Η Νέα Νότια Ουαλία είναι η πιο παλιά αποικία της Κοινοπολιτείας της Αυστραλίας με πρωτεύουσα το Σίδνεϊ. Εκεί υπάρχει η φημισμένη Όπερα της περιοχής και από το 1850 το αρχαιότερο Πανεπιστήμιο της χώρας. Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε ότι εκεί, στο Σίδνεϊ, έγιναν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2000, βάζοντας καθημερινά στις οθόνες μας, εκτός των σπουδαίων αθλητικών γεγονότων και τις μοναδικές ομορφιές της περιοχής. Στην Δημόσια Βιβλιοθήκη της Νέας Νότιας Ουαλίας υπάρχει μία εξαιρετική συλλογή φωτογραφιών ενός εκ των κορυφαίων φωτογράφων της χώρας, του Σαμ Χουντ. Λογικά, ακόμα και αυτοί που δεν ασχολούνται καθόλου με την τέχνη της φωτογραφίας είτε ως δημιουργοί, είτε ως θεατές, κάπου θα έχει πάρει το μάτι τους την φωτογραφία «A Soldier’s Goodbye». Αν όχι, δεν πειράζει. Μία από τις φωτογραφίες της διάσημης πλέον συλλογής δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη από όσους φίλους του ποδοσφαίρου είχαν (και θα έχουν) την τύχη να περάσουν από εκεί. Η φωτογραφία απεικονίζει την ποδοσφαιρική ομάδα της Παλαιστίνης, με προπονητή τον σπουδαίο Ίγκον Πόλακ (ο κύριος με το κοστούμι στα δεξιά), και είναι από το 1939. Την περίοδο δηλαδή που η ομάδα της Παλαιστίνης βρέθηκε στην Αυστραλία λόγω του Β’ΠΠ.
Ο Γκουστάβ Ίγκον Πόλακ γεννήθηκε το 1898 στη Βιέννη από Εβραϊκή οικογένεια και έγινε διάσημος στα ποδοσφαιρικά δρώμενα της χώρας ως μέλος της διάσημης Εβραϊκής ομάδας Χακόα πριν αποχωρήσει για τις ΗΠΑ για να φορέσει την φανέλα των Giants της Νέας Υόρκης το 1926. Η θέση του ήταν αμυντικός. Στις αρχές του 1920 οι Εβραίοι κάτοικοι της Βιέννης άγγιζαν το 10% του πληθυσμού και το ποδόσφαιρο ήταν ένας τρόπος διαφυγής για ένα μεγάλο ποσοστό της νεολαίας. Η Χακόα είχε ιδρυθεί το 1909 διατυμπανίζοντας την εβραϊκή της κληρονομιά αγωνιζόμενη με το αστέρι του Δαυίδ στο στήθος. Το όνομά της σημαίνει Δύναμη στα εβραϊκά και ισοδυναμούσε με εθνικιστική διακήρυξη όπως και ονόματα άλλων συλλόγων όπως Σαμψών, Χάγκιμπορ (Ήρωας) και Μπαρ Κοχμπά, από το όνομα του μαχητή που ηγήθηκε της εξέγερσης απέναντι στον ρωμαϊκό ζυγό, στην Παλαιστίνη, τον 2ο αιώνα. Το στάδιο Λέοπολντστατ των 18.000 θέσεων έγινε πολύ γρήγορα τόπος συγκέντρωσης για Εβραίους από κάθε πολιτική, κοινωνική και φιλοσοφική σέχτα που έμαθαν να ενώνουν τις φωνές τους για να ενισχύσουν τους μπαλαδόρους που φορούσαν την φανέλα της ομάδας. Φίλος της Χακόα ήταν και ο διάσημος συγγραφέας Φραντς Κάφκα. Σε μία εποχή που ο αντισημιτισμός είχε εξελιχθεί σε κυρίαρχη ιδέα η Χακόα έφτασε στο μοναδικό της πρωτάθλημα, το 1925, με τρόπο που ακόμα και ο Κάφκα θα αδυνατούσε να σκεφτεί και να τον χωρέσει σε λέξεις. Δύο αγωνιστικές πριν το τέλος του πρωταθλήματος η Χακόα ήθελε νίκη για να κλειδώσει την πρωτιά. Λίγο πριν το τέλος του αγώνα, με το σκορ ισόπαλο, ο τερματοφύλακας της ομάδας Αλεξάντερ Φάμπιαν έσπασε το χέρι του. Σε μια εποχή που δεν υπήρχαν αλλαγές, ο Φάμπιαν άλλαξε θέση με τον δεξιό εξτρέμ της ομάδας και δευτερόλεπτα πριν το τελευταίο σφύριγμα ήταν αυτός που χάρισε, με δικό του γκολ, τη νίκη και την κούπα στην ομάδα του. Μέλος εκείνης της ομάδας ήταν και ο σπουδαίος Μπέλα Γκούτμαν, όπως και ο Μαξ Σόιερ που αργότερα αγωνίστηκε στη Μαρσέιγ πριν εκτελεστεί από τους Ναζί. Οι Ναζί διέλυσαν τελικά την ομάδα το 1938 εκτελώντας και πέντε μέλη της.
Ο Πόλακ το 1938 ανέλαβε, ως προπονητής, την ποδοσφαιρική ομάδα της Παλαιστίνης. Μόλις 10 χρόνια νωρίτερα είχε συσταθεί η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της Παλαιστίνης έχοντας στις τάξεις της ομάδες Αράβων, Εβραίων και φυσικά Βρετανών της Αστυνομίας και του Στρατού. Το 1929 η Παλαιστίνη έγινε μέλος της FIFA με το επίσημο ντεμπούτο της ομάδας να γίνεται το 1934 απέναντι στην Αίγυπτο για το Μουντιάλ του 1934. Σε εκείνη την ομάδα αγωνίζονταν μόνο Εβραίοι και πριν τη σέντρα ακουγόταν τόσο το God Save The King όσο και το Hatikvah. Ο Πόλακ είχε αρχίσει την προπονητική του καριέρα το 1934 στην Μακάμπι Τελ-Αβίβ. Για την ιστορία, ο πρώτος σκόρερ της Παλαιστίνης ήταν ο Αβραάμ Νούντελμαν τον Μάρτιο του ’34 στην ήττα από την Αίγυπτο. Ο Νούντελμαν ήταν ένας τρομερός αριστεροπόδαρος εξτρέμ με μεγάλη καριέρα στην Χαποέλ Τελ-Αβίβ και όπως πολλοί Παλαιστίνιοι Εβραίοι της εποχής πολέμησε στον Β’ΠΠ με τον Στρατό της Μεγάλης Βρετανίας.
Τον Απρίλιο του 1939 η Παλαιστίνη θα φτάσει στην Αυστραλία με προπονητή τον Πόλακ για να δώσει κάποια φιλικά. Λόγω του πολέμου θα αναγκαστεί να μείνει για μεγάλο διάστημα, αρκετών μηνών μάλιστα, με όλους τους παίκτες και τους προπονητές να ψάχνουν πολύ γρήγορα για διάφορες δουλειές για τα προς το ζην. Ο Ίγκον Πόλακ από τα παιδικά του χρόνια στη Βιέννη είχε μαθητεύσει δίπλα σε σπουδαίους καθηγητές μουσικής και ορθοφωνίας τελειοποιώντας το ταλέντο του ως βαρύτονος. Μάλιστα τα χρόνια που έζησε στο Τελ Αβίβ ήταν ο βαρύτονος στην φημισμένη Όπερα «Τα παραμύθια του Χόφμαν» των Ζακ Όφενμπαχ και Ζυλ Μπαρμπιέ αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές από τον καλλιτεχνικό τύπο της εποχής. Επίσης η γλωσσομάθειά του, μιλούσε άπταιστα Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά, Γερμανικά και φυσικά Εβραϊκά, του έδινε το δικαίωμα να έχει μια ευρεία γκάμα ρεπερτορίου, κάνοντάς τον παράλληλα περιζήτητο. Αυτό έγινε φυσικά και στην Αυστραλία με τον Πόλακ να τραγουδά σε πολλά διάσημα μέρη βάζοντας όμως έναν -και μόνο- όρο. Θα τραγουδούσε σε όλες τις γλώσσες που θα του ζητούσαν εκτός από μία. Την γερμανική. Ο Πόλακ από την περίοδο της Αυστραλίας μέχρι και τα βαθιά του γεράματα, τη δεκαετία του 1980, όχι μόνο δεν τραγούδησε ποτέ ξανά στα γερμανικά αλλά αρνούνταν ακόμα και να ψελλίσει έστω λίγες λέξεις στα γερμανικά λόγω του ψυχολογικού τραύματος που του είχε αφήσει το Ολοκαύτωμα. Το 1948 η ομάδα έγινε επισήμως Ισραήλ και ο Πόλακ ήταν και πάλι αυτός που είχε τον δύσκολο ρόλο να τη οδηγήσει ως προπονητής στην ζώνη της Ασίας. Ως προπονητής της Παλαιστίνης είχε βρεθεί και στα μέρη μας, τον Ιανουάριο του 1938, όταν για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου είχε γνωρίσει δύο ήττες από την Ελλάδα.
Στις μέρες μας η Παλαιστίνη είναι ουσιαστικά ένας μη τόπος καθώς το Ισραήλ κατέχει εδώ και δεκαετίες τα εδάφη της με όλους εμάς να έχουμε γίνει εδώ και μήνες μάρτυρες μιας απίστευτης σφαγής αμάχων. Πολλοί άνθρωποι πήραν εύκολα και θέση, υπέρ ή κατά, χαρακτηρίζοντας ανθρώπους και καταστάσεις με τρόπο τόσο εκνευριστικά επιφανειακό λες και μαλώνουν για τις ποδοσφαιρικές τους ομάδες στο καφενείο χωρίς να γνωρίζουν καλά-καλά τους κανονισμούς. Κάτι που δεν πρέπει να ξεχνάμε. Ισραηλινός είναι αυτός που κατοικεί στο Ισραήλ. Εβραίος είναι αυτός που κατοικεί σε κάθε μεριά του πλανήτη. Υπάρχουν επίσης οι Άραβες πολίτες του Ισραήλ και όχι οι «Ισραηλινοί Άραβες» όπως πολλές φορές διαβάζουμε ή ακούμε στον Τύπο της χώρας μας. Από την άλλη το μόνο σίγουρο είναι ότι το κράτος του Ισραήλ είναι το απόλυτο κακό της υπόθεσης.
Πηγή: https://www.sombrero.gr
