9 μηνών βρέφος πέθανε στη Μόρια από αφυδάτωση, όπως ανακοίνωσαν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα.
Τι να πρωτοπεί κανείς; Ότι δεν είναι δυνατόν να συμβαίνουν αυτά τα πράγματα στην Ελλάδα το 2019;
Και πουθενά ασφαλώς στον κόσμο, αλλά πόσο μάλλον στην «πολιτισμένη» Ευρώπη;
Ότι δεν είναι δυνατόν να ζούν 15000 άνθρωποι εκεί που χωράνε μόνο 3000;
Είδαμε ότι αμέσως μετά τη φωτιά στη Μόρια, την μισοκαμμένη κατασκευή όπου έμενε η γυναίκα που κάηκε, κατέλαβαν αμέσως πρόσφυγες που ζούσαν στη μέση του πουθενά.
Βλέπουμε καθημερινά ανθρώπους που περιμένουν βασανιστικά ώρες στην ουρά για να παραλάβουν το λιγοστό και κακής ποιότητας φαγητό.
Βλέπουμε ανθρώπους να ζουν, κυριολεκτικά, ανάμεσα στα ποντίκια.
Πόσο πια θα ανεχόμαστε αυτή την κατάσταση;
Πόσο πια θα ανεχόμαστε να πεθαίνουν ανυπεράσπιστα μωρά;
Δεν καταλαβαίνουμε ότι το δόγμα «βίος αβίωτος» δεν οδηγεί πουθενά; Ότι θα έρθει και η δική μας σειρά;
Το προσφυγικό δεν είναι θέμα ανθρωπιστικό. Είναι βαθιά ταξικό. Μόνο όλοι μαζί, εμείς της γης οι κολασμένοι, αν ενωθούμε μπορούμε να νικήσουμε τη βαρβαρότητα. Μας αφορά όλους και όλες μας.
Έλενα Παπαγεωργίου
