου ποινής των μελών της εγκληματικής οργάνωσης (5-10 έτη κάθειρξη) και των διευθυντών (5-10 έτη ομοίως από 10-20 έτη κάθειρξης που ισχύει σήμερα). Για τις πρώτες αντιδράσεις, εδώ.

Συνέχεια

Έντονες αντιδράσεις προκαλεί απόφαση δικαστηρίου που ελήφθη το 2017, σύμφωνα με την οποία δυο άνδρες κρίθηκαν αθώοι για τον βιασμό μιας 22χρονης γυναίκας από το Περού, μόνο και μόνο επειδή ήταν «υπερβολικά αρρενωπή», σύμφωνα με τον Guardian.

To ανώτατο δικαστήριο έχει ασκήσει ήδη έφεση στην απόφαση αυτή και η υπόθεση πρόκειται να εκδικαστεί εκ νέου. Ο βιασμός καταγγέλθηκε από την 22χρονη γυναίκα στην Ανκόνα το 2015. Αν και στην αρχή οι δυο άνδρες καταδικάστηκαν από το δικαστήριο, άσκησαν έφεση και αθωώθηκαν με τον ισχυρισμό ότι έμοιαζε με άνδρα και δεν ήταν ελκυστική.

Οι δικαστές μάλιστα στην δίκη αυτή ήταν γυναίκες και έβγαλαν τα συμπεράσματα αυτά από μια φωτογραφία της γυναίκας και από τους ισχυρισμούς των κατηγορούμενων πως δεν τους άρεσε. Ο ένας εξ αυτών μάλιστα είπε ότι είχε αποθηκεύσει την γυναίκα αυτή στο κινητό του ως «Βίκινγκ»!

«Διαβασα αυτή την απόφαση το 2017 και απευθύνθηκα στο Ανώτατο Δικαστήριο», δήλωσε στον Guardian η Τσίντζια Μολινάρο, η δικηγόρος του θύματος. «Ηταν φρικιαστικό. Οι δικαστές βρήκαν διάφορους λόγους για να τους αθωώσουν και ένας από αυτούς ήταν πως το θύμα ήταν άσχημο και μάλιστα παραθέτουν στα πρακτικά και μια φωτογραφία για να το τεκμηριώσουν», συμπληρώνει η ίδια.

Η δικηγόρος ανέφερε ότι η γυναίκα επέστρεψε στη χώρα της, καθώς η κοινωνία την κατέκρινε μετά την καταγγελία της για βιασμό. Σύμφωνα με το θύμα, οι δύο άντρες είχαν ρίξει ναρκωτικό χάπι στο ποτό της γυναίκας σε μια κοινή τους έξοδο μετά από μάθημα. Ο ιατροδικαστής το επιβεβαίωσε.

Διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν έξω από ένα εφετείο στην Ανκόνα της Ιταλίας, μετά την απελευθέρωση απόφασης του 2017, γεγονός που αποκάλυψε ότι δύο άνδρες απαλλάχθηκαν από βιασμό επειδή οι δικαστές θεώρησαν ότι το θύμα ήταν «πολύ αρρενωπό» για να είναι επιθυμητό.

Ομάδες γυναικών διοργάνωσαν συγκέντρωση περίπου 200 ατόμων που δήλωσαν εξοργισμένες από την πεποίθηση των δικαστών ότι οι άντρες δεν θα βιάζαν κάποια επειδή ήταν πολύ …αρρενωπή.

Πηγή:http://alterthess.gr

Η ακροδεξιά ετοιμάζεται να επιτεθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση με όχημα τις ευρωεκλογές του Μαΐου, με ενορχηστρωτή τον πρώην σύμβουλο Επικοινωνίας του προέδρου Τραμπ, Στηβ Μπάνον» γράφει η ισπανική εφημερίδα El Periodico.

Σύμφωνα με το γαλλικό περιοδικό Marianne «από τότε που εγκατέλειψε τον Λευκό Οίκο, ο Στηβ Μπάνον, έχει μόνο μια ιδέα στο μυαλό του: να αποσταθεροποιήσει την Ευρώπη, για να συντρίψει αυτό που αντιλαμβάνεται ως απειλή για την Αμερική.

Το ΑΠΕ – ΜΠΕ πληροφορείται ότι συνεργάτες του Μπάνον αγόρασαν ένα τεράστιο μοναστήρι στην Ιταλία για να εκπαιδεύσουν τους «μαχητές» του. «Η χώρα δεν επιλέγεται τυχαία. Μετά το Brexit, η επόμενη Αχίλλειος πτέρνα της Ευρώπης βρίσκεται στην Ιταλία» γράφει το γαλλικό περιοδικό Marianne.

