Mετάφραση: Μάριος Αυγουστάτος
του Volodymyr Artiukh*
Οι διαδηλώσεις της τελευταίας εβδομάδας στη Λευκορωσία ξεπέρασαν ξεκάθαρα την αρχική τους εκλογική εστίαση και μετατράπηκαν σε ένα διευρυνόμενο κίνημα αντιφρονούντων της μεσαίας τάξης και των εργατών. Σε ένα πρόσφατο άρθρο (4 Αυγούστου) στην πλατφόρμα Open Democracy (1) σχετικά με την προεδρική εκστρατεία στη Λευκορωσία, προσπάθησα να εξηγήσω γιατί οι υποψήφιοι της αντιπολίτευσης από την άρχουσα ελίτ και την «δημιουργική τάξη» προσέλκυσαν αριθμό ρεκόρ υποστηρικτών, γεγονός που οδήγησε σε μαζικές διαδηλώσεις, άγνωστες σε αυτή τη χώρα για δεκαετίες. Υποστήριξα ότι αυτά ήταν το αποκορύφωμα ενός συναισθήματος διαμαρτυρίας που σιγόβραζε στη λευκορωσική κοινωνία από την οικονομική κρίση του 2009, η οποία βρήκε έκφραση το 2017 με τη μορφή διαδηλώσεων, αμφισβητώντας την λαϊκιστική ρητορική του Λουκασένκο. Πριν από τις πιο πρόσφατες εκλογές, η κύρια αντίπαλός του, Sviatlana Tsikhanouskaya, άρχισε να διατυπώνει μια αντι-αυταρχική λαϊκιστική ατζέντα που απευθυνόταν σε μια διαταξική συμμαχία επιχειρηματιών, νέων επαγγελματιών και εργαζομένων. Σε αυτό το άρθρο εκφράζω τα ερωτήματα που έθεσα πριν από δύο εβδομάδες, σχετικά με το ρόλο της ηγεσίας και των μαζών στις τρέχουσες διαδηλώσεις, τις μορφές οργάνωσής τους και την αντίδραση του κράτους της Λευκορωσίας. Οι προβληματισμοί μου βασίζονται σε μια εξαήμερο έρευνα που συνθέτει τα κομμάτια πληροφοριών που προέρχονται από την ομίχλη της λογοκρισίας, των περιορισμών του Διαδικτύου και της προπαγάνδας, καθώς και από επικοινωνίες με τους συντρόφους μου στη Λευκορωσία. Στηρίζω επίσης την εμπειρία μου στην εργασία πεδίου με εργαζόμενους της Λευκορωσίας και ακτιβιστών συνδικαλιστικών οργανώσεων το 2015-2017, την οποία έκανα ως κοινωνικός ανθρωπολόγος.