Υπάρχουν παραδείγματα κληρικών της Εκκλησίας με τους οποίους η Αριστερά μπορεί να συμμαχήσει κατά περίπτωση; Υπάρχουν. Ξέρουμε τις αντιφασιστικές δηλώσεις μητροπολιτών που έχουν γίνει τελευταία κι είναι χρήσιμες. Καλό θα ήταν βέβαια να συνοδεύονται και από πράξεις, όπως όταν ο παπάς της Βιάννου εμπόδισε, μαζί με τους κατοίκους, τη φασιστική συγκέντρωση της Χ.Α. στο μαρτυρικό χωριό. Τότε βρισκόμαστε στην ίδια όχθη κι αυτό είναι πολύ σημαντικό. Είναι οι πράξεις, άλλωστε, που ξεχωρίζουν τους πιθανούς συμμάχους από τους καιροσκόπους εθνικιστές, που απ’τη μια μιλούν για τις φιλάνθρωπες “εντολές του Ευαγγελίου” κι απ’την άλλη κατηγορούν τους “λαθρομετανάστες” ότι…“μαυρίζουν” τον τόπο κι απειλούν την χριστιανική εκπαίδευση και θρησκεία (π.χ. ο Θεσ/νίκης Άνθιμος). Δε χρειάζεται εδώ ν’αναπτύξουμε τις ρατσιστικές ή φιλοφασιστικές αντιλήψεις άλλων μητροπολιτών που διώκουν θεατρικές παραστάσεις συνοδεία Ναζιστών βουλευτών και περιγράφουν τους τελευταίους ως “καλά παιδιά, αγωνιστικά”, “γλυκιά ελπίδα” και “ήρεμη δύναμη” που “ικανοποιεί ταλαιπωρημένους και αγωνιώντες πολίτες” (Δρυϊνουπόλεως Ανδρέας, Σεραφείμ Πειραιώς, Καλαβρύτων Αμβρόσιος, Φθιώτιδος Νικόλαος κ.α.).Πέρα λοιπόν απ’τα μεμονωμένα κι αντιφατικά παραδείγματα το ερώτημα είναι απλό: είναι ποτέ δυνατό η Εκκλησία, ο δεδομένος ιεραρχικός μηχανισμός με περιουσία και ταμείο, να αποδεχτεί την απώλεια των προνομίων που της έχει παραχωρήσει το Κράτος από την Αριστερά; Κατά τη γνώμη μας, όχι. Τα υλικά συμφέροντα έχουν τη μεγαλύτερη πειθώ. Δεν είναι μόνο τα χρυσά άμφια, τα πολυτελή οχήματα και σπίτια που απορροφούν τον οβολό “πιστών” και “απίστων” φορολογουμένων. Είναι και τα ακίνητα-φιλέτα Εκκλησίας και Μονών, οι οποίες παίζουν τον πολύ προσοδοφόρο ρόλο του κτηματομεσίτη. Τα γνωστά σκάνδαλα των Μονών Βατοπεδίου και Τοπλού, των σάπιων κοτόπουλων της αρχιεπισκοπικής “Αλληλεγγύης” ή των “αλμυρών” αντίτιμων που απαιτούνται για να χτιστούν σχολεία σε οικόπεδα που παραχώρησαν στην Εκκλησία οι Σουλτάνοι ή η “Δεξιά του Κυρίου” -απλά σκιαγραφούν την κατάσταση.
Κι αν μας πουν ότι η περιουσία χρειάζεται για την…φιλανθρωπία, η φιλανθρωπία της Εκκλησίας, όπως και των ιδιωτών μεγαλοκαπιταλιστών, καμία σχέση δεν έχει με τη νοοτροπία της Αριστεράς. Επειδή η οικονομική ανισότητα είναι δημιούργημα των ανθρώπων και της κοινωνίας τους, όχι φυσική ή “θεϊκή” επιταγή, η ανατροπή της μόνο από τους ανθρώπους μπορεί να γίνει. Η φιλανθρωπία αποτελεί πονηρό εμπόδιο σε αυτή τη διαδικασία. Εκτός του ότι δεν μπορεί ποτέ να αποκαταστήσει την ανισότητα που κάνει όλο και περισσότερους ανθρώπους φτωχούς, άνεργους ή άστεγους, υποδουλώνει αυτόν που τη δέχεται και αθωώνει τον δωρητή από το “αμάρτημα” της εκμετάλλευσης, με βάση το οποίο έχει σωρεύσει τον πλούτο του. Εμείς δεν θέλουμε η κοινωνία να έχει ανάγκη τη φιλανθρωπία κανενός: ούτε των Λάτσηδων, ούτε του Ιερατείου. Και για να μην έχει την ανάγκη, θέλουμε όλοι αυτοί να φορολογηθούν όσο δεν έχουν φορολογηθεί ποτέ τους.
