Κώστας Ζαφειρόπουλος
Κάνουν μάθημα σε λυόμενες εγκαταστάσεις μετά τον σεισμό του 2008, σε άθλιες αίθουσες που στάζουν, με κλιματιστικά που υπολειτουργούν και χωρίς θέρμανση τον χειμώνα. ● Ποιοι αντιδρούν και τι υποστηρίζουν.
Σε προκατασκευασμένα, σιδερένια κτίρια με ημερομηνία λήξης που έχει παρέλθει εδώ και 4-5 χρόνια, σε άθλιες αίθουσες που στάζουν, με κλιματιστικά που υπολειτουργούν, χωρίς θέρμανση τον χειμώνα και με ανοιχτά παράθυρα λόγω Covid-19 αναγκάζονται να κάνουν μάθημα τις απογευματοβραδινές ώρες στο Εσπερινό Γυμνάσιο Πύργου δεκάδες μαθητές και εκπαιδευτικοί, που διεκδικούν την άμεση μεταστέγαση του σχολείου τους στο νεόδμητο 1ο Γυμνάσιο Πύργου.
Απεγνωσμένοι, καθώς οι εκκλήσεις τους τα τελευταία χρόνια πέφτουν συνεχώς στο κενό παρά τις υποσχέσεις, οι ενήλικοι μαθητές του σχολείου (σ.σ. οι περισσότεροι μεταξύ 30 και 50 ετών) αναγκάστηκαν να προχωρήσουν σε κατάληψη ενός μήνα (σ.σ. έληξε στα μέσα Φεβρουαρίου) ως έσχατο μέσο διεκδίκησης και με βαρύ τίμημα, την απώλεια διδακτικών ωρών.
Το Εσπερινό Γυμνάσιο αναγκάστηκε να στεγαστεί στις συγκεκριμένες λυόμενες εγκαταστάσεις μετά τον σεισμό του 2008. Από το 2016 έχει εκδοθεί απόφαση μετεγκατάστασης στο κτίριο που ιστορικά συνδέεται με το σχολείο, δηλαδή το 1ο Γυμνάσιο Πύργου, η οποία έχει μείνει στο συρτάρι εδώ και έξι χρόνια.
Θετικά απέναντι στο αίτημα μετεγκατάστασης έχουν τοποθετηθεί η Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ηλείας, η τοπική ΕΛΜΕ ενώ και ο δήμαρχος Πύργου, Τ. Αντωνακόπουλος, αρχικά είχε δηλώσει πως «είναι απαράδεκτο και ντροπή για μια κοινωνία να παραμένουν εκπαιδευτικοί και μαθητές μέσα στα “ψυγεία” που λέγονται λυόμενες αίθουσες εκπαίδευσης».
Ο δήμαρχος στα τέλη Ιανουαρίου γνωστοποίησε την ύπαρξη 42 αιθουσών στο 1ο Γυμνάσιο, τόνισε μάλιστα πως 8 εξ αυτών είναι γενικότερης χρήσης, και διατύπωσε την άποψη πως ο χώρος του 1ου Γυμνασίου είναι υπεραρκετός. Στη συνέχεια, σε διερεύνηση που έγινε από τον Δήμο Πύργου στα άλλα σχολεία της πόλης διαπιστώθηκε ότι αυτά δεν διαθέτουν τους ανάλογους χώρους και μόνο το 1ο Γυμνάσιο πληροί τις προϋποθέσεις ενώ και ο αντιδήμαρχος Παιδείας κ. Πλεμμένος κατέθεσε σχετική εισήγηση στο δημοτικό συμβούλιο.
