Η ζωή μου άλλαξε εντελώς στις 8 Νοεμβρίου πέρυσι.Είμαι μαθητής ψυχολογίας από το Σαντιάγο της Χιλής και το πανεπιστήμιο ήταν η ζωή μου. Όταν δεν μελετούσα, μου άρεσε να παίζω μπάσκετ, να κάνω ποδήλατο και να παίζω μπάσο. Αλλά εκείνη την ημέρα, ενώ συμμετείχα σε μια μαζική κοινωνική διαμαρτυρία, οι αξιωματικοί Carabineros – μέλη της Εθνικής Αστυνομίας της Χιλής – με πυροβόλησαν και στα δύο μάτια και με άφησαν εντελώς τυφλό.
Του Gustavo Gatica
αναδημοσίευση από τη Διεθνή Αμνηστία. Η υπόθεση του Gustavo Gatica εμφανίζεται στην έκδοση του 2020 Write for Rights, την ετήσια παγκόσμια εκστρατεία γραφής επιστολών της Διεθνούς Αμνηστίας και τη μεγαλύτερη πρωτοβουλία για τα ανθρώπινα δικαιώματα στον κόσμο.
Γιατί με πυροβόλησαν; Γιατί εξασκούσα το δικαίωμά μου στη διαμαρτυρία.
Μέσα από τις κοινωνικές διαμαρτυρίες που ξεκίνησαν στις 18 Οκτωβρίου 2019, επιδιώξαμε να αλλάξουμε ένα σύστημα που βασίζεται στην ανισότητα. Οι διαμαρτυρίες ξεκίνησαν λόγω της αύξησης της τιμής των εισιτηρίων στα μέσα μαζικής μεταφοράς, αν και αυτό ήταν απλά η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι μετά από δεκαετίες αδικίας. Βγήκαμε στους δρόμους για να το αλλάξουμε αυτό, για να απαιτήσουμε πιο ισότιμη πρόσβαση στην υγεία και την εκπαίδευση και καλύτερες συντάξεις.
Ωστόσο, υπάρχει πάντα ένα συγκεκριμένο επίπεδο κινδύνου όταν βγαίνουμε στους δρόμους για πολεμήσουμε για τα δικαιώματά μας στη Χιλή. Δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι θα επιστρέψουμε στο σπίτι με ασφάλεια. Όταν βγαίνουμε για να διαμαρτυρηθούμε, παρά το ότι μπορεί να είμαστε προετοιμασμένοι με κράνος και μάσκα προσώπου για δακρυγόνα, ή ακόμα και με διττανθρακικό και λεμόνι για να αντιμετωπίσουμε τα αποτελέσματά τους, δεν υπάρχει τρόπος να προστατευτούμε από τις σφαίρες που ρίχνουν οι Carabineros.
Σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, τουλάχιστον τέσσερα άτομα πέθαναν στα χέρια των δυνάμεων ασφαλείας κατά τις πρώτες έξι εβδομάδες της κοινωνικής αναταραχής και περισσότερα από 12.500 τραυματίστηκαν. Η Διεθνής Αμνηστία έχει τεκμηριώσει πώς η αστυνομία έριξε σφαιρίδια και δοχεία δακρυγόνων πάνω σε αυτούς που διαμαρτύρονταν, προκαλώντας τουλάχιστον 460 τραυματισμούς στα μάτια έως το τέλος των μαζικών διαδηλώσεων τον Μάρτιο.
Η πρόθεση των αρχών ήταν ξεκάθαρη: ήθελαν να μας βλάψουν ως τιμωρία για τη διαμαρτυρία μας.
Έκτοτε, πολλά άτομα από διαφορετικές περιοχές μου έχουν προσφέρει βοήθεια και έχουμε δημιουργήσει ένα τεράστιο δίκτυο ανθρώπων. Είμαι πολύ ευγνώμων για όλη την υποστήριξη και την αλληλεγγύη που έχω λάβει. Μου δίνει τη δύναμη να συνεχίσω.
