Ο Woody ηταν ενα ελευθερο πνευμα,ενας γνησιος καλλιτεχνης της ζωης και της ελευθεριας. Στην εποχη του, 1930 και μετα, δηλαδή μετα το μεγαλο Κραχ, περιοδευε στον δρομο,τραγουδουσε σε ολους, για ολα, αλλα ιδιαιτερα για να εμψυχωσει ολους τους περιφρονημενους και τους κατατρεγμενους, αψηφωντας βεβαια και ρατσιστικους περιορισμους, που ισχυαν τοτε. Ο κοσμος ξερει τον Dylan, αλλα ο αληθινος τραγουδιστης του δρομου,ο τροβαδουρος με τη ψυχη απο κρυσταλλο και τους στιχους απο ονειρα ελευθεριας, ειναι ο Woody Guthrie.
Η επιγραφή στην κιθάρα του δεν κουβαλάει κάποιο αλληγορικό νόημα. Τη χρησιμοποιούσε όντως ως όπλο για να σπάει τα κεφάλια των τραμπούκων που χρησιμοποιούσαν οι εργοστασιάρχες (δεν υπήρχαν τότε ΜΑΤ) για να διαλύουν τις απεργίες. Επίσης είχε πολεμήσει στον ισπανικό εμφύλιο. Όσον αφορά τον Dylan, ο Woody Guthrie ήταν η παράδοση του κι ήταν αυτός που τον ανακάλυψε σ’ένα ψυχιατρείο εγκαταλειμένο κι εξαθλιωμένο. Πολύ καλό και συγκινητικό είναι το τραγούδι του Dylan «Song to Woody» απ’ τον πρώτο του δίσκο το 1962.
Πηγη:Thomas Cat Thomas Cat, Deadman Walking

Ήταν μικρό και τυλιγμένο από την κορφή ως τα νύχια με βρόμικα κουρέλια,φασκιωμένο σαν νεογέννητο μωρό.Κρέμονταν από ένα τηλεγραφόξυλο και αιωρούνταν στο αεράκι πριν φτάσει κάτω κυματίζοντας αργά.Σαν φθινοπωρινό φύλλο,προσγειώθηκε απαλά πάνω στο ρυάκι και το αεροδυναμικό του σχήμα βυθίστηκε σύντομα στην επιφάνεια του νερού κι εξαφανίστηκε στο βάθος…»γεννημένοι από μήτρα κάποιας μητέρας/σ’ένα δωμάτιο ακριβώς σαν όλα τα άλλα/έδωσαν μια υπόσχεση για μια νέα ζωή/μετέτρεψαν τη ζωή σου σε βάσανο… «

Ο Ίαν Κέρτις ήταν ένας τραγουδιστής και στιχοπλόκος προικισμένος με σπάνιο χάρισμα πνευματικού διαμεσολαβητή.Τα τραγούδια και οι εμφανίσεις του με τους Joy Division,μεταβίβαζαν απελπισμένα,παράφορα συναισθήματα πίσω από το σκυθρωπό προσωπείο που χαρακτηρίζει το Μάντσεστερ.Η «Μεραρχία της Χαράς» αποτελούνταν από τέσσερα μέλη-τον Κέρτις,τον Σάμνερ,τον Χουκ και τον Μόρις-αλλά ο Ίαν ήταν τα μάτια και τ’αυτιά τους.Ήταν εκείνος που τους ώθησε σε αχαρτογράφητες περιοχές,με τραγούδια όπως το «Dead Souls» που,ψυχρό σαν τον τάφο,έχει την απεραντοσύνη μιας κόλασης του Γκιστάβ Ντορέ.[…]»μη μιλάς για μετρημένους Μεσσίες/μια αποτυχία του Σύγχρονου Ανθρώπου/στο επίκεντρο των επιθυμιών της ζωής/σαν σύνολο,όχι σαν μεμονωμένο άλογο που χάνει στις ιπποδρομίες/αγάπη σ’ένα σπηλαιώδες χωράφι… «

Αυτό το γνωστό τραγούδι γράφτηκε για τον ήρωα John Brown, που έδωσε τη ζωή του για την απελευθέρωση των δούλων.

“Old John Brown’s body lies moldering in the grave,
While weep the sons of bondage whom he ventured out to save;
But though he lost his life while struggling to free the slaves,
His truth is marching on.

John Brown’s body lies a-mouldering in the grave,
John Brown’s body lies a-mouldering in the grave,
But his truth still marches on.

John Brown was a hero, undaunted, true and brave,
And Kansas knew his valor when he fought her rights to save;
Now, though the grass grows green above his grave,
His truth still marches on.

He captured Harper’s Ferry, with his nineteen men so few,
And frightened «Old Virginny» till she trembled thru and thru;
They hung him for a traitor, themselves the traitor crew,
But his truth still marches on.