ΕΚΠΟΜΠΕΣ

Πρόκειται για το σύνολο της παραγωγής σε φιλμ από το κινηματογραφικό συνεργείο του ΕΛΑΣ, (ή ορθότερα, το φωτοκινηματογραφικό συνεργείο του ΕΛΑΣ), που έχει διασωθεί. Κάτι λιγότερο από 11 λεπτά. Δόθηκαν στην Ταινιοθήκη της Ελλάδας από την Ολυμπία και τον Κώστα Παπαδούκα, αδερφό του Θανάση Παπαδούκα, του οπερατέρ του κινηματογραφικού συνεργείου του ΕΛΑΣ, από το φθινόπωρο του 1944 μέχρι λίγο μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας. Πριν από τον Θανάση Παπαδούκα, την δουλειά αυτή έκανε ο οπερατέρ Ιωάννης Νισυρίου, με μία μηχανή που είχαν βρει «σε κάτι κιβώτια γερμανικά μαζί με φιλμ, τραβηγμένα και ατράβηχτα», όπως διηγείται ο Θανάσης Παπαδούκας.

Το συνεργείο, υπό την εποπτεία του ζωγράφου Δημήτρη Μεγαλίδη, και με τη συμμετοχή του Κώστα Μακρή, γύρισε αρκετά μέτρα φιλμ, από τα οποία έχουν διασωθεί αυτά τα αποσπάσματα που μπορείτε να δείτε παρακάτω στο βίντεο.

Τα μέλη του συνεργείου: * Δημήτρης Μεγαλίδης, προϊστάμενος * Ιωάννης Νισυρίου, οπερατέρ * Θανάσης Παπαδούκας, οπερατέρ * Κώστας Μακρής

Μια λεπτομερή καταγραφή για το πως η Αμερική μετεξελίχθηκε σε φασιστικό καθεστώς και μια παράλληλη σύγκριση της με τα προηγούμενα ολοκληρωτικά καθεστώτα.

Τα γεγονότα θα σας θυμίσουν αρκετά και την ελληνική πραγματικότητα.

Δείτε το και θα καταλάβετε πολλά από αυτά που συμβαίνουν γύρω σας…

Παραγωγής: Annie Sundberg and Ricki Stern
Διάρκεια: 01:13:09 min
 Υπότιτλοι: Ελληνικοί Ενσωματωμένοι
Γλώσσα: Αγγλικά

Η Μαρία Δημάδη θα παρέμενε ίσως άγνωστη αν δεν είχε μεσολαβήσει ο πόλεμος του 1940. Θα ήταν απλώς μια κυρία του σαλονιού, φιλάνθρωπη και καλλιεργημένη. Γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1907. Πατέρας της ήταν ο Κώστας Δημάδης, γνωστός γυναικολόγος του Αγρινίου, σπουδαγμένος στο Παρίσι, ποιητής και διηγηματογράφος. Η μητέρα της ήταν κόρη καπνέμπορου. Μικρό παιδί έπαιζε πιάνο, έμαθε ξένες γλώσσες, ζωγραφική, διάβαζε και έγραφε ποιήματα, έστελνε συνεργασίες στη «Διάπλαση των Παίδων». Μεγαλώνοντας σπούδασε φιλολογία στο Αμβούργο. Η Μαρία παντρεύτηκε δικαστή του Ελεγκτικού Συνεδρίου και απέκτησε ένα κοριτσάκι.

Έρχεται η κατοχή και η αντίσταση κατά των κατακτητών φουντώνει. Οι γείτονές της, ο αρχιτέκτονας Κώστας Καζαντζής και ο γιατρός Δημήτριος Πανόπουλος, την μύησαν, όπως γράφει ο Φ. Γελαδόπουλος στο σχετικό βιβλίο του, στο ΕΑΜ. Στην εξοχική της βίλα, στο χωριό Πλάτανος έγινε μάλιστα η πρώτη Συνδιάσκεψη του ΕΑΜ της περιοχής και εκείνη είναι η πρώτη γυναίκα που οργανώνεται από την Αιτωλοακαρνανία στις γραμμές της Εθνικής Αλληλεγγύης.