Πάντα πίστευα ότι η αναζήτηση της δικαιοσύνης, της αλήθειας και της αποκατάστασης για τα θύματα των παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατά τη διάρκεια της τελευταίας στρατιωτικής δικτατορίας του 20ου αιώνα στη Χιλή ήταν σημαντική, και τώρα πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντικό να αναπτυχθούν αυτά τα δίκτυα υποστήριξης για να παλέψουμε ξανά για τη δικαιοσύνη.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τη Διεθνή Αμνηστία επειδή η υποστήριξή της ήταν εξαιρετικά σημαντική για την επίτευξη αυτής της εξέλιξης στην περίπτωσή μου. Η διεθνής αλληλεγγύη είναι πολύ σημαντική καθώς φαίνεται ότι η κυβέρνηση ενδιαφέρεται περισσότερο για την κοινή γνώμη και την πίεση από το εξωτερικό παρά από τον δικό της λαό. Η υποστήριξη των διεθνών οργανισμών είναι θεμελιώδης επειδή ρίχνει φως σε όσα συμβαίνουν στη Χιλή.
Ήταν δύσκολο για μένα να συνηθίσω να μην έχω όρασή. Τις πρώτες μέρες δεν μπορούσα ούτε να κρατήσω το πιρούνι για να φάω. Έπρεπε να μάθω όλες αυτές τις διαδικασίες ξανά, αλλά με τον καιρό αναπτύσσω τις ικανότητες που χρειάζομαι για να συνεχίσω με τη ζωή μου. Τώρα μπορώ να κάνω πολλά πράγματα όπως να μαγειρεύω – ίσως όχι πολύ καλά, αλλά μπορώ να το κάνω – και μαθαίνω ακόμη και να παίζω ντραμς και πιάνο.
Το πιο δύσκολο πράγμα ήταν να βγω έξω χρησιμοποιώντας μπαστούνι. Είναι αγχωτικό λόγω του θορύβου και του περιβάλλοντος. Αλλά το Μάρτιο βγήκα για να διαμαρτυρηθώ ξανά στην ίδια πλατεία όπου με πυροβόλησαν. Αυτό ήταν πολύ σημαντικό για μένα και με συγκίνησε πολύ η αγάπη των ανθρώπων. Πολλοί άνθρωποι με ευχαρίστησαν. Ένιωσα περίεργα αλλά ωραία.
Έχω περάσει τους τελευταίους μήνες στο σπίτι με την οικογένειά μου λόγω της πανδημίας. Βγαίνουμε όσο το δυνατόν λιγότερο για να μην θέτουμε τους εαυτούς μας σε κίνδυνο, αλλά δυστυχώς η καταστολή στη Χιλή δεν έχει σταματήσει. Οι ένοπλες δυνάμεις βρίσκονται στους δρόμους και φέρεται να συμβάλλουν στη διακοπή της εξάπλωσης του κορονοϊού, χρησιμοποιώντας όμως τουφέκια και όπλα. Δεν έχει νόημα για μένα αυτό που συμβαίνει στη Χιλή. Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να υπάρχουν στρατιώτες στον δρόμο εν μέσω μιας υγειονομικής κρίσης.
Αυτό που μου δίνει ελπίδα για το μέλλον της χώρας είναι το επερχόμενο δημοψήφισμα για την αλλαγή του Συντάγματος. Δεν θα αλλάξουν τα πράγματα από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά νομίζω ότι θα είναι ένα μεγάλο βήμα μπροστά. Το νέο Σύνταγμα πρέπει να βασίζεται στον σεβασμό και την εγγύηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Χρειαζόμαστε επίσης μια πλήρη αναδιάρθρωση των Carabineros. Δεν μπορούμε να τους αφήσουμε να μας τραυματίζουν.
Θα είμαι πάντα πρόθυμος να βοηθήσω άλλους ανθρώπους που έχουν υποφέρει από την κρατική βία, στον βαθμό που μπορώ. Αυτή η τραγωδία που βιώσαμε δεν θα έπρεπε ποτέ να συμβεί. Το μόνο που μας μένει είναι να συνεχίσουμε να απαιτούμε δικαιοσύνη και αποκατάσταση για όλες τις περιπτώσεις παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Πρέπει να παραμείνουμε σε εγρήγορση και να παρακολουθούμε τις νομικές διαδικασίες, έτσι ώστε οι δράστες και οι υπεύθυνοι πολιτικοί να λογοδοτήσουν ενώπιον της δικαιοσύνης.
Η καταστολή που βιώσαμε στη Χιλή τον τελευταίο χρόνο δεν πρέπει ποτέ να επαναληφθεί.
Πηγή:thepressproject.gr
