«Περί τας 60 εκ των εργαζομένων γυναικών εις το εν Πειραιεί Νηματουργείον των αδελφών Ρετσίνα, ενήργησαν απεργίαν ως εγένετο αυταίς γνωστόν, ότι ηλαττώθη το ημερομίσθιόν των.
Αι απεργήσασαι ανηνέχθησαν εις τη διεύθυνσιν του καταστήματος, ζητούσαι την διόρθωσιν του αδίκου τούτου μέτρου.
Εν εποχή, καθ’ ην πάντα τα τρόφιμα και λοιπά είδη της απολύτου ανάγκης έχουσιν υπερτιμηθή, φρονούμεν, ότι έδει να αυξηθή το ημερομίσθιον των πτωχών εργατίδων, αίτινες δι’ όλης της ημέρας εργαζόμεναι, μόλις πορίζονται τον επιούσιον άρτον, πλουτίζοντες ολονέν δια του ιδρώτος αυτών τα βαλάντια των εργοστασιαρχών».
Οι δυο από τους τρεις ερευνητές των Forensic Architecture που συνυπογράφουν την έκθεση για τον Ζακ Κωστόπουλο, Στέφανος Λεβίδης και Χριστίνα Βαρβία
«Ποιος είναι ο άντρας με το κίτρινο μπλουζάκι;» Από το υλικό που επεξεργάστηκε η ερευνητική ομάδα Forensic Architecture προκύπτει ότι ο άντρας αυτός όχι μόνο ήταν αυτόπτης μάρτυρας του λιντσαρίσματος του Ζακ από τον κοσμηματοπώλη και τον μεσίτη, αλλά ήταν δίπλα στην ομάδα ΔΙΑΣ κατά τη διάρκεια της βίαιης σύλληψής του – το «δεύτερο λιντσάρισμα του Ζακ» όπως το αποκάλεσαν
Το σημαντικό βίντεο της ερευνητικής ομάδας των Forensic Architecture με τίτλο «Ο βίαιος θάνατος του Ζακ Κωστόπουλου» δημοσιοποιήθηκε το βράδυ της Δευτέρας 8 Απριλίου στο ανεξάρτητο δημοσιογραφικό μέσο OmniaTv.
Διαδόθηκε αστραπιαία σε ΜΜΕ και μέσα κοινωνικής δικτύωσης, κάνοντας όσους το είδαν –και είναι πολλές χιλιάδες– να αναρωτιούνται: «Ποιος είναι ο άντρας με το κίτρινο μπλουζάκι;»
Το ερώτημα έθεσαν από την πρώτη στιγμή στην αστυνομία οι συνήγοροι του Ζακ, για να πάρουν την απάντηση ότι «είναι αδύνατον να τον ταυτοποιήσουμε». Μετά το αποκαλυπτικό βίντεο, όμως, η απάντηση αυτή γίνεται όλο και λιγότερο πειστική.
Στο εξάλεπτο βίντεο καταγράφεται ευκρινώς η μορφή ενός άντρα με χαρακτηριστική εμφάνιση (κίτρινο μπλουζάκι με μπλε στάμπα, ξεβαμμένο τζιν, αθλητικά με πράσινες σόλες, μαύρο ρολόι), ο οποίος είναι παρών σε όλη τη διάρκεια των γεγονότων που οδήγησαν στον βίαιο θάνατο του Ζακ Κωστόπουλου, στις 21 Σεπτεμβρίου 2018 στη Γλάδστωνος.
Από τον συνδυασμό του βιντεοληπτικού υλικού προκύπτει ότι ο άντρας αυτός όχι μόνο ήταν αυτόπτης μάρτυρας του λιντσαρίσματος του Ζακ από τον κοσμηματοπώλη και τον μεσίτη συνεργό του, αλλά ήταν δίπλα στην ομάδα ΔΙΑΣ κατά τη διάρκεια της βίαιης σύλληψής του – το «δεύτερο λιντσάρισμα του Ζακ» όπως το αποκάλεσαν.
Επιπλέον εικονίζεται στα καρέ που ανέλυσαν οι Forensic Architecture να κρατάει αντικείμενο που μοιάζει εξαιρετικά με πτυσσόμενο αστυνομικό κλομπ.
Το βίντεο κατατέθηκε στον εισαγγελέα-ανακριτή από τις 12 Μαρτίου· 1η Απριλίου κατατέθηκε στις αρχές προκαταρκτική έκθεση ανάλυσης του οπτικοακουστικού υλικού, που καταδεικνύει ότι, εκτός από τα διαθέσιμα βιντεοληπτικά αρχεία, υπάρχουν 12 καταγεγραμμένες ορατές κάμερες (κινητά τηλέφωνα στραμμένα στο συμβάν, φωτογραφική μηχανή, επαγγελματική βιντεοκάμερα), που μπορεί να έχουν υλικό που δεν έχει παραδοθεί.
Χάρη στην κατάθεση του βίντεο, ο ανακριτής συνεχίζει τις έρευνες για τον εντοπισμό του ανθρώπου με το κίτρινο μπλουζάκι, ενώ ήταν έτοιμος να κλείσει την προανάκριση.
Τρεις ερευνητές των Forensic Architecture που συνυπογράφουν την έκθεση για τον Ζακ Κωστόπουλο, η Χριστίνα Βαρβία, ο Στέφανος Λεβίδης και ο Νικόλας Ζέμπασης, μίλησαν στην «Εφ.Συν.» για τις έρευνές τους και τα νέα ερωτήματα που γεννιούνται μετά το αποκαλυπτικό βίντεο.
Ο Νικόλας Ζέμπασης, ένας απο τους τρεις ερευνητές των Forensic Architecture που συνυπογράφουν την έκθεση για τον Ζακ Κωστόπουλο
«Η δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου έγινε λίγες μέρες μετά την παρουσίαση του βίντεο των Forensic Architecture για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στη δίκη της Χρυσής Αυγής. Ο αδελφός του Ζακ μάς ζήτησε να συνδράμουμε. Ξεκινώντας να ερευνούμε συνειδητοποιήσαμε ότι δεν έχουμε αρκετό υλικό.
»Προσπαθούμε να πείσουμε τον ανακριτή και την αστυνομία να συλλέξουν περισσότερο υλικό, να συμπεριληφθεί στη δικογραφία. Εμεις προς το παρόν προσπαθούμε να γεμίσουμε τα κενά μιας ελλιπούς ανακριτικής διαδικασίας», μας λέει η Χριστίνα.
Η απροθυμία των αστυνομικών αρχών να συνδράμουν, ως οφείλουν, στην έρευνα με αποδεικτικό υλικό έγινε από την αρχή εμφανής, μας λένε οι ερευνητές.
«Γι’ αυτό απευθύνουμε έκκληση για οπτικοακουστικό υλικό μέσα από την πλατφόρμα zakcallforevidence.org/# – όπου μπορεί κάποιος να επικοινωνήσει ακόμα και ανώνυμα. Επίσης δημοσιεύσαμε την έκθεση που αναλύει όλες τις ορατές κάμερες. Μπορούμε να εικάσουμε με έναν βαθμό σιγουριάς ποιοι βιντεοσκοπούσαν», συνεχίζει ο Νικόλας.
Ο άντρας με το κίτρινο μπλουζάκι εντοπίζεται σε ένα συνεχιζόμενο χρονοδιάγραμμα στο διαθέσιμο βιντεοληπτικό υλικό. Βρίσκεται πολύ κοντά στον Ζακ Κωστόπουλο από την αρχή και καθ’ όλη τη διάρκεια του περιστατικού
Forensic Architecture, 2019
Μετά την κυκλοφορία του βίντεο, τα σενάρια για την ταυτότητα του άντρα με το κίτρινο μπλουζάκι οργιάζουν. Τι εκτιμούν οι ίδιοι:
«Ξέρουμε ότι οι συνήγοροι της οικογένειας ζήτησαν από τον ανακριτή να κάνει έκκληση στην αστυνομία να τους πει μήπως είναι αστυνομικός. Σε μία μόλις μέρα είπε η αστυνομία ότι δεν είναι αστυνομικός και δεν μπορούν να τον βρουν. Δεν προσπάθησαν καν. Προφανώς αυτό μας ανησύχησε. Βλέπουμε επίσης ότι ο άντρας αυτός κρατάει κάτι που φαίνεται σαν κλομπ. Πώς επιτρέπεται πολίτης να κρατάει κλομπ δίπλα στην αστυνομία την ώρα της σύλληψης;» μας απαντάει ο Στέφανος.
Θεωρούν ότι το βίντεο και η έκθεση που το συνοδεύει αλλάζουν τα δεδομένα στις έρευνες;
«Σίγουρα. Το γεγονός ότι πήραμε αυτό το άτομο και το χρησιμοποιήσαμε ως κοινό νήμα στην υπόθεση είναι κάτι που δεν παρατηρήσαμε αλλού. Αυτόν τον ρόλο μπορούμε να παίξουμε, με βάση τις πληροφορίες που έχουμε.
»Αν θέλουν οι αρχές να βρουν την εμπλοκή που έχει αυτός ο άνθρωπος με την υπόθεση ή αν έρθει κάποια νέα μαρτυρία, μπορούμε να συνεχίσουμε την έρευνα από εκεί».
«Υπάρχει βίντεο που δεν υπάρχει στη δικογραφία, αλλά υπάρχει στο YouTube. Ιστοσελίδες και κανάλια έχουν εκδοχή με περισσότερο υλικό που δημοσιεύουν μονταρισμένη. Πώς γίνεται ένα έγκλημα να πηγαίνει στο δικαστήριο και η δικογραφία να έχει λιγότερο υλικό από ό,τι τα ΜΜΕ; Αυτό είναι τραγικό, δεν μπορώ να φανταστώ να συμβαίνει σε άλλη χώρα», αναρωτιέται η Χριστίνα Βαρβία.
Οι έρευνες των Forensic Architecture για την υπόθεση του Ζακ Κωστόπουλου και για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα συμπεριλαμβάνονται στην έκθεση Forever More Images, της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών.
«Χρησιμοποιούμε την ευκαιρία της έκθεσης ως μοχλό πίεσης. Δεν γίνεται να έχεις υπάρξει μάρτυρας σε μια σκηνή εγκλήματος και να μην παραδίδεις το υλικό», καταλήγει η Χριστίνα.
Οσο για το ερώτημα τι αποθαρρύνει τον κόσμο να μιλήσει, η απάντηση είναι μονολεκτική: «Ο φόβος».
Ποιοι είναι
Οι Forensic Architecture είναι διεθνής διεπιστημονική ομάδα, με έδρα το Πανεπιστήμιο Goldsmiths. Ερευνούν υποθέσεις παραβιάσεων ανθρώπινων δικαιωμάτων, με εργαλεία χωρικού σχεδιασμού και πολυμεσικής ανάλυσης. Συχνά τα πειστήρια κατατίθενται σε εθνικά ή διεθνή δικαστήρια, αλλά παράλληλα εκτίθενται στον δημόσιο διάλογο.
Χθες το απόγευμα στο ΚΤΕΛ Κηφισού είδα παρκαρισμένα δύο αυτοκίνητα της αστυνομίας δίπλα στην αποβάθρα των λεωφορείων που αναχωρούν για τη Θεσσαλονίκη. Με το που σταμάτησε το λεωφορείο, στο οποίο είχαμε επιβιβασθεί προηγουμένως στο Πεδίο Άρεως, μπήκε ένας αστυνομικός, κοίταξε τα πρόσωπα των επιβατών, σταμάτησε μπροστά σε δύο πολύ νεαρούς άνδρες που έμοιαζαν να είναι μετανάστες και ζήτησε την ταυτότητά τους. Αιτητές ασύλου ήταν, το γνώριζα, επειδή είχα δει ότι, για να κόψουν εισιτήριο στο πρακτορείο του Πεδίου Άρεως, έδειξαν προηγουμένως τα χαρτιά τους αποδεικνύοντας έτσι ότι νόμιμα μπορούσαν να ταξιδέψουν. Το ίδιο έκαναν και στον αστυνομικό, ο οποίος, αφού τα έλεγξε, τους κάλεσε να πάρουν τα πράγματά τους και να κατέβουν από το λεωφορείο.
O Νίκος Καρούζος του Δημήτρη και της Κωνσταντίνας, το γένος Πιτσάκη, γεννήθηκε στις 17 Ιουλίου του 1926 στο Ναύπλιο και πέθανε στις 28 Σεπτεμβρίου του 1990 στην Αθήνα. Ο πατέρας του ήταν δάσκαλος. Στρατευμένος στο Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο, διώχτηκε κατά τη διάρκεια του εμφυλίου και εξορίστηκε μετά τη συνθηκολόγηση της Βάρκιζας.
Tο νεοκλασικό ύφος που υιοθέτησε μετά το 1919 και το σύνολο σχεδόν των έργων του μετά την περίοδο της Pittura Metafisica θεωρήθηκε από αρκετούς κριτικούς υποδεέστερο. Αντιθέτως, τα έργα της περιόδου 1911-1919 αναγνωρίστηκαν σημαίνοντα και ξεχωριστά στην ιστορία της μοντέρνας τέχνης.
«Ερχονται οι ξένοι και θα μας φάνε. Θα αλλοιώσουν τον πολιτισμό μας, τη θρησκεία μας. Σε λίγο θα είμαστε μειονότητα μέσα στην ίδια μας την πατρίδα». Αυτά είναι μερικά από τα πιο συνηθισμένα επιχειρήματα υπερπατριωτών και ακροδεξιών.
Οσο «φωνακλάδικα» κι αν είναι όμως, ίσως τελικά να μη συναντούν την απήχηση που φαντάζονται οι εμπνευστές τους. Και όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και αλλού.
Αυτό τουλάχιστον δείχνει έρευνα που διεξήγαγε σε 14 χώρες της Ε.Ε. το YouGov για λογαριασμό του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Διεθνών Σχέσεων (European Council on Foreign Relations /ECFR).