Σύντομα, τον Φεβρουάριο του 1942, λόγω της γλωσσομάθειάς της και της κοινωνικής της θέσης, προσλήφθηκε ως διερμηνέας στο γερμανικό φρουραρχείο (ORT Commandatur). Από τη θέση αυτή παρείχε με άκρα επικινδυνότητα πολύτιμες πληροφορίες τόσο για τις ενέργειες των Γερμανών, όσο και για τις δωσίλογες ενέργειες των συνεργατών τους -Ταγμάτων Ασφαλείας και άλλων. Παράλληλα, με το κύρος της και την πειθώ της κατάφερνε να επιλύει καθημερινά προβλήματα και θέματα ζωής και θανάτου των Ελλήνων πολιτών Όπως φαίνεται, ακολούθησε την απόφαση της οργάνωσης να αποτραβηχτεί από την Εθνική Αλληλεγγύη τόσο για να αφοσιωθεί στο έργο της διοχέτευσης πληροφοριών όσο και για να προστατευθεί το όλο δίκτυο και η ίδια. Με τις πληροφορίες της κερδήθηκε η μάχη της Γουρίτσας και έπεσαν στο κενό γερμανικές εκκαθαριστικές επιχειρήσεις.

Ένα πολύ ενδιαφέρον ντοκυμαντέρ είναι το Paragraph 175, στο οποίο γκέι και λεσβίες που επέζησαν του Ολοκαυτώματος, περιγράφουν τα βιώματά τους από εκείνη την εποχή. Το όνομα του ντοκυμαντέρ προέρχεται από το άρθρο 175 του γερμανικού Ποινικού Κώδικα, σύμφωνα με το οποίο η ομοφυλοφιλία καταδικαζόταν ως αδίκημα. Ο νόμος αυτός ίσχυε από το 1871 και καταργήθηκε οριστικά μόλις το 1994.

Το ροζ τρίγωνο ήταν ένα από τα αναγνωριστικά σήματα των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης και χρησιμοποιούνταν από τους Ναζί για να αναγνωρίζουν τους ομοφυλόφιλους άνδρες. Κάθε κρατούμενος ήταν υποχρεωμένος να φορά ένα τρίγωνο στη ζακέτα του, το χρώμα του οποίου απεικόνιζε το «είδος» το κάθε ανθρώπου. Οι Εβραίοι έπρεπε να φορούν κίτρινα σήματα και τα αντικοινωνικά άτομα και οι λεσβίες έπρεπε να φορούν το μαύρο τρίγωνο.

Το ροζ τρίγωνο, που προοριζόταν από τους Ναζί ως ενδεικτικό ντροπής τώρα έχει γίνει διεθνές σύμβολο τηςομοφυλοφιλικής περηφάνιας και των ομοφυλοφιλικών δικαιωμάτων και είναι δεύτερο σε δημοτικότητα μετά την Σημαία των ΛΟΑΤ.

Το 1849 εγκαταστάθηκε, αν και λευκός, σε μια κοινότητα έγχρωμων στη Νέα Υόρκη, η οποία βρισκόταν σε μια έκταση που είχε δωρηθεί από έναν πλούσιο πολέμιο της δουλείας, τον Gerrit Smith, όπου κατέφευγαν έγχρωμοι τους οποίους βοηθούσαν να δραπετεύσουν. Οντας και ο John Brown πολέμιος της δουλείας διακατέχονταν από το όραμα ανάληψης ενεργού δράσης για την απελευθέρωση των δούλων.

Το 1855 ακολούθησε πέντε από τους γιους του στο Κάνσας για να βοηθήσει στις δυνάμεις που μάχονταν κατά της δουλείας. Κατέφθασε με ένα βαγόνι γεμάτο όπλα και πολεμοφόδια και γρήγορα έγινε και αρχηγός των ανταρτών της περιοχής.