Στο πλαίσιο αυτό ο Στηβ Μπάνον έχει δημιουργήσει ένα κίνημα για την ένωση των ευρωπαίων ακροδεξιών. Αξιοποιώντας τις επαφές του με τον Νάιτζελ Φαρατζ στη Βρετανία, την Μαριν Λε Πεν στη Γαλλία και τον Ματέο Σαλβίνι στην Ιταλία, ο Μπάνον ίδρυσε την οργάνωση «Το Κίνημα», μια ομάδα με έδρα τις Βρυξέλλες που στοχεύει στην ενοποίηση των ακροδεξιών αντιευρωπαϊκών δυνάμεων.

Το τελευταίο διάστημα ο Μπάνον δραστηριοποιείται στην Ισπανία, στηρίζοντας το ακροδεξιό κόμμα Vox που από 0,2% στις προηγούμενες εκλογές φιλοδοξεί να αποσπάσει το 5% στις εκλογές του Απριλίου στην Ισπανία αλλά και στις ευρωεκλογές του Μαΐου . Ο Μπάνον συνεργάζεται στην Ισπανία με τον Ραφαέλ Μπαρντάζι, πρώην σύμβουλο του πρώην ισπανού πρωθυπουργού Χοσέ Μαρία Αθνάρ . Ο Μπαρντάζι σήμερα εργάζεται μάλιστα ως επικεφαλής στρατηγικού σχεδιασμού του ακροδεξιού κόμματος Vox. «Οι λόγοι για αυτή την άνοδο της Ακροδεξιάς είναι πολλοί, αλλά οι κυριότεροι συνδέονται με τα δέκα χρόνια της οικονομικής και χρηματοπιστωτικής κρίσης, το προσφυγικό, την απαξίωση της παραδοσιακής πολιτικής τάξης που στιγματίστηκε από τη διαφθορά, τη δυσπιστία των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων που θεωρήθηκαν συνεργοί των πολιτικών λιτότητας που τορπίλισαν το κράτος πρόνοιας, ιδίως στις χώρες της νότιας Ευρώπης. Μια τέλεια καταιγίδα, την οποία εκμεταλλεύεται τώρα η Ακροδεξιά» γράφει η El Periodico.

Παρούσα η Ακροδεξιά σε 21 κοινοβούλια στην Ευρώπη

Σήμερα, τα Ακροδεξιά κόμματα εκπροσωπούνται σε 21 κοινοβούλια των χωρών μελών της ΕΕ. Είναι κυβερνητικοί εταίροι στην Αυστρία, την Ιταλία, τη Φινλανδία, τη Σλοβακία, τη Λετονία και τη Βουλγαρία, ενώ στη Δανία η Ακροδεξιά παρέχει κοινοβουλευτική υποστήριξη στην εκτελεστική εξουσία. Στην Ουγγαρία, την Τσεχία και την Πολωνία, κυβερνούν μεν παραδοσιακές δεξιές δυνάμεις, αλλά προωθούν πιο ακραίο δεξιό λόγο. Ποτέ άλλοτε οι εθνικιστικές, ξενόφοβες και ακροδεξιές λαϊκίστικες πολιτικές δυνάμεις δεν είχαν τόσο ισχυρή παρουσία στη Γηραιά ήπειρο, μετά τη δεκαετία του 1930 που έφερε τον Χίτλερ στην εξουσία. Στόχος των ακροδεξιών δυνάμεων είναι να ενισχύσουν την παρουσία τους στο Ευρωκοινοβούλιο στις ευρωεκλογές του Μαΐου με σκοπό να υπονομεύσουν τις ιδρυτικές αρχές της ΕΕ και να αποδυναμώσουν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Ένα ισχυρό ευρωσκεπτικιστικό μπλοκ θα μπορούσε να προκαλέσει την κατάρρευση των θεσμικών οργάνων των Βρυξελλών. O Έλληνας δημοσιογράφος Αθανάσιος Παπανδρόπουλος με πολύ καλές πηγές στις Βρυξέλλες λέει ότι «άνθρωποι του Μπάνον είχαν επαφές στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη με ανθρώπους του ακροδεξιού χώρου υπό την ευρύτερη έννοιά του».

