Κάλεσμα για τη σωτηρία του ΠΙΚΠΑ Λέσβου και του παλαιού στρατοπέδου Καρά Τεπέ που απειλούνται με άμεσο κλείσιμο. Την έκκληση υπογράφουν σαράντα διανοούμενοι, πανεπιστημιακοί και καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο.
Έχουν υπογράψει ανάμεσα σε άλλους οι:
Ετιέν Μπαλιμπάρ, Μισέλ Αζιέ, Γουέντυ Μπράουν, Ντιντιέ Φασέν, Ερίκ Φασέν, Κλωντ Καλάμ, Κλαιρ Ντενί, Αθηνά Αθανασίου, Δημήτρις Βεργέτης, Μάκης Κακολύρης, Χλόη Κολύρη, Μαρία Κομνηνού, Σάββας Μιχαήλ, Κατερίνα Μάτσα, Κωστής Παπαϊωάννου, κ.ά.
Το κάλεσμα
και οι υπογραφές
Το ΠΙΚΠΑ, εμβληματική δομή φιλοξενίας προσφύγων και αιτούντων άσυλο στη Λέσβο, απειλείται με κλείσιμο, όπως επίσης και ο παλαιότερος καταυλισμός του Καρά Τεπέ τον οποίο άνοιξαν οι δημοτικές αρχές της Λέσβου τον Απρίλιο του 2015. Η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να προβεί μέχρι τις 15 Οκτωβρίου στο κλείσιμο των δύο αυτών δομών υποδοχής, των μόνων στη Λέσβο που προσφέρουν αξιοπρεπή διαβίωση στους πλέον ευάλωτους πρόσφυγες.
Το ΠΙΚΠΑ, πρότυπο αλληλεγγύης, είναι ένας μικρός καταυλισμός ανοιχτός και αυτοδιαχειριζόμενος που λειτουργεί ως πρότυπο κέντρο υποδοχής στη Λέσβο από το 2012. Το 2016 η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες απένειμε το Βραβείο Προσφύγων Νάνσεν στην Έφη Λατσούδη, μία εκ των συνιδρυτών του ως αναγνώριση της εξαιρετικής συμβολής τους στην υποδοχή των πιο ευάλωτων προσφύγων κατά την «κρίση του 2015». Σήμερα, το ΠΙΚΠΑ φιλοξενεί ασυνόδευτους ανήλικους, γυναίκες μόνες με παιδιά, θύματα βασανιστηρίων, καθώς και τους πλέον ευάλωτους πρόσφυγες.
Ο παλιός καταυλισμός στο Καρά Τεπέ, που τον διαχειρίζεται η Δημοτική Αρχή, παρέχει συνθήκες αξιοπρεπούς διαβίωσης σε αιτούντες άσυλο και τις οικογένειές τους, καθώς και στις οικογένειες από τη Μόρια, συμπεριλαμβανομένων μονογονεϊκών οικογενειών, οικογενειών με ειδικές ανάγκες και ΑμΕΑ. Έχει αναγνωριστεί ως μια εξαιρετική δομή φιλοξενίας που λειτουργεί σε πνεύμα κοινότητας.
Σήμερα, μετά από μέρες περιπλάνησης στο πουθενά, οι πρώην διαμένοντες στο διαβόητο στρατόπεδο της Μόριας, βρίσκονται έγκλειστοι στο νέο προσωρινό στρατόπεδο που στήθηκε στην τοποθεσία του Καρά Τεπέ. Το νέο στρατόπεδο διέπεται από την ίδια αρχή με αυτή της Μόριας, την λογική του αποκλεισμού και του εγκλεισμού. Ένας επιπλέον λόγος για να συνεχίσουν το ΠΙΚΠΑ και ο παλαιός καταυλισμός του Καρά Τεπέ να παρέχουν καταφύγιο σε ασυνόδευτα ανήλικα, σε μητέρες μόνες, σε θύματα βασανιστηρίων, σε επιζήσαντες ναυαγίων, σε θύματα έμφυλης βίας ή βίας λόγω του σεξουαλικού προσανατολισμού, σε άτομα με ειδικές ανάγκες κ.ο.κ.
