Μια σύντομη συνάντηση με μια γυναίκα, η οποία ζητούσε χρήματα ή ίσως μια θέση στον ήλιο: Αυτή ήταν η έμπνευση για τον Μανώλη Φάμελλο για ένα τραγούδι που έχει γράψει με θέμα τη μετανάστευση και το ρατσισμό. «Η αλήθεια είναι ότι εστιάζω σε μια κίνηση πριν από τη συγγραφή τραγουδιών», λέει ο δημοφιλής συνθέτης, στιχουργός κι ερμηνευτής. «Δηλαδή, προσπαθώ να διαλευκάνω τη σχέση με τον ξένο και την εμπλοκή που υπάρχει σε αυτή, όχι μονάχα στην περίπτωσή μου, αλλά και σε όσα παρατηρώ. Επομένως, το βάρος της ανάλυσης για μένα είναι περισσότερο αυτοψυχογραφικό».

Ο γνωστός καλλιτέχνης δεν κρύβει την ξεκάθαρη στάση του ενάντια στη μισαλλοδοξία. Με τις συνεντεύξεις, τις δημόσιες τοποθετήσεις του, αλλά και τη συμμετοχή του στην Κολεκτίβα Αγάπη Ρε+, μια πρωτοβουλία καλλιτεχνών που εναντιώνονται στο φόβο και το ρατσισμό, στο μίσος και τη ρητορική του. Διότι, «στην πραγματικότητα, κανείς δεν μας είναι ξένος», όπως επισημαίνει ο καλλιτέχνης στο 1againstracism.gr, την πλατφόρμα της εκστρατείας κατά της ρατσιστικής βίας της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες.

«Νομίζω πως αρχικά νιώθουμε βραχυκυκλωμένοι μέσα μας και στη συνέχεια αυτό το κόμπιασμα το μεταβιβάζουμε στους ανθρώπους που συναντάμε. Έτσι, τους ταξινομούμε, τους απορρίπτουμε ή τους καταδιώκουμε. Πιστεύω ότι μια τέτοια εμπλοκή υπάρχει σε κάθε άνθρωπο και, πέρα απ’ ότι οτιδήποτε άλλο, προσπαθώ να τη φωτίσω μέσα μου», εξηγεί. «Είναι πράγματα στον εαυτό μας με τα οποία δεν έχουμε συμφιλιωθεί και δεν μπορούμε να τα αποδεχτούμε. Γι” αυτό και τα χρεώνουμε στους άλλους. Στην πραγματικότητα όμως κανείς δεν μας είναι ξένος, καθώς όλοι μοιραζόμαστε την ίδια φύση, όποιες πολιτισμικές καταβολές και να έχουμε».

Την Παρασκευή 24/1, δύο μέρες μόλις αφού έγινε γνωστό το έγκλημα στο Φαρμακονήσι με θύματα παιδιά και γυναίκες πρόσφυγες, πραγματοποιήθηκε στα Χανιά πορεία στο Ενετικό Λιμάνι και παρέμβαση-καταγγελία στο Λιμεναρχείο, με πρωτοβουλία του Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης. Στο άμεσο του καλέσματος ανταποκρίθηκαν περίπου 100 συμπολίτες μας, απαιτώντας να ανοίξει ο κλοιός των λιμενικών που έφραζαν το δρόμο μπροστά από το Λιμεναρχείο, και να προχωρήσουμε μέχρι το κατώφλι του, όπου παραμείναμε για μισή περίπου ώρα.

Ζητούμε συγνώμη από τα θύματα του πολέμου που το ελληνικό κράτος έχει κηρύξει στους κολασμένους αυτής της γης, που η οργή μας και η αντίδρασή μας δεν ήταν ανάλογη της θηριωδίας. Αισθανόμαστε παρόλα αυτά υποχρεωμένοι/ες να συνεχίσουμε όπως μπορούμε να στεκόμαστε απέναντι σε μια πολιτική που από τη μια δολοφονεί πρόσφυγες, και από την άλλη εξαχρειώνει μια κοινωνία που υποφέρει, προσπαθώντας να την πείσει πως οι δολοφονίες είναι “για το καλό της”.

Ξημερώματα Κυριακής 26/1, λίγες ώρες πριν την αντιφασιστική συγκέντρωση στο πάρκο του Φαλήρου οι σύγχρονοι ταγματασφαλίτες της Καβάλας ανέλαβαν πάλι το γνωστό σε όλους ρόλο του ρουφιάνου. Μόνο που αυτή τη φορά ο ρόλος τους αναβαθμίστηκε και δεν αρκέστηκε μόνο στις ρουφιανιές. Αφού έσπασαν την πρόσοψη μαγαζιού που στεγάζεται επιχείρηση που ανήκει σε στοχοποιημένο για την αντιφασιστική του δράση σύντροφό μας, στη συνέχεια επεχείρησαν να κάψουν το εσωτερικό του βάζοντας σε κίνδυνο τους ενοίκους του κτιρίου, το οποίο βρίσκεται στην περιοχή του Άη Νικόλα όπου Σάββατο βράδυ λόγω των σταθμευμένων στους πεζόδρομους αυτοκινήτων η πρόσβαση πυροσβεστικού οχήματος θα ήταν πολύ χρονοβόρα. Μετά από επέμβαση περιοίκων αλλά και κόσμου από τα γύρω νυχτερινά μαγαζιά αποφεύχθηκαν τα χειρότερα Ο σύντροφος, αφού ειδοποιήθηκε για την επίθεση στο μαγαζί του κατέβηκε εκεί για να δει τι έγινε. Λίγα λεπτά αργότερα καταφθάνει κλιμάκιο της Ασφάλειας που ειδοποιήθηκε από περίοικους. Εκεί ο σύντροφος μαθαίνει ότι πριν το σπάσιμο και τον εμπρησμό του μαγαζιού του, προηγήθηκε συμπλοκή ομάδας ατόμων με ομάδα μελών της Πατριωτικής Κίνησης που φρουρούσε το Δημοτικό Κήπο ενόψει της εκδήλωσης για τα Ιμια το επόμενο πρωινό.