…επειδή πολλοί χθες είδα ότι ξαφνιαστήκατε από την επίθεση των χρυσαυγιτών στην Νατάσα Μποφίλιου, να υπενθυμίσουμε ότι είχε προηγηθεί η επίθεση με σπρέυ πιπεριού στη Σοφία Παπάζογλου το 2009 στο σταθμό του μετρό στην Κατεχάκη…μέλη της εγκληματικής οργάνωσης της έδωσαν φυλλάδια τα οποία εκείνη πέταξε σε κάδο απορριμάτων….το γεγονός αυτό εξόργισε τους περίπου δέκα χρυσαυγίτες, με αποτέλεσμα όπως προείπα να της ρίξουν το σπρέι στα μάτια….δεν είναι καινούρια τα όσα κάνουν, απλά κάποιοι τους μαθαίνουν τώρα…η δράση τους όμως πηγαίνει πίσω στο χρόνο κι όσο δεν αντιδρούμε μαζικά και οργανωμένα τόσο τα κτήνη θα ξεσαλώνουν !!!!!
Εδώ και δεκατέσσερα χρόνια, η Σοφία Παπάζογλου κινείται με ευχέρεια τόσο στο «έντεχνο» όσο και στο λαϊκό τραγούδι, τόσο στη δισκογραφία όσο και στις ζωντανές εμφανίσεις της. Στην αθόρυβη αλλά αξιοπρεπέστατη πορεία της, έχει ήδη καταγράψει σημαντικές δισκογραφικές συνεργασίες με συνθέτες όπως ο Νίκος Μαμαγκάκης, ο Μανώλης Πάππος, ο Γιώργος Ζήκας και ο Παναγιώτης Καλαντζόπουλος κ.α.
…διαβάστε ένα απόσπασμα από τη συνέντευξη που παραχώρησε η ίδια για την εφημερίδα «Η ΕΠΟΧΗ», όπου και δίνει μια προκαταβολική απάντηση στους κάθε λογής ξενόφοβους και φασίστες.
Σοφία Παπάζογλου:
«Δεν υπάρχουν φωτισμένοι άνθρωποι, υπάρχουν ανοιχτές ψυχές»
-Υπήρξατε παιδί μεταναστών, γεννημένη στις Βρυξέλλες. Αλήθεια, πώς αντιμετωπίζετε όλη αυτή τη φιλολογία γύρω από τους μετανάστες; Είναι πρόβλημα, ή έχουν προβλήματα;
Κλέφτες υπάρχουν Αλβανοί, όπως υπάρχουν και Έλληνες. Οι μετανάστες έχουν πρόβλημα επιβίωσης, και όταν κλέβουν, κλέβουν για να ζήσουν. Αλλά οι μεγαλύτεροι κλέφτες ξέρουμε ποιοι είναι: οι πολιτικοί και οι μεγαλοεπιχειρηματίες.
-Οι εμπειρίες της προσφυγιάς και της μετανάστευσης εντυπώθηκαν μέσα σας;
Ο πατέρας μου έφυγε στο εξωτερικό, οι γονείς μου γνωρίστηκαν στις Βρυξέλλες. Είχε πολύ πόνο και πολύ κλάμα όλο αυτό, και μ’ έχει κάπως κουράσει. Όμως, μου έχει αφήσει και ένα παράπονο, που είναι απαραίτητο για να βγάλεις την ψυχή σου όταν τραγουδάς.
-Έχετε συνεργαστεί με Ινδούς, Κούρδους, Ισπανούς μουσικούς, τώρα με τον Ντάσο Κούρτι από την Αλβανία. Έχει πατρίδα η μουσική;
Δεν έχει πατρίδα η μουσική. Και σ’ αυτό τον δίσκο, αυτό θέλω να δείξω. Μου αρέσουν οι μουσικές από τα Αραβικά μέχρι τα φλαμένκο. Το καθένα έχει την ομορφιά του, τη δική του συγκίνηση, το δικό του ταξίδεμα. Λαϊκή τραγουδίστρια είμαι, στον επόμενο δίσκο λαϊκά τραγούδια θα πω, αλλά θέλω να έχω την ελευθερία να πω κι άλλα πράγματα.
-Την αφορούν μια λαϊκή τραγουδίστρια τα προβλήματα του λαού;
Με αφορούν τα προβλήματα του λαού, όπως μας αφορούν όλους. Σκεφτόμαστε τον διπλανό μας που μπορεί να μην έχει να φάει, σε έναν ευρύτερο κοινωνικό προβληματισμό.
-Ενσωματώνεται αυτός ο προβληματισμός στο ελληνικό τραγούδι;
Όχι. Από την πλευρά του έντεχνου, πιο πολύ ασχολούμαστε με τα υπαρξιακά μας.
πηγή: http://mousikaproastia.blogspot.gr/2009/10/blog-post.html