Το ρεπορτάζ πραγματοποιήθηκε από τους Andreas Kirchhof και Vania Turner στο καταυλισμό προσφύγων Lusenda την 1 Μαρτίου 2018.
«Όταν παίζω, ξεχνώ ποια είμαι και ότι βρισκόμαστε σε καταυλισμό προσφύγων. Φαντάζομαι ότι βρίσκομαι σε άλλη χώρα. Αγαπώ πολύ το ποδόσφαιρο! »
Οι κοπέλες από το Μπουρούντι χαίρονται όταν παίζουν ποδόσφαιρο γιατί τους προσφέρει μικρή ανάπαυλα στη ζωή τους σ’ ένα καταυλισμό προσφύγων στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό.
——————————————————————————
Η Emerance είναι πρόσφυγας από το Μπουρούντι. Στα δεκάξι της είναι αρχηγός της γυναικείας ποδοσφαιρικής ομάδας. Οι συμπαίκτριές της την αποκαλούν Neymar, όπως το αστέρι του ποδοσφαίρου της Βραζιλίας.
Σήμερα δεν είναι μια μέρα σαν τις άλλες. Η ομάδα της, Morning Stars, προγραμματίζει να δώσει φιλικό αγώνα με μια άλλη γυναικεία ποδοσφαιρική ομάδα του προσφυγικού καταυλισμού της Lusenda.
Η Emerance είναι σίγουρη ότι θα κερδίσουν. «Πιστεύω στην ομάδα μας. Είναι η καλύτερη του καταυλισμού «, λέει.
Πριν πάει στο γήπεδο, η Emerance πρέπει πρώτα να τελειώσει με μια κουραστική μέρα στο καταυλισμό. Σηκώνεται πολύ νωρίς το πρωί, για να ντύσει το μικρό αδελφό της και να ετοιμάσει το πρωινό τους. Έπειτα πηγαίνει στο σχολείο της, στο γειτονικό χωριό.
Της αρέσει που μαθαίνει αγγλικά και γαλλικά στο σχολείο, έστω και αν η τάξη της είναι υπερπλήρης. Το σχολείο υποστηρίζεται από την Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες (UNHCR), για να υποδεχθεί παιδιά πρόσφυγες. Μετά το σχολείο, μαγειρεύει και πάλι για τα αδέλφια της, κουβαλά νερό από το πηγάδι για να το φέρει στους γονείς της και συνεχίζει να κάνει διάφορες άλλες δουλειές.
«Είναι πολύ καλές παίκτριες. Απλώς πρέπει να ενθαρρυνθούν.», αναφέρει.
Στο τέλος του απογεύματος, η ώρα του αγώνα πλησιάζει επιτέλους και τα κορίτσια κατευθύνονται προς το γήπεδο του ποδοσφαίρου, ένα κομμάτι ξερής γης. Η ομάδα της Emerance παίζει με κόκκινα φανέλες, ενώ η αντίπαλη ομάδα με πράσινες. Η Emerance, παίζει ξυπόλητη, όπως και τα περισσότερα κορίτσια.
Στη Lusenda, όπως και σε άλλους καταυλισμούς, η UNHCR παρέχει τον βασικό αθλητικό εξοπλισμό ώστε οι πρόσφυγες να διαμορφώσουν έναν αθλητικό χώρο και θα διοργανώσουν αθλητικές συναντήσεις. Πολύ λίγα κονδύλια διατίθενται για τις αθλητικές δραστηριότητες των προσφύγων, παρόλο που αυτές είναι ζωτικής σημασίας για τους νέους.
Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες συνεργάζεται με το γαλλόφωνο Radio France Internationale (RFI), που βοηθάει να εξοπλιστούν καλύτερα οι παίκτες του καταυλισμού και να αναμεταδοθούν οι εμπειρίες των προσφύγων όπως και η αγάπη τους για τη μπάλα.
Οι ομάδες παίζουν ακόμα και κάτω από καταρρακτώδεις βροχές, γεγονός που καθιστά το γήπεδο γλιστερό και τον αγώνα δύσκολο. Η Emerance και η ομάδα της αν και μονοπωλούν τη μπάλα, στο τέλος το αποτέλεσμα ήταν 0-0.
«Είναι τόσο καλές παίκτριες», λέει ο εθελοντής προπονητής τους Eric Itangishaka. «Πρέπει να ενθαρρυνθούν. »
«Όταν παίζω ποδόσφαιρο, σκέφτομαι το μέλλον. » λέει η Emerance.
«Παίζουμε πολύ καλά μαζί», εξηγεί η Speciοlise (15 ετών), που είναι επιθετική παίκτρια. «Κάθε μια ξέρει τι πρέπει να κάνει. Είμαστε επίσης φίλες. Αλληλοβοηθούμαστε στο σχολείο, για παράδειγμα. »
Το ποδόσφαιρο επιτρέπει στην Emerance να ξεπεράσει τις οδυνηρές αναμνήσεις της. Ήταν μόλις 14 ετών όταν έφυγε από το Μπουρούντι. «Ήταν νύχτα. Άκουσα πυροβολισμούς γύρω από το σπίτι. Φοβόμουν μήπως χτυπηθώ από αδέσποτη σφαίρα και πεθάνω. Τρέξαμε, όλη η οικογένεια έφυγε. Ο πατέρας μου δεν ήταν στο σπίτι. Φοβόμουν γι΄ αυτόν, αλλά μας βρήκε αργότερα.»
Εξακολουθεί να μην γνωρίζει τι συνέβη με την μεγαλύτερη αδελφή της, που είχε τη δική της οικογένειά και δεν ζούσε πλέον μαζί τους. Δεν έχουν νέα της. Μπορεί επίσης να έχει φύγει και αυτή.
«Δεν είναι απλό. Το να είσαι πρόσφυγας δεν είναι εύκολο «, λέει. «Σήμερα αυτή είναι η κατάσταση μας και πρέπει να ζήσουμε με αυτό. Όταν παίζω ποδόσφαιρο, σκέφτομαι το μέλλον. »
Όταν ρωτήθηκε τι είναι το πιο σημαντικό για το μέλλον της, η Emerance σκέφτεται για λίγα δευτερόλεπτα και στη συνέχεια καταγράφει τις προτεραιότητές της: Να πηγαίνει στο σχολείο. Να ζει σε ένα αξιοπρεπές σπίτι, να έχει φαρμακευτική περίθαλψη, όταν χρειάζεται. να διατρέφεται κανονικά, να γίνει μια μεγάλη παίκτρια ποδοσφαίρου, και γιατί όχι, μια μέρα … να παίξει στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ένα ζευγάρι παπούτσια ποδοσφαίρου θα μπορούσε να τη βοηθήσει.
Μετάφραση: Αγγέλα Λούμου
Πηγή: http://www.unhcr.org/news/stories/2018/3/5a97e0a14/football-gives-burundian-girls-strength-deal-trauma.html?utm_campaign=HQ_EN_post_Global_Core%2520Social%2520Media%2520Outreach&utm_source=twitter&utm_medium=social
