Δείγματα διαφοροποίησης από την αναχρονιστικό δόγμα δεκαετιών για τα δικαιώματα των γυναικών φέρνουν στην επιφάνεια οι πιέσεις της εξέγερσης στο Ιράν, καθώς ο κορυφαίος πολιτικός και φιλόσοφος Αλί Λαριτζάνι ζητά επανεξέταση της υποχρεωτικότητας του νόμου για τη χιζτάμπ, κάνοντας την παραδοχή ότι η κοινωνική διαμαρτυρία έχει βαθιές και πολιτικές ρίζες που πρέπει να ληφθούν υπόψιν. Όπως είπε ο επιφανής βετεράνος πολιτικός η εξέγερση που έχει συνταράξει τη χώρα τον τελευταίο μήνα δεν είναι ένα απλό των δολοπλοκιών αποσταθεροποίησης εκ μέρους των ΗΠΑ ή του Ισραήλ.
Ο Λαριτζάνι δεν είναι φυσικά ένας τυχαίος πολιτικός, αλλά ένα από τα κεντρικά πολιτικά πρόσωπα του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος που επικρατεί τις τελευταίες δεκαετίες στο Ιράν και ο λόγος του έχει ιδιαίτερη βαρύτητα στο πολιτικό στερέωμα. Έχει επιτελέσει πρόεδρους του ιρανικού κοινοβουλίου και πριν μερικά χρόνια διεκδικούσε την ηγεσία της χώρας. Η τοποθέτησή του έρχεται σε αντίθεση με τη διαρκή αδιάλλακτη γραμμή του ανώτατου ηγέτη, Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ και του κοινοβουλίου που δεν υποχωρούν σε κανένα από τα αιτήματα των διαδηλωτών, αλλά αντιθέτως καταστέλλουν άγρια τις διαδηλώσεις και επιτίθενται κατά της οικογένειας της δολοφονημένης Μαχσά Αμινί.
Το Κέντρο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Ιράν, με έδρα το Όσλο, δήλωσε ότι ο αριθμός των νεκρών ξεπέρασε τους 200. Ένας γνωστός μεταρρυθμιστής πολιτικός, ο Μοσταφά Τατζαντέ, καταδικάστηκε επίσης σε οκτώ χρόνια φυλάκιση για συμπαιγνία με άλλους κατά του συστήματος. Ο Αλί Σαλεχί, γενικός εισαγγελέας της Τεχεράνης, δήλωσε ότι έχουν εκδοθεί 60 κατηγορίες εναντίον ταραχοποιών στην πρωτεύουσα.
Αλλά σε ένδειξη ότι η μονολιθική σκληρή γραμμή της κυβέρνησης δεν είναι καθολική, ο Λαριτζάνι έσπασε μια μακρά περίοδο σιωπής αμφισβητώντας την επιβολή του χιτζάμπ δια νομου, ο οποίος και οδήγησε στον θάνατο Αμινί. Αντίθετα, υποστηρίζοντας ότι αν οι διαδηλώσεις συνεχιστούν θα ευδοκιμήσει ο «εξτρεμισμός» στην ιρανική κοινωνία, ο Λαριτζάνι έθεσε επί τάπητος το δικαίωμα των γυναικών στην επιλογή.
Σε μια μακροσκελή συνέντευξη σε ιρανικό ειδησεογραφικό site, προειδοποίησε ότι ο εξτρεμισμός στην επιβολή των κοινωνικών ηθών οδηγεί σε εξτρεμιστικές αντιδράσεις. «Η χιτζάμπ έχει πολιτιστική λύση, δεν χρειάζεται διατάγματα και δημοψηφίσματα. Εκτιμώ τις υπηρεσίες της αστυνομίας και της Basij [παραστρατιωτικής πολιτοφυλακής], αλλά αυτό το βάρος της ενθάρρυνσης της χιτζάμπ δεν πρέπει να τους ανατεθεί», είπε.
«Μην αμφιβάλλετε ότι όταν ένα πολιτιστικό φαινόμενο γίνεται ευρέως διαδεδομένο, η σκληρη απάντηση σε αυτό δεν είναι η θεραπεία. Οι άνθρωποι και οι νέοι που βγαίνουν στο δρόμο είναι δικά μας παιδιά. Σε μια οικογένεια, αν ένα παιδί διαπράξει ένα έγκλημα, προσπαθούν να το οδηγήσουν στον σωστό δρόμο, η κοινωνία χρειάζεται περισσότερη ανοχή».
Και πρόσθεσε: «Είναι σαν ένα άτομο να έχει ημικρανία, αλλά να του γράφουμε μια συνταγή σαν ένα άτομο με καρδιακή νόσο και όλες οι αρτηρίες του είναι κλειστές. Στο θέμα της χιτζάμπ, βρισκόμαστε σε αυτή την κατάσταση».
Ο Λαριτζάνι επεσήμανε ότι κατά την περίοδο της διακυβέρνησης του Σάχη πριν από το 1979, η χιτζάμπ δεν ενθαρρύνθηκε, αλλά πολλοί άνθρωποι τη φορούσαν εθελοντικά.
«Ισλαμική κυβέρνηση σημαίνει ότι οι άνθρωποι διαχειρίζονται μόνοι τους τις υποθέσεις τους. Το ίδιο ισχύει και όσον αφορά την κοινωνική δικαιοσύνη. Αν τις υποθέσεις τους τις διαχειρίζονται οι ίδιοι άνθρωποι, τα ταλέντα τους θα ανθίσουν.
«Το πρόβλημα είναι ότι αν σε μια κοινωνία, οι νέοι δεν εφαρμόζουν σωστά μια από τις αποφάσεις της σαρία. από πνευματική και κοινωνική άποψη δεν είναι 100% λάθος».
Απέρριψε επίσης την ευρέως διαδεδομένη θεωρία ότι η ισλαμική κοινωνία του Ιράν μπορεί να καταρρεύσει με τον τρόπο που η Ανδαλουσία –σύμφωνα με ορισμένους μελετητές– έπεσε στον Χριστιανισμό τον 15ο αιώνα λόγω της άρσης της απαίτησης να φορούν χιτζάμπ.
Είπε ότι σε ορισμένες ισλαμικές κοινωνίες, «οι κανόνες για τη χιτζάμπ είναι πιο άκαμπτοι από τους δικούς μας. Υπάρχει λιγότερη διαφθορά σε αυτές; Όχι, απλά είναι κεκαλυμμένη».
Ο Λαριτζάνι υπήρξε κεντρικό πρόσωπο στην ιρανική πολιτική σκηνή για δεκαετίες. Του απαγορεύτηκε να διεκδικήσει την προεδρία πέρυσι, φαινομενικά επειδή το κοινοβούλιο έκρινε ότι δεν έχει τα προσόντα. Στην πραγματικότητα όμως η απόφαση πάρθηκε εξαιτίας της πρόκλησης που έθετε για τον επόμενο πρόεδρο, Ιμπραΐμ Ρεϊσί, τον υποψήφιο που προτιμούσε ο ανώτατος ηγέτης.
Πηγή: efsyn.gr
