Της Χριστίνας Πάντζου
Με μια λειτουργία και ψαλμωδίες να ευλογούν την έναρξη των εργασιών της (αμερικανοεμπνευσμένης) Διάσκεψης Πολιτικής Δράσης των Συντηρητικών (CPAC), η διήμερη συνάντηση που έγινε στις 18-19 Νοεμβρίου μεταμόρφωσε το Μεξικό σε σκηνικό μιας μάζωξης ακροδεξιών, κάποιοι συνωμοσιολόγοι, άλλοι αρνητές της πανδημίας και των εμβολίων, μερικοί ακόμη και νεοφασιστικών τάσεων από την Αμερική, την Ευρώπη και την Ασία με κοινό παρονομαστή τον αντικομουνισμό και την προάσπιση του νεοφιλελευθερισμού.
Με έμφαση στη Λατινική Αμερική, όπου εστιάζει πλέον το ενδιαφέρον της αυτή η διεθνής της μισαλλοδοξίας μετά και τις πολιτικές ανακατατάξεις με την ανάδειξη σειράς προοδευτικών κυβερνήσεων, με πιο πρόσφατη τη Βραζιλία όπου ο Ζαΐρ Μπολσονάρο ηττήθηκε από τον πρώην συνδικαλιστή ηγέτη Λούλα ντα Σίλβα.
Στόχος ήταν ο συντονισμός δράσεων για την αντιμετώπιση της ανερχόμενης Αριστεράς, η εξεύρεση στρατηγικών για την εκλογική επιτυχία της Ακροδεξιάς (όπως συνέβη στην Ιταλία) και η αναζήτηση κοινής ατζέντας που να οδηγήσει σε μια ισχυρή συμμαχία. «Ο εχθρός είναι κοινός», επεσήμανε ο Μεξικανός αμφιτρύωνας αυτής της συνάντησης, Εδουάρντο Βεράστεγι, ηθοποιός σαπουνόπερας προτού αναβαπτιστεί σε θρησκόληπτο πολιτικό και χριστεί από τον Ντόναλντ Τραμπ ως «σύμβουλος» σε μια πρωτοβουλία σχετική με την κοινότητα των Λατίνων.
Εναν συντονισμό και εδραίωση που έχει αναλάβει η Διάσκεψη Πολιτικής Δράσης των Συντηρητικών (CPAC): ένα ακροδεξιό ρατσιστικό κίνημα που πρωτοεμφανίστηκε ως ομάδα δράσης της Αμερικανικής Συντηρητικής Ενωσης το 1971 ως απάντηση κυρίως στις ήττες που υπέστησαν από το κίνημα για τα πολιτικά και φυλετικά δικαιώματα. Ριζωμένη βαθιά στα σπλάχνα του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, η CPAC είχε την πρώτη επίσημη συνάντησή της το 1974 και γνώρισε την αμέριστη στήριξη πρώην προέδρων όπως ο Ρόναλντ Ρέιγκαν, ο Τζορτζ Μπους και ο Ντόναλντ Τραμπ. Οπως λέει η ιστοδελίδα της, τα μέλη της πρεσβεύουν τον συντηρητισμό, «την πολιτική φιλοσοφία που υποστηρίζει ότι η κυριαρχία στηρίζεται στο άτομο», γι’ αυτό και απορρίπτουν την παρέμβαση του κράτους σε δημόσια θέματα και προασπίζονται τον καπιταλισμό ως «το μόνο σύγχρονο οικονομικό σύστημα που συνάδει με την πολιτική ελευθερία».
Στο Μεξικό επί δύο ημέρες αναμάσησαν την παλιά θεματολογία τους για την υποτιθέμενη «θρησκευτική ελευθερία», τον αντικομμουνισμό και αντισοσιαλισμό, τις φρικτές συνέπειες του φεμινισμού και του ΛΟΑΤΚΙ+ κινήματος, τις τραγικές επιπτώσεις των αντι-νεοφιλελεύθερων πολιτικών, τον καταστροφικό αντίκτυπο της παγκοσμιοποίησης, τον δαιμονικό ρόλο των «πουλημένων» διεθνών ΜΜΕ. Προειδοποίησαν για την «κομμουνιστική μόλυνση που διατρέχει την ήπειρο». Kι άλλοι ξεσπάθωσαν κατά της παραδοσιακής Δεξιάς χαρακτηρίζοντάς τη «δειλή Δεξιούλα» ή «πολιτικάντηδες που κλέβουν τους συντηρητικούς για να προδώσουν μετά την ιδεολογία τους».
Οι επίδοξοι ελευθερωτές
«Είμαστε εδώ προασπιζόμενοι την ελευθερία της Αμερικής μας», τόνιζαν οι οι αφίσες της διοργάνωσης. Κι ανάμεσα στους πολλούς άλλους «σταυροφόρους της ελευθερίας» ήταν ο Χοσέ Αντόνιο Καστ, γιος ναζιστή και απολογητής της δικτατορίας του Πινοτσέτ που έχασε στον δεύτερο γύρο των προεδρικών στη Χιλή από τον κεντροαριστερό Γκαμπριέλ Μπόριτς· ο γερουσιαστής και γιος του ηττημένου προέδρου Μπoλσονάρο, Εντουάρντο· ο Ραμφής Ντομίνγκες Τρουχίγιο, εγγονός του δικτάτορα Ραφαέλ Τρουχίγιο που ευθύνεται για σχεδόν 50.000 δολοφονίες· η Κέικο Φουχιμόρι, κόρη του καταδικασμένου για δολοφονίες και εξαφανίσεις πρώην δικτάτορα του Περού Αλμπέρτο Φουχιμόρι· o εν ενεργεία πρόεδρος της Γουατεμάλας Αλεχάντρο Τζιαματέι.
Από την Ευρώπη ξεχώρισαν ο υπουργός Προεδρίας της Ουγγαρίας Γκεργκέι Γκιουλγιάς, η ηγέτης του ισπανικού ακροδεξιού κόμματος VOX Σαντιάγο Αμπασκάλ, και το αστέρι του αντικομμουνισμού και πρώην πρόεδρος της Πολωνίας Λεχ Βαλέσα: επίτιμος καλεσμένος που άνοιξε τις εργασίες της συνάντησης.
Εντονη ήταν η αμερικανική συμμετοχή: εκτός των ηγετών της Αμερικανικής Συντηρητικής Ενωσης Ματ και Μέρσι Σλαπ, του πρώην πρέσβη των ΗΠΑ στο Μεξικό Κρίστοφερ Λαντάου, του προέδρου της American Society και εκπρόσωπο του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος στο Μεξικό Ο Λάρι Ράμπιν, του γερουσιαστή Τεντ Κρουζ (που τους αποκάλεσε «ευτυχείς πολεμιστές της ελευθερίας»), έλαμψαν ο Ντόναλντ Τραμπ και ο εκπεσών πρώην σύμβουλός του Στιβ Μπάνον.
«Είναι πολύ σημαντικό να ενωθούν οι συντηρητικοί όλης της ηπείρου για να προασπιστούμε τον Θεό, την Οικογένεια, την Πατρίδα», έλεγε ο Ντόναλντ Τραμπ στο ηχογραφημένο του μήνυμα, με το πλήθος των «ορφανών» από ηγέτη ακροδεξιών να χειροκροτούν ακατάπαυστα καθώς τους παρότρυνε: «Πρέπει να σταματήσουμε τη διάδοση του σοσιαλισμού και να μην επιτρέψουμε να συνεχίσει να μας διώχνει από τα εδάφη μας…»
Οσο για τον Στιβ Μπάνον κατηγόρησε τον πρόεδρο Λόπες Ομπραντόρ ότι «απειλεί την κυριαρχία του Μεξικού… λόγω του εθνικισμού και του λαϊκισμού του», καταγγέλλοντας πως πίσω από την πρόθεσή του να προωθήσει την ηλεκτρονική ψήφο βρίσκεται… η νοθεία. «Η τάση, όπως έγινε στις ΗΠΑ ή στη Βραζιλία, είναι να επιβάλουν την ηλεκτρονική ψήφο: είναι ο τρόπος τους να κλέβουν ψήφους», δήλωσε δίνοντας το στίγμα τού πού πρέπει να εστιάσουν.
Η επίθεση του Μπάνον κατά του προέδρου του Μεξικού Λόπες Ομπραντόρ (που κατηγόρησε για «κατάχρηση εξουσίας») ήταν η πάσα που χρειαζόταν ο Εδουάρντο Βεράστεγι για να ξεδιπλώσει το «όραμά» του. «Θέλουμε να οικοδομήσουμε ένα συντηρητικό κίνημα σε όλη την ήπειρο, με καλά προετοιμασμένους ηγέτες. Με τη βοήθεια του Θεού αρχίζουμε αυτή τη δουλειά», ανακοίνωσε. Ξεκινώντας από το Μεξικό, όπου τα τέσσερα χρόνια των έστω και μικρών δομικών μεταρρυθμίσεων σε αντι-νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση και της ενίσχυσης των πιο ευάλωτων της κυβέρνησης του Λόπες Ομπραντόρ έχουν γίνει κόκκινο πανί για τους πιο ακραίους συντηρητικούς κύκλους: τον κατηγορούν για «σοσιαλιστικό αυταρχισμό», επίθεση στις χριστιανικές αξίες, πλήγματα στους δημοκρατικούς θεσμούς και απόπειρα να μεθοδεύσει νοθεία στις προεδρικές του 2024.
Μέρος ευρύτερου σχεδίου
Στην πραγματικότητα, έλεγε στη μεξικανική εφημερίδα «La Jornada» η ερευνήτρια Φερνάντα Ντίας ντε Λεόν, στόχος αυτής της CPAC στο Μεξικό είναι να εδραιώσει τη βάση της στη χώρα και να τη χρησιμοποιήσει ως προπύργιο για να επεκταθεί πιο αποτελεσματικά και αρθρωμένα στην ήπειρο. Και δεν είναι συμπτωματικό που επέλεξαν να διοργανώσουν αυτή τη συνάντηση παραμονές της 20ής Νοεμβρίου, όταν στην χώρα γιορτάζεται η απαρχή της Μεξικανικής Επανάστασης.
Οπως έλεγε στην «El País» ο καθηγητής του Αυτόνομου Εθνικού Πανεπιστημίου του Μεξικού UNAM, Χουάν Μανουέλ Πορτίγια, «το Μεξικό έχει υπάρξει σημαντικό προπύργιο των υπερσυντηρητικών, πρώτα με το “sinarquismo” (κίνημα εθνικιστικό, φασιστικό, αντικομμουνιστικό), έπειτα με την οργάνωση του ακροδεξιού καθολικισμού “Το Αμόνι”, και τώρα με το “Ζήτω το Μεξικό” Εδουάρντο Βεράστεγι, που φιλοξενεί την CPAC. Για τους υπερσυντηρητικούς το Μεξικό μπορεί να εκλαμβάνεται ως η αιχμή του δόρατος για πολλά δικαιώματα στη Λατινική Αμερική».