Γι’αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ, στις διακηρύξεις και το πρόγραμμά του, υπήρξε πάντα υπέρ του χωρισμού Κράτους κι Εκκλησίας και της εξάλειψης κάθε είδους διακρίσεων ανάμεσα στους πολίτες με βάση τα θρησκευτικά πιστεύω, σε οποιαδήποτε πτυχή της κρατικής δραστηριότητας. Ενδεικτικά, με μέτρα όπως:
- η αναθεώρηση του Συντάγματος στην κατεύθυνση του πλήρους χωρισμού Κράτους κι Εκκλησίας, της θρησκευτικής ουδετερότητας της Πολιτείας και της εξίσωσης όλων των θρησκειών,
- η δημιουργία λατρευτικών χώρων για τους πολίτες όλων των δογμάτων, ο πολιτικός όρκος στα δικαστήρια, το δικαίωμα στην καύση των νεκρών,
- η κατάργηση της σχολικής προσευχής, η κατάργηση του μαθήματος των Θρησκευτικών,
- η κατάργηση κάθε φοροαπαλλαγής των εισοδημάτων της Εκκλησίας από ακίνητα, η φορολόγηση των ακινήτων της, των εκκλησιαστικών Ενώσεων και Οργανώσεων με τον ίδιο τρόπο που φορολογούνται τα ακίνητα και οι Ενώσεις όλων των πολιτών,
- η οριστική ακύρωση τίτλων εκκλησιαστικής και μοναστηριακής ιδιοκτησίας που βασίζονται στα “χρυσόβουλα” και η απόδοσή τους σε ακτήμονες ή σε δημόσια χρήση.
Οι οργανωμένοι πιστοί πρέπει και μπορούν να επιλέξουν. Θέλουν Εκκλησία δημοκρατική που θα βασίζεται σε αυτούς, τη θέληση και τις ανάγκες τους; Ή θέλουν Εκκλησία με διορισμένους ταγούς, που θα βασίζεται στις κρατικές και δημοτικές επιχορηγήσεις, την κερδοσκοπία και τα χρυσόβουλα των Σουλτάνων, με υποσχέσεις για τον άλλο κόσμο για τους πολλούς και προνόμια και διαφθορά για τους λίγους; Που απ’τη μία τάσσεται εύκολα στο πλευρό του…Εφραίμ, αλλά όχι των εργατικών αγώνων, όπως είναι και η ιστορική της στάση. Κι απ’την άλλη επωφελείται, όπως κι όταν μπορεί, των Μνημονίων (φωτοβολταϊκά Πεντελικού, διπλό σκάνδαλο Βουλιαγμένης με offshore και ΤΑΙΠΕΔ, επενδύσεις από Κατάρ κλπ)
Η Αριστερά απ’την πλευρά της, έχει να δώσει βάρος σε μέτρα που θα απαλείψουν ολοκληρωτικά κάθε είδους προνόμιο -ιδιαίτερα οικονομικό- της Εκκλησίας. Για να επιστραφούν επιτέλους στα λαϊκά στρώματα και τους εργαζόμενους όσα οι Μνημονιακοί νόμοι τούς έχουν υφαρπάξει, με τους άδικους φόρους και τις στυγνές μειώσεις συντάξεων και μισθών. Αυτά είναι ταυτοτικά στοιχεία της Αριστεράς που υπαγορεύονται από τις ανάγκες του κόσμου. Δεν μπαίνουν σε διάλογο, όπως δεν κάνουμε διάλογο για την κρατικοποίηση των τραπεζών και την απαγόρευση των απολύσεων με τους τραπεζίτες και λοιπούς μεγαλοεπιχειρηματίες.
Διεθνιστική Εργατική Αριστερά Τ.Ο. Θεσ/νικης
συνιστώσα ΣΥΡΙΖΑ
142
Συμφωνώ με όλα (μα με όλα) εκτός από το σημείο που αναφέρεται σε κατάργηση των θρησκευτικών. Έχοντας πολύχρονη εμπειρία από τη δημόσια εκπαίδευση, προτείνω τα εξής: Τα θρησκευτικά πρέπει καταρχήν να περιοριστούν στις δύο τελευταίες τάξεις του δημοτικού και στο γυμνάσιο, εφόσον η διδασκαλία τους κάτω των 10 ετών, όπου το παιδί δεν είναι σε θέση να διαμορφώσει κριτική σκέψη, ταυτίζεται με προσηλυτισμό.
Επίσης σε πρώτη φάση ο χαρακτήρας τους πρέπει να αλλάξει από ομολογιακός σε βιβλικός.
