Χτες Τετάρτη 22/3 πραγματοποιήθηκε η 23ο Δημοτικό Σχολείο Νίκαιας (Ακροπόλεως και Παντειχίου) η αντιρατσιστική – αντιφασιστική εκδήλωση που διοργάνωσαν ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Π.Ε. Νίκαιας- Πειραιά, η Ένωση Γονέων Νίκαιας-Ρέντη, ο Συντονισμός Σωματείων και Συλλογικοτήτων για το Προσφυγικό – Μεταναστευτικό και το Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών.
Ομιλητές ήταν ο Γιώργος Δημητρακόπουλος (πρόεδρος του συλ. Εκπ/κών ΠΕ Νίκαιας-Πειραιά), η Έλενα Παπαγεωργίου (Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών), ο Κυρικάκος Ιωαννίδης (Ένωση Γονέων Νίκαιας-Ρέντη) και ο Παύλος Αντωνόπουλος (Συντονισμός για το προσφυγικό).
Έγινε συζήτηση με παρεμβάσεις από μέλη της Κίνησης «Απελάστε το Ρατσισμό», της Ένωσης Γονέων, της ΚΕΕΡΦΑ, της ΟΡΜΑ και άλλων αγωνιστών από τις γειτονιές του Πειραιά, ενώ το παρών έδωσε και ο πρώην δήμαρχος Νίκαιας Σ.Μπενετάτος.
Αυτό που τόνισαν όλοι είναι ότι πρέπει να κρατηθεί ως παρακαταθήκη ο ενωτικός χαρακτήρας και των τοπικών κινητοποιήσεων του τελευταίου διαστήματος με την υποδοχή των προσφυγόπουλων στα σχολεία, αλλά και της καμπάνιας για την κινητοποίηση της 18/3. Ενωτικός χαρακτήρας που δίνει όχι απλά αθροιστικά αλλά πολλαπλασιαστικές δυνατότητες.
Τα κύρια θέματα που θίχτηκαν:
– οι απάνθρωπες πολιτικές της ΕΕ – φρούριο, τα κλειστά σύνορα
– η κυβέρνηση που εφαρμόζει πιστά τη ντροπιαστική συμφωνία του περσινού Μάρτη για το προσφυγικό, με τις απάνθρωπες συνθήκες στα hot spots, που ουσιαστικά κρατάει τους ανθρώπους φυλακισμένους και αποκομένους από την ελληνική κοινωνία.
Τι πρέπει να κάνουμε εμείς;
Να αντισταθούμε στον ιμπεριαλισμό απ’όπου κι αν προέρχεται, στις κλαγγές των πολέμων – σφαγεία των από κάτω για τα συμφέροντα των από πάνω. Να αντισταθούμε στη ρατσιστική τοποθέτηση των παιδιών προσφύγων στα απογευματινά τμήματα των σχολείων από την κυβέρνηση. Είναι εμφανής η ανεπάρκεια των σχολείων και η ανάγκη προσλήψεων εκπαιδευτικού προσωπικού για την κάλυψη των αναγκών όλων των παιδιών, ντόπιων και προσφύγων είναι επιτακτική. Να αγωνιστούμε όχι το Σεπτέμβρη, από σήμερα για να ενταχθούν σε κοινά τμήματα με τα υπάρχοντα παιδιά.
Ο αντιρατσιστικός αγώνας δεν τελείωσε την 18/3 και βεβαίως δεν είναι μόνο καθήκον ενός στενού «αντιρατσιστικού αποσπάσματος». Είναι αγώνας καθημερινός, στα σχολεία μας, στις δουλειές μας, στη γειτονιά μας. Και βεβαίως, αγώνας για να εξαλείψουμε τις αιτίες που τον γεννούν και τον θρέφουν.
Στη Νίκαια (και στη Β Πειραιά εν γένει) έχουμε παρακαταθήκη ενωτικών αντιρατσιστικών & αντιφασιστικών αγώνων και όχι μόνο. Να μην αφήσουμε τους υπόδικους νεοναζί της ΧΑ να ψαρεύουν στα θολά νερά, πατώντας στις ρατσιστικές πολιτικές κυβέρνησης – ΕΕ. Μπορεί οργανωτικά να είναι πλέον πολύ αδύναμοι, αλλά επιβάλλεται να είμαστε σε μόνιμη αγωνιστική εγρήγορση. Όπου υπάρχει κενό από αριστερά και κίνημα το καπηλεύονται οι φασίστες. Η αλληλεγγύη αλλά κι η διεκδίκηση, η ενότητα του αντιρατσιστικού κινήματος, των συνδικάτων – του εργατικού κινήματος, της κοινωνικής και πολιτικής αριστεράς δείχνει το δρόμο για την ανατροπή των πολιτικών λιτότητας αλλά και τη λαίλαπα των νέων μέτρων που έρχονται.
Ντόπιοι – μετανάστες – πρόσφυγες, μόνο με κοινούς μαζικούς αγώνες μπορούμε να νικήσουμε!
