1η Μαΐου 2016 Borlänge, Σουηδία
Περισσότερα από τριακόσια μέλη της νεοναζιστικής οργάνωσης της Σουηδίας, Nordiska motståndsrörelsen (Σκανδιναβική Αντίσταση), συγκεντρώθηκαν στην πόλη Borlänge, για να παρελάσουν την 1η Μαΐου του 2016. Φορούσαν άσπρα πουκάμισα με πράσινες γραβάτες και πολλοί είχαν καταδικαστεί για βίαια εγκλήματα στο παρελθόν.
Το σκίτσο του Πέτρου Ζερβού, ΕφΣυν 15 Απριλίου 2016
Κατά πάσα πιθανότητα, όσα θα διαβάσετε παρακάτω σας είναι γνωστά. Από το σχολιασμό, την ανάλυση και την πλάκα που ακολούθησε το «γεγονός» στα κοινωνικά δίκτυα. Μετά, μάλιστα, και τη δημοσίευση της επιφυλλίδας του Θωμά Τσαλαπάτη, στη σημερινή ΕφΣυν[1], έχουν ειπωθεί όσα έπρεπε, νομίζω.
Αν, όμως, δεν έχει περιπέσει στην αντίληψή σας, θα ήταν παράλειψη καθήκοντος να μπορούμε και να μην το αναδείξουμε. Όχι μόνο γιατί πρόκειται για κάτι εξοργιστικά ξεκαρδιστικό, αλλά και γιατί, επιπλέον, είναι, προκειμένου να βγάλουμε ουσιώδη συμπεράσματα για τους κυβερνώντες μας, αποκαλυπτικότερο από τα τρία επόμενα μνημόνια.
Syriza’s capitulation to the troika has made the plight of refugees even worse. Last year, the attempt of Greece’s newly elected radical-left government to resist austerity policies imposed by the European Union institutions and the International Monetary Fund put the country at the center of world attention. This battle was definitively lost when Alexis Tsipras capitulated in July to the demands of the creditors, signing up to a third memorandum only days after a referendum in which Greeks had rejected a softer EU proposed austerity package.
Σε μια χυδαία επίθεση προέβη ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής Χρήστος Παππάς κατά της δημοσιογράφου Μαρίας Δεναξά με αφορμή μια ανάρτηση της στο Twitter.
Η Μαρία Δεναξά ανέφερε στην ανάρτησης στο Twitter πως «Η Χρυσή Αυγή δεν κάνει Πάσχα. Από το πρωί εκκολάπτει αυγά του φιδιού σε διόδια, εθνικές οδούς και αλλού, όπου γνωστοί Χρυσαυγίτες μοιράζουν φέιγ βολάν».
Η Afeni Shakur, η ακτιβίστρια, ιδρυτικό μέλος των Μαύρων Πανθήρων, ποιήτρια, ηθοποιός, πρώην πολιτική κρατούμενη, μητέρα του ράπερ Tupac Shakur πέθανε αργά το βράδι της Δευτέρας σε ηλικία 69 ετών από καρκίνο, όπως μεταδίδουν τα ειδησεογραφικά πρακτορεία.
Η Afeni Shakur, αφιέρωσε τη ζωή της στο να αγωνίζεται για τις μαύρες γυναίκες, για τα δικαιώματά τους ενάντια στη βία, στον ρατσισμό, στον σεξισμό, μπήκε φυλακή μαζί με άλλα μέλη των μαύρων πανθήρων το 1969 με κατηγορίες για συνωμοσία με σκοπό την πρόκληση μαζικών βομβιστικών επιθέσεων, και έμεινε στη φυλακή μέχρι το 1971 όπου και γέννησε μόλις ένα μήνα μετά τον Tupac.
Στο Riace, ένα χωριό στη νότια Ιταλία στην Καλαβρία, οι κάτοικοί του μέσα στη δεκαετία του 90 έγιναν από 2.500, μόλις 400, καθώς οι περισσότεροι άνθρωποι μετακόμισαν στη βόρεια Ιταλία για να προσπαθήσουν να βγάλουν περισσότερα χρήματα και να κάνουν άλλη ζωή στις μεγάλες πόλεις.
Ο θεσμός της Eurovision τοποθέτησε την σημαία της Παλαιστίνης στην ίδια απαγορευμένη λίστα που έχει τοποθετήσει και τους φονιάδες του Ισλαμικού Κράτους.
Η EBU δημοσίευσε τους κανόνες του διαγωνισμού τραγουδιού της Eurovision όπου απαγορεύουν στην σημαία της Παλαιστίνης να κυματίσει στην διοργάνωσει.
Στρατής Λουπάτατζης*
Στο «Κέντρο Φιλοξενίας Προσφύγων της Μαλακάσας», μέσα σε 40 ημέρες λειτουργίας, σ’ έναν χώρο εντελώς ακατάλληλο, ελεγχόμενο από το στρατό και την αστυνομία, σε σκηνές με μόνο δάπεδο την πλαστική βάση τους, προσπαθούν να επιβιώσουν περίπου 1100 πρόσφυγες από το Αφγανιστάν.
Ανάμεσά τους 360 παιδιά κάτω των 12 ετών, 35 έγκυες γυναίκες, 4 παιδιά με αναπηρία, ένας επιληπτικός με καθημερινές κρίσεις, 40 ηλικιωμένοι, 30 έφηβοι 12 έως 17 ετών χωρίς την οικογένειά τους. Μετά τις πρώτες κρύες μέρες με τις βροχές και τη λάσπη, ζουν τώρα κάτω από τον καυτό ήλιο, παρέα με φίδια και σκορπιούς που οι ίδιοι σκοτώνουν μέσα και έξω από τις σκηνές τους.
της Φράνσις Στόνορ Σόντερς
μετάφραση: Δάφνη Λάππα
Διαβατήρια κάποιας μορφής υπήρχαν από πολύ παλιά, ωστόσο μέχρι τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η χρήση τους δεν ήταν καθόλου συστηματική. Πριν τον πόλεμο, μας λέει ο Στέφαν Τσβάιχ, «ο καθένας μπορούσε να ταξιδέψει χωρίς έλεγχο […], τα σύνορα ήταν όρια συμβολικά που μπορούσε κανείς να τα περάσει χωρίς να το σκεφτεί, σαν να περνάει τον Μεσημβρινό στο Γκρίνουιτς. Ο ίδιος ταξίδεψε από την Ευρώπη στην Ινδία και την Αμερική χωρίς ποτέ να έχει δικό του διαβατήριο, αλλά ούτε και είχε δει ποτέ κανένα διαβατήριο. Με τον πόλεμο όμως, συνεχίζει,«ξεπρόβαλε ο εθνικισμός και αναστάτωσε τον κόσμο […] και η πρώτη ορατή συνέπεια αυτής της διανοητικής επιδημίας του αιώνα μας ήταν η ξενοφοβία, η νοσηρή αντιπάθεια, ή έστω ο φόβος, απέναντι στους ξένους.
Προηγούμενο