Δεν είναι τυχαίο που η κυβέρνησης αποφάσισε να κλείσει τις δύο δομές αυτή τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Η απόφαση συμπίπτει χρονικά με την εξαγγελία από τον υπουργό Μετανάστευσης και Ασύλου του τερματισμού έως το τέλος του έτους του προγράμματος στέγασης σε ξενοδοχεία των αιτούντων άσυλο, και της διακοπής του προγράμματος στέγασης σε διαμερίσματα ΕSTIA στα νησιά.
Είναι ξεκάθαρο πως η ελληνική κυβέρνηση και η Ευρώπη που τη στηρίζει και την χρηματοδοτεί, θεωρούν σκόπιμο να μην έχουν οι πρόσφυγες πρόσβαση σε αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης, αλλά αντιθέτως να αντιμετωπίζονται ως επικίνδυνοι ‘λαθρομετανάστες’ ή ακόμα και εγκληματίες που πρέπει να κρατηθούν σε απόσταση από την κοινωνία και να απομονωθούν σε κέντρα κράτησης. Η απόφαση για το κλείσιμο του ΠΙΚΠΑ –την δομής που συνδιαχειρίζεται η συλλογικότητα “Αλληλεγγύη Λέσβου” (Lesvos Solidarity) –συμβαδίζει με την κλιμακούμενη ποινικοποίησης της αλληλεγγύης. Και η μεν και η δε αποτελούν λογική συνέπεια της ευρωπαϊκής στρατηγικής της συστηματικής στρατιωτικοποίησης των ευρωπαϊκών συνόρων και της ποινικοποίησης των προσφύγων και των μεταναστών. Οι καταδικασμένοι στην αφάνεια πρόσφυγες εξαναγκάζονται να παραμένουν πλήρως αποκομμένοι και διαχωρισμένοι από τις γειτονικές κοινότητες. Συγχρόνως, το καθεστώς επ’ αόριστον κράτησης στα υπό κατασκευή κλειστά κέντρα στα νησιά, και οι απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης που επιβάλλονται στους διαμένοντες σε στρατόπεδα όπως η Μόρια και η «νέα Μόρια» στον Καρά Τεπέ, αποσκοπούν στο να στείλουν ένα μήνυμα. Απώτερος στόχος είναι να λειτουργήσουν ως αποτρεπτικός παράγοντας που θα μπορούσε να αποθαρρύνει όσους προσπαθούν να περάσουν στην Ευρώπη.
Το κλείσιμο δομών φιλοξενίας όπως το ΠΙΚΠΑ και ο παλαιότερος καταυλισμός του Καρά Τεπέ, υπαγορεύεται από την σκοπιμότητα προώθησης και προβολής της αποτροπής δια μέσου του τρόμου και του δέους– άλλη όψη της αποτροπής δια του πνιγμού, που έχει οδηγήσει σε δεκάδες χιλιάδες θανάτους στην κεντρική Μεσόγειο. Το ΠΙΚΠΑ πρέπει να κλείσει γιατί η υποδειγματική λειτουργία του συνιστά αδιαμφισβήτητη μαρτυρία της δυνατότητας να χτίσουμε, έστω και σε μικρή κλίμακα, ένα κόσμο κοινό σε όλες και όλους.
Οι υπογράφοντες απαιτούμε από την ελληνική κυβέρνηση και τις τοπικές αρχές της Λέσβου να ανακαλέσουν άμεσα την απόφαση κλεισίματος του ΠΙΚΠΑ και του Καρά Τεπέ, και να επιτρέψουν στα δύο αυτά κέντρα υποδοχής να επεκτείνουν τη δράση τους ως αναγνώριση της εξαιρετικής προσφοράς τους. Αυτό που διακυβεύεται είναι όχι μόνο το δικαίωμα των προσφύγων σε μια αξιοπρεπή υποδοχή αλλά και το δικαίωμα όλων μας στην αλληλεγγύη.
Απαιτούμε η Ευρώπη να διακόψει αμέσως τη στήριξη και την χρηματοδότηση της λειτουργίας στην περιφέρειά της και στα εξωτερικά σύνορα όλων των κέντρων κράτησης, που στην πραγματικότητα δεν είναι παρά στρατόπεδα συγκέντρωσης για εκείνους, το μόνο έγκλημα των οποίων είναι το ότι αιτούνται διεθνή προστασία.
Υπογράφοντες:
Michel Agier, διευθύνων ερευνητικών προγραμμάτων στην EHESS, Παρίσι
Αθηνά Αθανασίου, καθηγήτρια κοινωνικής ανθρωπολογίας, Πάντειο πανεπιστήμιο
Etienne Balibar, ομότιμος καθηγητής στο πανεπιστήμιο Paris-Ouest
Δημήτρις Βεργέτης, διευθυντής του περιοδικού αληthεια
Sophie Bessis, ιστορικός
Wendy Brown, καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο του Berkeley, Καλιφόρνια
Claude Calame, διευθύνων ερευνητικών προγραμμάτων στην EHESS, Παρίσι
Claire Denis, σκηνοθέτης και σεναριογράφος
Jean-Luc Escoubas
Θοδωρής Ζέης, δικηγόρος
Didier Fassin, καθηγητής στο Institute for Advanced Study του Princeton και στο Collège de France στο Παρίσι
Éric Fassin, κοινωνιολόγος, πανεπιστήμιο Paris 8
Zeynep Gambetti, ανεξάρτητη ερευνήτρια, αναπληρώτρια καθηγήτρια πολιτικής θεωρίας στο πανεπιστήμιο Boğaziçi, Τουρκία
Nicholas De Genova, καθηγητής συγκριτικών πολιτιστικών σπουδών στο πανεπιστήμιο του Houston, ΗΠΑ
Marie Gillespie, καθηγήτρια κοινωνιολογίας, στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο (The Open University), Αγγλία
Γεράσιμος Κακολύρης, επίκουρος καθηγητής, ΕΚΠΑ
Χλόη Κολύρη, ψυχίατρος-ψυχαναλύτρια
Μαρία Κομνηνού, ομότιμη καθηγήτρια, ΕΚΠΑ
Patrice Loraux, φιλόσοφος
Ειρήνη Μαρκίδη, ψυχολόγος
Gustave Massiah, μέλος του Διεθνούς Συμβουλίου για ένα Forum Social mondial
Κατερίνα Μάτσα, ψυχίατρος
Σάββας Μιχαήλ-Μάτσας, συγγραφέας
Marie José Mondzain, φιλόσοφος
Warren Montag, Occidental College, Λος Άντζελες
Claire Nancy, ελληνίστρια και δραματουργός
Κωστής Παπαϊωάννου, καθηγητής ιστορίας, πρώην πρόεδρος την Εθνικής Επιτροπής για τα δικαιώματα του ανθρώπου
Joël Roman, φιλόσοφος και δοκιμιογράφος.
Michel Rousseau, εκπρόσωπος και συν-προεδρεύων της συλλογικότητας Tous Migrants, Γαλλία
Lynne Segal, καθηγήτρια ψυχολογικών και κοινωνιολογικών σπουδών, Birkbeck, Πανεπιστήμιο του Λονδίνου
Michèle Sinapi, φιλόσοφος
Βίκη Σκούμπη, αρχισυντάκτρια του περιοδικού αληthεια
Barbara Spinelli, δημοσιογράφος, Ιταλία
Elsa Stamatopoulou, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Ινστιτούτο για την μελέτη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στο Πανεπιστήμιο Columbia, ΗΠΑ
Έλενα Τζελέπη, φιλόσοφος, επίκουρος καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
Marie-Christine Vergiat, αντιπρόεδρος της γαλλικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (Ligue des droits de l’homme), ευρωβουλευτής από το 2009 έως το 2019
Γιώργος Χαρβαλιάς, Ζωγράφος – Καθηγητής ΑΣΚΤ
Γιάννης Χονδρός, ερευνητής και μεταφραστής
Frieder Otto Wolf, ομότιμος καθηγητής, Ελεύθερο Πανεπιστήμιο Βερολίνου, τέως ευρωβουλευτής
Dominique Zavagli, ειδική παιδαγωγός, Μασσαλία
Πηγή:efsyn.gr
