Σάββατο, 27 Ιούλιος, 2024
ΤΑΙΝΙΕΣ

Ντοκιμαντέρ των David Leaf και John Scheinfeld

«Ξέρετε, το μόνο που ήθελα να κάνω στη ζωή μου ήταν να παίξω σε ροκ μπάντα. Δεν μπορώ να τους αφήσω να μου το πάρουν αυτό». Έτσι συνόψιζε ο Τζον Λένον τη δ

ικαστική του διαμάχη με την κυβέρνηση των Η.Π.Α., στις αρχές της δεκαετίας του εβδομήντα. Ο πυρήνας της ύπαρξής του απειλούνταν από ο,τι προσπαθούσαν να του κάνουν. Εικοσιένα χρόνια μετά από τη στυγερή του δολοφονία, στη Νέα Υόρκη, το ντοκιμαντέρ «Η.Π.Α. εναντίον Τζον Λένον» μας δίνει την ευκαιρία να θυμηθούμε την πολιτική διάσταση της μεγάλης αυτής μορφής που καθόρισε τη μουσική του 20ου αιώνα παίζοντας κεντρικό ρόλο στην κοσμογονική δεκαετία του ’60.Στις 8 Δεκεμβρίου 1980 ο κόσμος πάγωσε. Ο Τζον Λένον τραυματίστηκε θανάσιμα από τέσσερις σφαίρες που δέχθηκε πισώπλατα από τον Μαρκ Τσάπμαν. Κι όπως συμβαίνει σε κάθε συγκλονιστικό γεγονός, οι θεωρίες συνωμοσίας άρχισαν να αναδύονται σαν τα μανιτάρια: Ήταν ο φανατικός θαυμαστής του Λένον θύμα των mind control προγραμμάτων της CIA; Μήπως ήταν του FBI; Μήπως και των δυο;

Συνέχεια

Ταινία του Peter Weir

Ακαδημία Γουέλντον, σχολή για αγόρια, έτος 1959. Οι μαθητές γνωρίζονται με τον καινούριο καθηγητή τους, τον κύριο Kίτινγκ, και κάτι αρχίζει να συμβαίνει από την πρώτη κιόλας στιγμ
ή. Ο κύριος Κίτινγκ δεν δείχνει καθόλου να ενστερνίζεται τις μεσοαστικές αντιλήψεις των γονιών τους. Το σχολείο όμως θέλει να «μοιάζει» με τις αντιλήψεις αυτές. Οι έφηβοι μαθητές πρέπει να διαπαιδαγωγούνται με τέτοιο πνεύμα ώστε, χωρίς αντιστάσεις, να γίνουν υποδειγματικοί πολίτες ακολουθώντας το αδιαπραγμάτευτο τετράπτυχο «Παράδοση, Τιμή, Πειθαρχία, Διάκριση».

Ο κύριος Κίτινγκ είναι όμως ένας ενσυνείδητος εμπρηστής συνειδήσεων. Και γνωρίζει λίαν καλώς ότι εκείνο που σε τελευταία ανάλυση μετράει για έναν δάσκαλο, είναι το «πόσες πυρκαγιές θα καταφέρει να ανάψει στα τριαντατόσα χρόνια που θα είναι εκπαιδευτικός». Αγνοώντας λοιπόν ολοκληρωτικά το μεγάλο τετράπτυχο θα αρχίσει από την πρώτη κιόλα γνωριμία μαζί τους να τους προτρέπει να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση, να τους παρακινεί να κάνουν αυτό που πιστεύουν, να τους ωθεί προς το να δημιουργούν αλλά και να αμφισβητούν την εκάστοτε ισχύουσα τάξη πραγμάτων.

Συνέχεια

Μια πλούσια ζωή, γεμάτη και μαχητική, με αντιθέσεις και θριάμβους, ακούραστη και ανήσυχη: Ο Λούθηρος ήταν επαναστάτης και μεταρρυθμιστής, στοχαστής και δραστήριος, μπροστά από την εποχή του αλλά και φυλακισμένος στο Μεσαίωνα.

Γεννήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 1483 στην μικρή πόλη Eisleben και πέρασε τα παιδικά και εφηβικά χρόνια του στο κοντινό Mansfeld. Οι επιχειρήσεις του πατέρα του επέτρεψαν στο Λούθηρο μια καλή εκπαίδευση και το 1501 γράφτηκε στο πανεπιστήμιο του Erfurt. Σύμφωνα με το θρύλο, μια σφοδρή καταιγίδα ήταν η αφορμή για την αποφασιστική καμπή της ζωής του: Μέσα στο φόβο του ορκίστηκε να γίνει μοναχός, αν ξεπερνούσε σώος την κακοκαιρία. Μόλις δύο εβδομάδες αργότερα, στις 17 Ιουλίου 1505, πήγε στο μοναστήρι των Αυγουστίνων ερημιτών στο Erfurt, σπούδασε θεολογία και χειροτονήθηκε παπάς το 1507. Ήταν μια εποχή που ανθούσε το εμπόριο των συχωροχαρτιών: Το σύνθημα ήταν “χρήμα ως αντίτιμο της σωτηρίας της ψυχής” και ο Λούθηρος, ήδη ως νεαρός γιατρός και καθηγητής, κριτικάριζε έντονα αυτή την ανόσια πρακτική. Στις 31 Οκτωβρίου 1517 δημοσίευσε τελικά τις περιβόητες 95 Θέσεις του στο Wittenberg. Προς μεγάλη του έκπληξη, οι Θέσεις του εξαπλώθηκαν γρήγορα στο κοινό – και μετά από λίγο καιρό έφτασαν μάλιστα στη Ρώμη. Το 1518 η ρωμαιοκαθολική εκκλησία ξεκίνησε μια έρευνα κατηγορώντας το Μαρτίνο Λούθηρο ως αιρετικό. Ωστόσο, ο εκλέκτορας της Σαξονίας, Φρειδερίκος ο Σοφός, αντί της προγραμματισμένης ανάκρισης στη Ρώμη, επέβαλλε μια ακρόαση στο Augsburg, η οποία έληξε με μια νυχτερινή απόδραση – ο Λούθηρος αρνήθηκε να ανακαλέσει τις Θέσεις του. Η υπομονή του Πάπα έφτασε στα όριά της, απείλησε το Λούθηρο με αφορισμό και τελικά τον αφόρισε. Ο Λούθηρος είχε άλλη μια ευκαιρία στη Βασιλική Συνέλευση του Worms, όπου ο λαός τον υποδέχτηκε με ζητωκραυγές, ωστόσο και σε αυτή την περίπτωση παρέμεινε σταθερός στις πεποιθήσεις του και τελικά κρύφτηκε στο Wartburg της επαρχίας Eisenach. Στις 13 Ιουνίου 1525, ο Μαρτίνος Λούθηρος παντρεύτηκε την πρώην μοναχή Katharina von Bora. Η μεγάλη οικογένεια του Μαρτίνου Λούθηρου – είχε έξι παιδιά – ζούσε μαζί με θετά παιδιά, συγγενείς, εργαζόμενους και μαθητές στο πρώην μοναστήρι των Αυγουστίνων. Το 1546 ο Λούθηρος κλήθηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, το Eisleben, για να τερματίσει μια διένεξη για κληρονομικά θέματα και σε αυτό το μέρος τέλειωσε η ζωή του: Στις 18 Φεβρουαρίου ο Μαρτίνος Λούθηρος πέθανε και τρεις ημέρες αργότερα κηδεύτηκε στο Wittenberg – στην ίδια εκκλησία, όπου σχεδόν τρεις δεκαετίες νωρίτερα είχε ανακηρύξει τις βαρυσήμαντες Θέσεις του.

πηγή: germany.travel/gr

Συνέχεια

2 ΒΡΑΒΕΙΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ 1961

  1. ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ
  2. Β’ ΑΝΔΡΙΚΟΥ ΡΟΛΟΥ-ΜΑΝΟΣ ΚΑΤΡΑΚΗΣ

ΕΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΝΕΟΡΕΑΛΙΣΤΙΚΟ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ ΠΟΥ ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ.

ΜΕ ΤΗΝ ΑΞΕΧΑΣΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗ ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗ, ΣΕ ΣΕΝΑΡΙΟ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ ΤΑΣΟΥ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΚΩΣΤΑ ΚΟΤΖΙΑ

Συνέχεια

Το ντοκιμαντέρ «Το Κλουβί» (The Cage), του Omar Nazzal, παρουσιάζει τις οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες του τείχους στην παλαιστινιακή κοινωνία.

