Φθινόπωρο στο Λιντλ των Κάτω Πατησίων
Βράδυ Σαββάτου στον κόσμο των φτωχών.
Γύρω μου περνάνε οι νέοι Αθηναίοι
Είναι Ινδοί, Ρουμάνοι, Αλβανοί, Βιετναμέζοι, Σομαλοί,
Αιγύπτιοι, Ουκρανοί, Νιγηριανοί, Ιρακινοί, Κινέζοι.
Ψωνίζοντας, ακούγονται όλες οι λαλιές
(Όπως και τα ελληνικά αντηχήσανε παντού).
Περνάμε επίσης κι οι παλιότεροι Αθηναίοι
Ψωνίζοντας, μιλάμε πλέον όλοι τωρινά ελληνικά.
Είν’ Αρβανίτες, Ίωνες, Μογγόλοι, Σλαβομακεδόνες,
Είναι Σελτζούκοι, Τσάκωνες, Αινιάνοι, Βενετσάνοι,
Βλάχοι, Ρωμαίοι, Μογγόλοι, Φραγκοσυριανοί,
Βούλγαροι, Μαλτέζοι, Τσιγγάνοι κι Ιταλοί,
Έρουλοι, Ρώσοι, Μαρωνίτες, Ιλυριοί,
Άβαροι, Φοίνικες, Κομάνοι, Οθωμανοί,
Σκύθες, Βούλγαροι, Σελτζούκοι, Βαυαροί,
Φράγκοι, Γαλάτες. Βόσνιοι, Πελασγοί,
Τσάκωνες, Σύροι, Θράκες, Οδρύσαι,
Σέρβοι, Σαρακηνοί, Τουρκόγυφτοι και Μολοσσοί,
Κορσικάνοι, Γότθοι, Καπαδόκες, Αχαιοί,
Αιθίοπες, Φιλισταίοι, Δόλοπες, Ισπανοί,
Ούγγροι, Εβραίοι, Κροάτες, Σικελοί,
Χάζαροι, Πέρσες, Βρετανοί, Δωριείς,
Κέλτες, Άραβες, Αρμένιοι κι Αιολείς
Βάνδαλοι, Βαβυλώνιοι, Φρύγες και Πομάκοι,
Ζηλωτές, Μονοφυσίτες, Πυρολάτρες, Προτεστάντες,
Άθεοι, Μουσουλμάνοι, Ορθόδοξοι κι Αρειανοί,
Παγανιστές, Μιθραϊστές, Ησυχαστές, Καθολικοί-
Κι άλλοι που δεν τους έγραψε ποτέ κανείς
Ή επιζούνε μόνο ως ακατανόητα ανθρωπωνύμια
Ή εξίσου ακατανόητα τοπωνύμια:
Οι ξεχασμένοι δανειοδότες της ελληνικής.
Ακόμα πιο πολλοί απ’ όσους έβαλα εδώ
Ακόμα πιο πολλοί απ’ όσους θα μπορούσα καν να πω.(Έτσι βγήκαν οι Αθηναίοι. Έτσι το έθνος μας.
Έτσι βγήκανε ό λ α τα έθνη).
Δημήτρης Φύσσας, «Οι αστικοί χώροι είναι ποίηση από μόνοι τους.
Ποιήματα 1972-2008», εκδόσεις ΓΙΑΟΥ.ΚΕ., Αθήνα 2008.
Ψωνίζοντας, μιλάμε πλέον όλοι τωρινά ελληνικά.
