Το βάθος της ταλαιπωρίας που βίωσα δεν υπάρχει λέξη για να του δώσει μορφή. Για να γίνει κανείς φάλαινα πρέπει να πιει θαλασσινό νερό, να γευτεί τη γλυκόπικρη γεύση που αφήνει κάθε ιστορία. Συνήθως στη ζωή έχουμε επιλογές, αλλά υπάρχουν στιγμές που δεν μπορείς να επιλέξεις τον τρόπο με τον οποίο θέλεις να ζήσεις. Κάπως έτσι ξεκίνησε και η δική μου ζωή, δίχως επιλογή, δίχως όνειρα.

«Και ζήσαν αυτοί καλά, κι εμείς καλύτερα…». Στη συντριπτική πλειοψηφία των παραμυθιών είναι η τελευταία φράση ως επιστέγασμα της επιτυχίας του ήρωα να υπερνικήσει τα εμπόδια και να κατακτήσει το στόχο του. Σε πολλά παραμύθια η αφήγηση αφορά έναν ήρωα που μάχεται για να κατακτήσει την αγαπημένη του ή το αντίστροφο.

Στο παραμύθι «Η Βασιλική καρδιά» για πρώτη φοράστα ελληνικά δεδομένα, το κεντρικό πρόσωπο είναι ένα διεμφυλικό άτομο που δίνει την ατομική του μάχη για αποδοχή του εαυτού του και εν συνεχεία για αποδοχή από το οικογενειακό και κοινωνικό του πλαίσιο.