Ιωάννα Σωτήρχου
Δεν χωράνε περισσότερα από 40 χρόνια αγωνιστικής πορείας σε 250 λέξεις. Από το Πολυτεχνείο του 1973 μέχρι όλους τους κοινωνικοπολιτικούς αγώνες της Μεταπολίτευσης: εργατικές κινητοποιήσεις, διαδηλώσεις ενάντια στην κρατική τρομοκρατία που κόσμια αναφέρεται ως καταστολή, κινήσεις για την υπεράσπιση των «συνήθων υπόπτων» πολιτικών κρατουμένων, συλλογικές προσπάθειες βάσης και αλληλεγγύης. Κάθε έμπρακτη αμφισβήτηση της εξουσίας που βρισκόταν στον δρόμο για να διεκδικήσει όχι μόνο δικαιοσύνη αλλά για να ανοίξει και μια χαραγματιά στην ουτοπία ήταν ο τόπος συνάντησης με τον Μάκη.
Τον Μάκη Σέρβο (1953-2020) που έφυγε πέρσι, τέτοιες μέρες. Η ιστορία της Επαναστατικής Αριστεράς στην οποία είχε ολότελα αφιερωθεί, με όλους τους σταθμούς της, εμπεριέχει τη μορφή του. Ακέραιος κομμουνιστής, βέβαιος για τη χειραφέτηση της εργατικής τάξης με τις δικές της δυνάμεις, «του βαθέος κόκκινου εραστής» όπως τιτλοφορείται και το βιβλιαράκι που κυκλοφόρησε στη μνήμη του, ο Μάκης παρέμενε στις πρώτες γραμμές του αγώνα, ταξικού και όχι μόνο, με εφηβική ορμή και σχεδόν ανεμελιά, ουδέποτε διεκδικώντας ηγετικές θέσεις. Ανιδιοτελής και ολιγαρκής, κατόρθωνε παρά τη στενότητα διαχωριστικών γραμμών και τις ομηρικές διαφωνίες να μην αποκλείει τη διαφορετική άποψη αλλά να τη συμπεριλαμβάνει, φέρνοντας τις επιμέρους αγεφύρωτες απόψεις σε ένα κοινό πεδίο άσκησης πολιτικής: τον ΔΡΟΜΟ.
Διόλου τυχαία που το περιοδικό στο οποίο αφιερώθηκε -πρωτοεκδόθηκε το 1996- λεγόταν «Δρόμοι πολιτικής και κοινωνικής κριτικής». Διόλου τυχαία που στη μνήμη του συναντήθηκαν όλες οι συνιστώσες του εξωκοινοβουλευτικού αγώνα από την άκρα Αριστερά έως άτομα του αντιεξουσιαστικού χώρου. Αναρίθμητοι οι αγώνες στους οποίους συμμετείχε για ανατροπή, ελευθερία και δικαιοσύνη. Αγαθή τύχη η συμπόρευση μαζί με έναν τέτοιο αγωνιστή που έδινε στη λέξη συντροφικότητα την πραγματική της διάσταση.
Πηγή: efsyn.gr
