Μια απάντηση στους προβληματισμούς που εκφράστηκαν για το αντιρατσιστικό συλλαλητήριο

Μια απάντηση στους προβληματισμούς που εκφράστηκαν για το αντιρατσιστικό συλλαλητήριο

Κατά κύριο λόγο οι μετανάστες είναι άνδρες νεαρής ηλικίας που μεταναστεύουν προκειμένου να στηρίξουν τις οικογένειες τους πίσω στην πατρίδα και αργότερα πολλοί από αυτούς θα καλέσουν τις οικογένειες τους αργότερα, αν υπάρχουν οι όροι εργασίας ελευθερίας νομιμότητας που θα εξασφαλίσουν την στέρεη και ασφαλή παραμονή τους στην χώρα υποδοχής.
Συνήθως οι μετανάστες πρώτης γενιάς έρχονται προσωρινά (τουλάχιστον σαν αρχική επιδίωξη) με σκοπό μετά από μερικά χρόνια εργασίας να μαζέψουν ένα μικρό κομπόδεμα και να επιστρέψουν στις χώρες καταγωγής και εκεί να αποκατασταθούν οικονομικά (ένα μικρό μαγαζί, μερικά χωράφια) και να συνεχίσουν την κοινωνική τους ζωή από εκεί που σταμάτησε.
Σε συνθήκες που η μετανάστευση έχει πολλά ρίσκα, τα δρομολόγια Πακιστάν Ελλάδα, τα νερά του Αιγαίου, τα ναρκοπέδια και η Frontex στον Έβρο, το κατά κεφαλή κόστος στους δουλέμπορούς, η ανασφάλεια εργασίας σε περίοδο κρίσης και τώρα τα ανθρωποκυνηγητά της ΕΛΑΣ και τα μαχαιρώματα από την Χρυσή Αυγή, το να φέρεις την γυναίκα σου δεν αποτελεί την πλέον σοφή επιλογή.
Ταυτόχρονα πολλοί μετανάστες δεν επιλεγούν την Ελλάδα ως τελικό προορισμό τους αλλά ως ενδιάμεσο – άσχετα αν παγιδεύονται από το Δουβλίνο ΙΙ – και ακόμα προσμένουν σε μία άλλη χώρα όπου θα μπορέσουν να σταθεροποιηθούν καλύτερα.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος των προερχόμενων από Πακιστάν και Μπαγκλαντές κουβαλάνε μαζί με την απελπισία τους και τις κοινωνικές τους παραδόσεις (θρησκευτικότητα, θέση της γυναίκας στην κοινωνία κλπ) αλλά ας θυμηθούμε το ελληνικό μεταναστευτικό ρεύμα των αρχών του αιώνα δεν διαφέρουν και πολύ, όπως επίσης και την άποψη των μεταναστών από τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης για τον σοσιαλισμό.
Ιστορικά οι μετανάστες δεν αποτελούν το πιο προοδευτικό τμήμα της εργατικής τάξης, αλλά αυτό μπορεί να αλλάξει όταν συνδεθούν δημιουργικά με το ντόπιο εργατικό κίνημα και την αριστερά, δείτε για παράδειγμα στα συνδικάτα στις ΗΠΑ στον μεσοπόλεμο και στην Δ. Γερμανία τις μεταπολεμικές δεκαετίες. Όταν ο μετανάστης εργάτης νιώσει την γνήσια υποστήριξη από το ντόπιο εργάτη να τον στηρίζει μέσα από το σωματείο και τις οργανώσεις της αριστεράς δίπλα του να τον οργανώνουν ισότιμα θα μπορέσει να σκεφτεί και να αποβάλλει τις όποιες καθυστερημένες ιδέες κουβαλάει του από την πατρίδα του. Οι ιδέες δεν αλλάζουν περνώντας ένα σύνορο αλλά με τους αγώνες για καλύτερα μεροκάματα, περισσότερα δικαιώματα, για ανατροπή της εκμετάλλευσης.
Αντί λοιπόν να ψάχνουμε να βρούμε γυναίκες στις διαδηλώσεις να μας ενοχλούν τα όποια συνθήματα φωνάζουν στην γλώσσα τους οι πλέον καταπιεσμένοι κατατρεγμένοι και σήμερα μαχαιρωμένοι εργάτες, ας μείνουμε στην ουσία των ημερών.
Κυβέρνηση κόμματα ΜΜΕ μετατοπίζονται ολοένα και πιο δεξιά δίνοντας φερεγγυότητα και χώρο στους δολοφόνους της ΧΑ. Ένας στους δέκα εργάτες είναι μετανάστης πολλοί από αυτούς έρμαια του κάθε μπάτσου.
Τα συνδικάτα ούτε πριν ούτε τώρα αντιμετωπίζουν τους μετανάστες συναδέρφους τους ισότιμα.
Το σύνολο της Αριστεράς (με την τιμητική εξαίρεση ΣΕΚ, ΟΚΔΕ, ΔΕΑ) να μην θέλουν να αντιμετωπίσουν το θέμα (επερωτήσεις στην Βουλή και κραυγαλέες ανακοινώσεις δεν προστατεύουν τον μετανάστη).
Αν έκανα κριτική στην διαδήλωση αυτή θα ήταν ότι μόνον με διαδηλώσεις (που είναι εργαλεία εμφάνισης και όχι πάλης) δεν γίνεται τίποτα. Σαφώς οι εργάτες μετανάστες που βρέθηκαν εκεί τονώθηκαν και ενθαρρύνθηκαν βρίσκοντας τον εαυτό τους μέσα σε μια μεγάλη συλλογικότητα (διαδήλωσης έστω), αλλά πρέπει να οργανώσουν την αυτοάμυνά τους να διεκδικήσουν οργανωμένα την ένταξή τους σε συνδικάτα και οργανώσεις της αριστεράς και να αντιδράσουν δυναμικά στις επιθέσεις της ΧΑ. Εκεί είναι που το ΣΕΚ αυτή την στιγμή δεν κάνει, αυτή είναι ίσως η μόνη ‘«αλλοπρόσαλη» παρέμβαση των ΣΕΚιτών’.
Το αν θα κουβαλούν το Κοράνι μου είναι αδιάφορο σε αυτή την συγκυρία όσο βλέπω σε κάθε έναν από αυτούς ένα εργάτη κυνηγημένο δαρμένο πνιγμένο. Αν το παίζουμε ιδεολογικοί Σέρλοκ Χολμς, στο τέλος θα κάνουμε παρέμβαση στην παρέα μας και όχι στην εργατική τάξη και η μόνη ανατροπή θα είναι στο χρώμα των τοίχων.

του bodyfull

Πηγη:http://www.aformi.gr/2012/08/%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%AC%CE%BC%CE%B9-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BF%CF%81%CE%B3%CE%AE%CF%82-%CF%84%CE%BF-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%81%CE%B1%CF%84%CF%83%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C/comment-page-1/#comment-7603

48

ΚΑΝΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ

Γράψτε μια απάντηση