Μαλινόφσκι, Μπρόνισλαβ Κάσπερ (Bronislaw Kasper Malinowski, Κρακοβία 1884 – Νιου Χέιβεν, Κoνέκτικατ 1942). Βρετανός εθνολόγος και ανθρωπολόγος, πολωνικής καταγωγής. Ήταν γιος του πολύ γνωστού στην εποχή του φιλόλογου Λουσιάν Μαλινόφσκι.
Η μητέρα του ήταν επίσης πολύ καλή γλωσσολόγος. Σπούδασε φυσικοχημεία και μαθηματικά στο πανεπιστήμιο της Κρακοβίας, απ’ όπου αποφοίτησε το 1908, και συνέχισε με σπουδές οικονομίας και ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο της Λειψίας. Το 1910, έχοντας προσανατολιστεί στον τομέα της εθνολογίας και της ανθρωπολογίας, μετέβη στο Λονδίνο και φοίτησε στο London School of Economics, όπου μόλις είχε εισαχθεί η ανθρωπολογία ως επιστημονικός κλάδος.
Σε λίγα χρόνια δημοσίευσε την πρώτη του μελέτη, η οποία αναφερόταν στον θεσμό της οικογένειας στους αυτόχθονες Αβορίγινες της Αυστραλίας (The Family Among the Australian Aborigines, 1913).
Τον επόμενο χρόνο συμμετείχε σε μια αποστολή στη Γουινέα και στη Μελανησία. Με τα πορίσματα αυτών των ερευνών εκπόνησε τη διδακτορική διατριβή του για το πανεπιστήμιο του Λονδίνου (1916).
Συνέχισε τις έρευνές του στα νησιά Τομπράιαντ, όπου έμεινε δύο χρόνια μελετώντας τη γλώσσα και τον πολιτισμό των αυτοχθόνων. Το 1921 επέστρεψε στο Λονδίνο και δίδαξε ως λέκτορας στο πανεπιστήμιο του Λονδίνου, όπου αργότερα (1927) κατέλαβε την έδρα της εθνολογίας. Από το 1929 έως το 1935 πραγματοποίησε πολλά ταξίδια στα νησιά του Ειρηνικού και ιδιαίτερα στη Νέα Γουινέα, καθώς και στην Αφρική και στο Μεξικό, τα οποία του επέτρεψαν να συγκεντρώσει άφθονο υλικό για τις μελέτες του.
Με την κήρυξη του Β’ Παγκοσμίου πολέμου εγκαταστάθηκε στις ΗΠΑ, τις οποίες επισκεπτόταν κατά καιρούς από το 1926. Δίδαξε ως επισκέπτης καθηγητής στην έδρα της πολιτιστικής ανθρωπολογίας στο πανεπιστήμιο του Γέιλ (1939-42). Διαβλέποντας τους κινδύνους του ολοκληρωτισμού, συμμετείχε ενεργά στον απελευθερωτικό αγώνα των Πολωνών, γεγονός που του στοίχισε την απαγόρευση της κυκλοφορίας των βιβλίων του στη Γερμανία.
Οι ερευνητικές του μέθοδοι και τα πορίσματα από τις μελέτες του, θεμελιώδεις για την εθνολογική έρευνα, τον οδήγησαν στη δημιουργία της θεωρίας του φονξιοναλισμού (λειτουργισμού), η οποία (σε αντίθεση με τις απόψεις της ιστορικοπολιτιστικής σχολής την οποία είχε ιδρύσει ο Λ. Φρομπένιους), ξεκινώντας από το βιολογικό πρότυπο των βασικών αναγκών του ανθρώπου, αναζητά την εξήγηση της ανάπτυξης του πολιτισμού στη δημιουργία θεσμών και προτύπων συμπεριφοράς που εξυπηρετούν αυτές τις ανάγκες. Σε αυτό το πλαίσιο εξετάζεται και η αλληλεξάρτηση μεταξύ ανώτερων και κατώτερων πολιτισμών, η οποία ακολουθεί την ψυχοκοινωνική λειτουργία του πολιτισμού, προοριζόμενη να ικανοποιήσει τις ανάγκες των ανθρώπων.
Κυριότερα έργα του: Οι Αργοναύτες του Δυτικού Ειρηνικού (Argonauts of Western Pacific, 1922) –επτά μονογραφίες από τις έρευνες στα νησιά Τομπράιαντ, έργο-σταθμός στην ιστορία της εθνογραφικής επιστήμης– Ο μύθος της πρωτόγονης ψυχολογίας (Myth in Primitive Psychology, 1926), Έγκλημα και έθιμα στην άγρια κοινωνία (Crime and Customs In Savage Society, 1927), Η σεξουαλική ζωή των αγρίων στη βορειοδυτική Μελανησία (The Sexual Life of the Savages In Northwestern Melanesia, 1929) και πολλά άλλα δοκίμια και μελέτες.
Άλλα έργα του: Επιστημονική θεωρία του πολιτισμού (A Scientific Theory of Culture, 1945), Η δυναμική της πολιτισμικής αλλαγής (The Dynamics of Culture Change, 1945), Μαγεία, επιστήμη και θρησκεία (Magic, Science and Religion, 1948), τα οποία εκδόθηκαν μετά τον θάνατό του.
πηγή:ygeiaonline.gr
