Σαν σήμερα συμπληρώνονται 70 χρόνια από τη μάχη του Κουρσκ, τη μεγαλύτερη πολεμική αντιπαράθεση της ιστορίας με χρήση τεθωρακισμένων. Η μάχη του Κουρσκ άρχισε στις 4 Ιουλίου του 1943, στην ομώνυμη πόλη, και έληξε στις 23 Αυγούστου του 1943 με νίκη των Σοβιετικών έναντι των Γερμανών. Πρόκειται για ένα σημαντικό συμβάν του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου, καθώς και του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, καθώς με την ήττα αυτή, οι Γερμανοί έχασαν την πρωτοβουλία των κινήσεων που είχαν έως τότε αφού η μάχη αυτή αποτελούσε μέρος της γερμανικής επιχείρησης «Τσιταντέλε».

Στην αρματομαχία ενεπλάκησαν 6.200 γερμανικά και σοβιετικά τανκς από τα οποία και τα περισσότερα καταστράφηκαν. Δίκαια,λοιπόν, παίρνει το χαρακτηρισμό της πιο αιματηρής σύγκρουσης με τη συμμετοχή αρμάτων μάχης που έγινε ποτέ στην παγκόσμια πολεμική ιστορία.

H προπαρασκευή της μάχης είχε ήδη ξεκινήσει από τα τέλη του Μάρτη της ίδιας χρονιάς όταν ένα περίπολο του κόκκινου στρατού έπιασε έναν αξιωματικό της Βέρμαχτ με τον οδηγό του, ο οποίος μετέφερε απόρρητα έγγραφα που έδειχναν την μεγάλη επίθεση που ετοίμαζε η φασιστική Γερμανία στο μέτωπο του Όρελ και το νοτιότερο αυτό του Μπιέλγκοροντ.

Ο Ναθάνιελ Χόθορν (1804-1864) ήταν ένας από τους σημαντικότερους Αμερικανούς λογοτέχνες του 19ου αιώνα.
Γεννήθηκε στις 4 Ιουλίου του 1804 στο Σάλεμ της Μασαχουσέτης. Μετά το θάνατο του πατέρα του ο Ναθάνιελ, η μητέρα του και οι δύο αδερφές του μετακόμισαν στο Ρέιμοντ του Μέιν, σε σπίτι που έχτισε για αυτούς ο θείος του. Μετά από τρία χρόνια επέστρεψε στο Σάλεμ για να πάει σχολείο. Αργότερα, και παρά τις αντιρρήσεις του Ναθάνιελ, ο θείος του, με δικά του έξοδα, τον έστειλε να σπουδάσει στο Κολλέγιο Μπόουντεν. Στη διαδρομή προς το Κολλέγιο, κατά τη διάρκεια μιας σύντομης στάσης στο Πόρτλαντ, συνάντησε τον Φραγκλίνο Πιρς, μετέπειτα πρόεδρο των ΗΠΑ, με τον οποίο συνδέθηκε με βαθιά φιλία.
Αποφοίτησε το 1825. Μετά την αποφοίτηση του, ο Ναθάνιελ Χόθορν φέρεται να πρόσθεσε ένα w στο επίθετό του (Hathorne-Hawthorne), θέλοντας να διαχωρίσει τον εαυτό του από ορισμένους προγόνους του, όπως από τον προ-προ-προ πάππου του, Τζον Χόθορν,ο οποίος ήταν ένας από τους δικαστές στη Δίκη των Μαγισσών του Σάλεμ,και που ως δικαστές ήταν διαβόητοι για τις πολύ αυστηρές ποινές που επέβαλαν.
Το 1842 παντρεύτηκε τη ζωγράφο Σοφία Πήμποντυ. Η Πήμποντυ θαύμαζε τον Χόθορν και σε ένα ημερολόγιό της ανέφερε ότι ο πλούτος και το βάθος των έργων του της προκαλούσε ζάλη.
Ο Χόθορν ξεκίνησε το συγγραφικό του έργο το 1832 με τη δημοσίευση δύο διηγημάτων του: «Ο συγγενής μου ο ταγματάρχης Μολινε» και «Η ταφή του Ρότζερ Μάλβιν».

Ο Χέρμαν Εσσε γεννήθηκε στις 2 Ιουλίου 1877 στην πόλη Καλβ του Μέλανος Δρυμού και πέθανε στις 9 Αυγούστου 1962 στην Ελβετία πλήρης ημερών. Υπήρξε ο πολυγραφότερος και μαζί με τον Τόμας Μαν (του οποίου υπήρξε φίλος) διασημότερος γερμανός συγγραφέας του 20ού αιώνα και από τους κυριότερους εκπροσώπους του κεντροευρωπαϊκού πνεύματος. Ποιητής, πεζογράφος και ζωγράφος, τιμήθηκε με τα μεγαλύτερα λογοτεχνικά βραβεία του γερμανόφωνου κόσμου. Η απήχηση του έργου του όμως ήταν τεράστια όχι μόνο στην Ευρώπη αλλά και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Γι’ αυτό και το 1942 η Σουηδική Ακαδημία τού απένειμε το Βραβείο Νομπέλ.
Το έργο του Εσσε άσκησε βαθιά επίδραση στην ευρωπαϊκή κοινωνία του Μεσοπολέμου. Για κάποια χρόνια μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο το αναγνωστικό κοινό του περιορίστηκε αισθητά, ώσπου στη δεκαετία του ’60 όχι μόνον αναζωπυρώθηκε το ενδιαφέρον για το έργο του αλλά πολύ σύντομα ο Εσσε θεωρήθηκε ένας από τους γκουρού της νεολαίας, η οποία ανακάλυπτε στα μυθιστορήματά του το εσωτερικό κοίταγμα του κόσμου, τον «δρόμο προς την Ανατολή» και τα μεγάλα αρχέτυπα της ζωής: τη φύση, τον χρόνο, το μυστήριο. Εκτοτε η ζήτηση των βιβλίων του παραμένει σε υψηλά επίπεδα σε όλον τον κόσμο. Ο τίτλος του πασίγνωστου μυθιστορήματός του Ο λύκος της στέπας (Der Steppenwolf) έγινε το όνομα ροκ συγκροτήματος, ενώ αποσπάσματα από το εξίσου διάσημο Ντέμιαν χρησιμοποιήθηκαν σε δημοφιλείς τηλεοπτικές σειρές και το Run on Anything, το καλύτερο άλμπουμ του συγκροτήματος Yes, είναι εμπνευσμένο από το έργο του.