Η λεηλασία μιας πόλης από τους οπαδούς της δουλείας, καθώς και οι απάνθρωπα σκληροί νόμοι για όσους βοηθούσαν έγχρωμους να δραπετεύουν, τον γέμισαν με ακόμα περισσότερο μίσος για τους δουλοκτήτες και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η εκδίκηση αποτελούσε πλέον για αυτόν την μόνη επιλογή δράσης, κάτι σαν θεϊκή αποστολή και πως ο πόλεμος κατά της δουλείας ήταν ιερό καθήκον. Αλλωστε ήταν βαθειά θρήσκος, οπαδός του πρεσβυτεριανισμού.

Αρχισε λοιπόν να καταφεύγει σε κάθε μορφή βίας εναντίον των δουλοκτητών, είτε ανοιχτή, είτε συνωμοτική. Σε μια νυχτερινή επιδρομή για αντίποινα εναντίον οικισμού οπαδών της δουλείας η ομάδα του απήγαγε πέντε άντρες, τους οποίους τους βασάνισε μέχρι θανάτου, όπως έκαναν αυτοί στους ανυπάκοους δούλους. Μετά από αυτό το γεγονός, που έμεινε στην ιστορία ως «η σφαγή στο Pottawatomie», μόνο το όνομα «Γερο- Brown» αρκούσε για να προκαλεί τρόμο στους υποστηρικτές της δουλείας.

«Σουμπερίτες και Πουλικοί. Οι Ελληνες φιλοναζί που αιματοκύλησαν τη Μακεδονία (Β’μέρος)»

Το ολοκαύτωμα στο Χορτιάτη Θεσσαλονίκης και η σφαγή στα Γιαννιτσά από τις γερμανοντυμένες ομάδες του Φρίτς Σούμπερτ και του Ελληνα απότακτου συνταγματάρχη Γεώργιου Πούλου.

Το δεύτερο μέρος της αποκαλυπτικής έρευνας της «Μηχανής του Χρόνου» για την εγκληματική δράση των δοσίλογων, που υπηρέτησαν στο πλευρό των κατακτητών και κυνήγησαν κάθε μορφή αντίστασης στην κατεχόμενη Ελλάδα.
Η εκπομπή ακολουθεί τα αιματοβαμμένα ίχνη του «Σώματος Κυνηγών» του Φριτς Σούμπερτ από την Κρήτη στη Μακεδονία και περιγράφει αδιανόητα εγκλήματα. Εκτελέσεις στο Ασβεστοχώρι, ολοκαύτωμα στον Χορτιάτη και θηριωδίες στα Γιαννιτσά.
Επιζώντες, συγγενείς θυμάτων, αλλά και ιστορικοί ερευνητές, αποκαλύπτουν το σκοτεινό πρόσωπο των προδοτών και περιγράφουν το μηχανισμό θανάτου, που στήθηκε στο όνομα του Χίτλερ.
Η «Μηχανή του Χρόνου» φωτίζει ακόμη τον ρόλο του απότακτου συνταγματάρχη του ελληνικού στρατού ,Γεωργίου Πούλου, ο οποίος όχι μόνο συνεργάστηκε με τους Σουμπερίτες, αλλά με έδρα την Κρύα Βρύση Πέλλας δημιούργησε δικό του στρατό στην υπηρεσία της Βέρμαχτ, διαπράττοντας σωρεία εγκλημάτων κατά αμάχων. Είναι ένα ακόμα άγνωστο κομμάτι δοσιλογισμού στο οποίο πήραν μέρος Έλληνες εθελοντές, αλλά και βίαια στρατολογηθέντες πολίτες. Σημαντική θεωρείται η μαρτυρία στην εκπομπή ενός άνδρα, που υπηρέτησε σε άοπλη υπηρεσία στο τάγμα Πούλου, για τις πρακτικές του απότακτου αξιωματικού, αλλά και την στάση της δικαιοσύνης, που μεταπολεμικά αθώωσε τους Πουλικούς για τα εγκλήματά τους.
Η έρευνα επιχειρεί να καταγράψει αυτούς που συμμετείχαν στις δολοφονικές ομάδες, τα κίνητρα της συμμετοχή τους, καθώς και το τέλος των ίδιων και των αδίστακτων διοικητών τους.
Το φωτογραφικό ντοκουμέντο από την εκτέλεση του Σούμπερτ στο Επταπύργιο συγκλονίζει.