Είν’ Αρβανίτες, Ίωνες, Μογγόλοι, Σλαβομακεδόνες,
Είναι Σελτζούκοι, Τσάκωνες, Αινιάνοι, Βενετσάνοι,
Βλάχοι, Ρωμαίοι, Μογγόλοι, Φραγκοσυριανοί,
Βούλγαροι, Μαλτέζοι, Τσιγγάνοι κι Ιταλοί,
Έρουλοι, Ρώσοι, Μαρωνίτες, Ιλυριοί,
Άβαροι, Φοίνικες, Κομάνοι, Οθωμανοί,
Σκύθες, Βούλγαροι, Σελτζούκοι, Βαυαροί,
Φράγκοι, Γαλάτες. Βόσνιοι, Πελασγοί,
Τσάκωνες, Σύροι, Θράκες, Οδρύσαι,
Σέρβοι, Σαρακηνοί, Τουρκόγυφτοι και Μολοσσοί,
Κορσικάνοι, Γότθοι, Καπαδόκες, Αχαιοί,
Αιθίοπες, Φιλισταίοι, Δόλοπες, Ισπανοί,
Ούγγροι, Εβραίοι, Κροάτες, Σικελοί,
Χάζαροι, Πέρσες, Βρετανοί, Δωριείς,
Κέλτες, Άραβες, Αρμένιοι κι Αιολείς
Βάνδαλοι, Βαβυλώνιοι, Φρύγες και Πομάκοι,
Ζηλωτές, Μονοφυσίτες, Πυρολάτρες, Προτεστάντες,
Άθεοι, Μουσουλμάνοι, Ορθόδοξοι κι Αρειανοί,
Παγανιστές, Μιθραϊστές, Ησυχαστές, Καθολικοί-
Κι άλλοι που δεν τους έγραψε ποτέ κανείς
Ή επιζούνε μόνο ως ακατανόητα ανθρωπωνύμια
Ή εξίσου ακατανόητα τοπωνύμια:
Οι ξεχασμένοι δανειοδότες της ελληνικής.
Ακόμα πιο πολλοί απ’ όσους έβαλα εδώ
Ακόμα πιο πολλοί απ’ όσους θα μπορούσα καν να πω.(Έτσι βγήκαν οι Αθηναίοι. Έτσι το έθνος μας.
Έτσι βγήκανε ό λ α τα έθνη).
Και κάτσε τώρα εσύ, μαλάκα ημιμαθέστατε, να κόφτεσαι
Ότι ρητώς και προφανώς και αποκλειστικώς και άπαντες
Απόγονοι Σωκράτους και κάτι χριστιανών οσίων εσμέν-
Εθνικιστή αστοιχείωτε, κλανιά της Ιστορίας.
Δημήτρης Φύσσας, «Οι αστικοί χώροι είναι ποίηση από μόνοι τους.
Ποιήματα 1972-2008», εκδόσεις ΓΙΑΟΥ.ΚΕ., Αθήνα 2008.
_____________________________________
* Στην αριστερή φωτογραφία, πορτρέτο του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, σύμφωνα με σχέδιο που δημοσιεύθηκε το 1827 στο Παρίσι από τον A. Friedel και θεωρείται από τις πιο πιστές απεικονίσεις του. Δεξιά, σε σχέδιο από του φυσικού, του Γάλλου συνταγματάρχη Voutier.
Δεν απεικονίζεται με τη γνωστή περικεφαλαία των εικόνων, που έχουν κατακλύσει τα σχολικά μας βιβλία και τους πίνακες των σχολείων, των στρατώτων και δημοσίων υπηρεσιών, αλλά με την αρβανίτικη κόμμωση των ξυρισμένων κροτάφων και του εμπρός μέρους του κεφαλιού, με μακριά μαλλιά πίσω.
Δεν απεικονίζεται με τη γνωστή περικεφαλαία των εικόνων, που έχουν κατακλύσει τα σχολικά μας βιβλία και τους πίνακες των σχολείων, των στρατώτων και δημοσίων υπηρεσιών, αλλά με την αρβανίτικη κόμμωση των ξυρισμένων κροτάφων και του εμπρός μέρους του κεφαλιού, με μακριά μαλλιά πίσω.
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης είχε το αρβανίτικο παρατσούκλι Μπιθεκούρας (Κώλος + πέτρα = Κολόπετρας = Κολοκοτρώνης στην ελληνική του μετάφραση). Τσεργίνης ήταν το οικογενειακό όνομα των Κολοκοτρωναίων, που πιθανώς παράγεται από τις Αρβανίτικες λέξεις τσέρ=έξυπνος και Γκίνης = Γιάννης· με το όνομα αυτό υπήρχαν καμμιά εξηνταριά οικογένειες στη Μεσσηνία.
Από το διαδικτυακό αφιέρωμα του FreeInquiry
Πηγη:http://jungle-report.blogspot.gr/2012/11/blog-post.html
128
