Σε ηλικία 77 ετών (είχε γεννηθεί στην Αθήνα, στις 12 Δεκεμβρίου του 1943) έφυγε σήμερα από τη ζωή ο γνωστός συγγραφέας Βασίλης Αλεξάκης.
Ο Βασίλης Αλεξάκης έζησε πάνω από 40 χρόνια στο Παρίσι και εργάστηκε ως συγγραφέας, αλλά και ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα Le Monde. Τα περισσότερα βιβλία του τα έγραψε κατευθείαν στη γαλλική γλώσσα, ωστόσο ξεκίνησε να γράφει μυθιστόρημα πρώτα στα ελληνικά και στη συνέχεια στα γαλλικά.
Σε ηλικία 17 ετών έλαβε υποτροφία και έφυγε για τη Λιλ της Γαλλίας για να σπουδάσει δημοσιογραφία. Το 1969 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι και στη Monde εργάστηκε για 15 χρόνια.
Ο ίδιος, σε συνέντευξη που έδωσε στην «Εφ.Συν.», τον Νοέμβριο του 2016, χαρακτήρισε τον εαυτόν του ως μετανάστη. «Όταν ζεις από το 1969 στο Παρίσι, η Ελλάδα γίνεται μια μυθική χώρα. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα της κρίσης προσγειώθηκα στην πραγματικότητα. Κατάλαβα ότι η χώρα δεν είναι αυτό που νόμιζα εγώ όταν έκανα μπάνια τα καλοκαίρια στην Τήνο», ανέφερε μεταξύ άλλων.
► Διαβάστε ΕΔΩ τη συνέντευξη που έδωσε.
Ο Βασίλης Αλεξάκης είχε ασχοληθεί επίσης με το χιουμοριστικό σκίτσο και με τον κινηματογράφο. Είχε δημοσιεύσει τις συλλογές «Mon amour», «Citta armoniosa» (Ιταλία, 1978), «Γδύσου» (Αθήνα, Εξάντας, 1982) καθώς και έξι ιστορίες με εικόνες υπό τον γενικό τίτλο «Η σκιά του Λεωνίδα» (Αθήνα, Εξάντας, 1984) που έχουν κυκλοφορήσει και στα γερμανικά («Leonidas’ Schatten», Romiosini, μετάφραση του Klaus Eckhardt, 1986). Έχει σκηνοθετήσει την ταινία μικρού μήκους «Είμαι κουρασμένος», βραβείο φεστιβάλ Τουρ και Γαλλικού Κέντρου Κινηματογράφου (1982), τις τηλεταινίες «Ο Νέστως Χαρμίδης περνά στην επίθεση» (1984) και «Το τραπέζι» (1989) και τη μεγάλου μήκους ταινία του «Αθηναίοι», η οποία απέσπασε το Α΄ βραβείο διεθνούς φεστιβάλ ταινιών χιούμορ του Charmousse (1991). Επίσης είχε ασχοληθεί με το θέατρο («Εγώ δεν…», «Μη με λες Φωφώ»). Ως πεζογράφος έχει τιμηθεί στη Γαλλία με τα βραβεία Αλμπέρ Καμύ, Αλεξάντρ Βαιλάτ, Σαρλ Εσμπραγιά, Medicis (το 1995, για το βιβλίο του «Η μητρική γλώσσα»), καθώς και με το Βραβείο Μυθιστορήματος της Γαλλικής Ακαδημίας (το 2007, για το βιβλίο του «μ.Χ.»).
Έργα του έχουν εκδοθεί –εκτός από τη Γαλλία, όπου κυκλοφορούν ταυτόχρονα σχεδόν με την Ελλάδα– στη Γερμανία, την Ισπανία, την Αρμενία, την Ιταλία, τη Ρωσία, την Τουρκία, την Αργεντινή, τις ΗΠΑ και το Ισραήλ.
Για έναν άνθρωπο προοδευτικό, που «αντιτάχθηκε πάντα στις αντιδραστικές ιδέες, από τα νεανικά του χρόνια έως τις ημέρες μας, που παρενέβαινε σε ζητήματα όπως η μετανάστευση, τα ανθρώπινα δικαιώματα, η άνοδος του λαϊκισμού και η πορεία που έχει πάρει η Ε.Ε.»
«Το Τάλγκο ξεκίνησε σήμερα ένα πένθιμο ταξίδι, με μοναδικό ταξιδιώτη τον Βασίλη Αλεξάκη. Αγαπημένος συγγραφέας, αλλά και αγαπημένος και γλυκός άνθρωπος, ο Βασίλης έκανε σε όλη του τη ζωή ένα κοπιαστικό ταξίδι ανάμεσα σε δύο γλώσσες, τη γαλλική και την ελληνική και κάθε ενδιάμεσος σταθμός ήταν ένα υπέροχο πάντα βιβλίο.
Ο Αλεξάκης αγάπησε και φώτισε τη διαφορετικότητα, ξένος στην «ξένη» γλώσσα, «ξένος» και στη μητρική του. Ήταν ο Βασίλης Έλληνας ή Γάλλος λογοτέχνης; Το κοπιαστικό του ταξίδι στις γλώσσες «του», του χαρίζει τον αιώνιο τίτλο του λογοτέχνη και Γάλλου και Έλληνα, οπωσδήποτε όμως λογοτέχνη. Αγαπημένε Βασίλη σε αποχαιρετούμε με θλίψη και αγάπη.
Πηγή: efsyn.gr