Τους «Σουμπερίτες», τους Έλληνες συνεργάτες των γερμανών δολοφόνων, παρουσιάζει η «Μηχανή του Χρόνου».
Η αιματηρή πορεία του «Σώματος Κυνηγών» με επικεφαλής τον Φρίτς Σούμπερτ ,στο οποίο συμμετείχαν έλληνες προδότες.
Πώς αιµατοκύλησαν την Κρήτη και την Μακεδονία στο όνομα του Χίτλερ.

6 Οκτωβρίου 1943. Στην Κρήτη ο επιλοχίας Φριτς Σούμπερτ που έχει σχηματίσει ειδική ομάδα κυνηγών με στόχο να χτυπήσει το αντάρτικο στην Κρήτη, φθάνει στο χωριό Καλή Συκιά στο Ρέθυμνο. Ο Σούμπερτ ανακρίνει τους κατοίκους και όταν διαπιστώνει ότι δεν αποσπά πληροφορίες δένει 12 γυναίκες , πυρπολεί κάποια σπίτια και τις πετάει μέσα για να καούν ζωντανές.
Αυτή είναι μόνο μία από τις πολλές διεστραμμένες ενέργειες του γερμανού υπαξιωματικού που έσφαξε εκατοντάδες ‘Έλληνες ,έκαψε δεκάδες χωριά κα ξεκλήρισε ολόκληρες οικογένειες στην Κρήτη και την Μακεδονία.
Μέχρι πρόσφατα υπήρχε η εντύπωση ότι ο Σούμπερτ είχε ελληνικές ρίζες. Σύμφωνα με νεότερες έρευνες όμως, τεκμηριώνεται ότι ήταν Γερμανός που μιλούσε ελληνικά και στην απελευθέρωση χρησιμοποίησε το όνομα Κωνσταντινίδης για να αποφύγει την σύλληψη.
Ο Σούμπερτ από µεταφραστής και κατάσκοπος, εξελίχθηκε σε έναν πανίσχυρο διοικητή σώµατος περίπου 150 ανδρών. Δημιούργησε στο Ηράκλειο της Κρήτης «σώμα κυνηγών», αφού στρατολόγησε ‘Ελληνες πολίτες με μειωμένη εθνική συνείδηση, αλλά και ποινικούς κρατούμενους, οι οποίοι φόρεσαν την γερμανική στολή και έκαναν φρικτά εγκλήματα κατά των συμπατριωτών τους με αντάλλαγμα την ελευθερία τους.

Η δήλωση της Τασίας Χριστοδουλοπούλου:

 

Με αποκλειστική δήλωσή της στο left.gr, η Τασία Χριστοδουλοπούλου, μέλος της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και υπεύθυνη του Τομέα Δικαιοσύνης, έκανε τη σχετική καταγγελία.

«Στους γενικούς κανόνες για την επιμέτρηση της ποινής του άρθρου 79 του Ποινικού Κώδικα που προστέθηκε με νόμο του 2008, συνιστά επιβαρυντική περίπτωση η τέλεση οποιουδήποτε εγκλήματος, όταν τελείται από μίσος εθνικό, φυλετικό, θρησκευτικό. Αυτή η διάταξη δεν έχει συμπεριληφθεί στις κατηγορίες που απαγγέλθηκαν κατά των δύο φασιστών που φέρονται ως δράστες του ρατσιστικού εγκλήματος στα Πετράλωνα».