«Ελπίδα, όνειρα, δύναμη, θέληση» είναι οι λέξεις που επαναλαμβάνουν σε κάθε συζήτηση οι υπόδικες γυναίκες που έχουν ζήσει στο παραμύθι της εξάρτησης και κρατούνται στην δικαστική φυλακή Κορυδαλλού. Μπορούν να ονειρεύονται, λένε, γιατί ανήκουν στην μικρή κοινωνία του «ΚΕΘΕΑ εν Δράσει» που στεγάζεται ανάμεσα στους σιδερόφραχτους τείχους.
Γεννήθηκε στις 27 Αυγούστου του 1941 στην πόλη Μιντέλο στο Πράσινο Ακρωτήριο. Σε ηλικία 7 ετών έμεινε ορφανή από πατέρα. Μετά το θάνατό του, η μητέρα της αγωνίστηκε να την μεγαλώσει με τα πενιχρά της εισοδήματα που εξασφάλιζε από την εργασία της ως μαγείρισσα. Τελικά, την οδήγησε σε ορφανοτροφείο και στη χορωδία του ιδρύματος εκείνου η μικρή Σεζάρια έμαθε να τραγουδά.
Πέντε τρανς γυναίκες μιλούν για τις διακρίσεις, τον ρατσισμό που δέχονται, την βία, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητά τους.
Το βίντεο έγινε σε συνεργασία του ΣΥΔ με την Colour Youth και παρουσιάστηκε στην διημερίδα για την Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης Διεμφυλικών που έγινε στις 20-21 Νοεμβρίου 2012, στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων.
Παρακολουθείστε παρακάτω το βίντεο, μέρος καμπάνιας κατά του ρατσισμού, που γυρίστηκε το 2000 στην Πορτογαλία.
*Παλιό αλλά και σήμερα επίκαιρο
Ηταν Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου του 1943, όταν πρωί – πρωί τα γερμανικά στρατεύματα, πλαισιούμενα από γερμανοντυμένους Ελληνες των Ταγμάτων Ασφαλείας1, μπήκαν πάνοπλα στα Καλάβρυτα. Δεν ήταν η πρώτη φορά που οι Καλαβρυτινοί έβλεπαν Γερμανούς στην πόλη τους. Και πριν τρεις περίπου μήνες το ίδιο είχε συμβεί. Ομως τώρα ένας ανεξήγητος φόβος τους συγκλόνιζε. Ισως γιατί, φεύγοντας οι Γερμανοί την προηγούμενη φορά, είχαν απειλήσει ότι θα κατέστρεφαν την πόλη στην περίπτωση που οι κάτοικοί της ενίσχυαν του αντάρτες. Ισως ακόμη, γιατί οι αντάρτες κρατούσαν Γερμανούς αιχμαλώτους κι υπήρχε κίνδυνος αντιποίνων από τους κατακτητές. Ισως… Αλλά δεν ήταν μόνο τα «ίσως», που βάραιναν την ατμόσφαιρα. Τούτη τη φορά οι ναζί ήταν πιο απειλητικοί στην έκφραση, πιο απρόσιτοι, πιο ψυχροί στις κινήσεις. Η παρουσία τους και μόνο έφερνε την αίσθηση του θανάτου.
Η πρώτη κίνηση των Καλαβρυτινών ήταν να θερμάνουν κάπως το κλίμα, να πλησιάσουν και να διαγνώσουν τις προθέσεις του εχθρού. Δημιούργησαν, λοιπόν, στα βιαστικά μια επιτροπή επισήμων για την υποδοχή των Γερμανών: ήταν ο πρόεδρος του Κοινοτικού Συμβουλίου Χρ. Παπανδρέου, ο γυμνασιάρχης Αντ. Οικονόμου, ο καθηγητής γυμνασίου Α. Δημόπουλος, ο Αρχιμανδρίτης Δωρόθεος, ο επιθεωρητής των δημοτικών σχολείων Θ. Παπαβασιλείου, ο διευθυντής του υποκαταστήματος της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος Μήτσος Σαμψαρέλος και ορισμένοι άλλοι, αντιπρόσωποι κοινωνικών ομάδων2.