Σήμερα 1η του Ιούλη, κλείνουν 24 χρόνια από το σχηματισμό της συγκυβέρνησης μεταξύ ΝΔ και Συνασπισμού (ΚΚΕ–ΕΑΡ) υπό τον Τζανή Τζανετάκη με το πρόσχημα της κάθαρσης του σκανδάλου Κοσκωτά που είχε οδηγήσει σε κρίση τη μέχρι τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Το Νοέμβρη του 1989 ο Συνασπισμός συμμετείχε ξανά μαζί με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ στη δημιουργία «οικουμενικής» κυβέρνησης στο όνομα αυτή τη φορά των θεσμών.
Πέρασε μια ολόκληρη περίοδο όπου η Αριστερά, αντί να αξιοποιήσει την κρίση του συστήματος υπέρ του εργατικού κινήματος, συμμετείχε στη διαδικασία εκτόνωσής της.
Ας δούμε όμως τα γεγονότα από την αρχή. Η πρώτη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ εγκατέλειψε σύντομα την Κεϊνσιανή διαχείριση και διάψευσε τις ελπίδες της εργατικής τάξης. Στα μέσα της δεκαετίας του ’80 η στροφή αυτή ήταν πια οφθαλμοφανής. Ο Γεράσιμος Αρσένης, υπερυπουργός στα υπουργεία Οικονομικών και Συντονισμού, ο λεγόμενος τότε «τσάρος της οικονομίας», υλοποιεί την πολιτική «συγκράτησης των μισθών», καθιερώνει τον ετεροχρονισμό της ΑΤΑ (Αυτόματη Τιμαριθμική Αναπροσαρμογή) και προετοιμάζει επιθέσεις στα συνδικάτα (περιορισμό του δικαιώματος της απεργίας με το περίφημο «άρθρο 4»).

Ο Ραίμ στα δεξιά του Αδόλφου
τις καλές εποχές

Μια φάλαγγα απο καμια δεκαριά αυτοκίνητα βγαίνει νότια του Μονάχου και κατευθύνεται προς το θέρετρο του Βίσζεε στις όχθες της λίμνης Τέγκερν.Στα περισσότερα αυτοκίνητα ξεπροβάλλουν μυδράλια και στο μπροστινό δίπλα απο τον σωφέρ κάθεται σιωπηλός ο Χίτλερ.
Τα αυτοκίνητα σταματούν μπροστά σε ένα ξενοδοχείο βουτηγμένο στην πρωϊνή σιωπή. Δεν είναι καλά καλά 7 η ώρα και μπρός στην είσοδο του κτιρίου δύο φρουροί των S.A.(παραστρατιωτική οργάνωση του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος της Γερμανίας , που βοήθησε τα μέγιστα στην άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία, με τις τρομοκρατικές μεθόδους, που εφάρμοσε) αναπηδούν σαστισμένοι καθώς βλέπουν τον Φύρερ να προχωρεί καταπάνω τους και … του παρουσιάζουν όπλα.Ο Χίτλερ τους αγνοεί και μπαίνει στο κτίριο ακολουθούμενος απο μια κουστωδία αντρών των S.S. . Ζητάει να του δείξουν το δωμάτιο που κοιμάται ο Ερνστ Ραιμ.Η πόρτα δεν είναι κλειδωμένη και ο Χίτλερ την ανοίγει απότομα. Ξυπνημένος απότομα ο αρχηγός των ταγμάτων εφόδου (S.A), ο παλιός σύντροφος στον αγώνα, ο παλιόφιλος , ο μόνος συνεργάτης που ο Χίτλερ του μιλούσε στον ενικό, ορθώνει το τεράστιο κορμί του το διάστικτο απο ουλές.

Το πρόβλημα στη Χιλή δεν ήταν ότι οι εργάτες «πήγαν πολύ μακριά», αλλά ότι άφησαν το κράτος και τις δομές του καπιταλισμού στη θέση τους.

του Tom Lewis
μετάφραση-επιμέλεια: Βασίλης Γιαννούλης

Τ ριανταπέντε χρόνια πριν η δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση του προέδρου Αλιέντε ανατράπηκε από το στρατιωτικό πραξικόπημα του δικτάτορα Πινοσέτ. Το ξημέρωμα της 11 Σεπτεμβρίου του 1973 τανκς πλημμύρησαν τους δρόμους των μεγάλων πόλεων της Χιλής και μια βροχή από βόμβες έπεσε στο προεδρικό μέγαρο «La Moneda» στο Σαντιάγο σκοτώνοντας τον Αλιέντε.