Η Αποικία της “αξιοπρέπειας” και του τρόμου στην Χιλή

Τα εγκλη­μα­τι­κά του σχέ­δια όμως δεν έλα­βαν τέλος στην Βόννη. Που­λώ­ντας στο γερ­μα­νι­κό δη­μό­σιο το “ορ­φα­νο­τρο­φείο” που είχε στην κα­το­χή του δια­φεύ­γει στην Χιλή, δη­μιουρ­γώ­ντας ένα νέο “πα­ρά­δει­σο τε­ρά­των”. Ένα κο­λα­στή­ριο ψυχών από αυτά που αρέ­σκο­νταν να δη­μιουρ­γούν οι Ναζί κατά τον Β’  Πα­γκό­σμιο Πό­λε­μο. Η αρ­ρώ­στια της να­ζι­στι­κής ιδε­ο­λο­γί­ας είχε πλέον πε­ρά­σει την μεριά του Ατλα­ντι­κού και σύ­ντο­μα η Χιλή θα βίωνε τα διε­στραμ­μέ­να σχέ­δια του Σέφερ και των αν­θρώ­πων του που τον ακο­λού­θη­σαν ως υπο­στη­ρι­κτές του να­ζι­στι­κού κα­θε­στώ­τος.

Η κοι­νό­τη­τα Colonia Dignidad όπως ονο­μά­στη­κε ήταν ένα μικρό “κρα­τί­διο” 130 τετρ. χιλ. πε­ρι­φραγ­μέ­νο με ηλε­κτρο­φό­ρα κα­λώ­δια και συ­νε­χής φρού­ρη­ση που κα­τά­φε­ρε να δια­μορ­φώ­σει ο Σέφερ σε ένα νότιο κομ­μά­τι της Χιλής το 1961. Στις εγκα­τα­στά­σεις της κοι­νό­τη­τας σύ­ντο­μα θα λάμ­βα­ναν χώρα βα­σα­νι­στή­ρια, απο­τρό­παια εγκλή­μα­τα, εξα­φα­νί­σεις Χι­λια­νών, σε­ξουα­λι­κές κα­κο­ποι­ή­σεις παι­διών, και ότι πιο δια­τα­ραγ­μέ­νο μπο­ρεί να σκε­φτεί ο αν­θρώ­πι­νος νους…και όλα αυτά με την πλήρη συ­νερ­γα­σία και κά­λυ­ψη του χι­λια­νού κρά­τους του Πί­νο­σετ (δι­κτά­το­ρας).

“Ο Σέφερ βρί­σκει αυτό που ανα­ζη­τά στον δι­κτά­το­ρα Πι­νο­σέτ”

Ο Αυ­γκου­στο Πι­νο­σέτ με την αμέ­ρι­στη συ­νερ­γα­σία των ΗΠΑ το 1974, αυ­το­α­να­κη­ρύ­χθη­κε πρα­ξι­κο­πη­μα­τι­κά σε πρό­ε­δρο της Χιλής τερ­μα­τί­ζο­ντας βίαια το όραμα του φι­λό­δο­ξου αρι­στε­ρού Σαλ­βα­τό­ρε Αλιέ­ντε (εκλεγ­μέ­νος πρό­ε­δρος της Χιλής το 1970) για σο­σια­λι­σμό, πλου­ρα­λι­σμό και ελευ­θε­ρία. Η τρο­μο­κρα­τία, τα βα­σα­νι­στή­ρια, οι δο­λο­φο­νί­ες αλλά και οι ακα­τά­παυ­στες διώ­ξεις και εκτο­πί­σεις προς τους αρι­στε­ρούς (επι­χεί­ρη­ση Κόν­δο­ρας) και τους υπο­στη­ρι­κτές των από­ψε­ων του Αλιέ­ντε ήταν με­ρι­κά από τα εγκλή­μα­τα του κα­θε­στώ­τος Πι­νο­σέτ. Ο αι­μο­στα­γής στρα­τιω­τι­κός της Χιλής εφάρ­μο­σε άψογα ένα οι­κο­νο­μι­κό πρό­γραμ­μα “ραμ­μέ­νο” από­λυ­τα στα μέτρα της άρ­χου­σας τάξης της Χιλής με την μά­στι­γα της πεί­νας και της ανέ­χειας να πλήτ­τει φυ­σι­κά, τα φτω­χό­τε­ρα κοι­νω­νι­κά στρώ­μα­τα της χώρας. Ο Σέφερ λοι­πόν, κα­τά­φε­ρε να χτί­σει μια άψογη ανταλ­λα­κτι­κή -κερ­δο­φό­ρα από κοι­νού- σχέση με τον Πι­νο­σέτ. Ο Ναζί αξιω­μα­τι­κός απο­λάμ­βα­νε τα προ­νό­μια, την κά­λυ­ψη και τα χρη­μα­τι­κά κε­φά­λαια που του πα­ρεί­χε το δι­κτα­το­ρι­κό κα­θε­στώς δια­πράτ­το­ντας ανε­νό­χλη­τος τα εγκλή­μα­τα του και υλο­ποιώ­ντας τα άρ­ρω­στα σχέ­δια του, ενώ από την άλλη ο Πι­νο­σέτ ξε­φορ­τώ­νο­νταν ένα με­γά­λο βρα­χνά για το κα­θε­στώς του, στέλ­νο­ντας στο κο­λα­στή­ριο του Σέφερ αρι­στε­ρούς και αντι­φρο­νού­ντες-αντι­κα­θε­στω­τι­κούς. Με αυτόν τον τρόπο  η Αποι­κία με­τα­τρέ­πε­ται σε μυ­στι­κή φυ­λα­κή, όπου με ανεί­πω­τη βαρ­βα­ρό­τη­τα βα­σα­νί­ζε­ται και δο­λο­φο­νεί­ται αθώος κό­σμος.

“Οι θη­ριω­δί­ες και τα εγκλή­μα­τα εντός συ­νό­ρων”

Στο να­ζι­στι­κό στρα­τό­πε­δο υπήρ­χε πλή­ρης δια­χω­ρι­σμός με βάση το φύλο του ατό­μου, ενώ οι οι­κο­γέ­νειες που διέ­με­ναν εκεί και είχε φέρει μαζί του από την Γερ­μα­νία ο Σέφερ δεν έμε­ναν μαζί. Απα­γο­ρεύ­ο­νταν κάθε σε­ξουα­λι­κή ή άλλη επαφή μέσω φαρ­μά­κων αλλά και ηλε­κτρο­σόκ, ενώ στις άρ­ρω­στες σκέ­ψεις του Ναζί αξιω­μα­τι­κού κυ­ριαρ­χού­σαν τα νεαρά αγό­ρια, όπου κα­θη­με­ρι­νά κα­κο­ποιού­νταν σε­ξουα­λι­κά και όχι μόνο από τον ίδιο και τους συ­νερ­γά­τες του. Σύμ­φω­να με στοι­χεία της DW, στα 40 δρα­μα­τι­κά χρό­νια της Αποι­κί­ας έπε­σαν θύ­μα­τα βια­σμού πα­ρα­πά­νω από 30.000 αγό­ρια. Ο “ απο­μο­νω­μέ­νος πα­ρά­δει­σος” του Σέφερ, όπως προ­ω­θού­νταν σαν ιδέα και ει­κό­να από το δι­κτα­το­ρι­κό κα­θε­στώς, φρό­ντι­ζε να απα­σχο­λεί γύρω στους 300 αντι­φρο­νού­ντες και “κα­τοί­κους” της Αποι­κί­ας, βά­ζο­ντας τους να δου­λεύ­ουν ακα­τά­παυ­στα κάτω από άθλιες συν­θή­κες καλ­λιερ­γώ­ντας την γη και σκά­βο­ντας τα πλου­σιο­πά­ρο­χα ορυ­χεία…χωρίς κα­νέ­να απο­λύ­τως αντί­κρι­σμα για τους ίδιους. Ο πλού­τος που πα­ρή­γα­γαν οι ίδιοι μέσα από την υπο­χρε­ω­τι­κή τους κα­τα­να­γκα­στι­κή ερ­γα­σία,  κα­τευ­θύ­νο­νταν εξο­λο­κλή­ρου στα χέρια του Σέφερ, που δια­σφά­λι­ζε το καλό και την “αξιο­πρέ­πεια” της Αποι­κί­ας. Το κο­λα­στή­ριο  ψυχών κα­τά­φερ­νε να βγά­ζει εκα­τομ­μύ­ρια από αυτές τις δρα­στη­ριό­τη­τες, με απο­τέ­λε­σμα να εξε­λίσ­σε­ται με τα χρό­νια σε το­μείς στρα­τη­γι­κούς για τον Σέφερ, όπως τα όπλα, οι κτι­ρια­κές εγκα­τα­στά­σεις και ο εξο­πλι­σμός. Η να­ζι­στι­κή ιδε­ο­λο­γία αλλά και το με­γά­λο όραμα της Γερ­μα­νί­ας του Φύρερ που συ­νο­δεύ­ο­νταν από απα­ρά­μιλ­λο μίσος, απαν­θρω­πιά και απα­χθείς με­θό­δους εξό­ντω­σης εκ. αθώων κα­τόρ­θω­σαν να μα­κροη­με­ρεύ­σουν και να ανα­γεν­νη­θούν σε ένα βαθμό από τις στά­χτες της απο­γυ­μνω­μέ­νης πλέον Γερ­μα­νί­ας. Εξάλ­λου ο Σέφερ δια­τη­ρού­σε ακόμα και τότε, δε­σμούς με το γερ­μα­νι­κό κρά­τος: 1)μέσω των πρε­σβειών που γνώ­ρι­ζαν τα εγκλή­μα­τα που διέ­πρατ­τε αλλά κρα­τού­σαν σιγή ιχθύ­ος, 2)μέσω του Βαυα­ρού πρω­θυ­πουρ­γού Γιό­ζεφ-Στρά­ους που είχε μεί­νει από­λυ­τα ικα­νο­ποι­η­μέ­νος από το έργο της Αποι­κί­ας.

“Η αρχή του τέ­λους…!”

Το τέλος του ανα­τρι­χια­στι­κού και εγκλη­μα­τι­κού στρα­το­πέ­δου συ­νο­δεύ­τη­κε από την πτώση της μι­ση­τής δι­κτα­το­ρί­ας Πι­νο­σέτ. Άλ­λω­στε ο ένας δεν θα μπο­ρού­σε να επι­βιώ­σει και να “με­γα­λουρ­γή­σει” (δια­πράτ­το­ντας ποι­κί­λες πα­ρα­βιά­σεις αν­θρω­πί­νων δι­καιω­μά­των) χωρίς την βο­ή­θεια του άλλου. Ο Ναζί αξιω­μα­τι­κός κα­τά­φε­ρε να δια­φύ­γει από την κοι­νό­τη­τα κα­τα­φεύ­γο­ντας μετά από με­ρι­κά χρό­νια στην Αρ­γε­ντι­νή, όπου και συ­νε­λή­φθη το 2005. Πέ­θα­νε απο­μο­νω­μέ­νος σε βαθιά γε­ρά­μα­τα στην φυ­λα­κή, αφού πρώτα κα­τα­δι­κά­στη­κε σε 33 χρό­νια κά­θειρ­ξη με την κα­τη­γο­ρία της σε­ξουα­λι­κής κα­κο­ποί­η­σης 25  ατό­μων. Τα τε­λευ­ταία χρό­νια Γερ­μα­νοί βου­λευ­τές άνοι­ξαν την υπό­θε­ση και τον φά­κε­λο της Αποι­κί­ας μιας και δεν έχει πα­ρα­γρα­φεί τί­πο­τα, συ­στή­νο­ντας εξε­τα­στι­κή επι­τρο­πή ώστε να απο­ζη­μιω­θούν τα θύ­μα­τα, αλλά και οι οι­κο­γέ­νειες όσων κα­τέ­λη­ξαν στο κο­λα­στή­ριο, με σκοπό να υπάρ­ξει μια κα­τη­γο­ρία, κα­τα­δί­κη και πλή­ρης δια­φά­νεια για τις ωμό­τη­τες των Ναζί φυ­γά­δων, από το σύγ­χρο­νο Γερ­μα­νι­κό κρά­τος.

Η κοι­νό­τη­τα ακόμα και στις μέρες μας δεν έχει δια­λυ­θεί. Λει­τουρ­γεί ως του­ρι­στι­κό θέ­ρε­τρο από το κρά­τος της Χιλής με­το­νο­μα­ζό­με­νο από το ίδιο το κρά­τος ως Villia Baviera. Το δρα­μα­τι­κό­τε­ρο όλων είναι πως ανή­μπο­ρα θύ­μα­τα της τρέ­λας του Σέφερ συ­νε­χί­ζουν να ζουν εκεί. Ο φόβος και η ψυ­χι­κή κα­τάρ­ρευ­ση είναι τα συ­ναι­σθή­μα­τα ακόμα κυ­ριαρ­χούν σε αυ­τούς τους αν­θρώ­πους που βί­ω­σαν τον τρόμο της Να­ζι­στι­κής ιδε­ο­λο­γί­ας επί 40 ολό­κλη­ρα χρό­νια.

Πηγή: https://rproject.gr