Εύα Παπαδοπούλου
Την Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων, που συνέπεσε με το καλοκαιρινό κλείσιμο του αυτοοργανωμένου σχολείου της δομής, γιόρτασαν οι πρόσφυγες μαθητές με ομιλίες, διαγωνισμούς μαγειρικής, θεατρικά δρώμενα και τραγούδια, τα οποία ανέδειξαν πολιτισμικά στοιχεία της αφγανικής και της ελληνικής ταυτότητας.
Τα πιτσιρίκια μαζεύονται από νωρίς μπροστά από την εξέδρα. Σε λίγα λεπτά η χορωδία θα ανοίξει την εκδήλωση με ένα μελοποιημένο ποίημα σε στίχους που σκάρωσαν τα ίδια τα παιδιά, αφιερωμένο στα δεκάδες κορίτσια που έπεσαν θύματα βομβαρδισμού στην Καμπούλ τον περασμένο Μάιο. Τα προσφυγόπουλα του καμπ της Ριτσώνας γιόρτασαν το τέλος της σχολικής χρονιάς του Green Sprout School, του αυτοοργανωμένου σχολείου της δομής, και τίμησαν την Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων, που συνέπεσε με το κλείσιμο του σχολείου για καλοκαίρι.
Με αίτημα να αναθεωρήσει η κυβέρνηση την πρόσφατη ΚΥΑ που αναγνωρίζει την Τουρκία ως «ασφαλή τρίτη χώρα» για χιλιάδες πρόσφυγες στην Ελλάδα, η γιορτή των μαθητών της αφγανικής κοινότητας είναι γεμάτη από τραγούδια, θεατρικά δρώμενα, διαγωνισμούς και ομιλίες. Ο χώρος γεμίζει από τους ανθρώπους της δομής αλλά και πλήθος αλληλέγγυου κόσμου που συμμετέχει, ενώ συμβολικά δώρα και πτυχία αποφοίτησης δίνονται στους μαθητές.
Η εκδήλωση περιλαμβάνει ακόμη και ελληνικά τραγούδια σε δικές τους επανεκτελέσεις αλλά και διαγωνισμό μαγειρικής με παραδοσιακά πιάτα από την πατρίδα των προσφύγων. Ενα από τα διαγωνιζόμενα πιάτα είναι μια σαλάτα, μικρογραφία του καμπ που στην είσοδό του αναγράφεται με κόκκινη σος η φράση «No Walls».
Σκοπός τους, μας λένε, είναι όχι μόνο να αναδείξουν την κουλτούρα τους αλλά και τα κοινά πολιτισμικά στοιχεία της αφγανικής και της ελληνικής ταυτότητας. Είναι μια αντιφατική συνθήκη: τα εορταστικά δρώμενα, ο ενθουσιασμός μικρών και μεγάλων, οι χοροί και οι επευφημίες που επικρατούν, βρίσκονται μόλις λίγα μέτρα μακριά από τα ανυψωτικά που αγόγγυστα συνεχίζουν να εργάζονται για την ανέγερση των τειχών.
Είχε προηγηθεί στο καμπ κινητοποίηση ανήμερα της Παγκόσμιας Ημέρας Προσφύγων στις 20 Ιουνίου με αιτήματα την επιτάχυνση της διαδικασίας ασύλου, την ελευθερία κίνησης και την πρόσβαση στην εκπαίδευση.
Εκκληση για το άσυλο
«Τα παιδιά που παρευρίσκονται σήμερα σ’ αυτήν τη συνάντηση είναι το προϊόν των σημερινών πολέμων στο Αφγανιστάν. Παρέχουμε εκπαίδευση σε παιδιά και ενήλικες για σχεδόν δυο χρόνια. Η πρόθεσή μας είναι να εξελίξουμε τον εαυτό μας και να βοηθήσουμε την κοινότητά μας. Κάνουμε αυτές τις δραστηριότητες χωρίς προσδοκίες, χωρίς να ζητάμε τίποτα», σημειώνει σε ανακοίνωσή του το Green Sprout School.
Kι υπογραμμίζει: «Απευθύνουμε έκκληση να επανεξεταστεί η νέα απόφαση για το άσυλο. Φύγαμε από την πατρίδα μας, διασχίσαμε βουνά και δάση, τη θάλασσα με όλους τους κινδύνους της, φοβούμενοι για τη ζωή μας, τους συντρόφους μας, τα παιδιά μας, ελπίζοντας να ζήσουμε μακριά από τον κίνδυνο, τον φόβο του θανάτου, να βρούμε καταφύγιο και ζωή ασφαλείς στην Ε.Ε. Αλλά τώρα, μετά από δυο και τρία χρόνια αναμονής σε δυσχερείς συνθήκες, μας λένε να γυρίσουμε στην Τουρκία. Γιατί πρέπει να γυρίσουμε σε μια χώρα που μας ανάγκασε να την εγκαταλείψουμε και που απέλασε πολλούς πρόσφυγες πίσω στην πατρίδα τους;»
Το Green Sprout School, σχολείο της δομής της Ριτσώνας που δημιουργήθηκε το 2019, είναι μία από τις αυτοδιαχειριζόμενες προσπάθειες της αφγανικής κοινότητας για εκπαίδευση. Με έναν χρόνο αποχής από το σχολείο λόγω της πανδημίας και χωρίς πρόσβαση στην τηλεκπαίδευση, μέσω της αλληλοδιδακτικής μεθόδου οι μαθητές δημιούργησαν τις δικές τους σχολικές τάξεις και εκπαιδευτικά μέσα, με σκοπό να μάθει ο ένας στον άλλον τη μητρική του όπως και ξένες γλώσσες, αριθμητική, ζωγραφική ενώ συγκροτούνται και εργαστήρια χειροτεχνίας.
Μία από τις ιδιότυπες δασκάλες ενός τέτοιου εγχειρήματος είναι και η 21χρονη Παλουασά. Σε ένα κοντέινερ που οργάνωσε εκείνη και η οικογένειά της για να θυμίζει τάξη κάνουν πρωινά μαθήματα περίπου 20 παιδιά: «Οργανωθήκαμε για να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον και να μοιραστούμε τις γνώσεις μας. Οταν δεν ξέρεις τι σου επιφυλάσσει το μέλλον και νιώθεις έγκλειστος και απομονωμένος, έχεις την ανάγκη να περνάς εποικοδομητικά τον χρόνο σου».
«Τα παιδιά διψούν για μάθηση και οι γονείς τους κάνουν ό,τι μπορούν για να μη μένουν μετέωρα», σχολιάζει η συντονίστρια Εκπαίδευσης Ριτσώνας Πέπη Παπαδημητρίου. «Στη δομή το ίντερνετ είναι πάρα πολύ αδύναμο με αποτέλεσμα άτομα που ήρθαν τον τελευταίο ενάμιση χρόνο να μην έχουν πάει ποτέ σε ελληνικό σχολείο. Κάποια δεν κατάφεραν να γραφτούν στα σχολεία και όταν αυτά άνοιξαν, τα παιδιά έμειναν και πάλι εκτός της εκπαιδευτικής διαδικασίας, αφού δεν είχαν γίνει οι προβλεπόμενες διαδικασίες για τη μεταφορά των μαθητών από την Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας», υπογραμμίζει.
Πηγή: efsyn.gr
