της Μέλπως Παΐδα

Στις 27 Ιανουαρίου, η πολωνική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θέτει σε άμεση εφαρμογή τη νέα νομοθεσία για τις εκτρώσεις, αυστηροποιώντας έναν ήδη περιοριστικό νόμο. Η ανακοίνωση αυτή βρήκε άμεση απάντηση από το φεμινιστικό κίνημα, που κατέκλυσε για δεύτερη φορά σε λίγους μήνες τους δρόμους της χώρας, διεκδικώντας νόμιμες και ασφαλείς αμβλώσεις (1). Ένα μήνα νωρίτερα, στην εκπνοή του 2020, η νομιμοποίηση των εκτρώσεων στην Αργεντινή έγινε δεκτή με πανηγυρισμούς από χιλιάδες διαδηλώτριες-τές έξω από το κτήριο της Γερουσίας στο Μπουένος Άιρες. Στον αντίποδα, ένα χρόνο πριν, το εξώφυλλο αθλητικής εφημερίδας και κάποιες αφίσες εμβρύων στο μετρό της  Αθήνας έφεραν στην επικαιρότητα το θέμα των αμβλώσεων στην Ελλάδα, που για άλλη μια φορά αναδύθηκε μαζί με συζητήσεις αναφορικά με το δημογραφικό. Τέλος, οι προσπάθειες να διακοπεί η χρηματοδότηση των εκτρώσεων από τον Τραμπ σε όλη τη διάρκεια της θητείας του, η (αποτυχημένη) προσπάθεια αυστηροποίησης του νόμου για τις αμβλώσεις από τον Ραχόι πριν από λίγα χρόνια στην Ισπανία (2) και η απαγόρευσή τους σε χώρες της Δύσης, είναι λίγα μόνο παραδείγματα που υπογραμμίζουν τη διαχρονικότητα του ζητήματος των εκτρώσεων, το οποίο δεν έπαψε μέρα να μας απασχολεί από τη στιγμή της ανάδειξής του ως βασικής διεκδίκησης των μαζικών αγώνων του δεύτερου «κύματος» του φεμινιστικού κινήματος.