Την αντίθεσή του στη μετεγκατάσταση, ωστόσο, έχει εκφράσει δημόσια ο διευθυντής του 1ου Γυμνασίου, Γιώργος Μπίρμπας, αναφέροντας ότι δεν υπάρχουν οι απαραίτητες αίθουσες για να μεταστεγαστεί σε αυτό το Εσπερινό. Προβληματισμούς στην ίδια κατεύθυνση εξέφρασε και ο σύλλογος διδασκόντων του 1ου Γυμνασίου υπογραμμίζοντας πως «η συστέγαση στους ίδιους χώρους, ακόμα και αν αυτό γίνεται σε άλλη βάρδια, θα δημιουργήσει ενδεχομένως περισσότερα προβλήματα από όσα θα λύσει, συρρικνώνοντας και συμπιέζοντας τις υποδομές της υπάρχουσας σχολικής μονάδας». Την ίδια αρνητική στάση κρατά και ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων του 1ου Γυμνασίου, ο οποίος συστάθηκε το τελευταίο διάστημα.
Και ενώ όλοι περίμεναν το θέμα να συζητηθεί (για να ψηφιστεί) στο Δ.Σ. του δήμου στις 16 Φεβρουαρίου, αυτό δεν έγινε, αντιθέτως ο δήμαρχος εμφάνισε ένα έγγραφο της τεχνικής υπηρεσίας του ΥΠΑΙΘ που παραπέμπει το θέμα στο υπουργείο. «Φοβόμαστε ότι παραπέμπεται και πάλι το θέμα στις καλένδες. Είμαστε οι “πρόσφυγες” της εκπαίδευσης και αποτελούμε “απειλή” λόγω των ισχυρών προκαταλήψεων μιας μικρής μερίδας της τοπικής κοινωνίας, η οποία αρνείται τον διαμοιρασμό ενός δημόσιου σχολικού χώρου υιοθετώντας συμπεριφορά ιδιοκτήτη. Η άρνηση αυτή όμως αντίκειται στις αρχές της συμπερίληψης, της συνύπαρξης και της ισότητας από τις οποίες οφείλει να διαπνέεται η εκπαίδευση. Πώς τον Σεπτέμβριο ιδρύθηκε και συστεγάστηκε με το Λύκειο Ζαχάρως το Εσπερινό Λύκειο με απόφαση δημάρχου; Γιατί εκεί δεν χρειάστηκε καμία παρέμβαση του υπουργείου;» αναφέρει στην «Εφ.Συν.» η καθηγήτρια στο Εσπερινό του Πύργου, Γιώτα Αγγελοπούλου.
Γεγονός παραμένει πως οι συνθήκες μέσα σε αυτές τις αίθουσες-κονσέρβες του Εσπερινού καθιστούν τη διδασκαλία εξαιρετικά δύσκολη έως και ακατόρθωτη, ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν και μάλιστα εν μέσω πανδημίας.
Ενήλικοι άνθρωποι, διαφόρων ηλικιών και κοινωνικών ομάδων, που για προσωπικούς ή κοινωνικούς λόγους δεν κατάφεραν να τελειώσουν το σχολείο στην ώρα τους και επέστρεψαν, ενώ εργάζονται οι περισσότεροι και έχουν δικές τους οικογένειες, για να κυνηγήσουν τα όνειρά τους, είτε αυτά είναι ένα απολυτήριο είτε ανώτατες σπουδές με απώτερο στόχο τη βελτίωση των συνθηκών δουλειάς και διαβίωσης, νιώθουν όπως λένε «περιθωριοποίηση, παραγκωνισμό και κοινωνικό ρατσισμό επειδή εγκαταλείψαμε το σχολείο την ώρα που “έπρεπε” να είμαστε μαθητές. Δεν μας αξίζουν. Δεν είμαστε παιδιά ενός κατώτερου θεού». Δεν ζητάνε κάποια χάρη, αλλά με αξιοπρέπεια αγωνίζονται για το αναφαίρετο δικαίωμα στη μάθηση, το οποίο στην πράξη ακυρώνεται όταν αφαιρείται το δικαίωμα στις ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης.
Πηγή: efsyn.gr