Οι μαθητές θα διδάσκονται επιλεγμένα αποσπάσματα από τα κείμενα που αποτελούν τη βάση τριών μονοθεϊστικών θρησκειών: του ιουδαϊσμού, του χριστιανισμού και του μουσουλμανισμού (τουλάχιστον οσον αφορά την Παλαιά Διαθήκη). Ο καλός θεολόγος θα φέρνει τα παιδιά σε επαφή με τα κείμενα που έχουν διαμορφώσει καθοριστικά, μαζί με την ελληνορωμαϊκή φιλολογία, τον δυτικό πολιτισμό, όπως ο καλός φιλόλογος τα μαθαίνει Αισχύλο και Καρκαβίτσα και ο καλός μαθηματικές Αρχιμήδη και Ευκλείδη.
Σε δεύτερη φάση το μάθημα των θρησκευτικών θα είναι θρησκειολογικό.
Οι μαθητές θα διδάσκονται ισότιμα την ιστορία και τις βασικές φιλοσοφικές αρχές κάθε θρησκείας, συμπεριλαμβανομένων εννοείται και των προχριστιανικών. Ξεχωριστό κεφάλαιο επίσης θα υπάρχει για την ιστορία του αθεϊσμού, όχι φυσικά ως θρησκευτικού ρεύματος, αλλά ως άρνησης όλων των παραπάνω μέσω της αποδοχής των πορισμάτων της σύγχρονης επιστήμης και -γιατί όχι; ως φιλοσοφική στάση.
Τέλος, οι μαθητές θα εμβαθύνουν περισσότερο στη «δική μας» Εκκλησία, τις βασικές αρχές-δόγματα που πρεσβεύει η ορθοδοξία, οι ιστορικές συνέπειες του σχίσματος με την Εκκλησία της Ρώμης, πώς διαμορφώθηκε ο νέος ελληνισμός μετά το 1204 και κατ’ επέκταση η «καθ’ημάς Ανατολή» μέσα από την «ρωμέικη» συνείδηση κ.λπ. Να είναι έτσι δομημένες οι ενότητες του μαθήματος ώστε να γίνουν πλήρως κατανοητά τα σύγχρονα ζητήματα που αφορούν τις σχέσεις κράτους-εκκλησίας και τόσο πολύ συζητιούνται επί δεκαετίες.
Με αυτές τις απλές σκέψεις προτείνω ένα μάθημα των θρησκευτικών με ανύπαρκτο ηθικοπλαστικό και κατηχητικό χαρακτήρα, αλλά με χαρακτήρα αμιγώς βιβλικό, θρησκειολογικό και ιστορικό. Ένα μάθημα που θα μπορούν εξίσου να παρακολουθούν τα παιδιά και των ορθοδόξων και των καθολικών και των πεντηκοστιανών και των μαρτύρων του Ιεχωβά και των μουσουλμάνων και των αθέων κ.ο.κ., χωρίς να ασκείται η οποιαδήποτε προπαγάνδα σε παιδικά και εφηβικά μυαλά.
Όσοι γονείς επιθυμούν να διδάξουν στα παιδιά τους τις ακλόνητες «αλήθειες» της πίστης τους, μπορούν να το κάνουν οι ίδιοι ή να τα στείλουν στα ανάλογα κατηχητικά της εκκλησίας τους, αν και για μένα προσωπικά κάτι τέτοιο ισοδυναμεί με παιδική κακοποίηση. Πάντως σε κάθε περίπτωση δεν είναι δουλειά του δημόσιου ουδετερόθρησκου σχολείου να το κάνει.
Χαίρομαι που θέτεις την άποψή σου ολόπλευρα. Καταρχήν να επισημάνω ότι και η -γενική μεν αλλά έτσι- θέση του ΣΥΡΙΖΑ είναι η κατάργηση των Θρησκ. και η αντικατάστασή τους από μάθημα θρησκειολογίας. Το τι σημαίνει αυτό χωρά συζήτηση. Εγώ είμαι με την πλήρη κατάργηση.
Είναι σωστή βάση ότι πρέπει «να μπορούν εξίσου να παρακολουθούν τα παιδιά και των ορθοδόξων και των καθολικών και των πεντηκοστιανών και των μαρτύρων του Ιεχωβά και των μουσουλμάνων και των αθέων κ.ο.κ., χωρίς να ασκείται η οποιαδήποτε προπαγάνδα σε παιδικά και εφηβικά μυαλά.»
