We can’t breathe κι από την υποκρισία πάντως.
Από τη μία είναι οι δεξιοί που έκαναν ότι δεν είδαν τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου και σήμερα βάζουν στα προφίλ τους σλόγκαν για τον δολοφονημένο Φλόιντ. Από την άλλη είναι εκείνοι οι αριστεροί που στην εξέγερση του Δεκέμβρη έβλεπαν στα φλεγόμενα κτήρια προβοκάτορες, ενώ σήμερα βλέπουν στα φλεγόμενα κτήρια της Μινεάπολης μια αναγκαία απάντηση.
Είναι προφανές ότι δεν μπορεί η βία ενάντια στην εξουσία να είναι οκ για τις Η.Π.Α, αλλά όχι για την Ελλάδα. Είναι προφανές ότι δεν μπορεί να ευαισθητοποιεί αλά καρτ η δολοφονική βία της αστυνομίας. Είναι προφανές όμως ότι κάποια στιγμή πρέπει να δώσουμε και λίγο μεγαλύτερη σημασία σε αυτές τις αντιφάσεις που σημειώνονται ειδικά σε σχέση με διεθνή γεγονότα.
Θυμάμαι παλιότερα που μας έλεγε στη σχολή πρώην δημοσιογράφος του ΣΚΑΪ, ότι ο λόγος που μπορούσε ορισμένες φορές να προβάλλει γεγονότα που έθιγαν την εξουσία και μεγάλα συμφέροντα ήταν γιατί αφορούσαν γεγονότα που συνέβαιναν εκτός Ελλάδας. Αν για παράδειγμα γινόταν μόλυνση από πλοίο ξένου μεγάλου επιχειρηματία στη θάλασσα έξω από τη Ν. Ζηλανδία, θα μπορούσε να γίνει εκτενής αναφορά στο δελτίο ειδήσεων. Αν συνέβαινε περιστατικό με την ίδια σοβαρή μόλυνση στην Ελλάδα από μεγάλο έλληνα επιχειρηματία, το ίδιο κανάλι που θα είχε καλύψει εκτενώς την μόλυνση στη Ν. Ζηλανδία θα έκανε πως το θέμα δεν υπάρχει και στην καλύτερη των περιπτώσεων θα το πρόβαλε ελάχιστα.
Δεν είναι όμως σοβαρή προσέγγιση για τη δημοσιογραφία να ισχύουν άλλοι κανόνες για όσα συμβαίνουν εντός συνόρων και άλλοι για εκτός. Κι αν στην προκειμένη περίπτωση την αντιφατική στάση την υπαγορεύουν τα συμφέροντα του εργοδότη-εφοπλιστή, την αντιφατική στάση στις αναρτήσεις στο facebook, ποιος τις υπαγορεύει; Μάλλον η μάταιη προσπάθεια να εμφανιστούν ορισμένοι λίγο πιο ευαίσθητοι και πιο αντιεξουσιαστές απ’ ό,τι είναι.
Η ιστορία όμως, ακόμη και τώρα στη ψηφιακή εποχή, γράφεται στον δρόμο, όχι στους διαδρόμους του Ζούκερμπεργκ. Οπότε αν όντως πιστεύει όλος αυτός ο κόσμος ότι πρέπει οπωσδήποτε να αποδοθεί δικαιοσύνη για τον Φλόιντ, πρέπει με το ίδιο πάθος που έχει ο κόσμος στις Η.Π.Α να απαιτήσει δικαιοσύνη και για τον Ζακ. Αν όντως πιστεύει όλος αυτός ο κόσμος ότι η απάντηση στη δολοφονική βία της εξουσίας είναι η βία, τότε σε μια επόμενη μαζική και δυναμική αντίδραση του κινήματος, θα πρέπει ή να είναι μέρος της ή να μη σηκώσει επικριτικά το δάκτυλο.
Συνεπώς είναι πολύ ευχάριστο ότι τα timeline μας κατακλύζονται από μηνύματα ενάντια στον ρατσισμό και φωτογραφίες που καίγεται το σύμπαν της κανονικότητας, όμως είναι και λιγάκι ψεύτικο. Για να νοιαστούν όντως οι πολλοί για τους Φλόιντ και τους Ζακ αυτού του κόσμου, θέλει δουλειά πολλή. (Και μια basic πολιτική συνέπεια)
πηγή:3pointmagazine.gr