Σχολή της ακροδεξιάς του Μπάνον σε μοναστήρι στην Ιταλία

Ο Στηβ Μπάνον θέλει να κατακτήσει την Ευρώπη από ένα απομακρυσμένο μοναστήρι στα βουνά, περίπου 100 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Ρώμης. Το όραμα του Μπάνον είναι να μετατρέψει το μοναστήρι Τρισούλτι του 13ου αιώνα σε ακαδημία της ακροδεξιάς, λέει ο άγγλος συνεργάτης του Μπένζαμιν Χάρνγουελ. Σύμφωνα με τον Χάρνγουελ, στο μοναστήρι αυτό θα λειτουργήσει μια «σχολή για πολιτιστικούς πολεμιστές», και θα γίνει «πνευματική κατοικία των ιδεών του Μπάνον».
Ο Χάρνγουελ είναι επικεφαλής της Dignitas Humanae Institute (DHI), μιας υπερ-συντηρητικής οργάνωσης, η οποία το 2018 κέρδισε έναν διαγωνισμό για τη μίσθωση της μονής Τρισούλτι για τα επόμενα 19 χρόνια με ένα ετήσιο μίσθωμα 100.000 ευρώ. Εκτός από την υποστήριξη του Μπάνον, το DHI έχει και τη στήριξη συντηρητικών Καθολικών ιερωμένων που είναι ενάντια στον Πάπα Φραγκίσκο,όπως ο αμερικανός καρδινάλιος Ρέιμοντ Κιο Μπουρκε

 

Ο Μπάνον ως δάσκαλος

Όπως πληροφορείται το ΑΠΕ – ΜΠΕ η οργάνωση DHI θέλει να δημιουργήσει τη λεγόμενη Ακαδημία Τρισούλτι για τη χριστιανική Δύση – ως προπύργιο ενάντια στην υποτιθέμενη απειλή για την Ευρώπη από τη μαζική μετανάστευση από την Αφρική, τον προοδευτικό εξισλαμισμό και το κοσμικό κράτος. Το πρόγραμμα σπουδών περιλαμβάνει φιλοσοφία, οικονομία, θεολογία και ιστορία. Ο Μπάνον θα είναι επίσης ο δάσκαλος ενός μαθήματος που θα ασχολείται με τα σύγχρονα μέσα ενημέρωσης. Η βάση γι’ αυτό είναι οι ιδέες που ο Μπάνον έθεσε σε μια ομιλία του 2014 .

Σε αυτήν μίλησε για την απειλή του «ισλαμικού φασισμού» και επέκρινε τον καπιταλιστικό νεποτισμό και τις παγκόσμιες ελίτ. Ταυτόχρονα, εξέφρασε την υποστήριξή του προς τα ακροδεξιά κόμματα στην Ευρώπη, επαινώντας τον παραδοσιακό γάμο και καταδικάζοντας τις αμβλώσεις.

Ο Χάρνγουελ που στο παρελθόν εργάστηκε και στο Ευρωκοινοβούλιο, λέει ότι ο Μπάνον είναι ο μέντοράς του. «Τον βρήκα συναρπαστικό: Όταν κάθισα και τον άκουσα, μου έπεσαν τα …σαγόνια», λέει ο Χάρνγουελ, περιγράφοντας την πρώτη του συνάντηση με τον Μπάνον στη Ρώμη πριν από πέντε χρόνια. Τώρα, βρίσκεται σε καθημερινή επαφή μαζί του. Όπως ο Μπάνον, ο Χάρντγουελ υποστηρίζει εντελώς αμφισβητούμενες θέσεις: χαρακτηρίζει τη θεωρία της εξέλιξης του Δαρβίνου «τερατώδη φιλοσοφία» και δεν βλέπει ότι υπάρχει κλιματική αλλαγή. Την ιδέα ότι η ζωή δεν θα μπορούσε να έχει θεϊκή προέλευση, τη θεωρεί τρομερή.

Ο Χαρνγουελ σχεδιάζει να ανοίξει την ακαδημία στη Ρώμη τον Ιούνιο και να την μεταφέρει στη μονή Τρισουλτί το 2020. Το παλιό μοναστήρι θα προσφέρει χώρο για 250 έως 300 μαθητές, που στεγάζονται στα κελιά των μοναχών ή σε μεγαλύτερους κοιτώνες.

Η μόνη Τρισούλτι ήταν γνωστή στην Ιταλία ως «το Πανεπιστήμιο Φυτοθεραπείας του Χάρβαρντ», όπως λέει ο Χαρνγουελ. Εδώ επινοήθηκε και το ποτό με γλυκάνισο Σαμπούκα . Υπάρχουν βέβαια μια σειρά από πρακτικά εμπόδια που πρέπει να ξεπεραστούν για την αναδιαμόρφωση της μονής: το σήμα του κινητού τηλεφώνου είναι αδύναμο, τα δωμάτια παγώνουν το χειμώνα και το χιόνι μπορεί να εμποδίσει τους δρόμους προς το μοναστήρι. Το ποιος θα πληρώσει για τα έξοδα ανακαίνισης, εξακολουθεί να είναι ασαφές. Ο μόνος μέχρι τώρα γνωστός δωρητής είναι ο Μπάνον. Ο Χάρνγουελ μετακόμισε στο μοναστήρι τον περασμένο Ιούνιο. Εκτός από τον ίδιο, στη μονή μένουν σήμερα μία ή δύο γάτες, ο παλιός ηγούμενος και ένας μάγειρας, ο οποίος ενεργεί επίσης ως φύλακας και κηπουρός. Στον ελεύθερο χρόνο του, ο Χάρνγουελ λέει ότι μαθαίνει στα ελληνικά την Αγία Γραφή για να μπορεί να τη διαβάζει στο πρωτότυπο.
Οι αντίπαλοι του Χάρνγουελ και του Μπάνον ανησυχούν πάντως. Η κεντροαριστερή ακτιβίστρια Ντανιέλα Μπιάνκι διοργάνωσε τον Δεκέμβριο μια διαδήλωση διαμαρτυρίας με 300 συμμετέχοντες κατά της Ακαδημίας Μπάνον. Σημειώνουμε, ότι το Κίνημα του Στηβ Μπάνον έχει ισχυρή χρηματοδότηση και στο παρελθόν σε συνεργασία με την Cambridge Analytica που είναι «big data» εταιρεία, έπαιξαν σημαντικό ρόλο ώστε το 2016 να επικρατήσει το Brexit στο δημοψήφισμα στη Βρετανία

Αντιπρόεδρος της Cambridge Analytica είναι ο Αμερικανός δισεκατομμυριούχος Ρόμπερτ Μερσερ , ο οποίος είχε παίξει σημαντικό ρόλο τόσο στο Brexit όσο και στη μετέπειτα οργάνωση ισχυρών ακροδεξιών ομάδων στην Ευρώπη.

Πηγή:https://tvxs.gr

Από το Γενάρη μέχρι τον Φλεβάρη του 2019 σημειώθηκαν 167 κρούσματα τύφου στην Καλιφόρνια, σε σχέση με 125 το 2013 και μόλις 13 το 2008.

Μολυσματικές ασθένειες, σαν αυτές που προκαλούσαν μεγάλες επιδημίες στο Μεσαίωνα, επανεμφανίζονται στην Καλιφόρνια και άλλα μέρη των ΗΠΑ, με κύρια θύματα τους αυξανόμενους πληθυσμούς αστέγων.

Ασθένειες ξεχασμένες, όπως ο τύφος, που προκαλείται από μολυσμένους ψύλλους, αρουραίους κι άλλα ζώα, καταγράφηκαν μαζικά στο κέντρο του Λος Άντζελες, με αποτέλεσμα να κλείσει ένα τμήμα του δημαρχείου μετά από αναφορές πως τρωκτικά είχαν εισβάλλει στο κτίριο. Οι αρχές διέταξαν έρευνα και περισσότερη καθαριότητα στο κτίριο.

Στην πολιτεία της Ουάσινγκτον καταγράφηκαν κρούσματα σιγκέλλας, μιας ασθένειας που προκαλεί διάρροια και διαδίδεται μέσω των κοπράνων, αλλά και της Bartonella quintana, του λεγόμενου “πυρετού των χαρακωμάτων”, λόγω της μεγάλης του συχνότητας κατά τον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο, που μεταδίδεται από τις ψείρες.

Αυξημένα είναι και τα περιστατικά ηπατίτιδας Α, που επίσης μεταδίδεται κυρίως μέσω κοπράνων, καθώς μέσα σε 2 χρόνια μόνο στη Νότια Καλιφόρνια μολύνθηκαν πάνω από 1000 άνθρωποι, ενώ κρούσματα υπήρχαν και σε τρεις ακόμα πολιτείες, κυρίως μεταξύ αστέγων και τοξικοεξαρτημένων.

Σύμφωνα με εργαζόμενους στον τομέα της υγείας και τοπικούς πολιτικούς το θέμα έχει λάβει διαστάσεις κρίσης δημόσιας υγείας, προειδοποιώντας πως οι ασθένειες εύκολα μπορούν να περάσουν και στο γενικό πληθυσμό: “Η κρίση αστέγων ολοένα και περισσότερο γίνεται κρίση δημόσιας υγείας” είπε ο κυβερνήτης της Καλιφόρνια Gavin Newsom με αφορμή τα περιστατικά τύφου, σύφιλης και ηπατίτιδας Α σε τρεις κομητείες της πολιτείας το Φλεβάρη. “Τύφος. Μια μεσαιωνική ασθένεια. Στην Καλιφόρνια. Το 2019” σημείωσε εμφατικά.

Οι επιδημίες σχετίζονται με την αλματώδη αύξηση των αστέγων τα τελευταία δύο χρόνια στις ΗΠΑ. 553.000 άστεγοι καταγράφηκαν ως τα τέλη του 2018, ένα τέταρτο των οποίων ζει στην Καλιφόρνια. Άστεγοι που ζουν αποκλειστικά στο δρόμο, αλλά και κατά διαστήματα σε καταφύγια επηρεάζονται εξίσου, λόγω του συνωστισμού, των πεζοδρομίων με ίχνη ανθρώπινων κοπράνων, τα εξασθενημένα ανοσοποιητικά τους συστήματα λόγω υποσιτισμού και έλλειψης ύπνου και κυρίως την περιορισμένη πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας. Πολλοί αντιμετωπίζουν ζητήματα εξαρτήσεων και ψυχικών παθήσεων, που επιδεινώνουν την υγεία τους, αλλά και τους εμποδίζουν να αναζητήσουν την έτσι κι αλλιώς πολύ περιορισμένη βοήθεια.