Η προσωπική μου άποψη είναι ότι στο σχολείο δεν πρέπει να υπάρχει ξέχωρο μάθημα για τις θρησκείες. Οι θρησκείες πρέπει να αντιμετωπίζονται ως ένα πολιτισμικό φαινόμενο, η καθεμία να εντάσσεται στο ιστορικό της πλαίσιο (π.χ. μωαμεθανισμός ένωσε τις αραβικές φυλές κατά των βάρβαρων δυτικών επιδρομέων, χριστιανισμός σε παρακμή Ρωμ. Αυτοκρατορίας ένωσε φτωχούς κατά Ρωμαίων και συνεργατών τους στο εβραϊκό ιερατείο και εξελίχτηκε σε κρατική θρησκεία όταν ηττήθηκε το αρχικό κίνημα κλπ)
Πρέπει δηλαδή οι αναφορές στις θρησκείες να είναι ΚΕΦΑΛΑΙΑ σε βιβλία ιστορίας και όχι ξέχωρα βιβλία. Όπως κεφάλαιο και ο Διαφωτισμός και η Αναγέννηση.
Αλλά αυτό σημαίνει ότι υποστηρίζω μια επιστημονική προσέγγιση των θρησκειών. Αντικειμενική, όχι ως πιστός. Μια τελικά αντιθρησκευτική προσέγγιση, γιατί απομυθοποιεί τις θρησκείες, δεν τους πλέκει το εγκώμιο, ούτε τις καταδικάζει από αντίπαλο δογματικό μετερίζι, αλλά ΤΙΣ ΕΡΜΗΝΕΥΕΙ. Κι αυτό ισοδυναμεί με το θάνατό τους-αν περάσει.
Όντως, αυτό υποστηρίζω, ένα «κοσμικό» σχολείο που θα διδάσκει την επιστημονική μέθοδο προσέγγισης της πραγματικότητας, την υλιστική και διαλεχτική, όχι τη δογματική.
Αυτή η διεκδίκηση πάει χέρι-χέρι με τη σύγκρουση με το Ιερατείο και καθεαυτό και ως ιδεολογικό βραχίονα του καπιταλισμού. Αλλά αυτή η σύγκρουση είναι η μοίρα της Αριστεράς και δεν πρέπει να μας φοβίζει.
————————————————————————
Φίλτατε, υποψιάζομαι ότι προσπαθείς να συμβιβάσεις τα Θρησκευτικά με ένα ουδέτερο θρησκευτικά πρόγραμμα επειδή ανησυχείς για τους συναδέλφους θεολόγους μην μείνουν άνεργοι. Μην ανησυχείς, η Αριστερά και η Επαναστατική Αριστερά (ειδικά αυτή) δεν θέλει κανέναν άνεργο. Ούτε τους ΜΑΤατζήδες -ενώ τα ΜΑΤ θα τα καταργούσε αυτούς θα τους μετέτασσε να γίνουν…κηπουροί.
Όμως, σε κάθε σοβαρή αλλαγή του σκηνικού, υπάρχουν στρώματα ανθρώπων που ταρακουνιούνται και ξεμαθαίνουν συνήθειες. Δεν είναι κακό. Ίσως ούτε καλό πάντα, αλλά αναγκαίο. Ακόμη και με τα δικά σου θα υπήρχαν αντιδράσεις άλλωστε.
Οι θεολόγοι το λοιπόν α)θα έπαυαν να διορίζονται για να μη σωρεύεται το πρόβλημα με φοιτητές της Θεολογίας που θα περίμεναν να διοριστούν. Θα γινόταν ξεκάθαρο ότι δεν θα υπάρχουν διορισμοί από το Κράτος. Όποιος θέλει να γίνει θεολόγος, ας γίνει για το γούστο του. β)Οι ήδη διορισμένοι θα απορροφούνταν σε β’ αναθέσεις. π.χ. Ιστορία. γ)οι μη διορισμένοι απόφοιτοι: ό,τι θα ίσχυε και για τους άλλους άνεργους. Επίδομα μεγάλο και δουλειές από τις δημόσιες επενδύσεις, από την απαγόρευση των απολύσεων σε κερδοφόρες επιχ. κλπ κλπ που λένε και τα προγράμματα.
Το πόσο ραγδαία θα παίρνονταν αυτά τα μέτρα, σε τι χρονική κλίμακα, εξαρτάται από το επείγον του οικονομικού πολέμου με το Κεφάλαιο -και την ιδεολογία του και το μέρος του μηχανισμού της που λέγεται Ανώτερος Κλήρος. Νομίζω ότι ότι είμαστε ήδη στο πολύ επείγον.
Πάντως, ας γίνει η…επανάσταση που απαιτείται για τα άλλα και με τα Θρησκευτικα θα τα βρούμε! Οι παιδαγωγικές συζητήσεις έπαιρναν κι έδιναν στη Ρωσία μετά την Επανάσταση. Όλα δοκιμάζονταν διαρκώς για να προκριθούν τα καλύτερα.
Ας δούμε πώς οργανωνόμαστε τώρα, σε ποια Αριστερά και τι κάνουμε. Αυτό είναι το πρώτο βήμα.