Παρά την Οικουμενική Διακήρυξη του Ανθρώπου και του Πολίτη (1789), ιστορικά, τα κράτη δεν δίσταζαν να παραβιάσουν κατά κόρο αυτά τα δικαιώματα. Ιδιαίτερα μετά από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, και στη συνέχεια με την άνοδο των ολοκληρωτικών καθεστώτων, εκατομμύρια άνθρωποι οδηγήθηκαν στην ανιθαγένεια (statelessness).
Δεν είναι, δε, τυχαίο ότι η Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων συντάχτηκε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, το 1948. Δυστυχώς όμως, και πάλι, παρόλο που η Διακήρυξη αυτή μιλά για οικουμενικά και αναφαίρετα δικαιώματα, τα κράτη δεν δίσταζαν να τα παραβιάσουν συστηματικά.
Ένας άνθρωπος που χάνει την ιθαγένειά του, ουσιαστικά εξοστρακίζεται. Εξορίζεται από την όποια πολιτική κοινότητα, χάνοντας όλα του τα δικαιώματα.
Toυ Αλέξη Λιοσάτου
Οι Μπολσεβίκοι έμειναν στην ιστορία ως οι επικεφαλής της Ρωσικής Επανάστασης. Ωστόσο ο ρόλος τους συνήθως παραμορφώνεται ή και συκοφαντείται από την αστική ιστοριογραφία αλλά ακόμα και από την Αριστερά. Στη Ρωσία του 1903-1917 οι συγκεκριμένες συνθήκες έκαναν δυνατό να κυριαρχήσουν οι Μπολσεβίκοι μέσα σε ένα ευρύτερο περιβάλλον επαναστατών που ηγήθηκε του μεγαλύτερου απεργιακού κύματος στην παγκόσμια ιστορία.1
Η πρότασή του μας μεταφέρει σ’έναν κόσμο που ούτε οι χειρότεροι εφιάλτες μας δεν τολμούν να εμφανίσουν
του Δημήτρη Λαβατσή
Οι δηλώσεις της κυβέρνησης για τους σημερινούς πνιγμούς:
1)ΔΕΝ θεωρούν υπεύθυνα τα κλειστά σύνορα της Ευρώπης-φρούριο.
Οι γυναίκες στο Ιράν επαναστατούν. Δικαιολογημένα αναπτύχθηκε ένα παγκόσμιο κύμα αλληλεγγύης. Το κάψιμο της μαντίλας μπροστά τους φονταμενταλιστές αποτελεί πράξη εξέγερσης σε ένα αυταρχικό καθεστώς που περνά μια σοβαρή κρίση. Πρόκειται για ένα στυγνά δικτατορικό καθεστώς που επικράτησε το 1979 μετά την Ιρανική επανάσταση κατά του απολυταρχικού και διεφθαρμένου Σάχη που κυβερνούσε από το 1953 υποτελές προς τις ΗΠΑ. Η Ιρανική Επανάσταση που ανέτρεψε τη δυναστεία των Παχλαβί υπό τον Σάχη Μοχάμαντ Ρεζά Παχλαβί δημιούργησε την λεγόμενη ισλαμική δημοκρατία υπό την εξουσία του Αγιατολάχ Ρουχολάχ Χομεϊνί.
Το 44% των Βρετανών που συμμετείχε σε δημοσκόπηση του YouGov δήλωσε υπερήφανο για την αποικιοκρατική ιστορία της χώρας του, το 21% το αποκηρύσσει και το 23% δεν παίρνει θέση ούτε υπέρ ούτε κατά. Στην ίδια δημοσκόπηση το 43% πιστεύει ότι η Βρετανική Αυτοκρατορία ήταν κάτι καλό, το 19% πιστεύει το αντίθετο και το 25% δεν υποστηρίζει καμία από τις δύο απόψεις
Το καλοκαίρι του 1948 υπήρξε ένα από τα χειρότερα στην ιστορία των Ιωαννίνων. Το ελληνικό κράτος είχε αποφασίσει να καταστείλει τον ΔΣΕ στον Εμφύλιο που μαινόταν, με κάθε τρόπο.
Ο αναγκαστικός νόμος 509 είναι ένα σκληρότατο ιδιώνυμο που έθετε εκτός νόμου το ΚΚΕ, το ΕΑΜ, την Εθνική Αλληλεγγύη αλλά και κάθε άλλο κόμμα, οργάνωση ή σωματείο που θεωρούνταν ότι είχε σχέση με αυτά. Θα μπορούσε δηλαδή μια απλή χρηματική βοήθεια σε συγγενή «χαρακτηρισμένου» να στοιχίσει τη ζωή σου. Και αυτό, ανάμεσα στα άλλα, έγινε στα Γιάννενα.
Η «υπόθεση Πρίντζου», η καταδίκη και εκτέλεση της κομμουνίστριας Ευτυχίας Πρίντζου, φιλολόγου και δεκάδων ακόμα αριστερών και κομμουνιστών, βάθυνε ακόμα περισσότερο το χάσμα και επιβεβαίωνε ότι η, κατ’ όνομα μόνο «ελληνική δημοκρατία» θα ήταν ακόμα πιο αδίστακτη.
Στις 23 Ιουλίου 1948 το Στρατοδικείο Ιωαννίνων με τον μετέπειτα πραξικοπηματία Παττακό στη σύνθεσή του, καταδίκασε 48 ανθρώπους με ποινές από άπαξ μέχρι τετράκις σε θάνατο και άλλους 11 σε ισόβια.
Τίποτα δεν μέτρησε ως ενδεχόμενο ελαφρυντικό. Ούτε ότι κάποιοι-ες από τους κατηγορούμενους είχαν πολεμήσει κατά των ναζί (σε αντίθεση με πολλούς από τους κυβερνητικούς συνεργάτες…), όπως για παράδειγμα ο Άγγελος Χατζής, μικρότερος αδερφός του λογοτέχνη Δημήτρη Χατζή.
Ή ακόμα το γεγονός ότι παρενέβη ο Δικηγορικός Σύλλογος Ιωαννίνων, ακόμα και ο μητροπολίτης Σπυρίδωνας για να αποτραπούνε οι εκτελέσεις.