“Η υγειονομικές συνθήκες είναι απλά φριχτές” για τους αστέγους, λέει η Γκλέν Λόπες, γιατρός σε κέντρο υγείας του Λος Άντζελες: “Είναι σαν τριτοκοσμικό περιβάλλον, όπου τα κόπρανα μολύνουν τις περιοχές όπου κοιμούνται και τρώνε”. Προειδοποιεί πως οι μολυσματικές ασθένειες μπορούν να περάσουν και σε όσους νομίζουν πως είναι προστατευμένοι. Ήδη μια τουλάχιστον δημοτική υπάλληλος του Λος Άντζελες δήλωσε πως κόλλησε τύφο στο δημαρχείο το περασμένο φθινόπωρο, ενώ το 2017 οι αρχές της κομητείας του Σαν Ντιέγκο είχαν εκδώσει προειδοποίηση πως σε ένα γνωστό εστιατόριο υπήρχε κίνδυνος μόλυνσης με ηπατίτιδα Α.

Μόλις μέσα σε ένα μήνα, από το Γενάρη στο Φλεβάρη του 2019 σημειώθηκαν 167 κρούσματα τύφου στην Καλιφόρνια, σε σχέση με 125 το 2013 και μόλις 13 το 2008. Τελευταία επιδημία σημειώθηκε στο κέντρο του Λος Άντζελες και στο Κόμπτον το περασμένο φθινόπωρο, ενώ στην Pasadena τα κρούσματα αποδίδονται στο ότι οι άνθρωποι τάιζαν γάτες μολυσμένες με ψύλλους που έφεραν την ασθένεια.

Σύμφωνα με τον Jeffrey Duchin, αξιωματούχο δημόσιας υγείας στην πολιτεία της Ουάσινγκτον, αυτή η “καταστροφή” όπως τη χαρακτηρίζει, είναι αναμενόμενη λόγω της έλλειψης στέγης και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης για τους άστεγος, όπως και την έλλειψη μπάνιων και χώρων για να πλύνουν τα χέρια τους.

Στη Νέα Υόρκη όπου οι περισσότεροι άστεγοι ζουν μόνιμα σε καταφύγια, τα κρούσματα ηπατίτιδας είναι πιο περιορισμένα, καταγράφονται όμως μαζικά κρούσματα φυματίωσης, η οποία μεταδίδεται μέσω του αέρα.

Στη διάρκεια της επιδημίας ηπατίτιδας Α, αξιωματούχοι δημόσιας υγείας χορήγησαν μαζικά εμβόλια, καθάρισαν τους δρόμους με χλωρίνη και νερό και εγκατέστησαν τουαλέτες και βρύσες σε σημεία με μεγάλη συγκέντρωση αστέγων. Επισημαίνουν ωστόσο πως αυτό δεν αρκεί, καθώς οι άστεγοι χρειάζονται στέγη και διαρκή πρόσβαση σε δομές υγείας, αλλά και ψυχολογική υποστήριξη.

“Είναι πραγματικά εξωφρενικό”, λέει ο Bobby Watts πρόεδρος της οργάνωσης “Συμβούλιο Φροντίδας Δημόσιας Υγείας για τους άστεγους. “Πρόκειται στο σύνολό τους για ασθένειες που μπορούν να προληφθούν”.

Αυτή εξάλλου είναι διαφορά με το Μεσαίωνα. Τότε φτωχοί και πλούσιοι ήταν σε σημαντικό βαθμό σχεδόν εξίσου εκτεθειμένοι στις συνέπειες των επιδημιών, αφού ούτε γνώση για τις σωστές υγιειονομικές συνθήκες υπήρχε, ούτε άλλη δυνατότητα πρόληψης ή θεραπείας. Σήμερα υπάρχουν όλες οι υλικές και επιστημονικές προϋποθέσεις ώστε το σύνολο του παγκόσμιου πληθυσμού να προστατευτεί από μια σειρά μολυσματικές ασθένειες. Ο σύγχρονος καπιταλισμός όμως, όχι απλά είναι τροχοπέδη για την αξιοποίηση αυτών των επιστημονικών δυνατοτήτων, αλλά πλέον δημιουργεί ο ίδιος τις προϋποθέσεις για μεγάλες κρίσεις στη δημόσια υγεία, ακόμα και στο σκληρό πυρήνα του ανεπτυγμένου κόσμου.

