ΜΕΛΕΤΕΣ - ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ

Ως παιδί και έφηβος, άκουγα -επικίνδυνα- πολύ συχνά ανέκδοτα και “αστεία” για Αλβανούς. Στο σχολείο, στις αλάνες, στους δρόμους και στην τηλεόραση, οι Αλβανοί ήταν οι “κλέφτες”, οι “βρώμικοι”, οι “ξένοι”, αυτοί που θέλουν “το κακό μας”.

Η συζήτηση και οι αντιπαραθέσεις που άνοιξαν με αφορμή το νομοσχέδιο για τον πολιτικό γάμο των ομόφυλων ζευγαριών κυμάνθηκαν από έναν απροκάλυπτο σκοταδισμό (από την δεξιά μέχρι την κοινοβουλευτική «αριστερά» και, αυτονόητα, την Εκκλησία), που διαπερνά την αντιμετώπιση θεμελιωδών ανθρώπινων και πολιτικών δικαιωμάτων, μέχρι τη στάση του «ναι μεν, αλλά».

Η Ρόζα Λούξεμπουργκ αποκάλυψε την αποικιοκρατική γενοκτονία στη Ναμίμπια
“Σε αυτό που ονομάζεται “πρώτη γενοκτονία του 20ου αιώνα”, οι Γερμανοί σκότωσαν συστηματικά 10.000 Νάμα (το μισό πληθυσμό) και περίπου 65.000 Χερέρο (περίπου το 80% του πληθυσμού). [Wikipedia]

Πρώτη δημοσίευση: Kommunistka, No.s 12-12, 1921;

Πηγή: Alexandra Kollontai, Selected Writings, Allison & Busby, 1977/ Marxists.org

Μετάφραση: Alix Holt, 1972;

Μετάφραση στα Ελληνικά: Praxis Review.

Η οικογένεια και ο γάμος είναι ιστορικές κατηγορίες, φαινόμενα που αναπτύσσονται σύμφωνα με τις οικονομικές σχέσεις που υπάρχουν στο δεδομένο επίπεδο παραγωγής. Η μορφή του γάμου και της οικογένειας καθορίζεται από το οικονομικό σύστημα της δεδομένης εποχής και αλλάζει καθώς μεταβάλλεται η οικονομική βάση της κοινωνίας. Η οικογένεια, με τον ίδιο τρόπο όπως η κυβέρνηση, η θρησκεία, η επιστήμη, οι ηθικές αξίες, το δίκαιο και τα έθιμα, αποτελεί μέρος της υπερδομής που προέρχεται από το οικονομικό σύστημα της κοινωνίας.

Σε υγρούς τάφους για πρόσφυγες και μετανάστες μετατρέπονται θαλάσσιες περιοχές στο Αιγαίο με τα νέα στοιχεία, που βλέπουν σήμερα το φως της δημοσιότητας να προκαλούν οργή και αποτροπιασμό.

του Βασίλη Ρόγγα

Ακόμα κι αν υποθέταμε πως τα κίνητρα θα πλήθαιναν και μονομιάς οι άνθρωποι στον ανεπτυγμένο κόσμο θα άρχιζαν να γεννούν τρία και τέσσερα παιδιά, το δημογραφικό πρόβλημα είναι τέτοιο που τα αποτελέσματά του θα μας πλήξουν σίγουρα τα επόμενα τριάντα με σαράντα χρόνια.

του Σπύρου Κουλοχέρη

Σε μια ομαδική συνεδρία εποπτείας υπήρξα κι εγώ, ως εποπτευόμενος-εργαζόμενος στον τομέα προστασίας των προσφύγων, δέκτης της προτροπής να «αφήνω πίσω» κάθε μέρα στο γραφείο τις έγνοιες της δουλειάς και να τα ξεχνάω όλα μέχρι την επομένη ημέρα. Λίγες μέρες αργότερα έτυχε να δω την ταινία «Ζώνη ενδιαφέροντος» του Τζόναθαν Γκλέιζερ, όπου σε μεσοτοιχία με το στρατόπεδο του Αουσβιτς εκτυλίσσεται η ειδυλλιακή οικογενειακή ζωή του διοικητή του, του Ρούντολφ Ες. Ηταν σαν να ακολουθούσε ο διοικητής την οδηγία του υπεύθυνου προσώπου της δικής μου εποπτείας με επιτυχία…

Η άμεση συμμόρφωση του Υπουργού Εξωτερικών και καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου σε ακροδεξιά κελεύσματα, η οποία είχε ως αποτέλεσμα να δοθεί εντολή για απόσυρση καλλιτεχνικού έργου της δημιουργού Γεωργίας Λαλέ (Georgia Lale) από έκθεση στο Γενικό Προξενείο της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη με θέμα την έμφυλη βία και τις γυναικοκτονίες, συνιστά ωμή λογοκρισία και σοβαρή παραβίαση της συνταγματικά κατοχυρωμένης ελευθερίας της τέχνης. Το επίμαχο καλλιτεχνικό έργο, συρραφή από σεντόνια πάνω στα οποία γυναίκες είχαν κακοποιηθεί ή δολοφονηθεί, ενεργοποίησε την alt-right υστερία, η οποία αρέσκεται να «θυματοποιεί» τα σύμβολα προκειμένου να ενισχύσει τη ρητορική της. Σύμφωνα με τις δηλώσεις του επικεφαλής του κόμματος «Νίκη», το αίμα των γυναικών φαίνεται πως δεν είναι αρκετά τιμημένο και μετατρέπει τα σεντόνια που πότισε σε ροζ «κουρέλια» που προσβάλλουν το εθνικό μας σύμβολο.

της Αλεξάνδρας Φωτάκη

Τα εγκαίνια της νέας έκθεσης της ομογενούς εικαστικού Γεωργίας Λαλέ με τίτλο «Neighborhood Guilt» -στα ελληνικά «Ενοχές της Γειτονιάς»- πραγματοποιήθηκαν την περασμένη Παρασκευή, 15 Δεκεμβρίου στο Γενικό Προξενείο της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη.