Ο σκύλος του Καρά Τεπέ, ο Ντικ που απέδειξε ότι αν θες να πάς κάπου δε σε σταματάει τίποτα…
Ο Ντίκ, το άσπρο με μαύρες βούλες ιμίαιμο σκυλάκι του καταυλισμού των προσφύγων στον Καρά Τεπέ.
Προχθές, στον φρουρούμενο και ελεγχόμενο από γης, θαλάσσης και αέρος καταυλισμό ξεπέρασε τα πάντα. Μικρά, μεγάλα και γω δε ξέρω τι άλλα πρωτόκολλα. Αόρατος θαρρείς ξεγέλασε συστήματα ασφαλείας και ανθρωποφύλακες. Στόχος του ένας. Το προσφυγάκι που με τους γονείς του είχε μπει στη μεγάλη σκηνή.
Έφτασε ως αυτό, βεβαιώθηκε πως είναι μια χαρά, «Ντίκ» φώναξε το προσφυγάκι που έσπευσε να το αγκαλιάσει και ύστερα σίγουρος πως όλα είναι καλά πέρασε μπροστά από τον Πάπα που τον κοίταζε χαμογελαστός και τους Καρδινάλιους που τον συνόδευαν και χάθηκε στο βασίλειο του. Τον καταυλισμό. Ακόμα και ένας καταυλισμός προσφύγων μπορεί να είναι…. βασίλειο!
Ο Ντίκ. Που θα μπορούσε να είναι προχθές το πρόσωπο της ημέρας. Αν όλα ήταν αλλιώς. Κι η δημοσιογραφία ήταν αλλιώς. Ο Ντικ που έδειξε πως η αγάπη τα ξεπερνά (και τα νικά ενίοτε) όλα. Φτάνει παντού.
Κι άσε τους μικρούς τω νου να λένε….