Πηγή:https://www.koutipandoras.gr

Επιθετικές και αναίτιες προσαγωγές ανήλικων παιδιών καταγγέλλουν γονείςστο tvxs.gr. Στις 02-03-2019, μετά την επίθεση στο αστυνομικό τμήμα Ακροπόλεως, αστυνομικοί προσήγαγαν ανήλικους που κάθονταν στο πεζουλάκι έξω από τον σταθμό του Μετρό στις 11.30 το βράδυ και παρά το γεγονός ότι τους έδωσαν τα στοιχεία τους δεν τους άφησαν καν να καλέσουν τους γονείς τους και να τους ενημερώσουν πως τους πάνε στη ΓΑΔΑ.

Οι ανήλικοι κρατήθηκαν στη ΓΑΔΑ έως τις 4 το πρωί, ενώ με έκπληξη οι γονείς τους διάβασαν τις επόμενες μέρες στον Τύπο ότι είχε δοθεί εντολή άνωθεν πως όποιοι καταφέρουν να κάνουν προσαγωγές κερδίζουν ρεπό!

Συνέχεια

Ένας 23χρονος Παλαιστίνιος δολοφονήθηκε από πυρά Ισραηλινών στρατιωτών στις διαδηλώσεις που έγιναν την Παρασκευή κατά μήκος των συνόρων της Λωρίδας της Γάζας και του Ισραήλ.

Ο Ταμέρ Αραφάτ υπέκυψε στα τραύματά του από τις συγκρούσεις που σημειώθηκαν ανατολικά της Ράφα.

Tουλάχιστον 45 Παλαιστίνιοι, ανάμεσά τους δύο γυναίκες και 15 παιδιά, τραυματίστηκαν από πυροβολισμούς Ισραηλινών στρατιωτών.

Τουλάχιστον 253 Παλαιστίνιοι έχουν σκοτωθεί και άλλοι τουλάχιστον 26.000 έχουν τραυματιστεί από ισραηλινά πυρά από την έναρξη των κινητοποιήσεων κατά μήκος των συνόρων που ξεκίνησαν την 30ή Μαρτίου 2018 στο πλαίσιο της «Πορείας της Μεγάλης Επιστροφής» για το δικαίωμα επαναπατρισμού των Παλαιστινίων προσφύγων.

Οι φόνοι των Παλαιστινίων από τους Ισραηλινούς χαρακτηρίστηκαν «εγκλήματα κατά τις ανθρωπότητας» από τον ΟΗΕ.

Πηγή:http://artinews.gr

Μία από τις πρώτες αποφάσεις του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ άμα τη αφίξει του στον Λευκό Οίκο ήταν να καταργήσει την ιστοσελίδα της προεδρίας στα ισπανικά.

Δύο χρόνια αργότερα κι ενώ ο πρόεδρος μάχεται στο Κογκρέσο για να εξασφαλίσει τη χρηματοδότηση του τείχους στα σύνορα με το Μεξικό για να σταματήσει την μετανάστευση από την Κεντρική Αμερική, τα ρατσιστικά επεισόδια που συνδέονται με τη χρήση των ισπανικών έχουν πολλαπλασιασθεί, τεκμαίροντας έτσι την αυξανόμενη πόλωση εναντίον της γλώσσας αυτής, που ωστόσο στις ΗΠΑ είναι πανταχού παρούσα.

Το γλωσσικό ιδίωμα του Θερβάντες αποτελεί μητρική γλώσσα περίπου 41 εκατ. Αμερικανών, με την ισπανόφωνη κοινότητα να αποτελεί την πολυπληθέστερη μειονότητα στις ΗΠΑ (17%), σύμφωνα με το Pew Research Center.

Βάσει όμως της έρευνας που πραγματοποίησε το ίδιο κέντρο τον Οκτώβριο, περίπου το 40% των ερωτηθέντων απαντά πως έχει δεχθεί προσβολές και άλλους είδους κακή συμπεριφορά εξαιτίας της καταγωγής του, περιλαμβανομένου και του γεγονότος ότι μιλούσαν ισπανικά δημόσια.

Μετά την εκλογή του Τραμπ «δεχόμαστε όλο και περισσότερες καταγγελίες από εργαζομένους που δηλώνουν πως τους πιέζουν να μη μιλούν άλλη γλώσσα εξόν από αγγλικά», τονίζει από την πλευρά του ο Κρίστοφερ Χο, δικηγόρος της οργάνωσης Legal Aid at Work στο Σαν Φρανσίσκο, η οποία παρέχει νομική εκπροσώπηση σε εργαζομένους και λειτουργεί γραμμή βοήθειας για καταγγελίες σχετικά με τις γλωσσικές διακρίσεις.

Αλλά και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης βρίθουν από επεισόδια αντιστοίχων διακρίσεων, που διαδίδονται ευρέως: όπως το πρόσφατο με πρωταγωνιστή έναν δικηγόρο από τη Νέα Υόρκη, ο οποίος τα έβαλε με εργαζομένους που μιλούσαν ισπανικά, απειλώντας τους ότι θα καλέσει το Αλλοδαπών για να τους απελάσει.

