Αντιγράφω από ανακοίνωση της ΑΚ Αθήνας, γιατί οι συγκλίσεις δεν φαίνεται να περιορίζονται στους χαριεντισμούς στα νησιά αλλά να υλοποιούνται στους δρόμους της Αθήνας. Αν θυμηθούμε το κλίμα που οδήγησε στην άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, στον πυρήνα του βρισκόταν το δημοκρατικό αίτημα. Λίγο πριν την πτώση της κυβέρνησης Σαμαρά, η αγωνία μας ήταν να μην έχουμε νεκρό από απεργία πείνας. Χωρίς αυτή την αγωνία, την αγωνία να φύγει από πάνω μας ο ζόφος μιας διαρκούς εξαίρεσης, ποτέ δεν θα είχαν συσπειρωθεί στην κάλπη δυνάμεις τόσο ετερόκλιτες. Δυο χρόνια μετά δεν φαίνεται να έχει μείνει τίποτα. Ο ίδιος ζόφος. Η ίδια αυθαιρεσία. Η ίδια ξεφτίλα. Να μην συνηθίσουμε : «Μετά το τέλος της πορείας, στην περιοχή του Πεδίου του Άρεως, οι γνωστοί βασανιστές της ομάδας Δίας κατεδίωξαν αναίτια τον σύντροφό μας κι αφού τον ακινητοποίησαν ρίχνοντάς τον στο έδαφος, τον ξυλοκόπησαν άγρια τσακίζοντας το γόνατό του. Όντας με σπασμένο γόνατο κι ενώ διαμαρτυρόταν για τη βασανιστική μεταχείριση, οι μπάτσοι τον έσυραν στην Αλεξάνδρας μέχρι το αστυνομικό βανάκι όπου σε μια προσπάθεια εξευτελισμού του τον ανάγκασαν να ανεβεί χωρίς καμία βοήθεια, αν και φανερά δεν μπορούσε να περπατήσει. Στη συνέχεια, αντί να τον μεταφέρουν ως όφειλαν σε νοσοκομείο, τον περιέφεραν με σπασμένο γόνατο επί δύο ώρες στη ΓΑΔΑ, αδιαφορώντας για την κατάσταση της υγείας του, βασανίζοντάς τον. Εν τέλει, κι ενώ υπέφερε από αβάσταχτους πόνους, οδηγήθηκε στο νοσοκομείο όπου του διαγνώστηκε κάταγμα κνημιαίου πλατώ, με συνέπεια να οδηγηθεί στο χειρουργείο.