του Πέτρου Τσάγκαρη
Είναι σίγουρο ότι ο πρέσβης ενός μεγάλου ιμπεριαλιστικού κράτους όπως η Γερμανία, προωθεί την ατζέντα της χώρας του με κάθε τρόπο. Συνεπώς η ανάρτηση του κ. Ερνστ Ράιχελ για τον Αλή Πασά δεν είναι κατά τεκμήριο αθώα. Ωστόσο οι αντιδράσεις του ελληνικού «πατριωτικού» κοινού φαίνονται ανόητες για να μην πω υποκριτικές. Τι έγραψε λοιπόν στο twitter ο Γερμανός πρεσβευτής;
«Ο Αλή Πασάς, κυβερνήτης των Οθωμανών, γνωστός ως Λιοντάρι των Ιωαννίνων, προσπάθησε να δημιουργήσει ένα ανεξάρτητο κράτος στην Ήπειρο. Απέτυχε και τον σκότωσαν. Το ακέφαλο σώμα του θάφτηκε εδώ. Σε άλλη ιστορία, είχε πνίξει 18 γυναίκες ντόπιες, επειδή αρνήθηκαν να μπουν στο χαρέμι του», έγραψε ο κ. Ράιχελ, που δημοσίευσε και φωτογραφία από την περιοχή που ετάφη ο Αλή Πασάς.
Δεν υπάρχει καμία ανακρίβεια σε όλα αυτά -είναι εντελώς παραδεκτά και από την ελληνική επίσημη ιστορία.
Μάλιστα οι κορυφαίοι λόγοι για τους οποίους έγινε διάσημος παγκόσμια ο ελληνοαλβανικής καταγωγής (μητέρα Ελληνίδα) Αλή Πασάς είναι γιατί μετέτρεψε τα Γιάννενα, σε ένα σημαντικό πνευματικό, πολιτισμικό, πολιτικό και οικονομικό κέντρο, αλλά και γιατί ήρθε σε σύγκρουση με τον Σουλτάνο και προσπάθησε να δημιουργήσει ένα ανεξάρτητο κράτος, προσεταιριζόμενος όλες τις θρησκευτικές ομάδες της περιοχής του. Επίσης ο θάνατός του αποδίδεται στον Σουλτάνο: Τον Ιανουάριο του 1822 έπειτα από σκληρές διαπραγματεύσεις (μετά την πολιορκία των Ιωαννίνων από τον οθωμανικό στρατό του Χουρσίτ) ο Αλή δέχτηκε να παραδοθεί με τον όρο να του δινόταν αμνηστία και κατέφυγε στο μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονα που βρίσκεται στο νησί της λίμνης των Ιωαννίνων. Εκεί, στις 24 του ίδιου μήνα σκοτώθηκε έπειτα από σύντομη συμπλοκή, από τον απεσταλμένο του Χουρσίτ, Κιοσέ Μεχμέτ (κατά άλλους ήταν ο Αλή Χασάν), που είχε έρθει δήθεν με το χαρτί της αμνηστίας. Το πτώμα του αποκεφαλίστηκε και το κεφάλι του στάλθηκε ταριχευμένο από τον Χουρσίτ στην Κωνσταντινούπολη, όπου αργότερα θάφτηκε σε μια περιοχή έξω από τα τείχη της πόλης. Το ακέφαλο σώμα του ενταφιάστηκε στον οικογενειακό τάφο του σεραγιού, στο Ιτς Καλέ, κοντά στο Φετιγιέ Τζαμί, στα Γιάννενα.
Κι όμως οι Έλληνες πατριώτες θεώρησαν αυτήν την ανάρτηση του Γερμανού πρεσβευτή ως… φιλοτουρκική. Η μυωπία των εθνικιστών είναι απερίγραπτη. Γιατί θα μπορούσαν κάλλιστα να τα βάλλουν με τη χώρα που εκπροσωπεί ο κ. Ράιχελ, αντί να προσπαθούν να αποκαλύψουν τις «κρυπτοφιλοτουρκικές» διαθέσεις του Βερολίνου. Αν πράγματι ψάχνουν ποια χώρα στέρησε από την Ελλάδα εθνική κυριαρχία και εθνικό πλούτο, δεν χρειάζεται να κοιτάνε προς την Τουρκία: ΔΕΝ είναι η Τουρκία αυτή που τους άρπαξε τον εθνικό τηλεπικοινωνιακό οργανισμό, τον ΟΤΕ. ΔΕΝ είναι η Τουρκία αυτή που τους άρπαξε τον μεγαλύτερο αεροδρόμιο της χώρας. ΔΕΝ είναι η Τουρκία αυτή που τους άρπαξε τα 14 υπόλοιπα μεγάλα αεροδρόμια της χώρας. ΔΕΝ είναι η Τουρκία αυτή που επέβαλε μνημόνια που κατέστρεψαν τις ζωές εκατομμυρίων Ελλήνων και Ελληνίδων. ΔΕΝ είναι η Τουρκία αυτή που επέβαλε την κατ’ εξακολούθηση παραβίαση του Συντάγματος. Παρότι όλα αυτά (και πολλά άλλα) έγιναν με τη συναίνεση των Ελλήνων καπιταλιστών και με την εξασφάλιση της δικής τους τσέπης, δεν παύει να πρωτοστάτησε το Βερολίνο… Όμως ο Έλληνας πατριώτης ψάχνει ακόμη τον υποτιθέμενο φιλοτουρκισμό της Γερμανίας.
Μία από τις ελληνικές πατριωτικές αναρτήσεις, που αναπαράχθηκε από τα ΜΜΕ, ανέφερε τα εξής διαμαρτυρόμενη για την ανάρτηση του πρέσβη: «Ο Αλή Πασάς ήταν τύραννος και δεσποτικός, έκαιγε χωριά και έσφαζε τους Έλληνες Χριστιανούς της Ηπείρου. Δεν ξεχνιούνται τα εγκλήματά του. Όμως δεν κατάφερε να υποδουλώσει την ελεύθερη ελληνική ψυχή!». Κι όμως. Η πιο διάσημη σύγκρουση υποτίθεται με τους Έλληνες είναι η σφαγή και η εκδίωξη των Σουλιωτών από τα μέρη τους. Ε, λοιπόν αυτοί ΞΕΧΑΣΑΝ οι ίδιοι αυτή την έχθρα και ΛΙΓΑ ΜΟΝΟΝ ΧΡΟΝΙΑ μετά πολέμησαν ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΟΥ. Μάλιστα πολέμησαν τόσο μανιασμένα που μάλλον θα έλυναν μόνοι τους την πολιορκία των Ιωαννίνων από τον οθωμανικό στρατό υπό τον Πασόμπεη. Μόνον η αντικατάσταση του τελευταίου από τον πολύ πιο ικανό Χουρσίτ, έδωσε τη νίκη στο στρατό του Σουλτάνου.
Θα μου πείτε, οι πατριώτες δεν θυμούνται τι ακριβώς έγινε την περασμένη δεκαετία, είναι δυνατόν να θυμούνται τι πραγματικά έγινε πριν από 200 χρόνια; Ε, ναι, δεν είναι δυνατόν…
