του Κωνσταντίνου Πουλή

Ξεκινώ λέγοντας ότι αυτό ακριβώς πιστεύω ότι καλούμαστε να κάνουμε, αυτό που γράφει ο Παπαδάκης στον επίλογο της αγόρευσής του, όταν λέει πως δεν ζητούμε εκδίκηση εναντίον των πολιτικών αντιπάλων μας, ζητούμε μόνο τη δικαστική προστασία των θυμάτων της εγκληματικής δράσης της χρυσής αυγής. Με άλλα λόγια, να ακουστούν όλοι αυτοί που δεν έχουν φωνή.

Προσθέτει πως υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν ότι οι χρυσαυγίτες γνώριζαν πολύ καλά πως τα αδικήματα που διέπρατταν απαιτούσαν καταγγελία που ήξεραν ότι πολύ δύσκολα ένας μετανάστης θα έκανε, λόγω δυσκολίας καταβολής του παράβολου, λόγω του φόβου διότι δεν είχαν χαρτιά, διότι οι αστυνομικοί ήταν φασίστες που δεν άφηναν να γίνει η μήνυση κοκ, πράγματα που μας είναι δυστυχώς γνωστά. Όλα αυτά μας κάνουν να αναλογιστούμε πόσο μεγάλη είναι η ευθύνη μας απέναντι σε όλους αυτούς τους ανθρώπους, που βρέθηκαν αβοήθητοι απέναντι στο τέρας και πόσο μεγάλη είναι η σημασία του έργου της πολιτικής αγωγής.