Οι πρώτες ελληνικές οικογένειες μεταναστών στην Αμερική, επιζητούσαν να μένουν η μία κοντά στην άλλη για προστασία, καθώς αντιμετωπίστηκαν με εχθρότητα από τους Αμερικανούς. Τους θεωρούσαν, τους πιο ανεπιθύμητους μετανάστες. Το κατακάθι της Ευρώπης. Δεν τους θεωρούσαν καν λευκούς, αλλά μιγάδες. Οι Εργοδότες τους έβαζαν να κάνουν τις πιο επικίνδυνες δουλειές και τους πλήρωναν με τα μικρότερα μεροκάματα.
Χωρίς να το θέλουν, οι πρώτοι Έλληνες μετανάστες, με τη διαφορετικότητά τους, έγιναν θύματα των ρατσιστών. Αντιμετωπίστηκαν ως εισβολείς που απειλούσαν τις θέσεις εργασίας και τα χρηστά ήθη των ‘‘γνήσιων’’ Αμερικανών, ενώ κατηγορήθηκαν ως υπεύθυνοι για την αύξηση της εγκληματικότητας.
Η λέξη “Έλληνας” εκστομιζόταν εναντίον τους ως βρισιά.
Τους αποκαλούσαν “dirty Greeks”, “den katalaveni”, newcomers με τα παράξενα ονόματα. Πολλοί αναγκάστηκαν να κόψουν τα επίθετά τους και να αλλάξουν τα μικρά τους ονόματα. Ο Αθανάσιος θα γίνει Tom. Ο Κωνσταντίνος θα γίνει Gus. Ο Δημήτρης θα γίνει Jim. O Παναγιώτης, Pete. O Ηλίας, Louis . . .
Οι Έλληνες δε θα αργήσουν να μπουν στο στόχαστρο και της Ku Klux Klan. Η φοβερή αυτή ρατσιστική οργάνωση ταλαιπώρησε αφάνταστα τους Έλληνες μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1920 κάνοντας επιδρομές σε ελληνικές συνοικίες (πως να γνωρίζουν, βέβαια, οι αμόρφωτοι Αμερικανοί ρατσιστές ότι τα δύο πρώτα γράμματα της επωνυμίας τους ΚΚΚ προέρχονται από την ελληνική λέξη ΚύΚλος;)
Οι πρώτοι αυτοί μετανάστες έβλεπαν, να λεηλατούνται και να καταστρέφονται τα καταστήματά τους, που έστησαν με πολύ κόπο αποταμιεύοντας όσα χρήματα μπορούσαν, αφού δούλεψαν για χρόνια ολόκληρα σε ορυχεία και εργοστάσια
Το 1909, στη πολιτεία Omaha, πυρπολήθηκε ολόκληρη ελληνική συνοικία. Στη πολιτεία Idaho δεν τους ήθελε κανείς για γείτονες.
Στην πολιτεία California, το 1913 σ’ ένα εστιατόριο έγραφε μια ταμπέλα στην είσοδο: “ Pure American. No Rats. No Greeks ’’.
Το 1918 στο Τορόντο του Καναδά, ένας όχλος από 5000 ανθρώπους θα προβεί σε βανδαλισμούς και θα καταστρέψει όσα ελληνικά μαγαζιά συναντήσει και στη συνέχεια θα ακολουθήσει πλιάτσικο…

Δεν ξέρω πόσοι θα έχετε την υπομονή και τον χρόνο να δείτε όλο το ντοκυμαντέρ. Συνολικά, αγγίζει τις πέντε ώρες. Μπορείτε να φυλάξετε την διεύθυνση και να το δείτε κάποια στιγμή τις επόμενες ημέρες. Αξίζει πραγματικά, και όσο και αν ακούγεται παράξενο, εδώ στην Ελλάδα του 2012, έχουμε ήδη διανύσει την πρώτη ώρα – και βάλε – του ντοκυμαντέρ. Οι ομοιότητες ανατριχιαστικές. Η ιστορία προειδοποιεί. Και όποιος δεν λαμβάνει υπ όψη του τα μηνύματα, είναι άξιος της τύχης του.
Η ιστορία διδάσκει.