Εστιάζοντας κυρίως στις περιοχές του Tulkarem και της Qaliqilya περιγράφει τις καθημερινές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι Παλαιστίνιοι. Την καταστροφή των σπιτιών και της γης τους, την κλοπή των πόρων τους, τις κλειδωμένες πόρτες που κρατούν μακριά τους αγρότες από τις καλλιέργειες τους και τα παιδιά από τα σχολεία τους, καθώς και τους καθημερινούς εξευτελισμούς που υπόκεινται από τις δυνάμεις του Ισραήλ.

Ο υποτιτλισμός στα ελληνικά έγινε στην κατάληψη Rosa Nera (Χανιά) το καλοκαίρι του 2004. Για πληροφορίες συμμετοχής στο μεταφραστικό project του Tvxs μπορείτε να επικοινωνήσετε στο [email protected]

πηγή: tvxs.gr

Μια καταπληκτική ταινία μικρού μήκους με πρωταγωνιστές ένα αγόρι και ένα σκυλάκι που η μοίρα τους έφερε κοντά, σε ένα κατάστημα ζώων, και τους έκανε αχώριστους φίλους.Είναι μόνο ένα ταινιάκι 7 λεπτών και 2 δευτερολέπτων, κι όμως είναι τόσα πολλά παραπάνω από αυτό. Είναι ένα μήνυμα για την ζωοφιλία αλλά και για την διαφορετικότητα των ατόμων που περνά κατευθείαν στη καρδιά με τον πιο γλυκό και ταυτόχρονα ειρωνικό τρόπο.

Ένα μικρό αγόρι μπαίνει σε ένα κατάστημα ζώων και διαλέγει ένα κουτάβι. Ο πωλητής προσπαθεί να το αποτρέψει από το να το αγοράσει, λέγοντάς του πως έχει πρόβλημα στο πόδι και, άρα, είναι “άχρηστο”. Το παιδί επιμένει και όταν ο πωλητής σκύβει για να πιάσει το κουτάβι, συνειδητοποιεί πως και το ίδιο το αγόρι έχει πρόβλημα κινητικότητας. Η ταινία είναι σκηνοθετημένη με τόση ευαισθησία και προσοχή στην λεπτομέρεια, που αμέσως δημιουργείται ένα ερώτημα στο μυαλό του θεατή: “Αν το παιδί σου έχει κάποιο πρόβλημα το γυρίζεις πίσω; Φυσικά και όχι. Τότε γιατί το κάνεις στο κουτάβι σου;”.

Είναι από τις περιπτώσεις που αναρωτιέσαι γιατί τέτοιες δουλειές δεν προβάλλονται στην τηλεόραση όταν έχουν τόσο σημαντικά μηνύματα να περάσουν. Ευτυχώς όμως το ταινιάκι του Μιχαήλ — Γαβριήλ Ζενέλη «Κατάστημα Ζώων», με πρωταγωνιστές τον Μελέτη Γεωργιάδη και τον μικρό Θοδωρή Ασημάκη, κατάφερε να ακουστεί και μάλιστα να αποσπάσει μια σειρά βραβείων, όπως «Καλύτερη ταινία μικρού μήκους στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους», « Ειδική Μνεία στο Πεσκάρα Ευρωπαϊκό Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους», « Silber Metal στο Φεστιβάλ der Nationen» και πολλά άλλα. Μην το χάσετε για κανέναν λόγο και, αφού το παρακολουθήσετε, σκεφτείτε όλα όσα προσπαθεί να σας περάσει.

Ως Ορεστειακά έμειναν στην ιστορία οι αιματηρές συγκρούσεις που σημειώθηκαν το Νοέμβριο του 1903 για την προάσπιση της αρχαίας ελληνικής παράδοσης, με αφορμή την παράσταση της «Ορέστειας» του Αισχύλου μεταφρασμένης στη δημοτική. Αποτέλεσαν συνέχεια των Ευαγγελικών και εκφράζουν με τον πιο διάχυτο τρόπο την ιδεολογική σύγχυση και τις εθνικές ανησυχίες που μάστιζαν την περίοδο εκείνη τον ελληνικό λαό: Από τη μια ανδρωμένο το κίνημα του δημοτικισμού και από την άλλη το μέτωπο του συντηρητισμού που καιροφυλακτούσε.

Το οξύμωρο των «ορεστειακών» συλλαλητηρίων ήταν ότι ενώ το χρηματοδοτούμενο από το βασιλιά Γεώργιο Α’ Βασιλικό Θέατρο κάνει ένα νεωτεριστικό άνοιγμα, αποφασίζοντας να χρηματοδοτήσει αρχαίο θέατρο σε μετάφραση, έχει απέναντί του το Πανεπιστήμιο και τη δήθεν προοδευτική φοιτητική πρωτοπορία που υπερασπιζόταν συντηρητικές απόψεις.

Ύστερα από 2.461 χρόνια, όπως υπενθύμιζε εφημερίδα της εποχής, η «Ορέστεια» ανέβηκε από το Βασιλικόν (Εθνικό σήμερα) Θέατρο, υπό τη φωτισμένη καθοδήγηση του Στέφανου Στεφάνου, διευθύνοντα γραμματέα του θεάτρου και πρωτοπόρου ποιητή, μεταφρασμένη σε απλή νεοελληνική γλώσσα (συντηρητική δημοτική) από τον καθηγητή του Πανεπιστημίου Γεώργιο Σωτηριάδη -«ευρυμαθούς ελληνιστού και διαπρεπούς αρχαιολόγου».

Συνέχεια

Σαν σήμερα το 1964 ο υπέρμαχος των δικαιωμάτων των μαύρων των ΗΠΑ, Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, βραβεύεται με το Νόμπελ Ειρήνης.

Με αφορμή αυτό το σημαντικό γεγονός παραθέτουμε ένα μικρό απόσπασμα από την κινηματογραφική μεταφορά της πραγματικής ιστορίας ενός άλλου συμβόλου διεκδίκησης της ισότητας των δικαιωμάτων μεταξύ λευκών και μαύρων, της εξάχρονης Ruby Bridges.

Συνέχεια

Το “Πόσο Μακριά Ακόμα;” (How Much Further?) είναι μια ταινία δρόμου τοποθετημένη στην Αθήνα. Από κρυμμένα διαμερίσματα, κατοικίες κοινοτήτων των προσφύγων και δημόσια πάρκα, οι πρόσφυγες μας λένε τις ιστορίες τους για το πώς ζουν και παρουσιάζουν τις λύσεις τους. Εκπρόσωποι από αρμόδια θεσμικά όργανα, πολιτικοί και εκπρόσωποι οργανισμών προσθέτουν σχόλια και τις λύσεις τους για την κρίση.

Γυρισμένο στην Αθήνα μεταξύ Οκτωβρίου 2011 και Φεβρουαρίου 2012, εν μέσω της κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής αναταραχής, το ντοκιμαντέρ δίνει βήμα στις φωνές εκείνων που έχουν εγκαταλείψει το Αφγανιστάν, τη Σομαλία ή το Σουδάν ελπίζοντας να βρουν καταφύγιο στην Ευρώπη.

Συνέχεια

Όταν τα φρέσκα μυαλά και η λογική επικρατήσουν έναντι της παραφροσύνης τα αποτέλέσματα είναι εντυπωσιακά και ελπιδοφόρα. Ένα μικρό αντιρατσιστικό φιλμάκι που δημιούργησαν μαθητές της Γ’ Λυκείου στο Μανταμάδο Μυτιλήνης δείχνει πως νέα παιδιά μπορούν όχι μόνο να σχολιάσουν την πραγματικότητα αλλά και να διειδύσουν σε αυτήν.

Το φιλμάκι, ολίγων μόνον λεπτών, έχει τίτλο «Το πορτοφόλι», γυρίστηκε αποκλειστικά από μαθητές τη χρονιά που μας πέρασε και μαθητές πρωταγωνιστούν σε αυτό.

Στηρίζεται σε μια απλή ιστορία σχολιασμένη πολύ έξυπνα από δύο τραγούδια, ένα του Μάρκου Βαμβακάρη και ένα των Gogol Bordello.

Πηγη:http://www.theinsider.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=21606%3Ato-portofoli-eksoxo-antiratsistiko-film-apo-paidia-toy-lykeioy-mantamado-mytilinis-binteo&catid=3%3Asociety&Itemid=41

Συνέχεια
Προηγούμενο1...404142Επόμενο Σελίδα 41 από 42

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ/ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

© 2012-2024 | Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό»