Aναδημοσίευση από https://wearesolomon.com
Μια πολύμηνη διασυνοριακή έρευνα, υπό τον συντονισμό του Lighthouse Reports, αποκαλύπτει για πρώτη φορά με τεκμήρια τα μυστικά δωμάτια μέσα στα οποία επαναπροωθούνται παράνομα εκατοντάδες αιτούντες άσυλο από την Ιταλία στην Ελλάδα.
Η απολογία του Πέτρου Φιλιππίδη είχε απ’ όλα μέσα: πόρνες, θέατρα, ξύλο, άγριες εποχές, το σεβασμό στη μάνα, τις παράπλευρες απώλειες, το γυναικείο πόνο, τον Κάρολο Κουν…Σχολιάστηκε για όλα, ήδη από χθες. Μόνο μια φράση, συνηθισμένη ίσως, αδιάφορη ίσως, μια φράση απ’ αυτές που λέγονται εν τη ρύμη ενός λόγου φορτισμένου και στοχοκατευθυνόμενου, εμένα από χθες μου ‘χει κάτσει στο λαιμό. Πολύ «ψιλή» ώστε να περνάει απαρατήρητη, πολύ χοντρή για να μην έχω τρόπο να την κατεβάσω. Χθες λοιπόν, μες στην απολογία του ο Πέτρος Φιλιππίδης είπε: «Δεν είμαι βιαστής. Δεν έχω λόγο να είμαι».
Στα 95 της χρόνια έφυγε από τη ζωή η Κατίνα Λατίφη, αγωνίστρια της Αντίστασης επί Κατοχής και Εμφυλίου.
Καταγόταν από τον Αλμυρό Μαγνησίας και εντάχθηκε στον αγώνα κατά της γερμανικής κατοχής από τα μαθητικά της χρόνια. Συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση, αλλά κυνηγήθηκε στη συνέχεια από παρακρατικές ομάδες. Φυλακίστηκε, βασανίστηκε και εξορίστηκε στην Ικαρία, αλλά κατέφυγε στο βουνό και εντάχθηκε στον Δημοκρατικό Στρατό. Πολέμησε στον Γράμμο και στο Βίτσι.
Όταν τελείωσε ο εμφύλιος, κατέφυγε σε Ρουμανία και Σοβιετική Ένωση ως πολιτική πρόσφυγας, μένοντας εκεί για περίπου 15 χρόνια. Στη συνέχεια πέρασε από Μόσχα, Βουκουρέστι και Παρίσι, όπου σπούδασε κοινωνικές και οικονομικές επιστήμες. Μετά την πτώση της χούντας, επέστρεψε στην Ελλάδα και εργάστηκε σε εταιρείες πετρελαιοειδών και σε άλλες επιχειρήσεις.
Μέσα από τα βιβλία της «Τα απόπαιδα», «Πέτρος Κόκαλης – μια βιωματική βιογραφία», «Είναι μακρύς ο δρόμος για την Ιθάκη» και «Οι έρωτες στα χρόνια του πολέμου», κατέγραψε όσα έζησε στην πολυτάραχη ζωή της.
Πηγή: efsyn.gr
του Ηλία Νικολακόπουλου
Τον καυτό Ιούλιο του 1965, λίγες μέρες μετά την αποπομπή του Γεωργίου Παπανδρέου από την πρωθυπουργία, οργανώνεται μια συγκέντρωση στο γήπεδο του Παναθηναϊκού για την καταδίκη της αποστασίας. Ξαφνικά, από μια άκρη του γηπέδου ακούγεται το σύνθημα «παρ’ τη μάνα σου και μπρος, δεν σας θέλει ο λαός». Σε λίγα λεπτά το σύνθημα είχε αγκαλιάσει ολόκληρο το γήπεδο προκαλώντας αγωνία στα κομματικά στελέχη που προσπαθούσαν να επαναφέρουν την κατάσταση στην πεπατημένη της τότε πολιτικής ορθότητας. Εκατό χρόνια μετά την άφιξη στην Ελλάδα της δυναστείας των Γλύξμπουργκ και ακριβώς πενήντα χρόνια από τον Εθνικό Διχασμό, το αυθόρμητο αντιμοναρχικό ξέσπασμα έσπαγε μια μακρόχρονη αναγκαστική σιωπή που είχε επιβληθεί δια πυρός και σιδήρου μετά το τέλος του Εμφυλίου.
Το 2022 ήταν η χρονιά που η Ευρώπη-Φρούριο των ερμητικά κλειστών συνόρων για τους μουσουλμάνους πρόσφυγες πολέμου έβαλε το ανθρώπινο προσωπείο της. Οι ξενοφοβικές φωνές για τον κίνδυνο αποσταθεροποίησης των ευρωπαϊκών κρατών από την μεγαλύτερη προσφυγική κρίση μετά το Β’Παγκόσμιο Πόλεμο, 6-7 φορές μεγαλύτερη από εκείνη του 2015, λόγω του πολέμου στην Ουκρανία και της ρωσικής εισβολής, ξαφνικά παραμερίστηκαν.
Μέχρι τις 27 Δεκεμβρίου 2022, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, είχαν καταγραφεί 7,896,825 πρόσφυγες από την Ουκρανία στην Ευρώπη, εκ των οποίων 4,885,650 είχαν πάρει καθεστώς προσωρινής προστασίας.
Καθώς η Ε.Ε. χορηγεί αυτόματα άδεια παραμονής και βίζα σε κατόχους ουκρανικών διαβατηρίων, οι Ουκρανοί έχουν προτεραιότητα στη χορήγηση στέγης και κοινωνικών υπηρεσιών. Την ίδια στιγμή όμως, όπως έδειξε πρόσφατο ρεπορτάζ των New York Times (A New Refugee Crisis Stirs Uncomfortable Issues for Europe, 3.11.2022) πολλά στρατόπεδα των υπόλοιπων προσφύγων και κέντρα αιτούντων άσυλο εγκαταλείπονται στην τύχη τους από αρκετές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Ο πόλεμος στην Ουκρανία αύξησε δραματικά τον αριθμό αιτούντων άσυλο στην Ευρώπη, παραγκωνίζοντας όμως τους πρόσφυγες από άλλες εμπόλεμες ζώνες. Ακτιβιστές καταγγέλλουν την ύπαρξη ενός συστήματος δύο ταχυτήτων, το οποίο αδικεί τους μη Ουκρανούς αιτούντες άσυλο, που κατά τεκμήριο ζουν σε κάκιστες συνθήκες. Στο Βερολίνο η περιορισμένη δυνατότητα στέγασης προσφύγων ανάγκασε τους αξιωματούχους της πόλης να εκδιώξουν μερικούς από τους Αφγανούς πρόσφυγες για να δημιουργήσουν χώρο για όσους φτάνουν από την Ουκρανία. Στις Βρυξέλλες, αιτούντες άσυλο αναγκάζονται να διανυκτερεύουν στον δρόμο. Πρόσφατα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων διέταξε τη βελγική κυβέρνηση να προσφέρει στέγη σε αιτούντα άσυλο από την Ισημερινή Γουινέα, ο οποίος ζούσε στον δρόμο από τον Ιούλιο. Στη νότια Γερμανία, δήμαρχοι εγκαθιστούν πρόσφυγες σε γυμναστήρια και συναυλιακούς χώρους, ενώ στην Ολλανδία η κυβέρνηση αντιμετώπισε δικαστική αγωγή για τις απάνθρωπες συνθήκες κράτησης σε στρατόπεδα προσφύγων. Ολλανδικό δικαστήριο έκρινε πριν από λίγες μέρες σε πρώτο βαθμό πως η ολλανδική κυβέρνηση πρέπει να παρέχει σε όλους τους πρόσφυγες ανάλογη φροντίδα με αυτήν που παρέχει στους Ουκρανούς πρόσφυγες.
Έχετε προσέξει ότι τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς είναι λίγο … ασυνάρτητα; Όσο και αν προσπαθήσετε δεν βγαίνει νόημα μεταξύ των στίχων. Για να θυμηθούμε τα Κάλαντα:
Αρχιμηνιά κι Αρχιχρονιά Ψηλή μου δεντρολιβανιά (*) Κι αρχή καλός μας χρόνος Εκκλησιά με τα’ άγιο θόλος (*) Άγιος Βασίλης έρχεται Και δε μας καταδέχεται (*) Από την Καισαρεία Συ είσ’ αρχόντισσα κυρία (*) Βαστάει πένα και χαρτί Ζαχαροκάντυο ζυμωτή (*) Χαρτί-χαρτί και καλαμάρι Δες και με το παλικάρι (*)
Ας δούμε λοιπόν πώς εξηγείται η ασυναρτησία.
Aναδημοσίευση από το Solomon
Ένα πρωινό του περασμένου Σεπτεμβρίου, ένας νεαρός άνδρας περιμένει από νωρίς στην ουρά που σχηματίζεται έξω από το Περιφερειακό Γραφείο Ασύλου Αττικής, στην Κατεχάκη.
Στα χέρια του κρατάει έναν λευκό ταχυδρομικό φάκελο. Μόλις φτάσει η σειρά του, λέει το όνομά του στην πύλη, υποδεικνύοντας το έγγραφο του φακέλου. Οι φύλακες τον αφήνουν να περάσει.
Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS η 1η Δεκεμβρίου και ο Zακ/η Ζακι έγραφε στο ANTIVIRUS «όχι μόνο για τον ΗΙV αλλά κυρίως για τα άτομα που τον βιώνουν» σε ένα δεκάλογο με εντολές-συμβουλές που απευθύνονται στα οροθετικά άτομα.
του Κωστή Παπαϊωάννου
Όταν γίνεται μια τόσο σοβαρή καταγγελία, θα περίμενε κανείς ότι η διεύθυνση της Κιβωτού του Κόσμου θα δεσμευόταν για την άμεση διαλεύκανση της υπόθεσης και δεν θα έσπευδε να βγάλει πόρισμα.
Προηγούμενο
