της Νικολέττας Γεροντάκη
Το Πανεπιστημιακό άσυλο (Άρθρο 3 του Νόμου 3549/2007) δεν πρέπει να καταργηθεί. Και δεν είναι τόσο αθώα η πρόθεση για κατάργηση, δηλαδή η ανομία και η παραβατικότητα. Υπάρχει πλέον και (άρθρο 3-νόμος 4485/2017) που είναι παρόμοιο και το έβαλα σε πηγές.
1) Παραθέτω τι ισχύει σύμφωνα με τη νομοθεσία σε τέτοια περίπτωση: «Δεν επιτρέπεται η επέμβαση δημόσιας δύναμης στους παραπάνω χώρους, παρά μόνο κατόπιν πρόσκλησης ή άδειας του αρμόδιου οργάνου του Ιδρύματος και με την παρουσία εκπροσώπου της δικαστικής αρχής. Αρμόδιο όργανο για την πρόσκληση ή άδεια της προηγούμενης παραγράφου είναι το Πρυτανικό Συμβούλιο για τα Πανεπιστήμια και το Συμβούλιο για τα Τ.Ε.Ι., με δικαίωμα ψήφου όλων των μελών τους. Τα όργανα αυτά συνέρχονται αμέσως, αυτεπαγγέλτως ή μετά από καταγγελία. Το αρμόδιο όργανο αποφασίζει κατά πλειοψηφία, τηρουμένων των διατάξεων του Εσωτερικού Κανονισμού του οικείου ιδρύματος και του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας. Επέμβαση δημόσιας δύναμης χωρίς την άδεια του αρμόδιου οργάνου του Α.Ε.Ι. επιτρέπεται μόνον εφόσον διαπράττονται αυτόφωρα κακουργήματα ή αυτόφωρα εγκλήματα κατά της ζωής.».
2) Το άσυλο προστατεύει τη διακίνηση ιδεών, την αντικειμενική διδασκαλία μας, την αντίδραση μας. Ειδικά σε τμήματα σαν το δικό μου (Κοινωνική Εργασία) που ασπάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Οι ιδέες του φιλελευθερισμού, ειδικά σε σχέση με το κράτος πρόνοιας δεν είναι κάτι που το ασπαζόμαστε. Και δεν πρόκειται να εξυπηρετήσουμε όλες/οι τέτοιες πολιτικές. Είναι αναγκαίο λοιπόν να υπάρχει ένα άσυλο.
3) Παράδειγμα από το ίδιο μου το τμήμα. Με τον διφορούμενο νόμο Γαβρόγλου, τα ΤΕΙ Αθήνας κ Πειραιά ενώθηκαν για το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής. Αυτό είχε θετικά και αρνητικά σε κάποια τμήματα. Εγώ ήδη σπούδαζα σε ΤΕΙ, σε ένα τμήμα που στο εξωτερικό αναγνωρίζεται ως πανεπιστημιακό. Υπήρχαν τμήματα που συγχωνεύτηκαν, όπως και η αρχική ιδέα ήταν να γίνει αυτό και σε εμάς. Μια συγχώνευση, υποβαθμίζει το επίπεδο σπουδών μας. Υπήρξε αντίδραση και κινητοποίηση και από εμάς και από τις/ους καθηγήτριες/ες. Χωρίς το άσυλο, θα ήταν πολύ εύκολη η καταστολή μας. Αντίθετα, άλλα τμήματα που δεν αντέδρασαν τόσο, συγχωνεύτηκαν/καταργήθηκαν. Πχ. Φίλη μου σπούδαζε εμπορίας και διαφήμισης και τώρα σπουδάζει διοίκηση επιχειρήσεων. Close enough.
4) Το 3) μας δείχνει ότι όταν ένας πρωθυπουργός έχει δηλώσει άμεσα προθέσεις για εφαρμογή φιλελεύθερης πολιτικής και πχ ιδιωτικοποίησης της παιδείας, όταν αυτό έρθει χωρίς άσυλο, εμείς οι φοιτήτριες/ες δεν θα μπορέσουμε να εναντιωθούμε με τον ίδιο τρόπο. Θα υπάρξει προσπάθεια καταστολής. Θα μπορούν πολύ πιο εύκολα να περνάνε νομοσχέδια για εμάς, χωρίς εμάς. Κάθε κυβέρνηση θέλει να κάνει αλλαγές στη παιδεία. Νομίζω δικαιούμαστε να έχουμε λόγο.
5) Σε σχέση με προβληματική χρήση ουσιών, ανομία κτλ:
Αρχικά, εγώ στη σχολή μου δεν έχω κάτι τέτοιο, κυρίως την ΔΑΠ βλέπω. Ξέρω ότι κάποιες σχολές στην Ελλάδα δεν είναι σαν τη δική μου. Θα μιλήσω κυρίως για την χρήση ουσιών που ξέρω 1-2 πράγματα. Ξέρουμε τις επιχειρήσεις σκούπα που έχουν γίνει μέσα στα χρόνια. Προσπάθειες να φύγουν από μια πιάτσα για να πάνε σε μια άλλη. Πρέπει ακριβώς αυτοί οι άνθρωποι να πάνε κάπου. Και όχι στον διάολο. Είναι άνθρωποι με δικαιώματα.