Μετά την κατοχή ο εμφύλιος πόλεμος βγάζει στην παρανομία χιλιάδες Έλληνες. Οι αντάρτες και οι αγωνιστές της Κατοχής διώκονται απο τους δεξιό παρακράτος και τους συνεργάτες των Γερμανών που αλωνίζουν ελεύθεροι με την ανοχή όλων των αστικών παράτάξεων. Ο νόμος 509 της 27ης Σεπτεμβρίου 1947, θέτει εκτός νόμου το ΚΚΕ και ο νόμος 516 της 8ης Ιανουαρίου 1948 στηρίζει το θεσμό των “πιστοποιητικών νομιμοφροσύνης”. Η ελευθερία της έκφρασης καταργείται και οι εμπλεκόμενοι στα αριστερά μέσα ενημέρωσης της περιόδου της Κατοχής οδηγούνται στα στρατοδικεία. Όλοι οι Έλληνες πολίτες θεωρούνται εν δυνάμει ύποπτοι εκτέλεσης παράνομων πράξεων.
Εκτός του αντισημιτισμού που ειναι κοσμοθεωρία, ο αντιτσιγγανισμός είναι ίσως ο πιο επικίνδυνος ρατσισμός στην Ευρώπη. Ο Σαλβίνι με αντιτσιγγανικό λόγο αναρριχήθηκε στην εξουσία και στη Βουλγαρία των ναζιστικών λάβαρων τα πογκρόμ σε καταυλισμούς Ρομα ειναι συνηθισμένα. Στην Ελλάδα των πρωτείων σε αντισημιτισμό και εθνική υπερηφάνεια τα στερεότυπα που δυσφημούν τους Τσιγγάνους ειναι βαθιά ριζωμένα. Και “ενταξει” ο ρατσιστικός όχλος να γενικεύει σύμφωνα με τα ναζιστική φυλετική θεωρία, όταν η σφαίρα προέρχεται απο όπλο Ρομά- έστω κι ηταν για γαμήλια τελετή- και να εξαπολύει πογκρόμ με την ανοχή της ΕΛ.ΑΣ. και την καθοδήγηση της χρυσης αυγης, αλλα να βρίσκει ευκαιρία να σηκώνει κεφάλι όταν υπάρχει δολοφονία Τσιγγάνου απο Έλληνα μπαλαμό, ε αυτό πάει πολύ!
Η θεωρία των δυο άκρων υπονοεί ότι υπάρχει ένα «καλό δημοκρατικό κέντρο». Και, συνήθως, αφού το δημοκρατικό κέντρο ακολουθεί την ατζέντα του ενός άκρου (των ναζί), συνήθως νομιμοποιεί το ένα άκρο και στρέφεται ενάντια στο άλλο (αριστερά, κίνημα κλπ).
Εγώ το βλέπω αλλιώς. Η θεωρία των άκρων πατάει στην πολιτική τοπογραφία: Αριστερά, κέντρο, δεξιά, άκρα αριστερά κλπ. Αυτό όμως μας κάνει να ξεχνάμε τι κρύβεται κάτω από αυτήν. Οι πολιτικές εκφράζουν ταξικά συμφέροντα. Ξεχνάμε ότι έχουμε ένα σύστημα που γεννά φτώχεια, φασισμό, πόλεμο, καταπίεση, αυτό το σύστημα λέγεται καπιταλισμός, κι αυτός τροφοδοτεί τους Ναζί. Αυτοί όλοι είναι η μια μεριά.
Τα στοιχεία του πίνακα δεν επιδέχονται καμιά αμφισβήτηση. Προέρχονται από την “Εκθεση Ουίκερσαμ” και δημοσιεύονται στο έργο του Thorsten Sellin “Culture Conflict and Delinquency” (New York, Social Science Research Council, 1938). Πρόκειται για ένα κλασικό έργο της παγκόσμιας εγκληματολογικής βιβλιογραφίας, γραμμένο από έναν διαπρεπή επιστήμονα.
Με τη γνώση που έχω επι του θέματος και με την ιδιότητα μου ως officer του AHEPA εδώ στις ΗΠΑ σας παραθέτω τα παρακάτω επίσημα στοιχεία της πολιτείας της Νέας Υόρκης (μεταφρασμένα από σχετικό άρθρο της Ελευθεροτυπίας πριν 20 χρόνια).
«Περί τας 60 εκ των εργαζομένων γυναικών εις το εν Πειραιεί Νηματουργείον των αδελφών Ρετσίνα, ενήργησαν απεργίαν ως εγένετο αυταίς γνωστόν, ότι ηλαττώθη το ημερομίσθιόν των.
του Γιώργου Τσιάκαλου
Κορίνα Βασιλοπούλου
Εκτός του 
του Αλέξη Λιοσάτου
Προηγούμενο