Σε ένα άλλο επεισόδιο, ο 24χρονος Χούλιο Σέσαρ Οβάγιε, με αμερικανική υπηκοότητα, περπατούσε στο Σαν Αντόνιο του Τέξας όταν συνελήφθη από αστυνομικό του Αλλοδαπών. Ο Οβάλιε, που γεννήθηκε στο Λος Άντζελες, αλλά μεγάλωσε στο Μεξικό, με αποτέλεσμα να μην μιλά καλά τα αγγλικά, δεν είχε χαρτιά πάνω του κατά τη σύλληψή του, με αποτέλεσμα να κατηγορηθεί ότι ζει παράνομα στις ΗΠΑ και απελάθηκε την επόμενη ημέρα, παρά τις προσπάθειες να εξηγήσει στις αρχές το τι είχε συμβεί.

Επίσης άλλες δύο Αμερικανίδες εργαζόμενες συνελήφθησαν στην Μοντάνα τον περασμένο Μάιο επειδή μιλούσαν μεταξύ τους στα ισπανικά.

«Η κυβέρνηση Τραμπ και η ρητορεία της έχουν ενθαρρύνει σαφώς τις χειρότερες αντιδράσεις της αστυνομίας μετανάστευσης», εκτιμά από την πλευρά του ο Κόντι Γούφσι, δικηγόρος της πανίσχυρης οργάνωσης για την προάσπιση των δικαιωμάτων ACLU, που εκπροσωπεί τις δύο γυναίκες στην αγωγή που κατέθεσαν κατά της μεθοριακής αστυνομίας. «Δεν υφίσταται επίσημη γλωσσα στις ΗΠΑ. Οι άνθρωποι μπορούν να μιλούν όπως θέλουν και στη χώρα ομιλούνται εκατοντάδες διαφορετικές γλώσσες», προσθέτει ο ίδιος.

Τα ισπανικά ήσαν πάντοτε ζωντανά και παρόντα ως γλώσσα στις ΗΠΑ, ιδίως στις δυτικές Πολιτείες, οι οποίες αντιστοιχούν στα παλαιά εδάφη του Μεξικού, που αγοράσθηκαν από το αμερικανικό κράτος στα μέσα του 19ου αιώνα. Καίτοι η χρήση τους μειώνεται με την διαδοχή των γενεών, στο πλαίσιο της ενσωμάτωσης των νεώτερων στην αμερικανική κοινωνία, η δύναμή τους συνεχίζεται άσβεστη χάρις στην διαρκή ανανέωση των μεταναστευτικών ροών από τις γειτονικές λατινοαμερικανικές χώρες.

Όμως για τη Μάρτα Ματέο, διευθύντρια του Παρατηρητηρίου για την Ισπανική Γλώσσα στο παν/μιο του Χάρβαρντ, δεν μπορούμε πλέον να μιλούμε για γλωσσική διάκριση εναντίον των ισπανικών, καθώς η «πανταχού παρουσία» τους στις ΗΠΑ είναι δεδομένη και μέσω πολλών υπηρεσιών που παρέχονται σε αυτήν τη γλώσσα, ενώ και από τη δεκαετία του ’70 η γλώσσα αυτή έχει εκτοπίσει τη γαλλική ως προς τη μελέτη και την εκμάθησή της.

«Ίσως απλώς σήμερα τα επεισόδια κατά ισπανόφωνων να είναι πιο ορατά. Θα ήταν καλλίτερα να μιλούσαμε για κοινωνικές διακρίσεις κι όχι γλωσσικές, διακρίσεις εναντίον των μεταναστών, που ενθαρρύνονται από τα λαϊκιστικά σαλπίσματα του Τραμπ», προσθέτει η ίδια. «Οι περισσότεροι μετανάστες είναι ισπανόφωνοι, συνεχώς επιτιθέμεθα και στη γλώσσα τους», υπογραμμίζει.

Αλλά και η Μαρία Καρέιρα, καθηγήτρια ισπανικών στο παν/μιο της Καλιφόρνιας στο Λος Άντζελες υπογραμμίζει την κοινωνική διάσταση των διακρίσεων αυτών, καθώς παρά την διάδοσή τους, τα ισπανικά εξακολουθούν να θεωρούνται γλώσσα δευτέρας διαλογής , αντίθετα με άλλα ιδιώματα, όπως τα γαλλικά, ή τα ιταλικά.

«Τα ισπανικά έχουν συνδεθεί με τα ‘βάναυσα επαγγέλματα’, είναι η γλώσσα των οικιακών βοηθών, των καθαριστριών, των κηπουρών, των νταντάδων», προσθέτει η Καρέιρα.

Πηγή:https://www.imerodromos.gr

Λένε οι γυναίκες όχι ενώ εννοούν ναι; Φυσικά. Εμένα μου έχει τύχει με τρουφάκι. Με ρώτησε ο εορτάζων αν θέλω κι άλλο και εγώ ντράπηκα και είπα όχι επειδή είχα φάει ήδη τρία αλλά ευχόμουν να επιμείνει και να μου πει «καλά τότε, πάρε ένα για μετά». Αυτό που ΔΕΝ έχει τύχει ούτε σε μένα ούτε σε καμία άλλη γυναίκα είναι να πούμε όχι στο σεξ και να ευχόμαστε ενδόμυχα ο άλλος να μας πιέσει, να μας σπρώξει, να μας τραβολογήσει και γενικά να μας πρήξει μέχρι να του κάτσουμε.

«Μα οι γυναίκες αναγκάζονται να κάνουν τις δύσκολες από την πατριαρχία!», αγανακτούν πολλοί αναγνωρίζοντας ξαφνικά -και κάπως ιδιοτελώς- την ύπαρξη της πατριαρχίας. Μπορεί, αλλά ακόμα και όταν το κάνουν, αυτό περιλαμβάνει πράγματα όπως να μην απαντάνε στα μηνύματά του μέσα σε 5 δευτερόλεπτα, να μην σηκώνουν το τηλέφωνο στον πρώτο χτύπο και να μην κάνουν like σε όλες του τις φωτογραφίες παρόλο που έχουν βάλει να έρχονται ειδοποιήσεις κάθε φορά που ποστάρει. Αυτά όμως είναι πράγματα που κάνουν και οι άντρες και περιέργως κανείς δεν ισχυρίζεται πως όταν οι άντρες λένε όχι εννοούν ναι. Είναι οι γυναίκες αυτές που υποτίθεται δεν ξέρουν τι θέλουν και πρέπει να αφήνουν τους άντρες να αποφασίζουν γι αυτές. Είναι οι γυναίκες αυτές που χρειάζονται το πατρονάρισμα των αντρών, οι γυναίκες αυτές που θα πρέπει να αφήνουν τους άντρες να κάνουν την μετάφραση των λέξεών τους σε πράξεις. Είναι οι γυναίκες που είναι υποτίθεται αυτά τα ακατανόητα, μυστήρια, παθητικά πλάσματα.

Ακόμα και αν μια γυναίκα δε θέλει να κάνει σεξ στο πρώτο ραντεβού για να μην χαρακτηριστεί «εύκολη», πώς θα βοηθήσει την κατάσταση το να τη πιέσει κάποιος μέχρι να «ενδώσει»; Με την ίδια λογική θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει ότι η πατριαρχία κάνει τους άντρες διστακτικούς σε ομοερωτικούς πειραματισμούς. Κάτι που ισχύει, αλλά τι να κάνουμε τώρα: Να ενθαρρύνουμε άλλους άντρες να τους πιέζουν μέχρι να πουν το ναι, δήθεν για να τους «απελευθερώσουμε» με το ζόρι;

Στην πραγματικότητα, πιο συχνό φαινόμενο είναι μία γυναίκα γενικά να λέει ναι ενώ εννοεί όχι ακριβώς γιατί κοινωνικοποιείται με τέτοιο τρόπο στην πατριαρχία που να θέλει να μην χαρακτηριστεί σπαστική/ δύσκολος χαρακτήρας/ αγενής/ σκύλα/ tease. Είναι πιο συχνό φαινόμενο να λένε ναι επειδή φοβούνται/ντρέπονται/ νιώθουν πολύ αδύναμες να πουν όχι. Και που μαθαίνουν ότι πρέπει να είναι πάντα αρεστές και να ικανοποιούν τις επιθυμίες των αντρών ακόμα και όταν πάνε κόντρα στις δικές τους. Κι όμως, κανείς δεν δείχνει να ανησυχεί μήπως όταν οι γυναίκες λένε ναι εννοούν όχι. Γιατί στην πραγματικότητα κανείς δεν ενδιαφερόταν ποτέ για τις βαθύτερες επιθυμίες μιας γυναίκας. Το μόνο που ενδιαφέρει την πατριαρχία είναι να μπορούν οι άντρες να μιλάνε εκ μέρους των γυναικών και να είναι αυτοί που θα ερμηνεύουν τα θέλω τους με τρόπο που να συμφέρει τους ίδιους. Δεν είναι οι γυναίκες που λένε όχι ενώ εννοούν ναι. Είναι απλά οι άντρες που θέλουν να μπορούν να ακούσουν το «ναι» εκεί που τους βολεύει.

Πηγή:https://avmag.gr

Προηγούμενο123...190Επόμενο Σελίδα 2 από 190

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ/ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

© 2012-2017 | Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό»