ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Πρόσφυγες στο έλεος του αυτοσχεδιασμού και του χιονιά στον Ελαιώνα.

Μέχρι αργά χθες το απόγευμα, και ενώ το χιόνι άρχισε να σκεπάζει από το βράδυ της Δευτέρας τις σκηνές των προσφύγων στον Ελαιώνα, κάποιες από τις οποίες έσπασαν από το βάρος, το υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου συνέχιζε τους ανεπιτυχείς αυτοσχεδιασμούς για τη μεταφορά σε ασφαλή χώρο των περίπου 450 προσφύγων που έμεναν σε σκηνή.

Με τις αποκαλύψεις για το παρελθόν του Δημήτρη Λιγνάδη αλλά και τις καταγγελίες για υποθέσεις να διαδέχονται η μία την άλλη, ενώ η υπουργός Πολιτισμού αποφεύγει προκλητικά να απαντήσει συγκεκριμένα, ηθοποιοί ζητούν την άμεση παραίτησή της χρησιμοποιώντας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης το μήνυμα «όχι άλλη Μενδώνη» (#nomoremendoni). Πέτρος Λαγούτης, Γιώργος Χρανιώτης, Μάριος Αθανασίου και Ευγενία Σαμαρά είναι μεταξύ αυτών που στηρίζουν την παραίτηση.

Μετανάστες διέμεναν σε πανσιόν στο κέντρο της Μυτιλήνης που διαχειρίζεται στέλεχος της «υπερπατριωτικής» παράταξης «Ελεύθεροι Πολίτες»

του Αθανάσιου Χαραλάμπους

Άνδρες αιτούντες άσυλο που είχαν διαφύγει από το ΚΥΤ του Καρά Τεπέ, διέμεναν σε εκτός λειτουργίας πανσιόν στο κέντρο της Μυτιλήνης που διαχειρίζεται γνωστός – κατά τα άλλα – πολέμιος της παρουσίας προσφύγων και μεταναστών στη Λέσβο. Ο συγκεκριμένος μάλιστα έχει καταδικαστεί και πρωτόδικα σε ποινή φυλάκισης για διαδικτυακή επίθεση εναντίον γυναίκας στελέχους ΜΚΟ που λειτουργούσε δομή φιλοξενίας ευάλωτων κατηγοριών προσφύγων.

Στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Νοσοκομείου Λαμίας μεταφέρθηκε χτες το απόγευμα ο Δημήτρης Κουφοντίνας, που διανύει την 41ή μέρα απεργίας πείνας διεκδικώντας να εφαρμοστεί ο νόμος που ψηφίστηκε φωτογραφικά για τον ίδιο προκειμένου να απομακρυνθεί άρον άρον από τις Αγροτικές Φυλακές της Κασσαβέτειας Βόλου. Σύμφωνα με τον νόμο, ο κρατούμενος έπρεπε να επιστρέψει στις φυλακές Κορυδαλλού και όχι στον Δομοκό, όπου εκδικητικά μεταφέρθηκε. Το μόνο που ζητάει είναι να επιστρέψει στο υπόγειο κελί των Φυλακών Κορυδαλλού, όπου έχει ήδη περάσει 16 χρόνια.

Έτος 1992…. Επιστροφή από τις πτυχιακές σπουδές στη Γαλλία, σε αναγνωρισμένο σοβαρό ίδρυμα. Σε μια χώρα στην οποία είχα εισέλθει μέσω πανελληνίων σε ΑΕΙ της συμπρωτεύουσας, αλλά προσωπικοί λόγοι με είχαν οδηγήσει σε άλλους δρόμους. Κατά την επιστροφή, αντιμέτωπη με τον εφιάλτη του ΔΙΚΑΤΣΑ. Σε μια εποχή, που αυτές οι υπηρεσίες έκαναν έναν χρόνο να εξετάσουν αίτημα, ένα ακόμη εξάμηνο να αποφασίσουν τη λίστα των απαιτούμενων μαθημάτων, και μετά ριχνόταν κανείς μόνος και αβοήθητος στο χάος του όποιου ΑΕΙ. Εκεί, αγώνας με αφιλόξενες γραμματείες, αναζήτηση ύλης από κομματικά «τραπεζάκια» (αλλιώς, δεν υπήρχε τρόπος να πληροφορηθείς τα απαραίτητα), ανεξέλεγκτοι καθηγητές που έβγαζαν το άχτι τους στους ερχόμενους από το εξωτερικό, τους οποίους αντιμετώπιζαν συνήθως σαν να έρχονταν απο κάποιο κρατίδιο της σοβιετίας…. Οι «σοβαροί» καθηγητές συνήθως δεν σε δέχονταν καν. Και έπρεπε να εξεταστείς σε μαθήματα όσων ήταν γνωστοί ως «σούργιελα» (υπήρχαν μπόλικοι…).

Σκηνές βυθισμένες στο χιόνι με τους πρόσφυγες σε απόγνωση, πολλοί από αυτούς ευάλωτοι, άλλες σκηνές να μην αντέχουν το βάρος του χιονιού και να σπάνε, ενώ οι συνεχείς διακοπές ρεύματος επιτείνουν το πρόβλημα στη δομή προσφύγων στον Ελαιώνα.

Σύμφωνα με πληροφορίες της «Εφ.Συν.», το σχέδιο μεταφοράς περίπου 450 ανθρώπων από σκηνές σε συνθήκες προστατευμένες από το χιονιά δεν πραγματοποιήθηκε έγκαιρα, άγνωστο γιατί. Έγκυρες πληροφορίες της «Εφ.Συν.» αναφέρουν ότι ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης, που παρέχει διοικητική υποστήριξη στον Ελαιώνα μαζί με το δήμο Αθηναίων, ασκούσε πιέσεις στο υπουργείο Μετανάστευσης και τον αρμόδιο γενικό γραμματέα Μάνο Λογοθέτη να μεταφερθούν οι σκηνίτες του Ελαιώνα σε κλειστούς θερμαινόμενους χώρους.

Την Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου, γίναμε για ακόμη μία φορά θεατές μίας ρατσιστικής και φασιστικής επίθεσης, αυτή τη φορά απέναντι σε πρόσφυγες και προσφύγισσες που άσκησαν το δικαίωμα τους για ίση πρόσβαση στην εκπαίδευση κι απέναντι σε όσους κι όσες στάθηκαν δίπλα τους. Γεγονότα που ως συνήθως, τράφηκαν από την παραπληροφόρηση, τον τραμπουκισμό και τον φόβο απέναντι σε οτιδήποτε διαφορετικό. Οι σκηνές που εκτυλίχθηκαν έξω από το Γυμνάσιο Ιππείου έρχονται να προστεθούν σε μία οργανωμένη προσπάθεια της τοπικής ακροδεξιάς, με τις πλάτες της αστυνομίας και της τοπικής αυτοδιοίκησης, να αρθρώσουν λόγο μίσους και να τρομοκρατήσουν όποιον κι όποια επιλέγει να υποστηρίξει τα κατοχυρωμένα και αναφαίρετα ανθρώπινα δικαιώματα. Θα βρουν όμως μπροστά τους, τον κόσμο του νησιού που συνεχίζει να πιστεύει πως εχθρός του δεν είναι οι πρόσφυγες, αλλά εκείνοι που καταστρέφουν τις χώρες τους και εκείνοι που θεωρούν πως κάνοντας τους τον “βίο-αβίωτο” στα καμπς της ντροπής και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, λύνουν το πρόβλημα και εμφανίζονται ως σωτήρες της τοπικής κοινωνίας. Μέσα στην διανοητική και πολιτική αποσύνθεση που ζούμε, το κείμενο γονέων από το γυμνάσιο Ιππείου μας κάνει να ανασαίνουμε. Και αντιγράφουμε λίγο από το λόγο τους:

Την ώρα που ολόκληρη η χώρα βρίσκεται σε συνθήκες ψύχους ντροπιαστικές εικόνες έρχονται από τους καταυλισμούς προσφύγων σε διάφορες περιοχές, όπου είναι θαμένοι κυριολεκτικά κάτω από τα χιόνια.

Η κυρία Αλεξάνδρα Καρά είναι η 90χρονη προγιαγιά, της οποίας το σπίτι γκρέμισε ο Δήμος Φυλής συνοδεία ισχυρών αστυνομικών δυνάμεων. Στο σπίτι έμενε η ίδια και η οικογένεια της, οικογένεια Ρομά με 9 ανήλικα παιδιά, από 4 έως 13 ετών, την ώρα που λόγω του lockdown απαγορεύεται κάθε οικοδομική δραστηριότητα.