Πέρσι σε γνωστή πιάτσα σε πανεπιστήμιο το καλοκαίρι ήταν κλειστά τα φώτα. Αυτό είχε διάφορες σκοπιμότητες, αλλά και αποτελέσματα: 1) δεν μπορούν να δουν για να κάνουν χρήση με κίνδυνο μέχρι και να μείνουν αναπηρ@, 2) κίνδυνος δημόσιας υγείας όταν ένας άνθρωπος περάσει και δεν δει και πχ πατήσει κάποια σύριγγα, 3) προσπαθούμε να κρύψουμε κάτι αντί για να κάνουμε κάτι για αυτό, 4) άτομα που τυχόν θέλουν να παρέχουν υποστήριξη δυσκολεύονται. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ξανά δημιούργησε έναν Χώρο Εποπτευόμενης Χρήσης (για μείωση βλάβης) πολύ ορθά. Όμως το έκανε ζητώντας μητρώα καταγραφής ληπτών για τους χρήστες. Αυτό όπως καταλαβαίνετε εμποδίζει μεγάλο αριθμό ατόμων που κάνουν χρήση ουσιών να πάνε σε ΧΕΧ.
Όμως υπήρχε κάτι αντίστοιχο το οποίο έκλεισε το 2013 (επί ΝΔ). Ο Οδυσσέας για το λίγο που υπήρξε, αντιμετώπισε πάνω από 100+ περιστατικά υπερδοσολογίας. Επίσης, παρείχε υπηρεσίες μείωσης βλάβης που βοηθάνε τα άτομα να κάνουν ο,τι κάνουν με ασφάλεια χωρίς να θεωρούνται καμμένα χαρτιά. Όταν αποφασίσουν να απεξαρτηθούν, ίσως έχουν αρχικά τη δυνατότητα επειδή θα ζουν και ίσως δεν έχουν τόσα προβλήματα υγείας. Αρκετά βολική λοιπόν η σκέψη να διώξουμε τα άτομα που κάνουν χρήση ουσιών σε δημόσιο χώρο. Το θέμα είναι που θέλουμε να τα πάμε. Και εγώ θα υπερασπίζομαι το δικαίωμα ενός ανθρώπου στη ζωή και ας τον θεωρούν καμμένο χαρτί. Αν υπήρχε μέριμνα απτή Νέα Δημοκρατία για κάτι τέτοιο, δεν θα χρειαζόταν καν να μιλάμε για άσυλο. Αυτά όμως, αποτελούν φθηνή δικαιολογία. Ειδικά όταν η αστυνομία τα βάζει περισσότερο με ανθρώπους που είναι εθισμένοι και όχι με τους ίδιους τους εμπόρους στις πιάτσες.
Πηγές, ενδεικτικά:
Α) Την έννοια του ασύλου και τις δυνατότητες, μπορείτε να τις βρείτε στο άρθρο 3: https://www.kodiko.gr/…/document…/151877/nomos-3549-2007
«Άρθρο 3 – Νόμος 4485/2017: https://www.lawspot.gr/…/arthro-3-nomos-4485-2017…
«1. Στα Α.Ε.Ι. κατοχυρώνεται η ακαδημαϊκή ελευθερία στην έρευνα και στη διδασκαλία, καθώς και η ελεύθερη έκφραση και διακίνηση των ιδεών. Το ακαδημαϊκό άσυλο αναγνωρίζεται για την κατοχύρωση των δημοκρατικών αξιών, των ακαδημαϊκών ελευθεριών στην έρευνα και στη διδασκαλία, την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, την προστασία του δικαιώματος στη γνώση και τη μάθηση έναντι οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει.
2. Επέμβαση δημόσιας δύναμης σε χώρους των Α.Ε.Ι. επιτρέπεται αυτεπαγγέλτως σε περιπτώσεις κακουργημάτων, καθώς και εγκλημάτων κατά της ζωής και ύστερα από απόφαση του Πρυτανικού Συμβουλίου σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση. Οι ανωτέρω περιορισμοί δεν ισχύουν για επεμβάσεις του Πυροσβεστικού Σώματος και επεμβάσεις σε περιπτώσεις τροχαίων ατυχημάτων.»
Β) Αντιθέσεις του τμήματος μας σε συγχωνεύσεις: https://www.esos.gr/…/diafonei-tm-koinonikis-ergasias…
Γ)https://www.pressenza.com/…/mitroa-katagrafis-xriston…/. Άσκηση κριτικής για το μητρώο καταγραφής.
Δ) Λίγα λόγια για τους χώρους Εποπτευόμενης Χρήσης και τον Οδυσσέα.
https://www.google.com/…/ena-dwmatio-sthn-a8hna-gia…
